Είμαι κι εγώμια μικρή λεπτομέρειαμέσα στην τραγικήιστορία του σύμπαντος.Τα κύτταρά μου διεχώρισασε άπειρα πολλοστημόριαγια να τ' αγαπήσω όλαόσα κινούνται στη γη,όσα στων θαλασσών τα βάθη αναπαύονταικι όσα στ' αχανή μού διαφεύγουν.Μα δε βρέθηκε τίποτεμέσα στ' άπειρα πλάσματαμιαν αχτίδα τού ήλιουνα μου βάλει στο μέτωπο.Χάνομαι τόσο νωρίςστη γλαυκή απεραντοσύνηγιατί δε μ' αγάπησε τίποτε. Νικηφόρος Βρεττάκος
«Πάσχουμε διότι δεν αγαπάμε. Όποιος δεν αγαπά δεν έχει ειρήνη κι αν ακόμη τον βάλουν μέσα στον Παράδεισο» είπε ένας γέροντας. (Αθωνικό Γεροντικό σελ.24) «Προς τον πλησίον πρέπει να συμπεριφερόμαστε με λεπτότητα, ώστε ούτε με το βλέμμα να τον προσβάλλουμε. Όταν αποστρεφόμαστε κάποιον ή τον προσβάλλουμε, τότε νιώθουμε σαν μια πέτρα να βαραίνει την καρδιά μας»(όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ Ι.Μ. Παρακλήτου σελ. 346) «Αλλά και ο χειρότερος εχθρός δεν μπορεί να βλάψει περισσότερο από το μίσος του ανθρώπου για τον άνθρωπο. Οι πληγές που θα του ανοίγαμε, αν τον καταδιώκαμε για να του κάνουμε κακό, πάλι δεν θα ήταν μεγαλύτερες…
«Αυτός που θέλει να έλθει με τη βοήθεια του Θεού σε τέτοια κατάσταση, δεν πρέπει να λέει: «μεγάλες είναι οι αρετές και δεν μπορώ να τις φθάσω». Διότι αυτό είναι γνώρισμα ανθρώπου που ή δεν ελπίζει στη βοήθεια του Θεού ή διστάζει να επιχειρήσει κάτι αγαθό. Ας εξετάσουμε όποια αρετή θέλετε, και θα δείτε ότι στο χέρι μας είναι να την πετύχουμε αν θέλουμε. Παραδείγματος χάριν λέει: «θα αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».Μην παρατηρήσεις πόσο απέχεις από την αρετή και αρχίσεις να δειλιάζεις και να λες, «πώς μπορώ να αγαπήσω τον πλησίον σαν τον εαυτό μου; Πώς…
«Κάποιο δειλινό, έφτασε ένας νέος σε μια μεγάλη, ήσυχη, ερημική και πανέμορφη παραλία. Μαγεμένος από την ομορφιά της, κάθισε για να αγναντεύσει το πέλαγος.Την προσοχή του τράβηξε ένας γέροντας που βημάτιζε αργά, πάνω κάτω στην παραλία, ακριβώς εκεί που έσκαγε το κύμα. Κάθε τόσο έσκυβε, μάζευε έναν από τους πολλούς αστερίες που είχε ξεβράσει στην ακτή η απογευματινή παλίρροια και τον πετούσε ξανά στη θάλασσα. Η ώρα περνούσε, ο ήλιος έδυε και αυτός συνέχιζε να περπατά και να σκύβει κάθε τόσο, να παίρνει έναν αστερία και να τον πετά πίσω στο πέλαγος.Ο νέος που τον παρακολουθούσε για πολλή ώρα, σηκώθηκε,…
«Όλη η βάση είναι να πονάει ο άνθρωπος. Αν δεν πονάει, μπορεί να κάθεται ώρες με το κομποσχοίνι, και η προσευχή του να μην έχει κανένα αποτέλεσμα. Αν υπάρχει πόνος για το θέμα για το οποίο προσεύχεται, ακόμη και με έναν αναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή...Ένας αναστεναγμός για τον πόνο του άλλου είναι μια καρδιακή προσευχή. Ισοδυναμεί δηλαδή με ώρες προσευχής... Η πραγματική προσευχή ξεκινάει από έναν πόνο. Δεν είναι ευχαρίστηση, «νιρβάνα».Τι πόνος είναι; Βασανίζεται με την καλή έννοια ο άνθρωπος...Στο Άγιο Όρος έκαναν κάπου Λιτανεία για την ανομβρία και αντί να βρέξει έπιασε πυρκαγιά! Δε γίνεται η Λιτανεία σα να…
«Οι περισσότεροι από τους αδελφούς μας, γράφει ο Διονύσιος επίσκοπος Αλεξανδρείας, από υπερβολική αγάπη και φιλαδελφία παραθεωρούσαν τον εαυτό τους και φρόντιζαν ο ένας για τον άλλον, επισκέπτονταν χωρίς προφυλάξεις τους ασθενείς, τους υπηρετούσαν προθυμότατα, τους περιποιούνταν εν Χριστώ, για να πεθάνουν μετά από λίγο μαζί με εκείνους πολύ ευχάριστα, αφού προηγουμένως έπαιρναν από τους άλλους την αρρώστια πάνω τους και με τη θέλησή τους υπέφεραν τους πόνους. Και πολλοί, αφού νοσοκόμησαν και οδήγησαν άλλους στην ανάρρωση, αυτοί πέθαναν, σαν να πήραν το θάνατο από εκείνους πάνω τους... Έτσι οι άριστοι από τους αδελφούς μας με αυτόν τον τρόπο έφυγαν…
Την ευτυχία τη γνώρισα στο δόσιμο χωρίς μιστό, τη λευτεριά στο σκλάβωμα σε κάποιο ιδανικό. (Κώστας Βάρναλης)«Αν ένας άνθρωπος δεν ανακαλύψει κάτι, για το οποίο θα άξιζε να πεθάνει, δεν είναι ικανός να ζήσει» (Λούθερ Κίνγκ) «Μακάριον εστί διδόναι μάλλον ή λαμβάνειν» (Ο Κύριος)
«Τι ένωση είναι αυτή που συνδέει δύο Χριστιανούς συζύγους! Έχουν την ίδια ελπίδα και την ίδια τάση στους πόθους τους, υπακούουν στην ίδια διδασκαλία και σε έναν κοινό Κύριο. Είναι μία ένωση του Πνεύματος καθώς είναι και της σάρκας, ένα μόνο πνεύμα και μία μόνο σάρκα. Μελετούν μαζί την Αγία Γραφή, προσεύχονται μαζί, νηστεύουν μαζί, εκπαιδεύονται, προτρέπονται, βοηθιούνται αμοιβαία. Τους βλέπετε μαζί στην Εκκλησία, στην τράπεζα του Κυρίου. Λύπες, διωγμοί, χαρές, ελπίδες, όλα τους είναι κοινά. Δεν κρύβουν ο ένας στον άλλον τίποτα, δεν αποφεύγει ο ένας τον άλλον, ποτέ δεν ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Μπορούν ελεύθερα να επισκέπτονται…
Αν μπόραγα να σώσω μια καρδιά που σπάει δε θα χε η ζωή μου στα χαμένα πάει. Αν μιας ζωής είχα αλαφρώσει την οδύνη, αν είχα κάποιον πόνο απαλύνει κι ένα πουλί, που χάμω είχε γλιστρήσει μες στη φωλιά του, αν τό χα ξαναφήσει, δε θα χα τη ζωή μου στα χαμένα ζήσει.(Έμιλι Ντίκινσον) «Και όποιος θα ποτίσει έναν από αυτούς τους μικρούς και άσημους, έστω και ένα μόνο ποτήρι κρύο νερό... αλήθεια σας λέω, δε θα χάσει το μισθό του» (Ματθ. ι΄ 42) «Προς το τέλος του τελευταίου του καλοκαιριού, του συνέβη κάτι πολύ σημαντικό. Δεν το ξεκαθάριζε αν…
Είχε την ονομαστική του ο Ανδρέας Λασκαράτος, όταν έλαβε από ένα βαμμένο εχθρό του δώρο. Άνοιξε περίεργος το δέμα και έμεινε έκπληκτος από το περιεχόμενο. Ήταν... κέρατα. Το ξανάκλεισε και περίμενε. Σε λίγες μέρες ερχόταν η ονομαστική του χυδαίου αυτού ανθρώπου. Νικόλα τον έλεγαν. Κατέβηκε λοιπόν στον κήπο του ο Λασκαράτος έφτιαξε μια ωραία ανθοδέσμη και του την έστειλε μαζί με ένα σημείωμα όπου ο κεφαλλονίτης ποιητής έγραφε: «Έκαστος προσφέρει από αυτά που έχει. Χρόνια πολλά». Και υπέγραψε.

custom image (2)

img025

Ο Ιερός Ναός

Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα του ιερού μας Ναού. Η Ενορία μας, με τις πρεσβείες του αγίου Μάρτυρος Σώζωντος αλλά και με την ευλογία και την καθοδήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Συμεών, επί σειρά ετών προσπαθεί να επιτελέσει το ποιμαντικό της έργο προς δόξαν Θεού και οικοδομή των πιστών. Να ενώσει τους πιστούς με το Χριστό αλλά και μεταξύ τους, αφού κατά τον Απόστολο Παύλο:

«Οἱ πολλοὶ ἕν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, ὁ δὲ καθ' εἷς ἀλλήλων μέλη» (Οι πολλοί πιστοί είμαστε ένα σώμα λόγω της ένωσής μας με το Χριστό και ο καθένας μέλη ο ένας του άλλου» (Ρωμ. ιβ΄ 5). «Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους» (Εσείς είστε Χριστού και μέλη που ο καθένας αποτελεί ένα μέρος του συνόλου) (Α' Κορ. ιβ' 27). Είμαστε όλοι μας ένα σώμα, το σώμα του Χριστού. μέλη του Χριστού, είμαστε και μέλη ο ένας του άλλου.

Αυτό είναι η Εκκλησία και ειδικότερα η Ενορία μας. Είναι η οικογένειά μας, το σπίτι μας, το σώμα μας. Δυστυχώς, όμως, στην εποχή μας χάσαμε αυτήν την ενότητα και με το Χριστό και μεταξύ μας. Απομονωθήκαμε. «Χαθήκαμε», όπως λέμε συχνά. Η Ενορία κατάντησε να είναι για πολλούς κάτι στο οποίο απευθύνομαι, όταν θέλω να βαπτίσω το παιδί μου ή να παντρευτώ. Δε νιώθουμε την Ενορία μας και το Ναό μας σπίτι μας, λιμάνι μας. Κάτι ΔΙΚΟ ΜΑΣ. Η Ενορία, όμως, ο Χριστός, το Σώμα Του, μας καλεί όλους. Μας καλούν και οι άλλοι αδελφοί μας, τα μέλη μας, να ενωθούμε και πάλι, να γίνουμε ένα σώμα με κεφαλή το Χριστό. Ενορία δεν είναι μόνο ο Ναός, αλλά και τα πρόσωπα. Είναι οι ιερείς, οι πνευματικοί μας πατέρες, οι αδελφοί μας. Η Ενορία δεν εξαντλείται μόνο σε ένα σκέτο εκκλησιασμό που, δυστυχώς, και αυτός χάθηκε για τους περισσότερους ενορίτες. Η Εκκλησίας μας, έχει και άλλες εκδηλώσεις και συνάξεις και δραστηριότητες που δεν είναι για λίγους, αλλά για όλους μας. Αυτή η ιστοσελίδα, σκοπό έχει την πνευματική τροφοδοσία των Χριστιανών αλλά και την πολύπλευρη ενημέρωση των πιστών μας για όλες τις εκδηλώσεις της Ενορίας του Αγίου Σώστη.

Τελευταίες αναρτήσεις κειμένων (blog)