Οι Πηγές του αυθεντικού Ισλάμ, αυτού δηλαδή που κήρυξε ο Μωάμεθ, είναι πολύ δυσάρεστες & σοκαριστικές. Για αυτό & στη Δύση σήμερα τις κρύβουν & παρουσιάζουν ένα άλλο Ισλάμ, ένα νέο κατασκεύασμα για να αντέχει στο Δυτικό πολιτισμό. Ιδού όμως το αληθινό Ισλάμ, χωρίς κανένα σχόλιο, & η θέση της γυναίκας σε αυτό... Δικές μας μόνο οι υπογραμμίσεις.

Πηγές-Συντομογραφίες: Οι 6 αναγνωρισμένες συλλογές Χαντίθ (παραδόσεις) 1)B=al-Bukhari(870 μ.Χ.) 2)Mu=Muslim(875) 3)D=Abu Dawud(888) 4)T=al- Tirmidhi(892) 5)N=al- Nasai(915) 6)Ma=Ibn Maja(886) Κ=Κοράνιο
ΓΥΝΑΙΚΕΣ: ΕΛΛΕΙΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΚΛΠ. (κάποια κείμενα είναι σε πολυτονικό)
Κ 2,282 «Και να κληθούν για μάρτυρες δύο απ’ τους άνδρες σας. Αν εκεί δεν υπάρχουν δύο άνδρες, τότε ένας άνδρας και δύο γυναίκες..., ώστε αν η μια απ' αυτές λαθέψει, η άλλη να μπορεί να της το θυμίσει». Κ 2.228 "Οι άνδρες δε, υπερέχουν ένα βαθμό πιο πολύ (από τις γυναίκες)"
Β 2658 «Ο Προφήτης είπε: Δεν είναι η μαρτυρία μίας γυναίκας η μισή από αυτήν ενός άνδρα; Η γυναίκα απάντησε, Ναι. Αυτός είπε: Αυτό συμβαίνει λόγω της έλλειψης του μυαλού μιας γυναίκας».
B 7099 «Όταν ο προφήτης άκουσε τα νέα ότι ο λαός της Περσίας είχε κάνει την κόρη του Khosrau βασίλισσά τους, είπε: Ποτέ δεν θα πετύχει ένα τέτοιο έθνος που κάνει για αρχηγό του γυναίκα»
T 2290 «Ο προφήτης είπε: Είδα (στο όνειρο) μία μαύρη γυναίκα με αχτένιστα μαλλιά να βγαίνει από την Al-Madinah μέχρι που στάθηκε στην Mahya’ah που είναι η Al-Juhfah. Οπότε ερμήνευσα αυτό ότι υπάρχει επιδημία στην Al-Madinah η οποία θα εξαπλωνόταν στην Al-Juhfah» (& στο Β 7038)
ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
Mu 142 -ὁ Ἀγγελιοφόρος τοῦ Θεοῦ παρετήρησε: Γυναικῶν φάρα, πρέπει νὰ δίνετε ἐλεημοσύνες καὶ νὰ ζητᾶτε πολλὴ συγχώρεση διότι σᾶς εἶδα μαζικὰ ἀνάμεσα στοὺς κατοίκους τῆς Κολάσεως. Μιὰ σοφὴ γυναῖκα ἀνάμεσά τους εἶπε: «Γιατί, Ἀγγελιοφόρε τοῦ Ἀλλάχ, εἶναι ἡ φάρα μας μαζικὰ στην Κόλαση;» Ἐπ’ αὐτοῦ ὁ Προφήτης παρετήρησε: «Βρίζετε πολὺ καὶ εἶστε ἀχάριστες στοὺς συζύγους σας. Δὲν ἔχω δῇ κανέναν νὰ στερῆται τὸν κοινὸ νοῦ καὶ νὰ ἀποτυγχάνῃ στὴν θρησκεία ἀλλά (συγχρόνως) καὶ νὰ κλέβῃ τἠ σοφία τῶν σοφῶν τόσο ὅσο ἐσεῖς». Κατόπιν ἡ γυναῖκα σχολίασε: «Ποιό εἶναι τὸ πρόβλημα μὲ τὸν κοινό μας νοῦ καὶ τὴν θρησκεία;» Αὐτός (ὁ Ἱερὸς Προφήτης) παρετήρησε: «Ἡ ἔλλειψη κοινοῦ νοῦ ἀπὸ ἐσᾶς (διαπιστώνεται ἀπὸ τὸ γεγονός) ὅτι ἡ μαρτυρία δύο γυναικῶν ἰσοῦται μὲ ἐκείνη ἑνὸς ἀνδρός – αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπόδειξη γιὰ τὴν ἔλλειψη κοινοῦ νοῦ - καὶ περνᾶτε κάποιες νύχτες (καὶ ἡμέρες) χωρὶς νὰ προσεύχεστε καὶ τὸν μῆνα τοῦ Ραμαζανιοῦ (κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας) δὲν τηρεῖτε τὴν νηστεία – αὐτὸ εἶναι μιὰ ἀποτυχία στὴν θρησκεία»
B 1052 - Ὁ Προφήτης ἀπάντησε: «Εἶδα ἐπίσης καὶ τὸ πῦρ τῆς Κολάσεως καὶ δὲν εἶχα δῇ ποτέ μου τόσο τρομακτικὸ θέαμα. Εἶδα ὅτι οἱ περισσότεροι κάτοικοι ἦταν γυναῖκες». Ὁ λαὸς ρώτησε: «Ἀγγελιοφόρε τοῦ Ἀλλάχ, γιατί συμβαίνει αὐτό;» Ὁ Προφήτης ἀπάντησε: «Λόγῳ τῆς ἀχαριστίας τους». Τὸν ρώτησαν ἂν ἦταν ἀχάριστες ἔναντι τοῦ Ἀλλάχ. Ὁ Προφήτης ἀπάντησε: «Εἶναι ἀχάριστες πρὸς τοὺς συντρόφους τῆς ζωῆς (συζύγους) τους καὶ ἀχάριστες σὲ σχέση μὲ τὶς καλὲς πράξεις».
B 1462 - Τότε πλησίασε τὶς γυναῖκες καὶ εἶπε: «Γυναῖκες! Κάντε ἐλεημοσύνες, διότι εἶδα ὅτι οἱ περισσότεροι κάτοικοι τῆς φωτιᾶς τῆς Κολάσεως ἤσαστε ἐσεῖς (γυναῖκες)». Οἱ γυναῖκες ρώτησαν: « Ἀγγελιοφόρε τοῦ Ἀλλάχ, ποιός εἶναι ὁ λόγος γιὰ αύτό;» Ἀπάντησε: «Γυναῖκες! Βρίζετε συνέχεια καὶ εἶστε ἀχάριστοι πρὸς τοὺς συζύγους σας. Δὲν ἔχω δῇ κανέναν ὁ ὁποῖος νὰ ὑστερῇ τόσο στὴν εὐφυία καὶ τὴν θρησκεία ὅσο ἐσᾶς.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΕΞ

Κ 4,3 "Να παντρεύεστε άλλες δύο ή τρεις ή τέσσερις γυναίκες της εκλογής σας"[Σημ:οι γυναίκες όμως μόνο έναν άνδρα]. Κ 5,5 "Σας επιτρέπονται για γάμο οι αγνές γυναίκες από τους ανθρώπους της Βίβλου (Ιουδαίους, Χριστιανούς)" [Σημ:η μουσουλμάνα όμως μόνο μουσουλμάνο].  Κ 33,59 "οι γυναίκες πρέπει να ρίχουν πάνω τους (όταν κυκλοφορούν) τα (εξωτερικά τους ρούχα) γκαλαμπίες, (που καλύπτουν από το κεφάλι μέχρι τα πόδια)"[Σημ:οι άνδρες τίποτα τέτοιο]. B 5075 "Συνηθίζαμε να παίρνουμε μέρος στις ιερές μάχες με αρχηγό τον απόστολο του Αλλάχ και δεν είχαμε τίποτα (όχι συζύγους) μαζί μας. Οπότε είπαμε: Εμείς πρέπει να ευνουχιστούμε; Μας το απαγόρευσε αυτό και έπειτα επέτρεψε σε μας να παντρευόμαστε μία γυναίκα προσωρινά δίνοντάς της έστω ένα ρούχο"
Κ 2,223 «Οι γυναίκες σας είναι για σας, όπως η καλλιεργήσιμη γη [στο σεξ]. Καλλιεργείστε την όποτε κι όπως θέλετε». 
«Το παραπάνω χωρίο γράφτηκε μετά από “αποκάλυψη” του Αλλάχ όταν κάποια γυναίκα αρνήθηκε κάποιες σεξουαλικές στάσεις σε άνδρα, οπότε ο Μωάμεθ απάντησε με το παραπάνω χωρίο που ουσιαστικά καθιστά τη γυναίκα σεξουαλικό υποχείριο... Το περιστατικό στο D 2159
Μa 1853 «Ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ είπε: «Αν επρόκειτο να διατάξω κάποιον να προσκυνήσει οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον Αλλάχ, θα είχα διατάξει τις γυναίκες να προσκυνήσουν στους συζύγους τους… Καμία γυναίκα δεν μπορεί να εκπληρώσει το καθήκον της απέναντι στον Αλλάχ μέχρι να εκπληρώσει το καθήκον της έναντι του συζύγου της. Εάν την καλέσει (για ερωτική επαφή) ακόμα κι αν βρίσκεται στη σέλα της καμήλας, δεν πρέπει να αρνηθεί»
Ma 1852 - Η Αϊσά διηγήθηκε ὅτι ὁ Ἀγγελιοφόρος τοῦ Θεοῦ εἶπε: «Ἐὰν ἦταν νὰ διατάξω τοὺς πάντες νὰ προσκυνοῦν τοὺς πάντες, θὰ διέταζα τὶς γυναῖκες νὰ προσκυνοῦν τοὺς συζύγους τους. Ἐὰν ἕνας ἄνδρας ἦταν νὰ διατάξῃ τὴν γυναῖκα του νὰ μετακινήσῃ (κάτι) ἀπὸ τὸ κόκκινο βουνὸ στὸ μαῦρο βουνὸ καὶ ἀπὸ τὸ μαῦρο βουνὸ στὸ κόκκινο βουνό, τὸ χρέος της εἶναι νὰ τὸν ὑπακούσῃ»
Τ 1160 «Όταν ένας άνδρας καλεί τη γυναίκα του για να ικανοποιήσει την ανάγκη του, τότε αφήστε την να έρθει ακόμη και αν είναι στο φούρνο»
Β 3237 & D 2141 Ὁ Ἀγγελιοφόρος τοῦ Ἀλλὰχ εἶπε: «Ἐὰν ἕνας σύζυγος καλέσῃ τὴν γυναῖκα του στὸ κρεββάτι καὶ αὐτὴ ἀρνηθῇ καὶ γίνῃ ἡ αἰτία νὰ κοιμηθῇ αὐτὸς θυμωμένος, οἱ ἄγγελοι θὰ τὴν καταριοῦνται μέχρι τὸ πρωί»
B 5068 & 5215- Ο Προφήτης γύριζε (είχε σεξουαλικές σχέσεις με) όλες τις συζύγους του σε μια νύχτα και είχε εννέα συζύγους.
B 268 - Ο Anas bin Malik είπε: «Ο Προφήτης επισκέφθηκε όλες τις συζύγους του σε έναν γύρο, κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας και ήταν έντεκα σε αριθμό». Ρώτησα τον Anas, «Είχε ο Προφήτης τη δύναμη για αυτό;» Ο Άνας απάντησε: «Συνηθίζαμε να λέμε ότι δόθηκε στη δύναμη του Προφήτη τριάντα (ανδρών)». Και ο Sa'id είπε με την εξουσία της Qatada ότι ο Anas του είχε πει μόνο για εννέα συζύγους (όχι έντεκα).
B 3411-Ὁ Ἀγγελιοφόρος τοῦ Ἀλλὰχ εἶπε: «Πολλοὶ ἄνδρες προσέγγισαν τὴν τελειότητα, καμμία ὅμως γυναῖκα δὲν προσέγγισε τὸ ἐπίπεδο αὐτὸ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ασιά, τὴν κόρη τοῦ Φαραὼ καὶ ἡ Μαρία, ἡ κόρη τοῦ Ἰμράν. Καὶ ἀναμφίβολα, ἡ ἀνωτερότητα τῆς Αϊσὰ ἔναντι τῶν ἄλλων γυναικῶν μοιάζει μὲ τὴν ἀνωτερότητα τοῦ Θαρίντ (φαγητὸ μὲ κρέας καὶ ψωμί) ἔναντι τῶν ἄλλων γευμάτων».
al-Tabari, τόμος 9, σελ. 139— «Η Layla… πλησίασε τον Προφήτη… και είπε: Έχω έρθει για να σου προσφέρω τον εαυτό μου, οπότε παντρέψου με. Αυτός απάντησε:Δέχομαι. Αυτή πήγε πίσω στους ανθρώπους της και ειπε οτι ο αγγελιοφόρος του Θεού την είχε παντρευτεί. Αυτοί είπαν:"τι κακό πράγμα έχεις κάνει!Είσαι μια γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της αλλά ο προφήτης ειναι γυναικάς! Ακύρωσε τον γάμο". Αυτή πήγε πίσω στον προφήτη και του ζήτησε να ανακαλέσει το γάμο και αυτός υπάκουσε στην παράκλησή της»
Κ 33,37 [Ο Μωάμεθ ελκύεται από τη σύζυγο του θετού γιου του Ζέιντ. Αυτή το καταλαβαίνει… Ο Ζέιντ θέλει να του τη δώσει αλλά αρχικά ο Μωάμεθ τού λέει όχι για να μην κατηγορηθεί για αιμομιξία. Μετά όμως τη χώρισε και ο Μωάμεθ την παντρεύτηκε μετά από την εξής "αποκάλυψη" του Αλλάχ]: «Κράτησε για σένα τη σύζυγό σου… Όταν λοιπόν ο Ζέιντ είχε διαλύσει (το γάμο του) μαζί της –με την οφειλόμενη (διαδικασία)- σας παντρέψαμε, για να μην υπάρχει στους πιστούς καμία δυσκολία για γάμο με τις συζύγους των θετών γιων τους»
B 4879 —Ὁ Ἀγγελιοφόρος τοῦ Θεοῦ εἶπε: «Στὸν Παράδεισο ὑπάρχει μία κατασκευὴ ἀπὸ κοῖλο μαργαριτάρι μὲ 100 χιλιόμετρα πλάτος, σἐ κάθε γωνιὰ τοῦ ὁποίου ὑπάρχουν σύζυγοι οἱ ὁποῖες δὲν βλέπουν τὶς ὑπόλοιπες στὶς ἄλλες γωνίες – καὶ οἱ πιστοὶ θὰ τὶς ἐπισκέπτωνται καὶ θὰ τὶς ἀπολαμβάνουν».
Μa 2555 «Μία γυναίκα ήλθε στον προφήτη και εξομολογήθηκε ότι διέπραξε μοιχεία. Αυτός εξέδωσε διαταγές και έδεσαν τα φορέματά της τριγύρω της (ώστε τα απόκρυφα μέλη της δεν θα αποκαλύπτονταν) έπειτα την λιθοβόλησε και έπειτα είπε τη νεκρική προσευχή για αυτήν»
ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Κ 4,34 «Οι άνδρες, είναι οι προστάτες κι οι κύριοι των γυναικών, γιατί ο ΑΛΛΑΧ έχει χαρίσει ανώτερο βαθμό οτους άνδρες απ' τις γυναίκες, κι επειδή ξοδεύουν απ' τις περιουσίες τους. Γι’ αυτό οι ενάρετες γυναίκες πρέπει να είναι με ευσέβεια πειθαρχικές, κι όταν ο άνδρας τους απουσιάζει πρέπει να προστατεύουν ό,τι τους ανέθεσε ο ΑΛΛΑΧ να φυλάγουν. Όσο για τις γυναίκες εκείνες, που φοβάστε για την παρακοή τους συμβουλέψτε τες πρώτα, έπειτα αρνηθείτε να μοιραστείτε μαζί τους το κρεβάτι τους και τέλος να τις δείρετε. Αν όμως επιστρέψουν, στην υπακοή, μην χρησιμοποιήστε εναντίον τους μέσα ενοχλητικά»
Β 5825 Η Αϊσά (σύζυγος του Μωάμεθ) είπε ότι μ’ια κυρία ήρθε φορώντας ένα πράσινο πέπλο και παραπονέθηκε (στην Αϊσά) και της έδειξε ένα πράσινο σημείο στο δέρμα της που προκλήθηκε από ξυλοδαρμό (από τον άντρα της). Ήταν η συνήθεια των κυριών να αλληλοϋποστηρίζονται, οπότε όταν ήρθε ο αγγελιοφόρος του Αλλάχ, η Αϊσά είπε: «Δεν έχω δει καμία γυναίκα να υποφέρει τόσο πολύ όσο οι πιστές γυναίκες. Κοίτα! Το δέρμα της είναι πιο πράσινο από τα ρούχα της!»
D 4348 - Ἕνας τυφλὸς εἶχε μία ἔγκυο παλλακίδα ἡ ὁποία συνήθιζε νὰ βλασφημῇ καὶ νὰ ἐπικρίνῃ τὸν Προφήτη. Τῆς τὸ ἀπαγόρευσε ἀλλὰ ἐκείνη δὲν ἐγκατέλειψε τὴν συνήθειά της. Μιὰ νύχτα ἄρχισε νὰ συκοφαντῇ καὶ νὰ βλασφημῇ τὸν Προφήτη. Τότε αὐτὸς ἅρπαξε ἕνα ἐγχειρίδιο, τὸ τοποθέτησε πάνω στὴν κοιλιά της, τὸ πίεσε καὶ τὴν σκότωσε.... Ὅταν ξημέρωσε, ὁ Προφήτης πληροφορήθηκε τὸ περιστατικό. Συγκέντρωσε τὸν λαὸ καὶ εἶπε: Καλῶ ἐν ὀνόματι τοῦ Ἀλλὰχ τὸν ἄνδρα ὁ ὁποῖος ἐχει διαπράξῃ τὸ ἀδίκημα αὐτὸ καὶ τὸν καλῶ ἐν ὀνόματι τῆς ἐξουσίας μου ἐπάνω του νὰ σηκωθῇ. Τρεμάμενος καὶ πατῶντας πάνω στὸν σβέρκο τῶν ἀνθρώπων ὁ δράστης σηκώθηκε. Στάθηκε ἐνώπιον τοῦ Προφήτου καὶ εἶπε: Ἀγγελιοφόρε τοῦ Ἀλλάχ, εἶμαι ὁ ἀφέντης της. Συνήθιζε νὰ σὲ βλασφημῇ καὶ νὰ σὲ ἐπικρίνῃ. Τῆς τὸ ἀπαγόρεψα ἀλλὰ δὲν σταμάτησε – τὴν ἐπέπληξα ἀλλὰ δὲν ἐγκατέλειψε τὴν συνήθειά της. Ἀπὸ αὐτὴν ἔχω δύο γιοὺς σὰν μαργαριτάρια – καὶ ὑπῆρξε ἡ σύντροφός μου. Χτὲς τὴν νύχτα ἄρχισε νὰ σὲ βλασφημῇ καὶ νὰ σὲ ἐπικρίνῃ. Τότε ἅρπαξα ἕνα ἐγχειρίδιο, τὸ τοποθέτησα πάνω στὴν κοιλιά της, τὸ πίεσα καὶ τὴν σκότωσα. Στὴν συνέχεια ὁ Προφήτης εἶπε: Δῶστε μαρτυρία, καμία ἀποζημίωση δὲν πρέπει νὰ πληρωθῇ γιὰ τὸν φόνο
D 2141 - …ὁ Ἀγγελιοφόρος τοῦ Ἀλλὰχ εἶπε: Μὴν δέρνετε τὶς ὑπηρέτριες τοῦ Ἀλλὰχ ἀλλὰ ὅταν ὁ Ὀμὰρ πῆγε στὸν Ἀγγελιοφόρο τοῦ Ἀλλὰχ καὶ εἶπε: Οἱ γυναῖκες ἔχουν σηκώσῃ μπαϋράκι στοὺς συζύγους τους, αὐτός (Ὁ Προφήτης) ἔδωσε τὴν ἄδεια νὰ τὶς δείρουν. Τότε πολλὲς γυναῖκες συνέρρευσαν στὴν οἰκογένεια τοῦ Ἀγελιοφόρου τοὺ Ἀλλὰχ καὶ ἐξέφρασαν παράπονα γιὰ τοὺς συζύγους τους. Καὶ ὁ Ἀγγελιοφόρος τοῦ Ἀλλὰχ εἶπε: Πολλὲς γυναῖκες ἔχουν συρρεύσῃ στὴν οἰκογένεια τοῦ Μωάμεθ παραπονούμενες γιὰ τοὺς συζύγους τους. Δὲν εἶναι οἱ καλύτερες ἀνάμεσά σας.
Mu 2127 «[διηγείται η Αϊσά]Ἦρθε αὐτός (στὸ σπίτι) καὶ ἦρθα κι ἐγώ (στὸ σπίτι).Ἐγώ, βέβαια, προηγήθηκα καὶ μπῆκα (στὸ σπίτι) καί, καθὼς ἤμουν ξαπλωμένη στὸ κρεββάτι, αὐτός (ὁ Ἱερὸς Προφήτης) μπῆκε (στὸ σπίτι) καὶ εἶπε: «Γιατί λαχανιάζεις, Αϊσά;» Εἶπα: «Δὲν ἔχω τίποτα». Εἶπε: «Πές μου... Εἶπα: «Ἀγγελιοφόρε τοῦ Ἀλλάχ, πάρε τὸν πατέρα μου καὶ τὴν μητέρα μου ὡς λύτρα καὶ μετὰ τοῦ εἶπα (τὴν ὅλη ἱστορία)». Εἶπε: «Ἦταν τὸ σκοτάδι (τῆς σκιᾶς σου) αὐτὸ ποὺ εἶδα μπροστά μου;». Εἷπα: «Ναί». Μὲ χτύπησε στὸ στῆθος καὶ πόνεσα καὶ μετὰ εἶπε: «Πίστευες ὅτι ὁ Ἀλλὰχ καὶ ὁ Ἀγγελιοφόρος του θὰ σοῦ συμπεριφερθοῦν ἄδικα;...».
B 6845 - Ἡ Αϊσὰ διηγήθηκε: Ὁ Ἀμποὺ Μπὰκρ ἦρθε πρὸς τὸ μέρος μου, μὲ χτύπησε μὲ τὴν γροθιά του καὶ εἶπε: «Καθυστερεῖς τὸν λαὸ ἐξαιτίας τοῦ περιδεραίου σου». Ἐγὼ ὅμως παρέμεινα ἀκίνητη σὰν πεθαμένη γιὰ νὰ μὴν ξυπνήσω τὸν Ἀγγελιοφόρο τοῦ Ἀλλάχ, ἂν καὶ τὸ χτύπημα πόνεσε πολύ».
ΣΚΛΑΒΕΣ - ΑΙΧΜΑΛΩΤΕΣ. ΕΞΙΣΟΥ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΥΠΟΧΕΙΡΙΑ
Κ 4:24 - Επίσης (απαγορεύεται) να παντρεύεστε με έγγαμες γυναίκες, εκτός αυτές που το δεξί σας χέρι εξουσιάζει (ως αιχμάλωτες).
Κ 23: 1-6 —Οι πιστοί θα επιτύχουν… είναι εκείνοι.. που απέχουν από το σεξ, εκτός αν αυτό συμβαίνει με τις συζύγους τους μόνο ή με (τις αιχμαλώτους) εκείνες που εξουσιάζει το δεξί τους χέρι
Κ 33:50 - Ω Προφήτη! Έχουμε επιτρέψει για σένα τις συζύγους σου,… κι εκείνες που εξουσίασε το δεξί σου χέρι (τις αγόρασες) τις αιχμάλωτες (του πολέμου) που ο Αλλάχ σου έχει εκχωρήσει…
Κ 70: 22-30 - και εκείνοι που φρουρούν την αγνότητά τους, εκτός με τις συζύγους τους και τις (αιχμάλωτες) που το δεξί τους χέρι εξουσιάζει οπότε δεν υπάρχει καμία ενοχή.
D 2150 - «Ὁ Ἀπόστολος τοῦ Ἀλλάχ ἔστειλε ἐκστρατευτικὸ σῶμα στὸ Ἄουτας ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς μάχης τοῦ Χουναΐν. Συγκρούσθηκαν μὲ τὸν ἐχθρὸ καὶ τοὺς πολέμησαν. Τοὺς νίκησαν καὶ πῆραν αἰχμαλώτους. Μερικοὶ Σύντροφοι τοῦ Ἀποστόλου τοῦ Ἀλλὰχ ἦσαν ἀπρόθυμοι νὰ συνάψουν σχέσεις μὲ τὶς γυναῖκες αἰχμαλώτους ἐπειδὴ οἱ ἄνδρες τους ἦσαν παγανιστές. Τότε ὁ ὕψιστος Ἀλλὰχ ἔστειλε τὸν κορανικὸ στίχο «Καὶ ὅλες οἱ παντρεμένες (εἶναι ἀπαγορευμένες) γιὰ ἐσᾶς πλὴν τῶν αἰχμαλωτίδων τὶς ὁποῖες κατέχει τὸ δεξί σας χέρι».
Mu 3432 - «Στὴν Μάχη τοῦ Χαναΐν ὁ Ἀγγελιοφόρος τοῦ Ἀλλὰχ ἔστειλε στρατὸ στὸ Ἄουτας καὶ συγκρούσθηκε μὲ τὸν ἐχθρὸ καὶ τὸν πολέμησε. Ἀφοῦ τοὺς νίκησαν καὶ πῆραν αἰχμαλώτους, οἱ Σύντροφοι τοῦ Ἀγγελιοφόρου τοῦ Ἀλλάχ ἔδειχναν νὰ ἀπέχουν ἀπὸ ἐρωτικὴ συνεύρεση μὲ τὶς αἰχμαλωτίδες ἐπειδὴ οἱ ἄνδρες τους ἦσαν πολυθεϊστές. Τότε ὁ Ὕψιστος Ἀλλὰχ ἔστειλε σχετικὰ μὲ αὐτὀ: Καὶ τὶς ἤδη παντρεμένες, ἐκτὸς ἀπὸ ἐκεῖνες τὶς ὁποῖες κατέχει τὸ δεξί σου χέρι (δηλαδή, ἦταν νόμιμο γιὰ αὐτοὺς ἅπαξ καὶ ἡ περίοδος τῆς Ἴντας ἔφτασε στὸ τέλος της)».
Μu 3371- «Φύγαμε μὲ τὸν Ἀγγελιοφόρο τοῦ Ἀλλὰχ γιὰ τὴν ἐκστρατεία στὸ Μπίλ-Μουσταλὶκ καὶ αίχμαλωτίσαμε μερικὲς πανέμορφες Ἀραβίδες – καὶ τὶς ποθήσαμε ἐπειδὴ μᾶς ἔλειπαν οἱ γυναῖκες μας. (Συγχρόνως) ποθούσαμε νὰ πάρουμε λύτρα γιὰ αὐτές. Ἔτσι ἀποφασίσαμε νὰ συνευρεθοῦμε ἐρωτικὰ ἀλλὰ τηρῶντας τὴν αζίλ (ἀπόσυρση τοῦ ἀνδρικοῦ μορίου πρὶν ἀπὸ τὴν ἐκσπερμάτιση γιὰ τὴν ἀποφυγὴ ἐγκυμοσύνης). Ἀλλὰ εἴπαμε: «Κάνουμε μιὰ πράξη ἐνῶ ὁ Ἀγγελιοφόρος τοῦ Ἀλλὰχ εἶναι ἀνάμεσά μας – γιατί νὰ μὴν τὸν ρωτἠσουμε; Ἔτσι ρωτήσαμε τὸν Ἀγγελιοφόρο τοῦ Ἀλλὰχ καὶ εἶπε: «Δὲν ἔχει σημασία ἂν δὲν τὸ κάνετε, διότι ὅποια ψυχὴ εἶναι νὰ γεννηθῇ μέχρι τὴν Ἠμέρα τῆς Ἀναστάσεως θὰ γεννηθῇ».
B 4138- «Βγήκαμε μὲ τὸν Ἀπόστολο τοῦ Ἀλλὰχ γιὰ τὴν Γκάζουα τοῦ Μπανοὺ ἀλ Μουσταλὶκ καὶ πήραμε αἰχμαλώτους ἀπὸ τοὺς Ἄραβες αἰχμαλώτουε καὶ ποθήσαμε γυναῖκες καὶ ἡ ἀποχὴ μᾶς εἶχα πολὺ δυσκολέψῃ καὶ θέλαμε νὰ κάνουμε διακεκομμένη συνουσία. Ἔτσι, ὅταν ἀπεφασίσαμε νὰ κάνουμε διακεκομμένη συνουσία, εἴπαμε: «Πῶς μποροῦμε νὰ κάνουμε διακεκομμένη συνουσία προτοῦ ρωτήσουμε τὸν Ἀπόστολο τοῦ Ἀλλὰχ ὁ ὁποῖος βρίσκεται ἀνάμεσά μας;» Τὸν ρωτήσαμε γιὰ αὐτὸ καὶ εἶπε: «Καλύτερα νὰ μὴν τὸ κάνετε, διότι κάθε ψυχή (μέχρι τὴν Ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως) προωρισμένη νὰ ὑπάρξῃ θὰ ὑπάρξῃ».
Mu 3384- ...ένα άτομο ρώτησε τον Απόστολο του Αλλάχ λέγοντας: Έχω μια σκλάβα και εξασκούμαι μαζί της τηρώντας την αζίλ, οπότε ο απόστολος του Αλλάχ: Αυτό δεν μπορεί να αποτρέψει αυτό που έχει αποφασίσει ο Αλλάχ. Στη συνέχεια, το άτομο ήρθε (μετά από λίγο καιρό) και είπε: Ω απόστολε του Αλλάχ, η σκλάβα για την οποία μίλησα σε εσένα έχει συλλάβει, οπότε ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ είπε: Είμαι υπηρέτης του Αλλάχ και απόπστολός του.
Sunan An-Nasa'i 3411 - Αφηγήθηκε από τον Anas, ότι ο απόστολος του Αλλάχ είχε μια γυναίκα σκλάβα με την οποία είχε συνουσία, αλλά η Aishah και η Hafsah δεν θα τον άφηναν ήσυχο μέχρι να πει ότι αυτή ήταν απαγορευμένη για αυτόν. Τότε ο Αλλάχ… αποκάλυψε: "Ω Προφήτη! Γιατί απαγορεύεις (για τον εαυτό σου) αυτό που ο Αλλάχ σου επέτρεψε" [ειδική άδεια-αποκάλυψη για τον Μωάμεθ στο Κ 66: 1]
ΣΕΞ ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ
B 5158 - Ο Προφήτης έγραψε το (συμβόλαιο γάμου) με την Αϊσά ενώ ήταν έξι ετών και ολοκλήρωσε τον γάμο του μαζί της ενώ ήταν εννέα ετών και παρέμεινε μαζί του για εννέα χρόνια (δηλαδή μέχρι το θάνατό του).
Mu 3480 - Αφηγήθηκε η Αϊσά: «Ο Προφήτης με παντρεύτηκε όταν ήμουν έξι ετών και ολοκλήρωσε τον γάμο μαζί μου όταν ήμουν εννέα ετών».
Mu 3481 - Αφηγήθηκε από την Αϊσά ότι ο Προφήτης την παντρεύτηκε όταν ήταν επτά ετών και τον πήρε ως νύφη όταν ήταν εννέα ετών και πήρε μαζί της τις κούκλες της. 
D 2116 - Η Αϊσά είπε: Ο Απόστολος του Αλλάχ με παντρεύτηκε όταν ήμουν επτά χρονών... Είχε συνουσία μαζί μου όταν ήμουν εννέα χρονών .
B 6130 - Αφηγείται η Αϊσά: Παίζω με τις κούκλες παρουσία του Προφήτη, και οι φίλες μου έπαιζαν επίσης μαζί μου. Όταν ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ μπήκε (ο τόπος κατοικίας μου), κρυβόταν, αλλά ο Προφήτης τους καλούσε να μπουν και να παίξουν μαζί μου. (Σημ:Το παιχνίδι με τις κούκλες και παρόμοιες εικόνες απαγορεύεται, αλλά επιτρέπεται για την Aϊσά εκείνη την εποχή, καθώς ήταν μικρό κορίτσι, που δεν είχε φτάσει ακόμη στην ηλικία της εφηβείας.)
Ibn Ishaq, 311 «Ο απόστολος την είδε (την Ummu’ l-Fadl) όταν ήταν μωρό που μπουσουλούσε μπροστά του και είπε, Αν μεγαλώσει και είμαι ακόμη ζωντανός, θα την παντρευτώ. Αλλά πέθανε πριν μεγαλώσει»
B 5080 -«Ὅταν παντρεύτηκα, ὁ Ἀγγελιοφόρος τοῦ Ἀλλὰχ μοῦ εἶπε: «Τί τύπο γυναίκας παντρεύτηκες;» Ἀπάντησα: «Παντρεύτηκα χήρα» Εἶπε: «Δὲν σοῦ ἀρέσουν τὰ κοριτσάκια νὰ τὰ θωπεύῃς;». Ὁ Τζαμπὶρ εἶπε καὶ τὸ ἄλλο: «Ὁ Ἀγελιοφόρος τοῦ Ἀλλὰχ εἶπε: «Γιατί δὲν παντρεύτηκες ἕνα κοριτσάκι ὥστε νὰ παίζῃ αὐτὴ μαζί σου κι ἐσὺ μαζί της;»
      [Σημ:Το Κοράνι δικαιολογεί το γάμο δηλώνοντας ότι επιτρέπεται στους μουσουλμάνους άνδρες να κάνουν σεξ με κορίτσια προεφηβικής ηλικίας. Σύμφωνα με το Surah 2:228, εάν ένας μουσουλμάνος θέλει να χωρίσει τη γυναίκα του, θα πρέπει να περιμένει μέχρι να περάσει τρεις μηνιαίους κύκλους (δηλαδή τρεις περιόδους) για να βεβαιωθεί ότι δεν είναι έγκυος. Αλλά προέκυψε αργότερα το ερώτημα: Τι γίνεται με τις γυναίκες που δεν έχουν μηνιαίους κύκλους; Πόσο καιρό πρέπει να περιμένουν οι σύζυγοί τους να τους χωρίσουν; Το Κοράνι απαντά σε αυτήν την ερώτηση στο Surah 65: 4, όπου δίνει κανόνες διαζυγίου για (1) γυναίκες που δεν έχουν μηνιαίους κύκλους επειδή είναι πολύ ηλικιωμένες, (2) κορίτσια που δεν έχουν μηνιαίους κύκλους επειδή είναι πολύ νέα. Ο στίχος δηλώνει ότι, εάν μουσουλμάνοι άνδρες θέλουν να χωρίσουν κορίτσια που δεν έχουν φτάσει ακόμη στην εφηβεία, πρέπει να περιμένουν τρεις μήνες (αφού κάνουν σεξ μαζί τους).        Ο στίχος έχει ως εξής: Κ 65: 4 —Όσο για τις γυναίκες σας που έχουν περάσει την ηλικία της –κατά μήνα- αδιαθεσίας, γι αυτές –αν έχετε καμιά αμφιβολία- η περίοδος που ορίστηκε (Ίντδε) [μέχρι το διαζύγιο], είναι τρεις μήνες, (το ίδιο) και σε αυτές που δεν έχουν (ακόμη) περίοδο»
Κ 33,49 «Όταν νυμφεύεστε πιστές (γυναίκες) κι έπειτα τις χωρίζετε προτού έλθετε σε επαφή μαζί τους, τότε δεν είναι ανάγκη να λογαριάσετε την περίοδο του Ίντδε» [Σημ: αυτά, αν δεν υπήρξε σεξ. Αν όμως υπήρξε, τότε υπάρχει η Ίντδε! Και αυτή βλέπουμε στο Κ 65,4 υπάρχει και για τα μικρά κορίτσια! Οπότε και εκεί μπορεί να υπάρξει σεξ]

23. Τι είναι το Filioque;

Είναι αίρεση τριαδολογική, την οποία αποδέχονται από κοινού η Ρωμαϊκή Εκκλησία και οι Διαμαρτυρόμενοι. Ενώ κατά την ορθόδοξη θεολογία το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται εκ μόνον του Πατρός, κατά τη ρωμαϊκή αντίληψη το Πνεύμα εκπορεύεται εκ του Πατρός και του Υιού (ex Patre Filioque). Η κακοδοξία του Filioque εισήχθη στο Σύμβολο της Πίστεως στην Ισπανία σε σύνοδο του Τολέδου το 589, προφανώς για να στηρίξει τη θεότητα του Λόγου, η οποία τότε καταπολεμούνταν σφοδρώς στη χώρα αύτη από το Δυτικογοτθικό Αρειανισμό. Αργότερα η προσθήκη πέρασε στη Γαλλία και κατόπιν στη Ρώμη, όχι βέβαια χωρίς αντίδραση. Είναι ενδεικτικό ότι ο πάπας Λέων ο Γ', προσκληθείς από τη σύνοδο του Ακυϊσγράνου να εκφέρει γνώμη υπέρ του Filioque, αποδοκίμασε την προσθήκη, εγγράψας ακέραιο το Σύμβολο σε δυό αργυρές πλάκες στο Βατικανό. Η κακοδοξία του Filioque και η προσθήκη του όρου στο ιερό Σύμβολο της Πίστεως συνετέλεσαν μεταξύ άλλων στο χωρισμό των αδελφών Εκκλησιών Ανατολής και Δύσεως, ο οποίος άρχισε επί Πατριάχου Κων/πολεως Φωτίου (Σχίσμα του 867) και συμπληρώθηκε επί Μιχαήλ Κηρουλαρίου (1054). Μετά το Σχίσμα το Filioque έγινε το κέντρο σφοδρών δογματικών ερίδων μεταξύ Ανατολής και Δύσεως και αφορμή συγγραφής —κυρίως από πλευράς της Ανατολικής Εκκλησίας— πλήθους αντιρρητικών και ελεγκτικών θεολογικών συγγραφών.

24. Έχει Γραφική θεμελίωση το Filioque;

Όχι, δεν έχει, άσχετο αν οι Ρωμαιοκαθολικοί προσπαθούν να το στηρίξουν στην αγία Γραφή. Περί της υποστάσεως και της ιδιωματικής σχέσεως του ‘Αγίου Πνεύματος ομιλεί κατά τρόπο σαφή και αναντίρρητο το ’Ιωαν. 15,26: «Όταν δε έλθη ο Παράκλητος όν εγώ πέμψω υμίν παρά του Πατρός, το Πνεύμα της αληθείας ο παρά του Πατρός εκπορεύεται..». Στο κλασικό αυτό χωρίο γίνεται διάκριση της αϊδίου εκπορεύσεως του Πνεύματος από τον Πατέρα και της υπό του Υιού η στο Όνομα του Υιού πέμψεως αυτού στον κόσμο, εκείνης μεν εκφραζόμενης δια του ενεστώτος «εκπορεύεται», αυτής δε δια του μέλλοντος «πέμψω». Η κατηγορηματική διδασκαλία της αγίας Γραφής, καταχωρήθηκε αυθεντικά και αλάθητα στο Ιερό Σύμβολο της συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως (381): «Το εκ του Πατρός εκπορευόμενον». Η πίστη εδώ της Εκκλησίας είναι σαφής και αναντίρρητη.

Κατά τους Παπικούς όμως τα ανωτέρω χωρία ομιλούν μεν περί εκπορεύσεως του Πνεύματος εκ του Πατρός, όμως δεν αποκλείουν ρητά και το Filioque. Δε λένε δηλαδή: «ο παρά μόνον του Πατρός εκπορεύεται» ή «το εκ μόνον του Πατρός εκπορευόμενον», αφήνοντας έτσι ανοικτή την υπόθεση του Filioque. Δε νομίζετε όμως ότι οι συλλογισμοί αυτοί των Παπικών είναι απλά θεολογικά τεχνάσματα; Γιατί, αντιστρέφοντας το συλλογισμό, θα μπορούσαμε κι εμείς να πούμε: Αν το Filioque είχε κάποια δυνατότητα στη σκέψη του Κυρίου, για ένα τόσο κορυφαίο σημείο του δόγματος δε θα έλεγε ρητά ο Σωτήρ: «ο παρά του Πατρός και του Υιού εκπορεύεται;» ή ο συνοδικός όρος: «το εκ του Πατρός και του Υιού εκπορευόμενον;». Γιατί ν’ αποκρύψει μια τόσο μεγάλη αλήθεια ο Κύριος; Μήπως για να δημιουργήσει ζητήματα στην Εκκλησία του;

Στο πνεύμα τέλος του χωρίου του Ιωάννου (15,26), δηλαδή της αϊδίου εκπορεύσεως εκ του Πατρός και της εν χρόνω πέμψεως υπό του Χριστού πρέπει να ερμηνευθεί και το χωρίο Ίωαν. 16,13-15: Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αλήθειας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν· ου γαρ λαλήσει άφ’ εαυτού, αλλ΄ όσα αν ακούση λαλήσει, και τα ερχόμενα αναγγελεί υμίν». Στο χωρίο όμως αυτό στηρίζουν και οι Ρωμαιοκαθολικοί την περί Filioque διδασκαλία τους, συνδέοντας στενά στο πρόσωπο του Χριστού την εκπόρευση και την αποστολή του Αγίου Πνεύματος.

(Ανδρέου Θεοδώρου «Απαντήσεις σε ερωτήματα συμβολικά», εκδόσεις Αποστολική Διακονία, σελ. 38-40)

Η τυφλή μουσουλμάνα

Κάποτε είχαν φέρει στον όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη μια τυφλή μουσουλμάνα, την Φάτμα. Την έφεραν όμως ημέρα Τετάρτη, που ήταν έγκλειστος. Αφού χτύπησαν πολύ την πόρτα του κελλιού του, την άφησαν κοντά στο κατώφλι και απομακρύνθηκαν.
Σε λίγη ώρα ήρθε μια φαρασιώτισσα με αγκύλωσι στο χέρι και, γνωρίζοντας ότι την Τετάρτη και την Παρασκευή ο όσιος δεν δέχεται, πήρε χώμα από το κατώφλι της πόρτας του. Το έβαλε στο αρρωστημένο χέρι της και έγινε καλά!
Όταν είδε την τυφλή μουσουλμάνα, την ρώτησε, τι περίμενε. Η Φάτμα της φανέρωσε την αιτία της αναμονής.

-Τι κάθεσαι και χασομεράς; της είπε τότε η χριστιανή. Δεν ξέρεις ότι ο Χατζεφεντής Τετάρτη και Παρασκευή δεν ανοίγει; Πάρε χώμα από το κατώφλι της πόρτας του και τρίψε το στα μάτια σου. Έτσι κάνουμε εμείς αυτές τις δύο μέρες.

Η Φάτμα παραξενεύθηκε μ’ αυτό που άκουσε, αλλά έψαξε, βρήκε το κατώφλι, πήρε χώμα και το έτριψε στα μάτια της. Αμέσως άρχισε να βλέπη θαμπά. Από την χαρά της τότε πήρε μια πέτρα και χτυπούσε σαν τρελλή την πόρτα του οσίου Αρσενίου. Εκείνος άνοιξε και επειδή είδε πως ήταν μουσουλμάνα, ενώ δεν μιλούσε αυτή την ημέρα, έκανε διάκρισι και την ρώτησε τι ήθελε. Του είπε τον λόγο και ο όσιος πήρε το Ευαγγέλιο και την διάβασε. Αμέσως ήρθε όλο της το φως. Εκείνη τότε από την χαρά της έπεσε στα πόδια του και τον προσκυνούσε με ευλάβεια, αλλ’ ο όσιος την μάλωσε και της είπε:

-Εάν θέλης να προσκυνήσης, να προσκυνήσης τον Χριστό, που σου έδωσε το φως, και όχι εμένα.

Αρσένιος ο Καππαδόκης

("Χαρίσματα και Χαρισματούχοι", Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Α΄, σελ. 180-181)

Κάποιος ευσεβής νομικός από την Αντιόχεια πήγε σ’ έναν έγκλειστο γέροντα και τον παρακάλεσε επίμονα να τον δεχτή και να τον κάνη μοναχό. Του λέει λοιπόν ο γέροντας:
-Αν θέλης να σε δεχτώ, πήγαινε πούλησε όλα τα υπάρχοντα σου και μοίρασε τα στους φτωχούς, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου.
Έφυγε ο αδελφός και έκανε ό,τι του είπε ο γέροντας. Μετά του λέει εκείνος:
-Έχεις να φυλάξης κι άλλη μια εντολή: Να μη μιλάς καθόλου.
Κι εκείνος συμφώνησε! Πέρασαν έτσι πέντε χρόνια, χωρίς να βγάλη μιλιά από το στόμα του! Άρχισαν τότε να τον τιμούν μερικοί πάρα πολύ. Γι’ αυτό του λέει ο γέροντας:
-Εδώ δεν μπορής να ωφεληθής. Θα σε στείλω σε κοινόβιο, στην Αίγυπτο.
Και τον έστειλε. Όμως δεν αναίρεσε την εντολή που του είχε δώσει. Κι εκείνος, τηρώντας την, έμεινε σιωπηλός.
Ο ηγούμενος που τον δέχτηκε, θέλησε να τον δοκιμάση αν είναι πραγματικά άλαλος ή όχι. Τον στέλνει λοιπόν σ’ένα θέλημα. Για να φθάση όμως εκεί έπρεπε να περάση κάποιο πλημμυρισμένο ποτάμι. Έτσι θ’ αναγκαζόταν, γυρνώντας, να πη πως δεν μπόρεσε να το περάση.
Στέλνει όμως μετά από κείνον κι έναν άλλο μοναχό, για να δη τί θα κάνη. Όταν έφτασε στο ποτάμι ο αδελφός που δεν μιλούσε, μη μπορώντας να περάση, γονάτισε. Πλησιάζει τότε ένας κροκόδειλος, τον παίρνει στην πλάτη του και τον μεταφέρει στην απέναντι όχθη!
Ο μοναχός, που είχε σταλή να δη τί θα κάνη, μόλις είδε το θαύμα, τρέχει και το αναγγέλει στον αββά και στους αδελφούς. Το άκουσαν κατάπληκτοι!
Έπειτα από λίγο καιρό εκοιμήθη ο μοναχός που δεν μιλούσε, και ο ηγούμενος του μοναστηριού μήνυσε στον γέροντα του: « Αν και μας έστειλες ένα μουγκό, αυτός ήταν ωστόσο άγγελος Θεού».
Και ο έγκλειστος γέροντας του απάντησε πως δεν ήταν άλαλος, αλλά, φυλάγοντας την εντολή που του είχε δώσει, έμενε πάντα σιωπηλός.

( Έαρ της ερήμου)

( Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Γ΄, σελ.253-254)

21. Είναι κατανοητό δια τον λόγου το δόγμα της 'Αγίας Τριάδος;

Όχι, δεν είναι κατανοητό. Το περί Τριάδος δόγμα, ως και το της ενανθρωπήσεως του Λόγου και της θείας ευχαριστίας αποτελούν τα κορυφαία μυστήρια του Θεού, στα οποία αδυνατεί να προσεγγίσει γυμνός ο ανθρώπινος λόγος. Είναι αλήθειες απόκρυφες και αδιάγνωστες. Ο ανθρώπινος λόγος ασθμαίνει στη προσπάθεια του να τις περιλάβει και να τις κατανοήσει. Τα φτερά του είναι λίγα στο πέταγμα προς το υπερβατικό και ακατάσχετο. Το πώς μπορούμε να εναρμονίσουμε την ενότητα της θείας ουσίας με την τριαδικότητα των προσώπων, το πώς δηλαδή ο ένας στην ουσία Θεός υπάρχει ολόκληρος σε τρεις ξεχωριστές υποστάσεις χωρίς ωστόσο να υπάρχουν και τρείς θεοί ή χωρίς να συγχέωνται και ν’ αφανίζονται τα πρόσωπα, είναι κάτι που μας προσπερνά και μας αφήνει πίσω, κλεισμένους ερμητικά στο κέλυφος της σύμφυτης αδυναμίας μας. Η γνώση της αλήθειας αυτής είναι για μας πολύ σημαντική για να γνωρίζουμε τα όρια και την αντοχή της φύσεώς μας μπροστά στο μυστήριο του Θεού, μέχρι που μπορούμε να προχωρήσουμε στην έρευνα του μυστηρίου και πότε να σταματήσουμε, για να μη χάσουμε στο τέλος το μυαλό μας. Και για έναν άλλο λόγο να μη στενοχωριόμαστε όταν οι άλλοι μας ζητούν να τους αποδείξουμε λογικά το δόγμα του τριαδικού Θεού κι εμείς φυσικά αδυνατούμε να τους απαντήσουμε. Να έχουμε την αίσθηση ότι μόνο δια της πίστεως και με το φωτισμό του παναγίου Πνεύματος μπορούμε να δεχτούμε λιγοστές μόνο ακτίνες από το φως που περιβάλλει την αδιάγνωστη ουσία του Θεού.

Βέβαια ο ανθρώπινος λόγος, επειδή είναι στη φύση του να ερευνά και μάλιστα τα κορυφαία και δύσκολα ζητήματα της υπάρξεώς του, δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά στο υπερλογικό μυστήριο του Θεού, προσπαθώντας με ό,τι διαθέτει να το εξηγήσει εξωτερικά και να το κάνει σαφέστερο στην ανθρώπινη διάνοια. Από παλαιά δε, προσπάθησε να το διασαφήσει με παραδείγματα από τη φυσική εμπειρία, την ψυχολογία και την ηθική. Κατά τη γνώμη μου προσφυέστερο παράδειγμα είναι το ηλιακό φως, την αναλογία του οποίου χρησιμοποιεί και το ιερό Σύμβολο της Πίστεως: «Φως εκ φωτός». Του παραδείγματος του φωτός έκαναν χρήση και οι αρχαίοι Απολογητές στις γραφές τους προς τους εθνικούς. Όπως - έλεγαν - όταν ανάψεις από μια αναμμένη λαμπάδα δύο άλλες λαμπάδες, έχουμε τρεις ξεχωριστές λαμπάδες που όμως φέρουν το ίδιο φως, έτσι και στην 'Αγία Τριάδα έχουμε τρία ξεχωριστά πρόσωπα στα οποία υπάρχει απαράλλακτη η μία θεία ουσία. Το παράδειγμα αυτό έχε φυσικά κάποια άξια, χωρίς όμως αυτό - καθώς και τα λοιπά παραδείγματα - να μπορούν να εξαντλήσουν το αβυσσώδες μυστήριο του Θεού. Είναι απλές αναλογίες, αναγκαίες και χρήσιμες για το μυαλό μας.

22. Τί φρονούν περί του τριαδικού Θεού οι Προντεστάντες;

Οι μεγάλες προτεσταντικές κοινότητες δέχονται ορθώς το δόγμα του τριαδικού Θεού. 'Ορισμένες μόνο παραφυάδες ανανέωσαν τις αρχαίες αντιτριαδικές αιρέσεις, ελαυνόμενες από το φιλελεύθερο ορθολογιστικό πνεύμα που είναι διάχυτο στην προτεσταντική θεολογία, η οποία κατά τις αρχές του αιώνα μας είχε ανατρέψει ολόκληρο σχεδόν το σύστημα των χριστιανικών αληθειών.

Έτσι οι Αρμινιανοί, αν και δεν αρνούνται ολότελα το τριαδικό δόγμα επαναλαμβάνουν την αρχαία κακοδοξία περί υποταγής των προσώπων (Subordinatio), ισχυριζόμενοι ότι ο Πατήρ, ως η κεντρική θεότητα, υπερέχει των δυο άλλων προσώπων, λόγω τάξεως (ordo) και δυνάμεως (pοlestas) και αξιώματος (dignitatis)· τα δε αλλά δυο πρόσωπα, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, ό,τι έχουν, τη θεότητα δηλαδή και τις θείες ιδιότητες, δεν τα έχουν ομοίως και ομοταγώς (προς τον Πατέρα), αλλά κατά τρόπο υποτάξεως. Μεγαλύτερο, λένε, είναι το γεννάν από το γεννάσθαι, και το προβάλλειν από το εκπορεύεσθαι. Ανάλογες αντιλήψεις στην αρχαιότητα οδήγησαν, ως γνωστό, στον Αρειανισμό.

Οι δε Σωκινιανοί αρνήθηκαν εντελώς το τριαδικό δόγμα, το οποίο, κατ’ αυτούς, αντιβαίνει στη Γραφή αλλά κυρίως στον ορθό λόγο. Το δεύτερο αυτό είναι φυσική συνέπεια για όσους θέτουν την ανθρώπινη διάνοια ως μέτρο κρίσεως των πραγμάτων της πίστεως. Όπως ήδη έχουμε παρατηρήσει, δεν είναι δυνατό το μυαλό του ανθρώπου να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, να καταλάβει δηλαδή πώς σε μια και την αυτή ουσία μπορούν να υπάρχουν τρία ξεχωριστά πρόσωπα χωρίς ωστόσο να υπάρχουν και τρεις θεοί. Κάτι τέτοιο δεν μπορούμε να το πιάσουμε με τίποτε. Στην αγία δε Γραφή αντιβαίνει – λέγουν - διότι όχι μόνο σε κανένα σημείο της δεν λέγεται σαφώς ότι ο Θεός είναι Τριαδικός, από δε τη συμπαράθεση των τριών προσώπων δεν συνάγεται ότι αυτά υπάρχουν αναγκαίως και στη θεία ουσία. Το μόνο γνήσιο δίδαγμα της Γραφής είναι ότι ο Πατήρ είναι κατά κυριολεξία Θεός, τα δε αλλά δύο πρόσωπα λέγονται έτσι καταχρηστικώς. Ο Ιησούς Χριστός λέγεται Θεός ή Υιός του Θεού ως άνθρωπος, ο οποίος γεννήθηκε θαυμαστώς και εστάλη από το Θεό στον κόσμο για να διδάξει τις αιώνιες αλήθειες και να δώσει απαράμιλλο πρότυπο βίου ηθικού, και ο οποίος, αφού αναλήφθηκε στους ουρανούς, έγινε βασιλιάς του νέου Ισραήλ, τιμώμενος και λατρευόμενος από τους πιστούς. Το δε Άγιο Πνεύμα δεν είναι πραγματικό πρόσωπο αλλά δύναμη του Θεού, αγιάζουσα τον άνθρωπο. Οι αντιλήψεις αυτές ακούονται σήμερα πολύ και από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

(Ανδρέου Θεοδώρου «Απαντήσεις σε ερωτήματα συμβολικά», εκδόσεις Αποστολική Διακονία, σελ. 35-38)

Ο ΑΓΏΝΑΣ ΚΑΤΆ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΡΊΣΕΩΣ

Αν στραφούμε στον εαυτό μας, δεν θα κατακρίνουμε

-    Γέροντα, όταν βλέπω κάποια αταξία στο διακόνημα, κατακρίνω μέσα μου.
-    Εσύ, να κοιτάς την ευταξία την δική σου και όχι τις αταξίες των άλλων. Να είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου και όχι με τους άλλους. Τί δουλειά έκανες σήμερα;
-    Ξεσκόνιζα.
-    Ξεσκόνιζες τους άλλους ή τον εαυτό σου;
-    Δυστυχώς τους άλλους.
-    Κοίταξε, θα αρχίσης να κάνης δουλειά στον εαυτό σου, όταν πάψης να ασχολήσαι με το τί κάνουν οι άλλοι γύρω σου. Αν ασχολήσαι με τον εαυτό σου και πάψης να ασχολήσαι με τους άλλους, θα βλέπης μόνον τα δικά σου σφάλματα και στους άλλους δεν θα βρίσκης κανένα σφάλμα. Τότε θα απελπισθής με την καλή έννοια από τον εαυτό σου και θα κατακρίνης μόνον τον εαυτό σου. Θα αισθάνεσαι την αμαρτωλότητά σου και θα αγωνίζεσαι να απαλλαγής από τις αδυναμίες σου. Ύστερα, όταν θα βλέπης στους άλλους κάποια αδυναμία, θα λές: «Μήπως εγώ ξεπέρασα τις αδυναμίες μου; Πώς λοιπόν έχω τέτοια απαίτηση από τους άλλους;». Γι’ αυτό να μελετάς και να παρακολουθής συνέχεια τον εαυτό σου, για να αποφεύγης την κρυφή υπερηφάνεια, και να έχης αυτομεμψία με διάκριση, για να αποφεύγης την εσωτερική κατάκριση· έτσι θα διορθωθής.
-     Γέροντα, ο Αββάς Ισαάκ γράφει: «Εάν αγαπάς την καθαρότητα, εισελθών έργασαι εν τη αμπέλω της καρδίας σου, εκρίζωσον εκ της ψυχής σου τα πάθη, έργασαι μη γνώναι κακίαν ανθρώπου»1. Τί εννοεί;
-    Εννοεί να στραφής στον εαυτό σου και να κάνης δουλειά στον εαυτό σου. Οι Αγιοι πώς αγίασαν; Είχαν στραφή στον εαυτό τους και έβλεπαν μόνον τα δικά τους πάθη. Με την αυτοκριτική και την αυτομεμψία που είχαν, έπεσαν τα λέπια από τα μάτια της ψυχής τους και έφθασαν να βλέπουν καθαρά και βαθιά. Έβλεπαν τον εαυτό τους κάτω από όλους τους ανθρώπους και όλους τους θεωρούσαν καλύτερους από τον εαυτό τους. Τα δικά τους σφάλματα τα έβλεπαν μεγάλα και τα σφάλματα των άλλων πολύ μικρά, γιατί έβλεπαν με τα μάτια της ψυχής τους και όχι με τα γήινα μάτια. Έτσι εξηγείται όταν έλεγαν: «Εγώ είμαι χειρότερος από όλους τους ανθρώπους». Τα μάτια της ψυχής τους είχαν καθαρίσει και είχαν γίνει διόπτρες, γι’ αυτό και έβλεπαν τα μικρά τους σφάλματα - τα ξυλαράκια - σαν δοκάρια. Εμείς όμως, ενώ τα σφάλματά μας είναι δοκάρια, δεν τα βλέπουμε ή τα βλέπουμε σαν ξυλαράκια . Κοιτάμε τους άλλους με το μικροσκόπιο και βλέπουμε τα δικά τους αμαρτήματα μεγάλα, ενώ τα δικά μας δεν τα βλέπουμε, γιατί δεν καθάρισαν τα μάτια της ψυχής μας.
Η βάση είναι να καθαρίσουν τα μάτια της ψυχής. Όταν ο Χριστός ρώτησε τον τυφλό: «πώς βλέπεις τώρα τους ανθρώπους;», εκείνος Του απάντησε: «σάν δένδρα»γιατί δεν είχε αποκατασταθή όλο το φως του. Όταν αποκαταστάθηκε όλο το φως του, τότε έβλεπε καθαρά. Θέλω να πω ότι ο άνθρωπος, όταν φθάση σε καλή πνευματική κατάσταση, όλα τα βλέπει καθαρά, όλα τα σφάλματα των άλλων τα δικαιολογεί, με την καλή έννοια, γιατί τα βλέπει με το θεϊκό μάτι και όχι με το ανθρώπινο.

(Αγἰου Παϊσἰου του Αγιορεἰτου Λὀγοι Ε῾. ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ, σελ. 109-111)

Περιοδεύοντας τους Ερημίτες, διηγείται αλλού πάλι ο Παλλάδιος φτάσαμε κάποτε στην σκήτη του Αββά Ωρ, που ασκείτευαν πάνω από χίλιοι μοναχοί. Πατέρα και οδηγό τους είχαν αυτόν τον Όσιο. Μόλις φθάσαμε, μας υποδέχθηκε ο Γέροντας μ' ανυπόκριτη χαρά και αφού αντάλλαξε μαζί μας αδελφικό ασπασμό και είπε την συνηθισμένη για την περίσταση προσευχή, μας έπλυνε μόνος του τα πόδια. Ύστερα μας έβαλε να καθίσουμε κοντά του και μας είπε λόγια ωφέλιμα από τη Γραφή. Ήταν άνθρωπος βαθιά μελετημένος και φωτισμένος με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Μας προέτρεψε ακόμη, καθώς έκανε σ' όλους τους φιλοξενουμένους του, να μην πάρουμε σωματική τροφή προτού κοινωνήσουμε με τους αδελφούς τα Άχραντα Μυστήρια. Παρακολουθήσαμε λοιπόν τη Θεία Λειτουργία στο Κυριακό και κοινωνήσαμε μαζί τους. Ύστερα μας πήρε στην τράπεζα και κάθισε κοντά μας, για να μας χορτάσει- συγχρόνως με το φαΐ- και με την πλούσια διδαχή του.

Απόσπασμα επιστολής του Μεγάλου Βασιλείου σε κάποια ευγενή Πατρικία:
“Καλό και ωφέλιμο είναι να κοινωνείς κάθε ημέρα και να μεταλαμβάνει το Άγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού, διότι αυτός ο ίδιος μας λέει: “Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον” (Ιω. στ' 54). Ποιός λοιπόν αμφιβάλλει ότι συμμετέχοντας διαρκώς στην ζωή, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά το ότι ζει πολυμερώς; Εμείς εδώ συνηθίζουμε να κοινωνούμε τέσσερις φορές την εβδομάδα, δηλαδή κάθε Κυριακή, Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο και όποια άλλη μέρα τύχη μνήμη Αγίου”

(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.140-141)

"Ο Γέροντας να είναι στη σκιά"
Η παιδαγωγική τέχνη του ήταν ανεπανάληπτη. Δεν ήταν αυταρχική και εξουσιαστική,
ώστε να προκαλέσει προσωπικές εξαρτήσεις, προσκολλήσεις ειδωλοποιήσεις,
που συχνά καταλήγουν σε επαναστάσεις ανεξαρτησίας. Δεν ήταν δειλή και εξουθενωτική,
ώστε να προκαλέσει ανασφάλειες, φοβίες και άγχη. Δεν ήταν ανθρωποκεντρική, με τις ποικίλες ιδιορρυθμίες,
αυθαιρεσίες και αδυναμίες της. Ο Γέροντας δεν καλλιεργούσε τη προσωπολατρεία, με τη μορφή της "Γεροντολατρείας",
δεν επεδίωκε να συνδέσει τους πολυπληθείς επισκέπτες του με το πρόσωπό του, δεν ήθελε να αποκτήσει "πνευματική φατρία",
δεν ήθελε να αποκτήσει "οπαδούς". Αντίθετα, με τη θεοανθρωποκεντρική πορεία του, ζώντας ο ίδιος "εν Χριστώ",
προσπαθούσε, με διακριτικό ζήλο, να συνδέσει ολοκληρωτικά τις ανθρώπινες ψυχές με το Χριστό,
να γίνει νυμφαγωγός τους προς τον ουράνιο Νυμφίο, μένοντας ο ίδιος στο περιθώριο και στη σκιά, γιατί γνώριζε,
ότι μόνον έτσι εξασφαλίζεται η σωτηρία.
[Γ 421]

ΓΚΡΙΝΙΑ
"Γέροντα, δεν μπορώ είναι γκρινιάρης!"
Του είπα κάποτε:-Γέροντα, δεν μπορώ να συνεργασθώ μ' αυτόν τον αδελφό… είναι γκρινιάρης.-Μωρέ εσύ έχεις εγωισμό.
Το ξέρεις; Απ' αυτόν τα παθαίνεις όλα. -Το ξέρω, Γέροντα, τον έχω από μικρός.
Εύχεσθε να μου δώσει ο Θεός ο ταπείνωση στην καρδιά μου. -Όταν η καρδιά έχει την αγία ταπείνωση,
όλα τα βλέπει καλά και ζεί στην επίγεια Άκτιστη Εκκλησία του Θεού από τώρα.
-Ταπείνωση όχι αυτή που τη λέμε με λόγια, ούτε αυτή που νομίζουμε ότι αποκτήσαμε.
Η ταπείνωση η αγία, είναι δώρο Θεού στην ψυχή. Το δίνει ο Θεός όταν εύρει καθαρή προετοιμασία.
Τότε επιβλέπει με ευχαρίστηση και έλκει την ψυχή αυτή προς Εαυτόν.
-Λοιπόν κι εσύ μη λες "αυτός είναι γκρινιάρης, αυτός ζηλιάρης, αυτός θυμώνει" κ.λ.π.
Μη λες "δεν μπορώ να κάνω μαζί του, δεν κάνω ποτέ". Αυτός δεν είναι τρόπος.
Αυτό δεν είναι ορθόδοξο, δεν είναι χριστιανικό. Έτσι δεν είσαι καθόλου στην αγάπη του Θεού.
Έτσι ξεχωρίζεις τον εαυτό σου από τη χάρη του Θεού, διότι τον ξεχώρισες από τους αδελφούς σου.
Αντίθετα, θα παραβλέπεις τις αδυναμίες τους και χωρίς να τις μιμείσαι, θα γίνεσαι ένα με αυτούς στη συνεργασία.
Ό,τι θέλουν και όπως το θέλουν. Έτσι το θέλουν; Έτσι. Αλλιώς; Αλλιώς. Μ
ε αυτό τον τρόπο καταστρέφονται τα τείχη που μας χωρίζουν από τους αδελφούς μας.
Έτσι συνδεόμεθα με το Χριστό. Όσο πιο πολύ συνδέεσαι καθημερινά με τους αδελφούς σου,
τόσο περισσότερο εισέρχεσαι μυστικά μέσα στην αγάπη του Χριστού.
[Ά 59π.]

"Η αντιμετώπιση της γκρίνιας με προσευχή"
Ο Γέροντας μου είπε:"Μωρέ, ο Χριστός είπε τους εχθρούς να αγαπάμε.
Το καταλαβαίνεις αυτό; Μεγάλο πράγμα να αγαπάμε όλους και να προσευχόμαστε γι' αυτούς.
Πείραξε έναν από σας ο διάβολος. Τον κάνει ανήσυχο, γκρινιάρη, ταραχοποιό.
Αν οι άλλοι δεν είναι έτοιμοι σε προσευχή, η ταραχή μεταδίδεται σε όλους.
Αντίθετα, αν ένας προσεύχεται για τους άλλους, η ταραχή περιορίζεται.
Ακτινοβολεί τη χάρη του Θεού, και δι' αυτού, η Χάρις εξαπλούται σ' όλο το περιβάλλον του και το αγιάζει".
[Ά 63]

(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ.132-135)

Τα ορφανά παιδιά

-Γέροντα, τα παιδάκια, αν πεθάνη ο πατέρας τους, πρέπει να τον δούν νεκρό;
-Καλύτερα να μην τον δούν. Εδώ σε έναν μεγάλο προσπαθείς με τρόπο να πής για τον θάνατο κάποιου δικού του,
πόσο μάλλον σε παιδιά!
-Μέχρι ποιά ηλικία;
-Ανάλογα και με το τί παιδί είναι.
-Στον τάφο του να τα πηγαίνουν;
-Στον τάφο, ναί, ας τα πηγαίνουν. Να τους πούν: «Ο πατέρας πήγε από ’δώ στον Ουρανό.
Αν είσαστε φρόνιμα, θα έρχεται από τον Ουρανό να σας βλέπη». Θυμάμαι, όταν πέθανε η γιαγιά μου,
με είχαν πάει σε ένα φιλικό μας σπίτι, για να μη δώ την κηδεία και να μην ξέρω ότι πέθανε.
Μου έκαναν εκεί παιχνίδια, με διασκέδαζαν. Εγώ γελούσα και εκείνοι έκλαιγαν.
Όταν γύρισα, ρωτούσα: «Που είναι η γιαγιά;». «Θα έρθη», μου έλεγαν. Περίμενα την γιαγιά...
Και μετά από καιρό έμαθα ότι πέθανε. Δεν βοηθάει τα παιδιά να δούν νεκρά τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
-Γέροντα, τα μικρά παιδιά, όταν πεθάνη η μητέρα τους, είναι πολύ πονεμένα.
-Τα παιδιά ορφανεύουν πιο πολύ από μάνα, όχι από πατέρα, γι’ αυτό και πονάνε πιο πολύ,
σπάνια συμβαίνει να χάσουν την μάνα τους και να είναι μετά ο πατέρας τους σαν μάνα.
Στον Παράδεισο όμως θα παρηγορηθούν. Έχουν να λάβουν εκεί. Ένα ορφανό θα μπή με λιγώτερες μονάδες στον Παράδεισο,
όπως οι ομογενείς από το εξωτερικό μπαίνουν στο πανεπιστήμιο χωρίς εξετάσεις,
γιατί τους πιάνει κάποιος νόμος. Τα ορφανά δηλαδή τα πιάνει ο νόμος του Θεού και με λιγώτερο κόπο θα μπούν στον Παράδεισο,
ενώ οι άλλοι χρειάζεται να αγωνισθούν πολύ. Εγώ μακαρίζω τα παιδιά που στερήθηκαν την μεγάλη στοργή των γονέων τους,
γιατί κατόρθωσαν να κάνουν Πατέρα τους τον Θεό από τούτη την ζωή και έχουν αποταμιεύσει παράλληλα στο Ταμιευτήριο του Θεού
και την στοργή των γονέων τους που στερήθηκαν, η οποία τοκίζεται.
Αλλά και σ’ αυτήν την ζωή ο Καλός Θεός θα τα βοηθήση, γιατί, από την στιγμή που παίρνει τους γονείς,
είναι κατά κάποιον τρόπο υποχρεωμένος να τα προστατεύη. Τί λέει ο Δαβίδ; «Ορφανόν και χήραν αναλήψεται».
Τα αγαπάει ο Θεός φυσιολογικά πιο πολύ και τα έχει μεγαλύτερη έγνοια.
Σ’ αυτά τα παιδιά δίνει περισσότερα δικαιώματα σ’ αυτήν την ζωή από ό,τι στα άλλα παιδιά.
Αν το ορφανό γυρίση το κουμπί στην καλωσύνη, προοδεύει πολύ.
Ενώ, αν πή: «εγώ ταλαιπωρήθηκα, οπότε τώρα κι εγώ θα ταλαιπωρήσω άλλους», καταστρέφεται.
-Γέροντα, η ορφάνια έχει δυσάρεστες επιπτώσεις σε όλη την ζωή του ανθρώπου;
-Τί είναι αυτά που λές; Μπορεί τα ορφανά να είναι λίγο συνεσταλμένα, να έχουν ένα μάζεμα,
μια δειλία - δεν έχουν εκείνη την χαρά, την ζωηράδα που έχουν όσα παιδιά είναι χορτάτα από στοργή,
αλλά αυτή η συστολή είναι ένα φρένο που τα βοηθάει σ’ αυτήν την ζωή και συγχρόνως αποταμιεύουν και στην άλλη.
Γιατί αυτό το μάζεμα νομίζεις ότι δεν το βλέπει ο Θεός; Δεν θα τα βολέψη μετά;
Γι’ αυτό, το ορφανό, ιδίως από μάνα, πρέπει να το αγκαλιάσουμε με πόνο και με θερμή αγάπη, για να ζεσταθή πρώτα,
να ξεθαρρέψη, ώστε να ανοίξη την καρδιά του. Και, όταν έχη φιλότιμο, πρέπει να βάλουμε φρένο γερό στον μεγάλο του ενθουσιασμό,
για να μην πάθη υπερκόπωση, προσπαθώντας να εκδηλώσει την μεγάλη του ευγνωμοσύνη.
Ο Αγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης μεγάλωσε ορφανός και από μάνα και από πατέρα.
Αν δεν το αντιμετώπιζε πνευματικά, με λεβεντιά, θα έπρεπε να είναι βασανισμένος, να είχε ψυχολογικά προβλήματα.
Βλέπεις όμως τί παλληκαριά είχε! Τί αγώνες έκανε! Και αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι και τα κόκκαλά του ήταν σαν βαμβάκι, σαν σφουγγάρι.
Στην εκταφή, όταν έβγαλα τα λείψανά του, τα πλευρά του και οι σπόνδυλοι, μόλις τα χάραζα λίγο, έσπαζαν.
Μόνο δύο σπόνδυλοι, η λεκάνη και η κνήμη, ήταν κάπως γερά. Τόσο ασθενικός που ήταν, πώς έκανε τόσες οδοιπορίες;
Βάδιζε σαν να πετούσε! Εδώ βλέπει κανείς την υπερφυσική δύναμη που του έδινε ο Θεός.
Στο μεγάλωμα των ορφανών θα σκαλώση ο Χριστός;

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος Δ΄, Οικογενειακή Ζωή, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ. 125-128)

Αιώνας (=ζωή)
εδώ και ο άλλος
Δυο αιώνες ζωής έκανε ο Θεός.
Ο ένας ο παρών, ο άλλος ο μέλλων.
Ο ένας είναι ο αισθητός, ο άλλος είναι ο νοητός.
Ο ένας είναι χειροπιαστός, ο άλλος βρίσκεται στην ελπίδα μας.
Ο ένας είναι σύντομος, ο άλλος είναι ένδοξος και αθάνατος.
Ε.Π.Ε. 31,238

Αιώνια
πόθος των αγίων
Όλοι οι άγιοι δεν αισθάνονταν κατάνυξη
μια μονάχα μέρα της ζωής τους,
όπως συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους.
Συνεχώς και καθημερινά περνούσαν τη ζωή τους
με έρωτα και ευλάβεια και αύξαναν την αγάπη τους...
Αφού, λοιπόν, αφήσουμε όλα όσα είναι πρόσκαιρα και εφήμερα,
ας αγαπάμε εκείνον, τον Αιώνιο και Παντοτινό.
Ε.Π.Ε. 5,608

αγαθά
Παρακαλώ, να επιδιώξουμε τα αγαθά,
που δεν μεταβάλλονται και είναι αθάνατα.
Και τη ζωή, που δεν ξέρει γεράματα.
Ε.Π.Ε. 11,238

και ασυγχώρητα
Ποιά απολογία θα μπορούσαμε να δώσουμε,
όταν προτιμάμε τα πρόσκαιρα αντί τα αιώνια;
Και αν ακόμα το παρόν ήταν ευχάριστο, δεν είναι όμως αιώνιο.
Το οδυνηρό όμως αποτέλεσμα του παρόντος είναι αιώνιο και ασυγχώρητο.
Ποιά, λοιπόν, απολογία θα έχουν εκείνοι,
που καταξιώθηκαν να λάβουν το Πνεύμα και να απολαύσουν τόσο μεγάλη δωρεά,
όταν μετά από όλα αυτά και προσηλώνονται στα γήινα και απορροφώνται από αυτά;
Ε.Π.Ε. 19,260

ζωή, ποιός ήρθε από ‘κει;
Και ποιός, λέει, ήρθε και μας είπε τα εκεί;
Από τους ανθρώπους βέβαια κανένας.
Αλλ’ ο ίδιος ο Θεός, που είναι ο πλέον αξιόπιστος, Εκείνος βεβαίωσε.
Αλλά, θα πεις, δεν βλέπεις τα εκεί; Ούτε τον Θεό βλέπεις.
Ε.Π.Ε. 19,262

κρείττων όχι πονηρού, αλλά καλού
Η μέλλουσα ζωή δεν είναι ανώτερη από το κακό.
Είναι αγαθή, και πολύ ανώτερη από το καλό.
Ε.Π.Ε. 21,598

αμετάβλητα
Παρακαλώ να ζητάμε όσα μένουν για πάντα
και είναι αμετάβλητα.
Ε.Π.Ε. 30,510

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, Τόμος Α΄, σελ. 123-124)