158. «εβλάστησας άνευ σπέρματος, ον εγέννησε Πατήρ αρρεύστως» (II). Η «υπέρ φύσιν» σύλληψις του Ιησού από την Παρθένο αναφέρεται, ειδικώτερα, στο γεγονός ότι έγινε «άνευ σπέρματος» (ανδρός) ή, όπως λέγει ο ι. Δαμασκηνός «ουκ εκ συναφείας ανδρός» (Έκδοσις Όρθ. Πίστεως, III,1) . Η «άνευ σπέρματος» σύλληψις του Ιησού δεν αποτελεί καταδίκη του ανθρωπίνου «σπέρματος» ούτε συνεπάγεται οποιαδήποτε μορφή εναντίον της γενετησίου λειτουργίας του ανθρώπου. Στην περίπτωσι της «ασπόρου» συλλήψεως του Ιησού εξαίρεται το γεγονός της υγιούς και καινής φύσεως του δεύτερου Αδάμ, του Χριστού. Με την πτώσι του πρώτου Αδάμ, η αμαρτία, σαν θανατηφόρο μικρόβιο, μπήκε μέσα στην ανθρώπινη…
157. «η πρόσληψις υπέρ λόγον και φύσιν» (ΜΔ). Κατά τον Ευαγγελισμό, η Παρθένος αντιλήφθηκε ότι η σύλληψις του Ιησού ήταν αδύνατη, διότι δεν υπήρχαν οι φυσικές προϋποθέσεις. Γι’ αυτό ρώτησε έκπληκτη τον Άγγελο: «πώς έσται μοι τούτο επεί άνδρα ου γινώσκω»; Εκείνος όμως τη διαβεβαίωσε ότι η σύλληψις αυτή θα γίνη κατά ένα άρρητο τρόπο, έξω και πέρα απ’ τις φυσικές προϋποθέσεις: «Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι»! Η πρόσληψις της ανθρώπινης φύσεως από τη θεία είναι λοιπόν υπέρλογο και υπερφυσικό μυστήριο. Είναι δηλαδή γεγονός υπερφυσικό, που ξεπερνάει τους νόμους και τα όρια της φύσεως.…
156. «τις εξειπείν... δυνήσεται την υπέρ λόγον σύλληψιν; Η σύλληψις του Ιησού από τη Θεοτόκο αποτελεί υπέρλογο μυστήριο. Ήταν επομένως πάνω και πέρα απ’ την λογική της Παρθένου. Ωστόσο Εκείνη δέχθηκε να συνεργήση στο υπέρλογο αυτό μυστήριο του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι η συνεργία του ανθρώπου με τον Θεό δεν βασίζεται απαραίτητα στη λογική, στη συλληπτική δηλαδή ικανότητα και την κατανόησι του ανθρώπου, αλλά κυρίως στην πίστι και την αγάπη του ανθρώπου προς τον Θεό. Στη θέσι αυτή στηρίχθηκε η συνεργασία όλων εκείνων που κάλεσε ο Θεός για ένα συγκεκριμένο σκοπό, (πρβλ. την κλήσι του Αβραάμ, του Μωυσή κλπ.)…
155. «ο Πατήρ ηυδόκησε, ο Υιός εσκήνωσε και Πνεύμα το πανάγιον επισκιάσαν σοι...» Η Ενσάρκωσις ήταν έργο της Παναγίας Τριάδος. Κοινή η θέλησις, η απόφασις και η ενέργεια των Τριών Προσώπων της Θεότητος για την Ενσάρκωσι, ιδιαίτερος όμως ο ρόλος του κάθε θεϊκού Προσώπου: ο Πατήρ ευδοκεί, ο Υιός σαρκούται και το Άγιον Πνεύμα επισκιάζει την Παρθένο. Ωστόσο, η Τριαδική Θεότης το έργο της Ενσαρκώσεως δεν το επιτελεί μόνη της. Χρησιμοποιεί σαν συνεργάτη τη Θεοτόκο. «Η Μαρία υπήρξε συνεργός της οικονομίας» (Φ, 133). Η Τριαδική Θεότης μπορεί να κάνει τα πάντα. Μπορούσε επομένως να δημιουργήση για τον Ιησού σάρκα…
154.«Ελισάβετ η συγγενής σου» (Λουκ. α’ 36). Συγγενής της Θεοτόκου ήταν και η Ελισάβετ, γυναίκα του ιερέα Ζαχαρίου και μητέρα του προφήτου και Βαπτιστού Ιωάννου. Η Ελισάβετ δέχθηκε την επίσκεψι της Θεοτόκου στην «ορεινή», όταν «κυοφορούσε την άσπορον κυοφορίαν» και την ενίσχυσε στην τιμητική της αποστολή, όπως είδαμε. Ο ιερεύς Ζαχαρίας εξάλλου υποδέχθηκε την μικρή Θεοτόκο στο Ναό του Θεού. Η Θεοτόκος δεν ήταν μόνη και ούτε αφέθηκε μόνη, όταν εκλήθηκε και ανέλαβε το μεγάλο της έργο. Την περιστοίχιζε ένας κύκλος συγγενών και ευσεβών ανθρώπων, ένας μικρός πυρήνας πίστεως και ευσεβείας. Η Θεοτόκος γεννήθηκε, ανατράφηκε και έζησε μέσα σ’…
153.«Μαρία η του Ιακώβου και Ιωσή μήτηρ» (Ματθ. κζ' 56). Η Μαρία αυτή ήταν σύζυγος του Κλωπά (Ιω. ιθ' 25) , αδελφού του μνήστορος Ιωσήφ και επομένως συνυφάδα της Θεοτόκου. Και αυτή η συγγενής της Θεοτόκου ήταν κοντά της στις ώρες της μεγάλης δοκιμασίας της, επάνω στον Γολγοθά. Η Θεοτόκος, όπως φαίνεται, διατηρούσε στενές σχέσεις με τους συγγενείς της. Η υπερφυσική και μοναδική κλήσις της να γίνη μητέρα του Θεού δεν την απεμάκρυνε από τους συγγενείς της ούτε την κλήσι της αυτή τη χρησιμοποίησε σαν πρόσχημα για να διακόψη τους συγγενικούς της δεσμούς. Από τη στάσι της μάλιστα αυτή…
152.«Η μήτηρ των υιών Ζεβεδαίου» (Ματθ. κ’ 20) «Σαλώμη» (Μαρ. ιε’ 40). Η Σαλώμη ήταν στενή συγγενής της Θεοτόκου. «Κατά την γνώμην τινών εκ των ερμηνευτών ήτο αδελφή της Παρθένου» (ΥΜ, 377) . Η Σαλώμη, όπως φαίνεται από τα ιερά κείμενα, είχε ιδιαίτερο σύνδεσμο με τη Θεοτόκο και τον Ιησού. Δύο από τα παιδιά της, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης έγιναν μαθηταί του Κυρίου (Ματθ. δ' 21 22) . Και η ίδια έγινε μαθήτρια του Ιησού που τον ακολουθούσε στις περιοδείες του και τον διακονούσε μαζύ με άλλες γυναίκες (Ματθ. κζ' 55 - 56. Λουκ. η' 2 - 3)…
151.«Η μήτηρ και οι αδελφοί αυτού ειστήκεισαν έξω» (Ματθ. ιβ' 46 εξ.) Οι «αδελφοί» του Ιησού, επειδή δεν είχαν ακόμη πιστεύσει στον Κύριο (Ιω. ζ' 5) , ήταν φυσικό να μη είδαν με καλό μάτι την έναρξι της δημοσίας δράσεως του Ιησού. Όταν μάλιστα τα κακόγουστα σχόλια «ότι ο Ιησούς εξέστη» έφθασαν στ’ αυτιά τους, τότε βρήκαν αφορμή για μια άμεση και ριζική λύσι του οικογενειακού αυτού προβλήματος. Πήραν μαζί τους τη Θεοτόκο, για να έχουν έτσι μεγαλύτερη επίδρασι και επιβολή στον Ιησού, και πήγαν στο σπίτι όπου εκύρυττε. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι παρέμειναν «έξω». Δεν είχαν δηλαδή ενδιαφέρον…
150. «οι αδελφοί αυτού και αι αδελφαί αυτού» (Ματθ, ιγ' 55 - 56). Η Παρθένος Μαρία δεν απέκτησε άλλο παιδί εκτός από τον Ιησού. Η Κ. Διαθήκη όμως αναφέρει ότι ο Ιησούς είχε αδελφούς και αδελφές, σημειώνει μάλιστα και μερικά ονόματα: «Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων και Ιούδας» (στ. 55). Στο θέμα αυτό η Εκκλησία δέχθηκε τελικά την άποψι του Ωριγένους: «Τους αδελφούς Ιησού φασί τινες είναι, εκ παραδόσεως ορμώμενοι... υιούς Ιωσήφ εκ προτέρας γυναικός συνωκηκυίας αυτώ πρό της Μαρίας» ακόμα και την πληροφορίαν της παραδόσεως που αναφέραμε ότι ο Ιωσήφ ήταν χήρος. Ποια να ήταν η σχέσις της Θεοτόκου με…
149.«υπήντησας τη Παρθένω δωρούμενος την ζωήν» (II). Η Κ. Διαθήκη δεν αναφέρει ιδιαίτερη συνάντησι του αναστάντος Χριστού με την Θεοτόκο. Η Παράδοσις όμως δέχεται, ότι ο Ιησούς εμφανίσθηκε πρώτα στην Παναγία Μητέρα Του. «Εάν ο Ιησούς εφανερώθη εις την Μαρίαν την Μαγδαληνήν, εις τους Μαθητάς Του τόσας φοράς και εις τους υπερπεντακοσίους αδελφούς (Β' Κορ. ιε' 5-6) πώς θα άφινε την Μητέρα Του έξω από την γενική αυτή χαρά; Υπάρχουν εκκλησιαστικοί διδάσκαλοι και συγγραφείς, όπως ο Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Νικηφόρος Κάλλιστος και ο συγγραφεύς του λόγου εις το Πάσχα που φέρει το όνομα του Γρηγορίου Νύσσης, οι οποίοι…
custom image (2)
Τελευταίες αναρτήσεις κειμένων (blog)
-
Η μέθοδος των κακών λογισμών
[...] Οι λογισμοί επιδιώκουν να αποτρέψουν από την αρετή εκείνον που την ασκεί. Σ’ αυτήν την περίπτωση έρχεται ο διάβολος «υποβάλλων μνήμην» της προηγούμενής του ζωής ή των υποχρεώσεών του ή των…
-
Με πονηρούς λογισμούς
Ένα πεδίο πολύ γνώριμο στον εχθρό μας διάβολο όπου συνηθίζει να αναπτύσσει την πολεμική του τέχνη είναι ο νους και η φαντασία μας. Όπλο του οι πονηροί λογισμοί.Καθώς είναι γνωστό η πρώτη…
-
Όργανα του διαβόλου
Ο διάβολος έχει στον κόσμο αυτό τους υπηκόους του. Είναι «ο άρχων του κόσμου τούτου» (Ιω. 12, 31), ο «κοσμοκράτωρ» (Εφ. 6, 12). Το βασίλειό του, βασίλειο αμαρτίας και κακίας. Είναι πυκνοκατοικημένο.…
-
Με την αίρεση, την πλάνη και την απιστία
Η ισχυρή και ορθή πίστη, σε συνδυασμό με την έμπρακτη συμμετοχή του ανθρώπου στη μυστηριακή ζωή τον σώζει και του χαρίζει την αιωνιότητα. Αντίθετα η πλανεμένη πίστη, εκείνη που απομακρύνεται από το…
-
Ο διάβολος κυνηγά τους μεμονωμένους
Τις κακοτοπιές αποφεύγει ο διάβολος επιμελώς. Γι’ αυτό και προσβάλλει κυρίως όσους στηρίζονται μόνο στον εαυτό τους και δεν αισθάνονται την ανάγκη της πνευματικής συμπαραστάσεως. Ο συμπνευματισμός δηλ. η αμοιβαία ενίσχυση στον…
-
Με το φυσικό κακό
Το φυσικό κακό, το οποίο υπάρχει στον κόσμο γίνεται πολλές φορές όπλο στα χέρια του διαβόλου με το οποίο καταπολεμά τον άνθρωπο. Ο Θεός του παραχωρεί αυτή την εξουσία για να δοκιμασθεί…
-
«Μικροϋποχωρήσεις»
Ποτέ ο διάβολος δεν αρχίζει τη μάχη από τα μεγάλα και σοβαρά αμαρτήματα. Προτιμά να αγωνισθεί για να πείσει τον άνθρωπο να κάνει μία μικρή παράβαση, να υποπέσει σε ένα μικρό σφάλμα.…
-
Η κατά Θεόν σοφία
Στην εποχή μας η γνώση έχει γίνει κτήμα των πολλών. Οι άνθρωποι γνωρίζουν πολλά, πολύ περισσότερα απ’ όσα γνώριζαν σε άλλες εποχές. Παράλληλα και οι σοφοί έχουν αυξηθεί. [...] Όμως μας λείπουν…