Ο Άγιος Αμβρόσιος, επίσκοπος Μεδιολάνων. 

8. Το τέλος του Αγίου. 

Ο Άγιος προσευχόμενος παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του Θεού στις 4 Απριλίου του 397, παραμονή του Πάσχα. Αλλά επειδή τα περισσότερα χρόνια συμπίπτει με την Ανάσταση η τη Μεγάλη Εβδομάδα, η Εκκλησία μας γιορτάζει την μνήμη του στις 7 Δεκεμβρίου που χειροτονήθηκε Επίσκοπος.

“ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ”
Ο ΆΓΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»

469-     ΟΧΙ ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ. Στη συνέλευσι ενός φεμινιστικού συλλόγου η ομιλήτρια καταλήγει ως εξής:
            -Που θα βρισκόταν ο άντρας, κύριοι, σήμερα, αν δεν υπήρχε η γυναίκα;
            -Στον Παράδεισο! Φώναξε ένας ακροατής.
471-     ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ. Σε ένα σαλόνι ο Μέγας Ναπολέων λέγει σε μια γυναίκα διάσημο συγγραφέα, την Σοφία Γκέ.
            -Ξέρεις, δε συμπαθώ διόλου τις γυναίκες συγγραφείς.
            -Μου το έχουν κι άλλοι πει, απαντά ψύχραιμα εκείνη.
            -Τι καλό έχετε φτιάξει στη ζωή σας, κυρία μου; προσθέτει ο Αυτοκράτωρ.
            -Τρία παιδιά, απαντά και πάλι η συγγραφεύς.
Κι ο Ναπολέων την χαιρέτισε με θερμή χειραψία.
472-     ΤΟ ΡΟΔΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΚΑΘΙΑ. Ένας μεγάλος Άγγλος ποιητής ήταν τυφλός κι είχε μια πολύ όμορφη αλλά και δύστροπη γυναίκα. Μια μέρα ένας φίλος του για να τον κολακέψη του λέγει:
            -Ξέρεις, έχεις την πιο όμορφη γυναίκα. Είναι όμορφη σαν τριαντάφυλλο.
            -Το ξέρω, απαντά εκείνος, αλλ’ εγώ δεν βλέπω τα χρώματα, αισθάνομαι μόνο τα αγκάθια.

(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 210-211 )

Δέλεαρ

με πονηρό δόλωμα
Πονηρός όντας ο διάβολος, τους έρριξε το δόλωμα, με σκοπό να τους βλάψη σε άλλους τομείς.
Ε.Π.Ε. 19,600
του όφεως στον παράδεισο
Έπρεπε η Εύα να καταλάβη τον εχθρό και πολέμιο, και μόνο από το ότι είπε αντίθετα από όσα είχε πει ο Θεός. Έπρεπε αμέσως ν’ αποφύγη το δόλωμα, να υπερπήδηση την παγίδα. Της πρότεινε ελπίδα μεγαλύτερης υποσχέσεως, και έχασε τα αγαθά που είχε στα χέρια της. Τους υποσχέθηκε ότι θα τους κάνη θεούς, και τους έρριξε στην τυραννία του θανάτου. Γιατί, ω γυναίκα, πίστευσες το διάβολο; Δεν σου έφτανε η αξιοπιστία του Νομοθέτη; Δεν έβλεπες, ότι ο μεν Θεός είναι ο δημιουργός και ποιητής σου, ενώ ο διάβολος είναι ο εχθρός σου; Μπορούσε να διακρίνη την απάτη, αλλά δεν το θέλησε η Εύα.
Ε.Π.Ε. 31,116
πρώτα τα χρηστά ή τα λυπηρά
Οι κυνηγοί πτηνών και ψαριών πιάνουν τα θηράματά τους με δολώματα. Προτείνουν την τροφή που τους αρέσει, και πίσω από αυτήν κρύβουν την παγίδα. Παρόμοιο είναι το έργο των κάθε λογής απατεώνων. Προτείνουν πρώτα τα αρεστά, τα γλυκά, και ύστερα επιφέρουν τα φρικτά και λυπηρά. Όσοι όμως αληθινά αγαπούν και φροντίζουν, κάνουν το τελείως αντίθετο.
Ε.Π.Ε. 32,496

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 23-24)

464-     -Εκ γυναικός τα φαύλα (είπεν ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος προς την Κασσιανή, υπαινισσόμενος την Εύα).
            -Και εκ γυναικός τα κρείττονα (απάντησε η Κασσιανή, υπαινισσόμενη την Παναγία).
465-     ΝΑ ΜΗ ΝΙΚΑΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ. Μερικοί φίλοι του Μ. Αλεξάνδρου τον προέτρεπαν να δη τις θυγατέρες του Δαρείου και τη γυναίκα του, που φημίζονταν για την ομορφιά τους. «Δεν δέχομαι, απάντησε ο μεγάλος κατακτητής, γιατί είναι ντροπή, εκείνος, που νίκησε τόσους άνδρας να νικηθή από δυο γυναίκες».
467-     ΜΕΓΑΛΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. Ένα παιδί ρώτησε τον πατέρα του:
            -Μπαμπά, ποιες είναι αυτές «οι Μεγάλες Δυνάμεις», για τις οποίες γράφουν οι εφημερίδες;
            -Η μητέρα σου και η μητέρα της, παιδί μου, απάντησε εκείνος.
468-     ΑΜΝΗΣΙΑ. Μια κυρία, όχι πολύ νέα, ωδηγούσε το αυτοκίνητό της. Σε κάποια στροφή το αυτοκίνητο ανετράπηκε κι η κυρία μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε κακή κατάστασι. Ο γιατρός αφού την εξήτασε και της επέδεσε τα τραύματα, άρχισε να υπαγορεύη στη νοσοκόμο:
-Γράψτε σας παρακαλώ: Θλάσις πλευράς, εξάρθρωσις ωμοπλάτης, εκδοραί…
-Πόσων ετών είσθε, κυρία μου;
            -Είκοσι πέντε, ψιθυρίζει η τραυματισμένη.
            -Και σοβαρά απώλεια της…μνήμης! συμπλήρωσε ο γιατρός.

(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ.209-210 )

45. Η συνείδησις του κάθε ανθρώπου είναι μία ακτίνα, που προέρχεται από τον λαμπρότατο πνευματικό Ήλιο, τον Θεό. Μες από τη συνείδησι, ο Θεός μας κυβερνά, όλα τα κτίσματά του, σαν δίκαιος και παντοδύναμος βασιλεύς. Πόση είναι η δύναμίς του μέσα στη συνείδησί μας! Κανείς δεν είναι τόσο δυνατός, ώστε να επιβάλη σιωπή στη φωνή αυτή. Μιλά αμερόληπτα σε όλους και στον καθένα. Είναι η ίδια η φωνή του Θεού. Μες από τη συνείδησι, όλοι είμαστε σαν ένας άνθρωπος ενώπιον του Θεού. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι Δέκα Εντολές μοιάζουν να απευθύνωνται σε ένα άνθρωπο: «Εγώ είμι Κύριος ο Θεός σου… Ουκ έσονται σοι θεοί έτεροι πλην εμού. Ου ποιήσεις σε αυτώ είδωλον… Ού λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω… Μνήσθητι την ημέραν των σαββάτων… Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου… Ου φονεύσεις… Ου μοιχεύσεις… Ού κλέψεις. Ου ψευδομαρτυρήσεις» (Έξοδ. κ’ 1-17).

46. «Φυλάσσει Κύριος πάντα τα οστά» (Ψαλμ. λγ’ 21), αλλά και τις εικόνες των Αγίων, μην αφήνοντας τες να φθαρούν από την αμέλεια και τη λησμονιά. Αυτό το γνωρίζουμε από τις περιγραφές των εμφανίσεων θαυματουργικών εικόνων, ιδίως της Μητρός του Κυρίου, της Παναγίας. Τόσο προσφιλής είναι στον Θεό η εικών του ανθρώπου, ιδίως του αγίου ανθρώπου, σκεύους της Χάριτος. Έτσι, μες από πολλές εικόνες, ενεργεί θαύματα, θεραπεύοντας ασθένειες και στηρίζοντας τις ψυχές.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 37-38)

Ακούω συχνά γύρω μου σε κρίσιμες περιστάσεις οι άνθρωποι να εύχονται στους δικούς τους ‘ δύναμη’, ‘ υπομονή’, ‘θάρρος’ και άλλα ωραία ! Όμορφες ευχές… μα πώς ξαφνικά από αδύναμη θα γίνω δυνατή, από ανυπόμονη υπομονετική και από δειλή θαρραλέα; Ωραίες οι λέξεις αλλά κούφιες λέξεις! Δεν μου αρκούν, δε μου προσφέρουν καμία μεταβολή μέσα μου, δεν αλλάζουν κάτι!
Υπάρχει όμως μια πηγή από την οποία μπορούμε να αντλήσουμε και δύναμη και υπομονή και θάρρος και κάθε τι ωφέλιμο και καλό για την ψυχή μας και αυτή η πηγή είναι ο Χριστός! Αν δε συνδεθούμε με το Χριστό όσες ευχές και να μας κάνουν οι άνθρωποι δεν πρόκειται να έχουμε καμία καλή αλλοίωση μέσα μας! Η Θεία Χάρη θα έρχεται σαν αεράκι να μας ανασυντάσσει και να μας ανασυγκροτεί και να ελευθερώνει την ψυχή μας από κάθε βάρος και κάθε σκοτασμό! Άλλωστε τί είναι ο άνθρωπος χωρίς το Χριστό; Έρμαιο των παθών, των συναισθημάτων και των αδυναμιών του! Ένα ακυβέρνητο καράβι που θαλασσοδέρνεται!
Αν όμως ρίξουμε άγκυρα στο λιμάνι του Χριστού κανένα κύμα, καμία ανεμοθύελλα και καμία φουρτούνα δεν πρόκειται να μας βλάψει! Άρα λοιπόν όχι ‘δύναμη’ αλλά ‘ ο Θεός να σου δίνει δύναμη’ να λέμε, όχι ‘ υπομονή’ αλλά ‘ πήγαινε στο Θεό να σου δώσει υπομονή’ , όχι ‘ θάρρος’ αλλά ‘ κάνε προσευχή να γεμίσει την καρδιά σου με θάρρος ο Θεός μας’! Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ακούμε ‘ Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων ’. Δηλαδή ‘ Εσύ έχεις την εξουσία και τη δύναμη και σε Σένα ανήκει η δόξα, στον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντα και στους ατελεύτητους αιώνες’.
Αφού λοιπόν Εκείνος έχει και την εξουσία και τη δύναμη και τη δόξα σε Εκείνον να προστρέχουμε κάθε φορά που θα λιποψυχούμε ή που θα νιώθουμε ευάλωτοι ή κουρασμένοι! Σ ’Εκείνον να πηγαίνουμε όταν νιώθουμε απροστάτευτοι και εκτεθειμένοι! Και πάλι σ’ Εκείνον να καταφεύγουμε όταν δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε … δηλαδή πάντα… γιατί χωρίς το Θεό τίποτα δεν μπορούμε να καταφέρουμε! Και την επόμενη φορά που κάποιος θα χρειάζεται δύναμη να μην ξεχάσουμε να του πούμε πού θα πάει για να πάρει όχι λίγη αλλά πολλή δύναμη! (Α.Κ.Β)

«Δεν ανήκει σε σας το δικαίωμα να γνωρίζετε τους συγκεκριμένους χρόνους ή καιρούς, που ο Πατέρας έθεσε…» (Πράξεις 1:7)

    Η πρόγνωση ειδικών επιστημόνων είναι πως «Απομένει μόλις μια αιωνιότητα και μία μέρα, ώσπου να καταρρεύσει ο Ήλιος συμπαρασύροντας στο θάνατό του τον πλανήτη μας». Εκτιμούν ότι σε 5,59 δισεκατομμύρια χρόνια ο ήλιος θα κατακάψει το υδρογόνο του περιβάλλοντός του… Βέβαια, η επιστήμη έκανε θαύματα, αλλά αυτή η προφητεία είναι εξωφρενική. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να προβλέψει τον καιρό μιας εβδομάδας και θέλει να προβλέψει την καταστροφή του ήλιου το 7.590.002.008 μ.Χ., όπως είναι ο τίτλος ενός άρθρου!
    Η Βίβλος διαβεβαιώνει ότι οι ουρανοί και η γη θα καταστραφούν: «Θα καταφθάσει όμως η Ημέρα του Κυρίου…, κατά την οποία οι ουρανοί θα εξαφανιστούν…και τα στοιχεία με την υπερθέρμανσή τους θα διαλυθούν! Και η γη καθώς και όλα όσα που υπάρχουν πάνω σ’ αυτήν θα κατακαούν…» (Β’ Πέτρου 3:10-12). Ο άνθρωπος, στην παραφροσύνη της απληστίας του ήδη άρχισε να καταστρέφει τη γη. Η Βίβλος, βέβαια, δεν ορίζει ημερομηνίες. Όσοι το έκαναν, διαψεύστηκαν και γελοιοποιήθηκαν. Αλλά όλες οι προφητείες της θα εκπληρωθούν. (Γ.Σ.Κ.)

«…ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και το φεγγάρι θα χάσει το φως του και τ’ άστρα θα πέσουν από τον ουρανό και οι ουράνιες δυνάμεις θα σαλευτούν. Μόνο τότε θα φανεί το σημάδι του Γιου του Ανθρώπου…» (Ματθαίος 24:29-30)

    «Πιστεύω πως η ανθρωπότητα δε θα επιβιώσει τα επόμενα 1.000 χρόνια αν δε μετακομίσουμε κάπου αλλού στο σύμπαν. Είναι πολλές οι συμφορές που μπορούν να πλήξουν τη ζωή, εφόσον αυτή είναι περιορισμένη σε ένα μόνο πλανήτη. Είμαι, ωστόσο, αισιόδοξος. Θα φτάσουμε στα άστρα» (Stephen Hawking, 2001, άγγλος φυσικός).
    Όλοι διαβλέπουν κάποιο τέρμα στον κόσμο μας. Δεν πάει άλλο. Κάτι άλλο θα γίνει. Όσοι πιστεύουν στον Ιησού Χριστό, περιμένουν τη δεύτερη έλευσή Του στη γη μας. «…θα δουν το Γιο του Ανθρώπου να έρχεται πάνω στα σύννεφα του ουρανού, με δύναμη και λαμπρότητα μεγάλη (Ματθαίος 24:30). Λοιπόν αν δεν έχεις καλέσει τον Ιησού Χριστό στη ζωή σου, Σωτήρα και Κύριο, κάντο τώρα με μετάνοια, πίστη και ευγνωμοσύνη. Εκείνος σώζει τον άνθρωπο και τον κάνει παιδί Του. Έτσι μαζί με όλη την Εκκλησία Του θα Τον περιμένεις να ξανάρθει για να ‘σαι αιώνια μαζί Του. Αν είσαι πιστός δικός Του τότε μη φοβάσαι, μην αμφιβάλεις και μην ταράζεσαι. «Να αγρυπνείτε, λοιπόν, γιατί δεν ξέρετε ποια μέρα θα έρθει ο Κύριος σας» (Ματθαίος 24:42).
    «Κύριε, Σε περιμένουμε! Κράτα μας άγρυπνους κοντά Σου». (Α.Π.)

(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)

43. Όταν κάνουμε την προσευχή μας, πρέπει να πηγάζη κάθε λέξις της κατ’ ευθείαν από την καρδιά και κάθε μία απ’ αυτές τις λέξεις να διατηρή όλη τη δύναμι του περιεχομένου της. Αν αφήσουμε να εξατμισθή η ουσία ενός φαρμάκου, το φάρμακο αυτό παύει να είναι σωτήριο για τη σωματική μας υγεία. Έτσι και κατά την προσευχή. Αν λέμε τα λόγια της μη προσέχοντας στο ζωοποιό νόημά τους, μη νοιώθοντας τη αλήθειά τους στην καρδιά μας, δεν θα αποκομίσουμε ωφέλεια από την προσευχή. Γιατί η αληθινή, η καρποφόρος προσευχή γίνεται μονάχα όταν είναι προσευχή «εν πνεύματι και αληθεία». Τα λόγια της προσευχής αντιστοιχούν στα συστατικά στοιχεία ενός φαρμάκου. Το καθένα έχει τη δική του δύναμι και όλα μαζί αποτελούν τη θεραπευτική δόσι που χρειάζεται το άρρωστο σώμα μας. Όπως οι φαρμακοποιοί φυλάνε σε κλειστό μπουκάλι ένα παρασκεύασμα ιαματικό, για να μην εξατμισθή η δύναμίς του, έτσι και εμείς πρέπει να κάνουμε με τα λόγια της προσευχής. Να φυλάμε τη δύναμί τους στον κλειστό χώρο της καρδιάς μας, για να τα προφέρουμε με όλη τη δύναμί τους άθικτο και ακεραία.

44. Όπου και να στραφώ, προς όποια κατεύθυνσι και αν κινηθώ, ο Θεός είναι μπροστά μου. Όλοι οι δρόμοι μου Αυτόν έχουν ως τέρμα τους. «Ποῦ πορευθῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός σου καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου ποῦ φύγω;» (Ψαλμ. ρλη’ 7).

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 36-37)

12. «Η προσδοκία των εθνών» (Π).
Το πρόσωπο της Θεοτόκου υπήρξε για αιώνες η προσδοκία των εθνών. Καθώς γνωρίζει κανείς την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα των διαφόρων λαών, βλέπει ολοένα και περισσότερο τη βαθειά νοσταλγία της χριστιανικής ανθρωπότητος για την έλευσι του Σωτήρος, για την οποία πρωτεύοντα ρόλο θα έπαιζε η Θεοτόκος. Η ανθρωπότης περιμένει τον Χριστό μαζί με την μητέρα Του. Τα δάκρυα που έχυναν όλες οι μητέρες των ανθρώπων ήταν ικεσία στην μεγάλη μητέρα. Η κάθε μητέρα, κρατώντας στην αγκαλιά της το βρέφος της ήταν μια προεικόνισις της Παναγίας Βρεφοκρατούσας. Η Παρθένος Μαρία μετά τον Ευαγγελισμό θα πη: «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί»! Στην πραγματικότητα όμως την Θεομήτορα την περίμεναν και τη νοσταλγούσαν όλες οι γενεές και πριν απ’ την εμφάνισί της. Εκτός από τον Κύριο Ιησού, κανένα άλλον δεν περίμενε τόσο η ανθρωπότης όσο το πρόσωπο της Πανάγνου. Σ’ αυτήν αναφέρονται προφητικά οι στίχοι του Άσματος: «είδοσαν αυτήν θυγατέρες και μακαριούσιν αυτήν βασίλισσαι και αινέσουσιν αυτήν» (στ' 9) .
Αν κάθε μητέρα ήταν τύπος της Θεομήτορος πριν ακόμα Εκείνη γεννηθή και εμφανισθή στην ιστορία, πόσο περισσότερο αυτό ισχύει για κάθε μητέρα που ζη ύστερα από τη γέννησι κι εμφάνισι της Θεοτόκου! Κι αν οι μητέρες της προχριστιανικής εποχής, χωρίς να το ξέρουν, ατένιζαν την μορφή της Θεομήτορος, πόσο περισσότερο οι χριστιανές μητέρες, πρέπει ν’ ατενίζουν στην εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας και να αναθέτουν σ’ Αυτήν όλες τις ελπίδες τους, λέγοντας με θερμή πίστι: «την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου» (Ω) .

13. «Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι’ ης κατέβη ο Θεός» (Ω)
Η κλίμαξ του Ιακώβ είναι η πιο παλαιά και πιο χαρακτηριστική προφητική προεικόνησις της Θεοτόκου. Σ’ αυτήν ο προφήτης βλέπει μια υπερφυσική σκάλα που πατούσε στη γη κι έφθανε μέχρι τον ουρανό, ο δε Θεός στηριζόταν επάνω της, προφανώς για να κατέβη στη γη (Γεν. κη' 12 –13) .
Την ωραία αυτή προτύπωσι ο Ι. Δαμασκηνός σχολιάζει ως εξής: «Ο γιός του μαραγκού, ο παντεχνίτης Λόγος του Θεού,... έχοντας με το Άγιο Πνεύμα σα δάχτυλό του ακονίσει το στομωμένο σκεπάρνι της φύσεως, έφτιαξε για τον εαυτό του έμψυχη σκάλα, που η βάσι της στηρίζεται πάνω στη γη και το κεφάλι της ακουμπάει στον ουρανό, που πάνω της αναπαύεται ο Θεός, που τον τύπο της αντίκρυσε ο Ιακώβ. Απ’ αυτή αφού κατέβηκε, χωρίς να μετακινηθή από τη θέση του ο Θεός,... «φανερώθηκε πάνω στη γη και συναναστράφηκε τους ανθρώπους... πάνω στη γη στηρίχθηκε η νοητή σκάλα, η Παρθένος· γιατί γεννήθηκε από τη γη· και η κεφαλή της φθάνει στον ουρανό. Η κεφαλή βέβαια κάθε γυναίκας είναι ο άνδρας· για την Παρθένο όμως, μια και δεν γνώρισε άνδρα, έγινε κεφαλή της ο Θεός και Πατέρας» (Δ, 71 –73).
Η «σκάλα» όμως που κατασκεύασε ο «υιός του τέκτονος» (Ματθ. ιγ' 55) στήθηκε στη γη όχι μόνο για να κατεβή ο Θεός στους ανθρώπους, αλλά και για ν’ ανέβουν οι άνθρωποι στον ουρανό. Η γη όπου στηρίζεται η ουράνια αυτή σκάλα είναι η Εκκλησία. Μέσα απ’ το χώρο της Εκκλησίας μπορεί κανείς εύκολα ν’ αρχίση ν’ ανεβαίνη στον Ουρανό. Η Θεοτόκος και οι άγιοι Άγγελοι που «ανεβαίνουν και κατεβαίνουν» στον ιερό χώρο της Εκκλησίας βοηθούν τους πιστούς στο ανέβασμά τους προς τον Ουράνιο Πατέρα. Αρκεί κανείς να βρη τη «σκάλα» και να πατήση το πρώτο σκαλί της...

(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 33-34 )

Η λέξη χάρισμα προέρχεται από το ρήμα χαρίζω που σημαίνει προσφέρω ως δώρο. Ο Θεός μας δίνει τα χαρίσματα κι εμείς με τη σειρά μας πρέπει να τα αξιοποιήσουμε προς όφελος μας αλλά και προς όφελος του αδερφού. Να τα μοιραζόμαστε … όχι μόνο για μας! Ποιο το νόημα να είμαι ευλογημένη με το χάρισμα της ελεημοσύνης και εγώ να κρατώ μόνο για τον εαυτό μου τα υλικά αγαθά ή τους πνευματικούς καρπούς του αγώνα μου όταν δίπλα μου άνθρωποι υποφέρουν; Γιατί μου έδωσε ο Κύριος αυτό το χάρισμα; Δεν έχει ανάγκη φυσικά Εκείνος ανταλλάγματα από εμάς! Τις εντολές Του μας τις έδωσε για τη σωτηρία της ψυχής μας και κανέναν δεν πιέζει! Για μας θέλει να είμαστε τηρητές του Λόγου Του… για τη δική μας θεραπεία, το δικό μας αγιασμό!’ ‘ Μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται’. Δηλαδή ‘ Μακάριοι είναι οι ευσπλαχνικοί και επιεικείς που συμπονούν στη δυστυχία του πλησίον, διότι αυτοί θα ελεηθούν από το Θεό την ημέρα της Κρίσεως’.
Αν είμαι ευλογημένη με το δώρο της προσευχής, να πηγαίνω κοντά στον Κύριο και να προσεύχομαι όχι μόνο για μένα αλλά για κάθε άνθρωπο για τον οποίο αντιλαμβάνομαι ότι χρειάζεται τη βοήθεια του Θεού αλλά και για τη μετάνοια όλου του κόσμου! Αν έχω ευλογηθεί με το χάρισμα του κηρύγματος, να γίνω ιεροκήρυκας και αν έχω το χάρισμα μιας καρδιάς γεμάτης Αγάπης να γίνω μια αγκαλιά και ένα λιμάνι για κάθε άνθρωπο που υποφέρει από την έλλειψη της. Και αυτός που έχει το χάρισμα της ευγνωμοσύνης να μη σταματάει να δοξολογεί το Θεό και έτσι εξομοιώνεται με άγγελο! Και όποιος έχει το χάρισμα μιας ισχυρής πίστης να στηρίζει αυτούς που έχουν ακόμα ασθενική πίστη. Και αν ακόμα σου έχει δοθεί το δώρο της ειρήνης είναι αμαρτία να μην τη μεταδίδεις και στους άλλους ανθρώπους! ‘ Μακάριοι οι ειρηνοποιοί ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται’. Δηλαδή ‘ Μακάριοι είναι εκείνοι που έχουν μέσα τους την εκ του αγιασμού ειρήνη και μεταδίδουν αυτή και στους άλλους διότι αυτοί θα αναγνωρισθούν και θα ανακηρυχθούν στον ουράνιο κόσμο υιοί Θεού’.
Και αν έχεις ευλογηθεί να βλέπεις το Θεό με τα μάτια της ψυχής σου, γίνε φως, λαμπάδα αναμμένη, δρόμος για όλους τους ανθρώπους που ακόμα δεν έχουν ‘δει’ τον Αναστημένο Χριστό! Και πάντα να θυμάσαι την Αγία Τριάδα η οποία εκφράζει το μοίρασμα, την κοινωνία και την Αγάπη! Δεν είναι αληθινός χριστιανός αυτός που δεν μοιράζεται τα δώρα του Θεού με τους άλλους ανθρώπους. Και να ξέρεις πως όλοι οι άνθρωποι είναι προικισμένοι με χαρίσματα από το Θεό απλά δεν είναι σε όλους τα ίδια !
Όποιος θέλει λοιπόν να γίνει μιμητής του Χριστού ας αξιοποιεί τα δώρα και τις ευλογίες Του προς όφελος και των συνανθρώπων του γιατί με αυτό τον τρόπο επιτελεί το θέλημα του Θεού που εξέφρασε με την εντολή Του ‘ Αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς’. Δηλαδή ‘Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον καθώς εγώ σας αγάπησα’[ Ιω. ιε,12] . Άλλωστε η αγάπη θεραπεύει δυο ανθρώπους… και εκείνον που την προσφέρει και εκείνον που τη δέχεται! Ας ακολουθούμε λοιπόν κι εμείς το δρόμο της θυσιαστικής Αγάπης του Χριστού για να οδηγηθούμε μια μέρα κοντά Του και να μας πει ‘ Ελάτε οι ευλογημένοι του Πατέρα μου , κληρονομήστε τη βασιλεία που είναι ετοιμασμένη για σας από τη δημιουργία του κόσμου, επειδή πείνασα και μου δώσατε να φάω...’.[ Ματθ. κε,34-36] (A.K.B)