-Γέροντα, πώς είναι το άκτιστο φως;-Που να ξέρω; Εγώ στο Καλύβι έχω μια κτιστή σόμπα που την ανάβω, για να ζεσταθώ. Αν θέλω φως, ανάβω ένα κερί να βλέπω!Ποτέ να μη ζητά κανείς φώτα ή χαρίσματα του Θεού, αλλά μόνο μετάνοια, η οποία θα φέρη την ταπείνωση, και μετά ο Καλός Θεός θα του δώση ό,τι έχει ανάγκη. Πήγα μια φορά να δω τον πατέρα Δαβίδ τον Διονυσιάτη. Έμενε σε ένα κελλί, μέσα στα κουρέλια, μέσα στο σκοτάδι. Αλλά μέσα σ’ αυτό το σκοτεινό κελλί, εκείνος ζούσε μέσα στο φώς. Ήταν πολύ προχωρημένος στην ευχή, είχε φθάσει σε μεγάλη πνευματική…
-Γέροντα, πότε οικονομάει ο Θεός να αισθανθεί κάποιος θεία ευωδία;-Ο Θεός δίνει ευωδία άλλοτε την ώρα της προσευχής και άλλοτε σε ώρα που δεν προσεύχεσαι, για να παρηγόρηση, να ενδυνάμωση, να πληροφόρηση, πάντοτε για κάποιον σκοπό.-Ορισμένες φορές, Γέροντα, εκεί που λέω την ευχή και ζητώ το έλεος του Θεού, αισθάνομαι κάποια αλλοίωση μέσα μου, μια κατάνυξη.-Όταν ο άνθρωπος ζητά ταπεινά το έλεος του Θεού και αναγνωρίζει την αμαρτωλότητα του, τότε ο Θεός του στέλνει την Χάρη του και αλλοιώνεται πνευματικά. Πονάει που λύπησε τον Θεό με τις αμαρτίες του, μετανιώνει, νιώθει συντριβή, κα ο Θεός τον ανταμείβει με αυτήν την…
-Γιατί, Γέροντα, άλλες φορές νιώθουμε έντονα την θεία Χάρη στην προσευχή και άλλες φορές δεν αισθανόμαστε τίποτε; -Ο Καλός Θεός, για να μας βοηθήσει να αγωνιζόμαστε, μας δίνει πότε πότε τέτοιες ευλογίες. Όπως δίνουμε σε ένα μικρό παιδί ένα σοκολατάκι και του λέμε: αν είσαι φρόνιμο, θα σου δώσω και άλλα», έτσι και ο Θεός δίνει «σοκολάτες», για να καταλάβουμε πόσο γλυκύς είναι και να αγωνιστούμε να Τον ευαρεστήσουμε, για να πάμε κοντά του.-Γέροντα, η γλυκύτητα που αισθάνεται στην προσευχή ο άνθρωπος που δεν έχει καθαρισθεί ακόμη από τα πάθη, μπορεί να είναι μόνο συναίσθημα;-Στην αρχή μπορεί να είναι και…
-Γέροντα, να μας εξηγήσετε αυτό που γράφει ο Αββάς Ισαάκ για τα δάκρυα: « Άλλα δάκρυα καίουσι και ξηραίνουσι το σώμα και άλλα δάκρυα ευφραίνουσι καιτρέφουσιν αυτό και όσα μεν δάκρυα γεννώνται εκ της κατανύξεως της ταπεινής καρδίας δια τας αμαρτίας, καίουσι και ξηραίνουσι το σώμα. Τα της δευτέρας τάξεως δάκρυα προέρχονται εκ της γνώσεως και συνέσεως τα οποία καλλωπίζουσι το πρόσωπον και τρέφουσι το σώμα».-Τα πρώτα δάκρυα είναι δάκρυα μετανοίας. Πονάς βαθιά και ειλικρινά για το σφάλμα σου και κλαις με ταπείνωση. Τα δάκρυα αυτά καταβάλλουν τον άνθρωπο, αλλά έχουν και θεία παρηγοριά. Όταν όμως η ψυχή συμφιλιωθεί με…
Στον χώρο της δοξολογίας υπάρχουν δυο καταστάσεις. Αν ο άνθρωπος δεν πέραση από την πρώτη, δεν μπορεί να φθάση στην δεύτερη. Στην πρώτη κατάσταση έχει κανείς πίκρες αλλά όλα τα παίρνει δεξιά. Βάζει καλό λογισμό, ρίχνει το βάρος στον εαυτό του ταπεινώνεται, μετανοεί και ευχαριστεί για όλα τον Θεό: «Θεέ μου, λέει, Σε ευχαριστώ, εξ΄ αμαρτιών μου τα περνώ αυτά. Μου χρειάζονται και περισσότερα, αλλά δεν αντέχω. Σε παρακαλώ, δώσε μου υπομονή και δύναμη, για να αντέξω», τότε βομβαρδίζεται από την θεία παρηγοριά και περνά στην δεύτερη κατάσταση.Στην δεύτερη κατάσταση βρίσκονται όσοι έχουν περάσει το στάδιο της μετάνοιας και ένιωσαν…
Ο ΟΣΙΟΣ Βενιαμίν,Ησυχαστής στο όρος της Νιτρίας, είχε μεγάλη αφοσίωση και πίστη στον Θεό. Ογδόντα χρόνια έζησε στην έρημο με προσευχή και άσκηση και αξιώθηκε να λάβει χαρίσματα Πνευματικά. Να διώχνει πονηρά πνεύματα και να θεραπεύει όλες τις αρρώστιες. Λίγους μήνες προτού φύγει από τον κόσμο αυτό, ο Όσιος επαθε υδρωπικία. Τόσο πολύ διογκώθηκε το σώμα του, που ήταν θέαμα φρικτό. Οι αδελφοί που τον επισκέπτονταν, γύριζαν αλλου το πρόσωπο, γιατί τους έπιανε λιποψυχία να τον βλέπουν. Αντί λοιπόν να τον ανακουφίζουν και να τον παρηγορούν, τον άκουγαν να τους στηρίζει μ’ αυτά τα λόγια: -Προσεύχεσθε, αδελφοί μου, να μην…
ΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, Αββά, ρώτησαν οι αδελφοί τον Όσιο Θεόδωρο της Φέρμης, άλλοτε να έρχονται μόνα τους τα δάκρυα στην προσευχή κι άλλοτε πάλι να στερεύουν; -Τα κατανυκτικά δάκρυα, εξήγησε ο σοφός Γέροντας, μοιάζουν πολύ με την βροχή. Άλλοτε βρέχει ραγδαία κι άλλοτε πάλι γίνεται μεγάλη ξηρασία. Όταν βρέχει, ο φρόνιμος γεωργός καλλιεργεί το χωράφι του και κοιτάζει μην πάει χαμένη ούτε σταλαγματιά νερό. Πολλές φορές μιας ημέρας βροχή αρκεί για όλο τον χρόνο και δίνει άφθονους καρπούς στον γεωργό. Ας φροντίσει κι ο ευσεβής άνθρωπος να καλλιεργεί με προσοχή το χωράφι της ψυχής του, όταν έρχονται τα δάκρυα, για να…
ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ κάποτε, με τον Αββά Ποιμένα και πλέκαμε τα πανέρια μας, έλεγε στους αδελφούς ο φίλος του Όσιου, Αββάς Ισαάκ. Ξαφνικά τον βλέπω: να σταματά, να βλέπει στο κενό, σαν να βρισκόταν πολύ μακριά ο νους του.  Το πρόσωπό του να παίρνει έκφραση πόνου και δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια του. Τον κοίταζα πολλή ώρα σαστισμένος, μά δεν τολμούσα να του μιλήσω και να τον αποσπάσω από την έκστασή του. Όταν συνήλθε όμως, τον παρακάλεσα πολύ να μην μου κρύψει που ήταν ο λογισμός του όλη αυτή την ώρα.  Κάτω από τον Σταυρό του Ιησού, μου είπε ψιθυριστά, μαζί…
ΠΩΣ θα σωθώ, Πάτερ; ρώτησε άλλος αδελφός τον ίδιο Όσιο.   - Αν μάθεις αιφνιδίως, παιδί μου, πως πρόκειται να σε επισκεφθεί ο Κύριος, για ποιο πράγμα θα φροντίσεις πρώτα;   - Για τις αμαρτίες μου, είπε ο αδελφός.   - Κλείσου λοιπόν από τώρα στο κελλί σου και πένθησε γι’ αυτές, έως ότου σ’ ελεήσει ο Θεός, συμβούλευσε ο Όσιος.   (Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σ. 246)
ΚΑΘΩΣ κατέβαινε κάποτε στην Αλεξάνδρεια ο Αββάς Ποιμήν, ο δρόμος του τον έφερε έξω από το κοιμητήριο της πόλεως. Μπήκε μέσα ν’ αντικρίσει την ματαιότητα του κόσμου, προτού πατήσει το πόδι του στην περίφημη πρωτεύουσα της Αιγύπτου. Κοντά σ’ ένα μαρμάρινο μνήμα, μια μαυροντυμένη γυναίκα θρηνούσε απαρηγόρητα. Το κλάμα της σπάραζε την καρδιά. -Όλα τα ευχάριστα του κόσμου να μαζευτούν γύρω της την ώρα τούτη, συλλογίστηκε ο Γέροντας, δεν θα μπορεσουν, όχι να βγάλουν, μά ούτε καν να μετριάσουν τον πόνο της ψυχής της. Μακάρι να μπορούσαμε εμείς οι μοναχοί να βάλουμε τέτοιο πένθος στην καρδιά μας και να θρηνούμε…
Σελίδα 1 από 79

custom image (2)

img025

Ο Ιερός Ναός

Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα του ιερού μας Ναού. Η Ενορία μας, με τις πρεσβείες του αγίου Μάρτυρος Σώζωντος αλλά και με την ευλογία και την καθοδήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Συμεών, επί σειρά ετών προσπαθεί να επιτελέσει το ποιμαντικό της έργο προς δόξαν Θεού και οικοδομή των πιστών. Να ενώσει τους πιστούς με το Χριστό αλλά και μεταξύ τους, αφού κατά τον Απόστολο Παύλο:

«Οἱ πολλοὶ ἕν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, ὁ δὲ καθ' εἷς ἀλλήλων μέλη» (Οι πολλοί πιστοί είμαστε ένα σώμα λόγω της ένωσής μας με το Χριστό και ο καθένας μέλη ο ένας του άλλου» (Ρωμ. ιβ΄ 5). «Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους» (Εσείς είστε Χριστού και μέλη που ο καθένας αποτελεί ένα μέρος του συνόλου) (Α' Κορ. ιβ' 27). Είμαστε όλοι μας ένα σώμα, το σώμα του Χριστού. μέλη του Χριστού, είμαστε και μέλη ο ένας του άλλου.

Αυτό είναι η Εκκλησία και ειδικότερα η Ενορία μας. Είναι η οικογένειά μας, το σπίτι μας, το σώμα μας. Δυστυχώς, όμως, στην εποχή μας χάσαμε αυτήν την ενότητα και με το Χριστό και μεταξύ μας. Απομονωθήκαμε. «Χαθήκαμε», όπως λέμε συχνά. Η Ενορία κατάντησε να είναι για πολλούς κάτι στο οποίο απευθύνομαι, όταν θέλω να βαπτίσω το παιδί μου ή να παντρευτώ. Δε νιώθουμε την Ενορία μας και το Ναό μας σπίτι μας, λιμάνι μας. Κάτι ΔΙΚΟ ΜΑΣ. Η Ενορία, όμως, ο Χριστός, το Σώμα Του, μας καλεί όλους. Μας καλούν και οι άλλοι αδελφοί μας, τα μέλη μας, να ενωθούμε και πάλι, να γίνουμε ένα σώμα με κεφαλή το Χριστό. Ενορία δεν είναι μόνο ο Ναός, αλλά και τα πρόσωπα. Είναι οι ιερείς, οι πνευματικοί μας πατέρες, οι αδελφοί μας. Η Ενορία δεν εξαντλείται μόνο σε ένα σκέτο εκκλησιασμό που, δυστυχώς, και αυτός χάθηκε για τους περισσότερους ενορίτες. Η Εκκλησίας μας, έχει και άλλες εκδηλώσεις και συνάξεις και δραστηριότητες που δεν είναι για λίγους, αλλά για όλους μας. Αυτή η ιστοσελίδα, σκοπό έχει την πνευματική τροφοδοσία των Χριστιανών αλλά και την πολύπλευρη ενημέρωση των πιστών μας για όλες τις εκδηλώσεις της Ενορίας του Αγίου Σώστη.

Τελευταίες αναρτήσεις κειμένων (blog)