255. «μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των Αγγέλων». Ειδικώτερα, τρία είναι τα αιτήματα που η ορθόδοξη ευσέβεια υποβάλλει στην Παναγία σχετικά με την μέρα και την ώρα της Παγκοσμίου Κρίσεως. Το πρώτο είναι η μη διαπόμπευσις του πιστού. Το αίτημα αυτό είναι ίσως εμπνευσμένο από τα ισχύοντα στη διαδικασία των ανθρωπίνων δικαστηρίων, όπου υπάρχει η δυνατότης να δικασθή κάποιος «κεκλεισμένων των θυρών» κλπ. Ο πιστός ευλαβείται και ντρέπεται τους αγίους Αγγέλους και δεν θέλει να εκτεθή μπροστά στα μάτια τους. Ζητεί λοιπόν να μη δικασθή «ενώπιον των Αγγέλων». να μη ακούσουν και να μη μάθουν οι Άγγελοι τα…
255. «εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως». Αλλ' η ορθόδοξη πνευματικότης εξαντλεί και το έσχατο χρονικό περιθώριο της πρεσβευτικής αρμοδιότητος της Θεοτόκου, που τελειώνει την έσχατη μέρα της ιστορίας. Αλλά η μέρα αυτή για τον άνθρωπο είναι η φοβερή μέρα της παγκοσμίου Κρίσεως. «Ώ ποία ώρα τότε και ημέρα φοβερά!». Μέσα όμως στη δεινότητα των στιγμών εκείνων, ο πιστός βλέπει να υπάρχη ακόμα η ήρεμη, γλυκειά, αλλά και παντοδύναμη παρουσία της Παναγίας. Οι πρεσβείες της ισχύουν ακόμα. Ο θρόνος της βρίσκεται ακόμα κοντά, δίπλα, «εκ δεξιών» του Υιού που τώρα είναι Κριτής μας. Και επειδή στο δικαστήριο αυτό τα…
254. «εν ώρα με τη φοβερά του θανάτου, ελευθέρωσον, κατηγορούντων δαιμόνων» Αλλ' η προστασία της Παναγίας απλώνεται και κατά την ώρα του σωματικού θανάτου του χριστιανού. Την ώρα δηλαδή εκείνη που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί πια να τον βοηθήση. Η βοήθεια δε και η συμπαράστασις της Θεοτόκου κατά την ώρα του θανάτου συνίσταται στην απαλλαγή της ψυχής του πιστού από τις κατηγορίες των δαιμόνων που ονομάζονται «τελώνια» (πρβλ. τελώνης, τελωνείο) . Η Παναγία έχει τη δύναμη και την εξουσία ν’ άπελευθερώνη την ψυχή από τις φανταστικές ή άδικες ή υπερβολικές κατηγορίες των «τελωνίων». Αν η εικόνα και «ο χαρακτήρ…
253. «του πρεσβεύειν και σώζειν από... θανάτου τας ψυχάς ημών» Θάνατος της ψυχής είναι ο οριστικός αποχωρισμός της από τον Θεό. Τον χωρισμό αυτό της ψυχής του ανθρώπου θ’ ακολουθήση ασφαλώς και το σώμα του, μετά την Ανάστασι, θα είναι δηλαδή ψυχοσωματικός χωρισμός, και ουσιαστικός «δεύτερος θάνατος» (Αποκ. κα' 8). Η προστασία της Παναγίας καλύπτει όλες τις ανάγκες και τα παθήματα του ανθρωπίνου σώματος, όπως είδαμε. Η θαυματουργική χάρις της Θεοτόκου σώζει τον άνθρωπο ακόμα και από τον σωματικό θάνατο (πρώτος θάνατος). Η ύψιστη όμως δωρεά της Παναγίας μας είναι ότι με τις πρεσβείες της αποτρέπει τη μεγαλύτερη καταστροφή…
252. «πρεσβεύουσα απαύστως υπέρ των ψυχών ημών». Η Παναγία πρεσβεύει «απαύστως», ειδικώτερα «υπέρ των ψυχών ημών», δηλαδή υπέρ της ψυχοσωματικής υπάρξεώς μας. Η λέξη «ψυχή» έχει διπλή έννοια στην Αγία Γραφή. Αλλού έχει την έννοια του πνευματικού μέρους της ανθρωπίνης υπάρξεως (πρβλ. «μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι», Ματθ. ι' 28) και αλλού σημαίνει την όλη ψυχοσωματική ζωή του ανθρώπου (πρβλ. «ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων» Ιω.ι' 11). Το ξεκαθάρισμα αυτό δίνει συγχρόνως και μια απάντησι σε όσους κατηγορούν ή επικρίνουν τον χριστιανισμό και την Εκκλησία…
251. «αξίωσόν με μέχρι τελευταίας μου αναπνοής» Το χαρακτηριστικό στην ευχή αυτή της Θείας Ευχαριστίας είναι ότι ο πιστός ζητάει τον ισόβιο αγιασμό του από την Παναγία. Ειδικώτερα ζητάει τη δυνατότητα και τη χάρι της συμμετοχής στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας «μέχρι τελευταίας του αναπνοής». Η ευχή αυτή είναι αντιπροσωπευτική της ορθοδόξου πνευματικότητος. Ο πιστός στρατιώτης του Χριστού θέλει να μείνη πιστός στις επάλξεις του αγιασμού «μέχρι τελευταίας αναπνοής». Γνωρίζει όμως την προσωπική του αδυναμία. Γι' αυτό δεν λέει πολλά πράγματα για τον εαυτό του. Δεν υπόσχεται ότι θα μείνη πιστός μέχρι τέλους. Αναθέτει στην Παναγία την πραγμάτωσι του…
250. «εξαιρέτως της Παναγίας αχράντου». Η Παναγία δεσπόζει στη δημόσια λατρευτική Σύναξι των πιστών, στη θεία Λειτουργία. Η πρώτη Εκτενής (=μεγάλη) Ικεσία ολοκληρώνεται με μνημόνευσι της Θεοτόκου: «Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες...»! Η πρώτη προσευχή της εκκλησιαστικής Συνάξεως αναφέρεται στις πρεσβείες της Θεομήτορος: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς»! Μετά τον καθαγιασμό των τιμίων Δώρων, ο Ιερεύς διακηρύττει εκφώνως, ότι η θυσία του Σώματος και Αίματος του Κυρίου προσεφέρθη «εξαιρέτως», ιδιαιτέρως προς τιμήν και δόξαν «της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, δεσποίνης ημών Θεοτοκου...»! Η Παναγία εξακολουθεί να…
249. «μόνη υπάρχεις απλανής οδηγία των πιστών». Η Παναγία δεν είναι μόνο προστάτις, αλλά και οδηγός των πιστών. Είναι η Οδηγήτρια, που οδηγεί σταθερά τους πιστούς στον προορισμό τους, στην πατρίδα τους: τη βασιλεία του Θεού! Οδηγός γίνεται εκείνος που γνωρίζει καλά τα διάφορα μέρη, τους δρόμους, τα μονοπάτια. Και τα γνωρίζει διότι ασφαλώς τα περπάτησε προηγουμένως και τα γνώρισε ο ίδιος πέτρα με πέτρα, βράχο με βράχο, πιθαμή με πιθαμή. Τέτοιοι είναι οι οδηγοί που οδηγούν τον στρατό μέσα από τα παρθένα δάση. Τέτοιοι οδηγοί προπορεύονται στις ορειβατικές ή εκδρομικές ομάδες που ανεβαίνουν στις πανύψηλες κορφές των βουνών.…
248. «χαίρε, καλή κουροτρόφε Παρθένων» Η Παναγία, ειδικώτερα είναι προστάτις και «καλή κουροτρόφος (=παιδαγωγός) των Παρθένων, των αφιερωμένων δηλαδή ψυχή και σώματι στον Θεό και την Εκκλησία Του, των Μοναχών. Η Αειπάρθενος τειχίζει τους Παρθένους με τις πρεσβείες και τη θερμή προστατευτική παρουσία της. Είναι «τείχος των Παρθένων». Αν οι απλοί πιστοί έχουν ανάγκη θείας βοηθείας, πολύ περισσότερο εκείνοι απ’ αυτούς που κλήθηκαν να ζήσουν μια ζωή υπερφυσική και ουρανία,«εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ» (Μαρκ. ιβ' 38). Η ζωή της αφιερώσεως και της ουσιαστικής ψυχοσωματικής παρθενίας (βλ. σχετικό σημείωμα) είναι βέβαια χάρισμα και κλήσις Θεού. Αυτό όμως…
Η Θεοτόκος γνωρίζει τον αγώνα που κάνουν οι πιστοί και τα εμπόδια που συναντούν. Γνωρίζει τί σημαίνει ν’ αγωνίζεται κανείς εναντίον της φύσεώς του, του περιβάλλοντός του, του «κόσμου». Γνωρίζει πόσο φοβερά είναι «τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού τα καθ' ημών δολίως κινούμενα». Και από το άλλο μέρος γνωρίζει τις ασθενικές μας δυνάμεις... Για όλους αυτούς τους λόγους, η Παναγία επισκιάζει ιδιαίτερα τους πιστούς με τη χάρι της, «ον τρόπον όρνις... τα νοσσία εαυτής» (Ματθ. κγ' 37). Μέσα στο ναό μας θερμαίνει με την παρουσία της. Και οπτικά ακόμα, καθώς τη βλέπουμε στην κόγχη του Ιερού έχομε την αίσθησι ότι…
custom image (2)
Τελευταίες αναρτήσεις κειμένων (blog)
-
Η μέθοδος των κακών λογισμών
[...] Οι λογισμοί επιδιώκουν να αποτρέψουν από την αρετή εκείνον που την ασκεί. Σ’ αυτήν την περίπτωση έρχεται ο διάβολος «υποβάλλων μνήμην» της προηγούμενής του ζωής ή των υποχρεώσεών του ή των…
-
Με πονηρούς λογισμούς
Ένα πεδίο πολύ γνώριμο στον εχθρό μας διάβολο όπου συνηθίζει να αναπτύσσει την πολεμική του τέχνη είναι ο νους και η φαντασία μας. Όπλο του οι πονηροί λογισμοί.Καθώς είναι γνωστό η πρώτη…
-
Όργανα του διαβόλου
Ο διάβολος έχει στον κόσμο αυτό τους υπηκόους του. Είναι «ο άρχων του κόσμου τούτου» (Ιω. 12, 31), ο «κοσμοκράτωρ» (Εφ. 6, 12). Το βασίλειό του, βασίλειο αμαρτίας και κακίας. Είναι πυκνοκατοικημένο.…
-
Με την αίρεση, την πλάνη και την απιστία
Η ισχυρή και ορθή πίστη, σε συνδυασμό με την έμπρακτη συμμετοχή του ανθρώπου στη μυστηριακή ζωή τον σώζει και του χαρίζει την αιωνιότητα. Αντίθετα η πλανεμένη πίστη, εκείνη που απομακρύνεται από το…
-
Ο διάβολος κυνηγά τους μεμονωμένους
Τις κακοτοπιές αποφεύγει ο διάβολος επιμελώς. Γι’ αυτό και προσβάλλει κυρίως όσους στηρίζονται μόνο στον εαυτό τους και δεν αισθάνονται την ανάγκη της πνευματικής συμπαραστάσεως. Ο συμπνευματισμός δηλ. η αμοιβαία ενίσχυση στον…
-
Με το φυσικό κακό
Το φυσικό κακό, το οποίο υπάρχει στον κόσμο γίνεται πολλές φορές όπλο στα χέρια του διαβόλου με το οποίο καταπολεμά τον άνθρωπο. Ο Θεός του παραχωρεί αυτή την εξουσία για να δοκιμασθεί…
-
«Μικροϋποχωρήσεις»
Ποτέ ο διάβολος δεν αρχίζει τη μάχη από τα μεγάλα και σοβαρά αμαρτήματα. Προτιμά να αγωνισθεί για να πείσει τον άνθρωπο να κάνει μία μικρή παράβαση, να υποπέσει σε ένα μικρό σφάλμα.…
-
Η κατά Θεόν σοφία
Στην εποχή μας η γνώση έχει γίνει κτήμα των πολλών. Οι άνθρωποι γνωρίζουν πολλά, πολύ περισσότερα απ’ όσα γνώριζαν σε άλλες εποχές. Παράλληλα και οι σοφοί έχουν αυξηθεί. [...] Όμως μας λείπουν…