ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟ ΣΥΣΣΙΤΙΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ!

ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟ ΣΥΣΣΙΤΙΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ!  ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΠΤΩΧΟΥΣ…

¨Ρίχνοντας¨ τ’ όποιο χρηματικό ποσό στο Κυτίο στην είσοδο του Ναού… ή/και…
¨Δίνοντάς¨ το, στους υπευθύνους(1) του ΕΦΤ(Ενορ.Φιλόπτ.Ταμείο)
Προσκομίζοντας ΤΡΟΦΙΜΑ στο Συσσίτιο(3) (ή στο Ναό) προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή του (ή να διανεμηθούν [σε περίπτωση δυνατότητας] σε όσους τα χρειάζονται)… ή/και…
Αγοράζοντας από καταστήματα τροφίμων ΔΩΡΟΕΠΙΤΑΓΕΣ και προσφέροντας τες στο ΕΦΤ, προκειμένου να δοθούν σ’ όσους τις έχουν ανάγκη… ή/και…
Αναθέτοντας τήν αγορά των ΥΛΙΚΩΝ για το συσσίτιο, στους υπευθύνους(2) του … ή/και…
Αναλαμβάνοντας τα έξοδα (όλου ή μέρους) συγκεκριμένου γεύματος (Όσπρια >200 ευρώ, Μακαρόνια κιμά >230, Κοτόπουλο >330), «Υπέρ Αναπαύσεως» αγαπημένου σας προσώπου, σε συνεννόηση με τους υπευθύνους του (2)… ή/και…
Συμμετέχοντας στους κατά καιρούς περιφερόμενους Δίσκους του Ναού...ή/και
Καταθέτοντας στον Τραπεζικό Λογαριασμό του ΕΦΤ:
Τράπεζα Πειραιώς IBANGR 66 0172 0380 0050 3807 5349 683
και επικοινωνώντας έγκαιρα μαζί μας για την έκδοση της νόμιμης απόδειξης.
(1)Υπεύθυνος ΕΦΤ:π.Ιωάννης (τηλ. Ναού 210 9335 460)
(2)Συσσίτιο:κα Μαντώ (τηλ. Συσσιτίου 210 93 50 151,Τρίτη και Πέμπτη πρωί:8.00 με 12.00)
(3)Θέση Συσσιτίου: Θεόγνιδος 10, στο ημιυπόγειο της πολυκατοικίας, πίσω από το Ιερό τού Ναού).

Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης

746-     ΕΧΥΣΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ.

Στη ζωή του αγίου Κάρπου διαβάζομε ότι ενώ προσευχόταν για να αποκτήση από το Θεό την τιμωρία δυο αμαρτωλών, που ήταν το σκάνδαλο της χώρας, του παρουσιάσθηκε ο θείος Εσταυρωμένος και κοιτάζοντάς τον με αυστηρό ύφος του είπε: «Τι είναι αυτό που μου ζητάς; Δεν ξέρεις ότι και γι’ αυτούς έχυσα το αίμα μου κι αν ήταν ανάγκη είμαι πρόθυμος να κατέβω στη γη και να ξανασταυρωθώ;».

            Μεγάλη είναι πραγματικά η αγάπη του Θεού για  τους αμαρτωλούς.  Ιδού τι λέγει η Γραφή: «Μπορεί μια μητέρα να ξεχάσει το παιδί της; Κι αν ποτέ μπορεί να συμβή αυτό, εγώ, λέγει Κύριος, δε θα το ξεχάσω ποτέ». «Μη επιλήσεται γυνή του παιδίου αυτής…ει δε και ταύτα επιλάθοιτο, αλλ’ εγώ ουκ επιλήσομαί σου, είπε Κύριος».    

(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 340 )


Μια ιστορία που από τότε που τη διάβασα έχει μπει στην καρδιά μου είναι αυτή που περιγράφει τη συνάντηση του Χριστού με έναν πλούσιο νέο [ Κατά Ματθαίον, ιθ΄16-26]. Ένας νέος ευσεβέστατος που είχε φυλάξει εκ νεότητος όλες τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης ρώτησε τον Κύριο τί να κάνει για να έχει ζωή αιώνια. Όταν ο Ιησούς τού είπε « αν θες να είσαι τέλειος, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντα σου και ακολούθησε με», ο νέος έφυγε περίλυπος. Και η φράση που μου είχε κάνει πιο μεγάλη εντύπωση ήταν στο στίχο 22 «διότι είχε κτήματα πολλά».
Και στενοχωρήθηκα για αυτόν το νέο πολύ! Είπα τί κρίμα! Τόσο καλός και να προτιμήσει τα κτήματα του από το Χριστό! Σκέφτομαι πως η αυτάρκεια, όχι μόνο σε χρήματα, αλλά και σε υγεία, αγαθά, αρετές, φίλους είναι τελικά μεγάλο εμπόδιο στο να ακολουθήσεις το Χριστό! Υπάρχουν πλούσιοι που αγοράζουν τα πάντα με τα χρήματα τους, ζουν μέσα στην πολυτέλεια, αγοράζουν βίλες, αυτοκίνητα, συνειδήσεις και μια ψεύτικη εφήμερη ευτυχία! Πώς να μιλήσεις σε αυτούς για αιώνια ζωή; Θα σου πουν « πόσο έχει να την αγοράσω;» Πώς να τους μιλήσεις για το Χριστό αφού δεν τον χρειάζονται; Υπάρχουν κι αυτοί οι πανεπιστήμονες, οι ιδιοφυείς ερευνητές που νομίζουν πως μπορούν να επιλύσουν με το μυαλό τους οποιοδήποτε πρόβλημα! Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αυτών θεωρούν μωρούς και υπανάπτυκτους όσους πιστεύουν ότι Αυτός ο γυμνός και ανήμπορος Εσταυρωμένος είναι ο Υιός του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας! Γι’αυτούς όσοι πάνε στην εκκλησία είναι αποτυχημένα ανθρωπάκια που ψάχνουν να βρουν αποκούμπι.
Αυτή την άποψη έχουν και οι διάσημοι και κοσμαγάπητοι συγγραφείς, μουσικοί, ηθοποιοί και γενικώς οι άνθρωποι της τέχνης! [ όχι όλοι φυσικά]. Αυτοί οι ‘πνευματικοί’ άνθρωποι της διανόησης που δοξάζονται για τα ακαταλαβίστικα πράγματα που λένε! Τα λένε όμως τόσο έντεχνα που σαγηνεύουν τις ψυχές αυτών που είναι μακριά από το Θεό! Κι έτσι όλοι μαζί εναντιώνονται στην απλότητα του Χριστού και χάνουν το βάθος της Αλήθειας Του. Αναρωτιούνται « αλήθεια, ποια είναι η αλήθεια; » αλλά δεν το εννοούν… γιατί ακόμη κι αν ψηλαφίσουν Αυτόν που είναι η Αλήθεια δε θα απαγκιστρωθούν από τη δόξα τους και τις τιμές τους, όμοια με τους πλουσίους που θα προτιμήσουν την περιουσία τους και τους επιστήμονες που δε θα αντέξουν να χάσουν την αυτοιδέα τους για το ιδιαίτερο και αξιοθαύμαστο μυαλό τους!
Ακόμα και μέσα στην εκκλησία η αίσθηση της πνευματικής αυτάρκειας οδηγεί σε έναν ναρκισσισμό, ότι δηλαδή «είμαι καλός και φτασμένος χριστιανός» εμποδίζει τους πιστούς να έρθουν ταπεινά πιο κοντά και πιο βαθιά μέσα στο Χριστό! Κι αυτό αποκαλύπτεται από την αδυναμία μας να συνάψουμε στενές και υγιείς πνευματικές σχέσεις. Πιεζόμαστε από τις σχέσεις με τους αδελφούς μας και έτσι χάνουμε και τη σχέση μας με το Χριστό και το Άγιο Πνεύμα! Ένα κινητό πάντα χρειάζεται το φορτιστή του! Ακόμα κι αν έχει ένδειξη εκατό τοις εκατό στην μπαταρία του κάποια στιγμή θα φτάσει στο μηδέν. Όμως αυτός που γνωρίζει ότι χωρίς το Θεό είναι μηδέν είναι πάντοτε στην πρίζα! Το έλεος του Κυρίου όμως καταδιώκει όλους τους ανθρώπους γι’αυτό είναι σ’Αυτόν η ελπίδα μου! Γιατί ο ίδιος ο Κύριος μάς το είπε « για το Θεό όλα είναι δυνατά». [ Κατά Ματθαίον ιθ΄26] (Κ.Δ.Κ)

για άλλους φως, για άλλους σκότος
Η Παρουσία του Χριστού για άλλους είναι φως, για άλλους είναι τιμωρία.
Ε.Π.Ε. 23,46
«επιφάνεια»
Ας μη κάνουμε στη ζωή αυτή τίποτε ανάξιο της παρουσίας του Χριστού. Κι έτσι σύντομα εμείς θα κερδίσουμε. Λέγεται δε «επιφάνεια», επειδή φανερώνονται όσα είναι ουράνια (πάνω) και ανατέλλει ο Χριστός από ψηλά.
Ε.Π.Ε. 23,642
πώς θα κρίνη;
Πώς θα παρουσιαστή; Πάντως δεν θα χρειαστή θυσία για τη σωτηρία τους όταν εμφανιστή (στη δευτέρα παρουσία). Θα κρίνη με βάσι τα έργα τους.
Ε.Π.Ε. 25,32
αποκαλυπτήρια
Ας φέρουμε στο νου το δικαστήριο εκείνο και ας φανταστούμε ότι γίνεται τώρα και ότι τώρα κάθεται ο Κριτής και ότι τώρα όλα φανερώνονται μπροστά Του. Διότι όχι απλώς πρέπει να παρασταθούμε σ’ εκείνο το δικαστήριο, αλλά και να φανερωθούν όλα όσα έχουμε διαπράξει.
Ε.Π.Ε.31,348

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 28)

745-                 ΤΑ ΔΥΟ ΔΑΚΡΥΑ.

            Από τη γη δυο δάκρυα: θερμά μαργαριτάρια,

            ανέβηκαν και στάλαξαν στου Πλάστου τα ποδάρια.

            Κι είπε το πρώτο τρέμοντας εμπρός στο θείο θρόνο

            «-Εμένα μ’ έβγαλε η καρδιά για το δικό της πόνο».

            Κι ο Πλάστης αποκρίθηκε: «-Ούτε στιγμή μη χάνεις!

            Σύρε να γίνης βάλσαμο, τον πόνο της να γιάνης».

            Κι είπε και τ’ άλλο τρέμοντας εμπρός στο θείο θρόνο:

            «-Εμένα μ’ έβγαλε η καρδιά για κάποιο ξένο πόνο»!

            Κι ο Πλάστης αποκρίθηκε: «Εσύ μαζί μου μείνε!

            Της ευσπλαχνίας τα δάκρυα, δικά μου δάκρυα είναι».

(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 340)

72. Ο σαρκικός άνθρωπος δεν μπορεί να εννοήση τα πνευματικά αγαθά, που εξασφαλίζονται με την προσευχή και την αρετή. Δεν του χωρεί στον νου πώς θα είναι αυτά τα αγαθά στον άλλο κόσμο. Καταλαβαίνει μονάχα ό,τι είναι σαρκικό και γήινο και θεωρεί τα μέλλοντα αγαθά σαν κάτι το φανταστικό. Ο πνευματικός όμως άνθρωπος γνωρίζει από την ίδια του την πείρα την πρόγευσί τους. Του μιλά γι’ αυτά η καρδιά του, που τα προγεύεται.

73. Όταν λέμε «Πάτερ υμών», ας θυμόμαστε και ας πιστεύουμε ότι ο Ουράνιος Πατέρας μας ποτέ δεν μας ξεχνά και ποτέ δεν θα μας ξεχάση, αφού και ένας γήινος καλός πατέρας ποτέ δεν ξεχνά και ποτέ δεν περιφρονεί τα παιδιά του. «Οίδεν ο Πατήρ ημών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων» (Ματθ. στ’ 32). Βάλε αυτά τα λόγια στην καρδιά σου. Θυμήσου ότι ο Ουράνιος Πατέρας σε περιβάλλει αδιάκοπα με στοργή και φροντίδα και ότι δεν λέγεται Πατέρας σου χωρίς αιτία. Πατέρας δεν είναι μια κενή λέξις, χωρίς έννοια και δύναμι. Είναι μία λέξις γεμάτη από έννοια και δύναμι.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 47-48)

«Αν κανείς θέλει να εκτελεί το θέλημα του Θεού, θα καταλάβει αν η διδαχή μου προέρχεται από τον Θεό…»
(Ιωάν. 7:17)

Η καρδιά του ανθρώπου, η θέλησή του μ’ άλλα λόγια, είναι το όργανο που κανονίζει τη σωστή ή λαθεμένη πορεία της ζωής του. Κι όπως η σωματική καρδιά δίνει ζωή και λειτουργία στο σώμα, έτσι και η θέληση κανονίζει τη λειτουργία της ψυχής. Πόση προσοχή λοιπόν κι ενδιαφέρον πρέπει να δείξει ο άνθρωπος για την καλή λειτουργία της! «Πρόσεχε ακόμα πιο πολύ τις μύχιες σκέψεις της καρδιά σου, γιατί απ’ αυτήν καθορίζεται η ζωή» (Παρ. 4:23), λέει ο Λόγος του Θεού. Στη διαπίστωση μάλιστα του ανθρώπου πως η καρδιά του είναι άρρωστη, «είναι απατηλή και σφόδρα διεφθαρμένη» (Ιερ. 17:9), το πρώτο πράγμα που πρέπει να φροντίσει είναι η θεραπεία της. Αυτό, άλλωστε, είναι και το πρώτο πράγμα που ο Θεός φρόντισε και πέτυχε δια του Χριστού, για λογαριασμό μας.
Όταν μιλάμε για θεραπεία της ανθρώπινης θέλησης εννοούμε την αλλαγή της. «Θα αφαιρέσω από το σώμα τους την πέτρινη καρδιά και θα τους δώσω καρδιά ζωντανή…» (Ιεζ. 11:19). Φίλε αναγνώστη, πειραματίστηκες άραγε κι εσύ την αλλαγή αυτή;

 

«Θα σας δώσω καινούργια καρδιά και θα βάλω μέσα σας νέο πνεύμα. Θα αφαιρέσω από το σώμα σας την πέτρινη καρδιά και θα σας δώσω καρδιά ζωντανή»
(Ιεζεκιήλ 36:26) – NMB

Πνοή σε νεκρή καρδιά
Εργαστηριακοί επιστήμονες του πανεπιστημίου της Μινεσότα των ΗΠΑ κατάφεραν να δώσουν πνοή σε μια νεκρή καρδιά εμφυτεύοντας σ’ αυτήν ζωντανά κύτταρα, τα οποία εξελίχτηκαν με τον ίδιο τρόπο που εξελίσσονται τα κύτταρα της καρδιάς.
Ο προφήτης Ιεζεκιήλ μιλώντας σε άπιστους και σκληρούς απέναντι στο Θεό ανθρώπους, τους λέει πως ο Θεός θα πάρει από μέσα τους την πέτρινη καρδιά και θα τους βάλει μια σάρκινη, δηλαδή μια καρδιά που να αισθάνεται και ν’ αγαπάει το Θεό και τους ανθρώπους.
Ίσως φίλε μου να νομίζεις ότι ο Θεός δεν υπάρχει ή κι αν υπάρχει σε μισεί ή αδιαφορεί για σένα. Είναι καιρός να σκεφτείς ότι ο Θεός και υπάρχει και είναι πρόθυμος ως ο υπέρτατος Επιστήμονας να αλλάξει την καρδιά σου, αν Του το ζητήσεις με πίστη και ειλικρίνεια. Και θέλει να συνάψει μια όμορφη πατρική σχέση μαζί σου, κάτι που θα φέρει την απόλυτη ευτυχία στη ζωή σου. Θα Του το επιτρέψεις;
(Χ.Ι.ΝΤ.)

(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)

70. Αποκαλούμε τη Θεοτόκο, όταν της απευθύνουμε την προσευχή μας, άβυσσο του ελέους. Ας προσπαθούμε να της μοιάσουμε, όσο μπορούμε. Πώς; Δείχνοντας σπλαχνική διάθεσι σε όσους έχουν ανάγκη του ελέους μας. Ας τους φανερώνουμε αγάπη έμπρακτο και ανεξάντλητο. Ας τους ατενίζουμε μέσα στο φως του Ευαγγελίου. Και, χωρίς άλλο, τότε η Κυρία Θεοτόκος θα αυξήση το έλεός της πάνω μας.

71. Οι νεκροί ζουν. «Θεός δε ουκ έστι νεκρών, αλλά ζώντων· πάντες γάρ αυτώ ζώσιν» (Λουκ. κ’ 38). Αν η ψυχή έφυγε για τον άλλο κόσμο, αφήνοντας ένα σώμα που πέθανε στην αμαρτία, δεν μπορεί να αναπαυθή παρά μονάχα με τις δεήσεις της Αγίας Νύμφης του Χριστού, της Εκκλησίας. Ας απευθύνουμε λοιπόν δεήσεις για τους κεκοιμημένους. Τους ωφελούν πολύ. Περισσότερο από ό,τι τους ζώντας.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 47)

22. «Χαίρε, σκηνή του Θεού και Λόγου· Χαίρε, Αγια Αγίων μείζων» (Ω).

Τα «Άγια των Αγίων» της Σκηνής του Μαρτυρίου εχαρακτήριζετο «άβατον». Κανείς δηλαδή δεν έμπαινε εκεί, παρά μόνο ο Αρχιερεύς και αυτός «άπαξ του ενιαυτού» (Εβρ. θ' 7).
Και στο θέμα αυτό η ορθόδοξη ευλάβεια ανεκάλυψε προτύπωσι της Παρθενίας της Θεοτόκου: Στην μήτρα της Παρθένου, στα «άγια των άγιων» της υπάρξεώς της μπήκε «εφ άπαξ» ο μέγας Αρχιερεύς, ο Κύριος Ιησούς. Αυτός μόνον και κανείς άλλος. Η παρθενική σκηνή της Θεοτόκου ήταν και παρέμεινε «άβατος».
Η αποκλειστικότης χαρακτηρίζει τον Θεό. Όποιον εκλέγει και εκείνος αποδέχεται την κλήσι του, τον θέλει δικόν του. Απαιτεί την αποκλειστικότητα της αγάπης του και της αφοσιώσεώς του. Η Π. Διαθήκη παρουσιάζει συχνά την ιδιότητα αυτή του Θεού, λέγοντας «ου μη προσκυνήσητε θεοίς ετέροις... Θεός ζηλωτής έστι» (Έξοδ. λδ' 14, Δευτ. στ' 15). Ό,τι ισχύει για κάθε ψυχή, για τη Θεοτόκο υπήρξε αναμφισβήτητη πραγματικότητα: ανήκε αποκλειστικά στο Κύριο και Θεό της.


23. «Ο πόκος ο ένδροσος, ον Γεδεών προεθεάσατο» (Ω).

Στο Γεδεών είχε αποκαλυφθή ότι θα νικούσε τους εχθρούς του Ισραήλ. Ο Γεδεών όμως, για να πεισθή ζήτησε από το Θεό θαυματουργική επιβεβαίωσι της αποκαλύψεως αυτής. «θα αφήσω –είπε– στο αλώνι ένα ποκάρι μαλλιά προβάτου. Εάν την άλλη μέρα το πρωί υπάρχη δροσιά μόνο πάνω στο ποκάρι ενώ το υπόλοιπο έδαφος θα είναι ξηρό, τότε «γνώσομαι ότι σώσεις εν χειρί μου τον Ισραήλ. Και εγένετο ούτως» (Κριταί στ').
Και στο περιστατικό αυτό η προτύπωσις της Θεοτόκου είναι φανερή. Η Παρθένος Μαρία δέχθηκε τη «δρόσο του ουρανού άνωθεν» (Γεν. κζ΄ 39), το Άγιον Πνεύμα. Μέσα στη γενική ξηρασία της ανθρωπότητος, μόνο η Παρθένος δέχθηκε τη δροσιά του Αγίου Πνεύματος. Ήταν αυτό ένα «σημείον», ότι την εδιάλεξε ο Θεός για να σώση τον νέο Ισραήλ της Χάριτος. Ο Θεός με άγγελον εμήνυσε στο Γεδεών την εκλογή του: «Επέστρεψε προς αυτόν ο άγγελος Κυρίου και είπε: Πορεύου εν τη ισχύϊ σου ταύτη και σώσεις τον Ισραήλ» (Κριτ. στ΄ 14). Ο Κύριος με Άγγελο πάλι απεκάλυψε στην Παρθένο την προαιώνια βουλή του: «Απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού... προς Παρθένον... και το όνομα της Παρθένου Μαριάμ» (Λουκ. β' 26 – 27) .
Σε περιόδους πνευματικής ξηρασίας και αποστασίας των ανθρώπων από τον Θεό, μόνο όσοι έχουν τη δροσιά του Αγίου Πνεύματος μπορούν να βοηθήσουν και σώσουν τον κόσμο. Στις εποχές αυτές, οι χριστιανοί, αντί να παραπονούνται για την ηθική ξηρασία της ανθρωπότητος είναι προτιμότερο να γίνονται «ποκάρια» του Αγίου Πνεύματος, μεταδίνοντας στο περιβάλλον τους τη δροσιά «του ουρανού άνωθεν».
Στις περιόδους της ηθικής αποστασίας το πρόβλημα γίνεται οξύτερο, όταν δεν υπάρχη ούτε ένας, που να μοιάζη με το «ποκάρι» του Γεδεών· ούτε μ ί α που να μοιάζη με την Παναγία Θεοτόκο...
Ας ικετεύωμε τον Πανάγαθο Κύριο να τερματίση τη δοκιμασία της πνευματικής ξηρασίας και ανομβρίας της σημερινής ανθρωπότητος. Αν όμως το σχέδιό του προβλέπει να συνεχισθή για πολύ ακόμα η μεγάλη αυτή πληγή, «δια τας ανομίας ημών», ας στείλη «την δρόσον του ουρανού άνωθεν» σε λίγες τουλάχιστον εκλεκτές ψυχές, ώστε κοντά τους να δροσίζεται το «μικρόν ποίμνιον (Λουκ. ιβ' 32) της Εκκλησίας του.

(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 43-44 )

517- ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΩΦΕΛΗΘΗΣ Ή ΝΑ ΒΛΑΒΗΣ.
Στην άκρη μιας λίμνης βρίσκονταν πολλά βατράχια και μερικοί κύκνοι. Ξαφνικά ακούεται ένας κρότος. Παρευθύς οι κύκνοι πέταξαν ψηλά και τα βατράχια τρομαγμένα βούτηξαν στο βούρκο.
Αυτή είναι μια εικόνα της ζωής. Για πολλούς οι δοκιμασίες, που στέλνει ο Θεός είναι μια αφορμή να εξυψωθούν προς το Θεό, για άλλους γίνονται αφορμή να ριχθούν στην απελπισία.

519- Ο ΠΙΟ ΕΛΑΦΡΥΣ ΣΤΑΥΡΟΣ.
Κάποιος φτωχός ταξιδιώτης, αναφέρει μια πολύ παλιά ιστορία, γεμάτος από βάσανα και πολύ δυσαρεστημένος απ’ τη δυστυχισμένη του ζωή, έφθασε ένα βράδυ κατακουρασμένος σε μια μεγάλη πολιτεία. Με δυσκολία βρήκε ένα μικρό καταφύγιο για να περάση τη νύχτα. Στον ύπνο του είδε ένα παράξενο όνειρο. Βρισκόταν σε μια απέραντη αίθουσα γεμάτη από σταυρούς με διάφορες διαστάσεις και βάρη. Αίφνης ακούει μια φωνή να του λέγη: «Διάλεξε το σταυρό που σου αρέσει. Άφησε το δικό σου και πάρε εκείνον που προτιμάς. Να ξέρης όμως πως ο καθένας έχει υποχρέωσι να φέρνη ένα σταυρό». Ο ταξιδιώτης αφήνει τον δικό του κι αρχίζει να σηκώνη διάφορους άλλους σταυρούς. Τους ζύγιζε, τους ξαναζύγιζε, όλοι του φαινόταν πολύ βαρείς. Άλλος ήταν υπερβολικά μεγάλος, άλλος με αιχμηρές προεξοχές κι άλλος ασήκωτος. Στο τέλος βρίσκει μερικούς σταυρούς που γιάλιζαν σα μάλαμα, τους ζύγισε, μα κι αυτοί βρέθηκαν πάρα πολύ βαρείς. Έπειτα από αρκετή ώρα συνάντησε ένα σταυρό που είχε το ανάστημά του και βάρος αρκετά υποφερτό. Τον σήκωσε όχι με μεγάλη δυσκολία και προσεχτικά τον παρατήρησε. Πόση όμως έκπληξι δοκίμασε, όταν διαπίστωσε πως ήταν ο δικός τους σταυρός, που στην αρχή είχε παρατήσει…

520- ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΞΑΓΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
Συνέβηκε σε κάποιον, που είχε πολλά πλούτη, αλλά λίγο μυαλό, να τα χάση όλα σε λίγο διάστημα. Απελπισμένος όπως ήταν άρχισε να γυρνά τα χωριά για να βρη τρόπο να ξανακάνη τα πλούτη του. Περνώντας από ένα χωριό είδε ένα χωρικό, που ανασκάλιζε το γρασίδι με το δίκρανο.
-Γιατί, τον ρωτά, δεν αφήνεις ήσυχο το γρασίδι σου;
-Για να μη μουχλιάση, του απαντά ο χωρικός.
Πάει πιο κάτω και βρίσκει ένα γεωργό που ζευγάριζε.
-Γιατί ανοίγεις τα σπλάγχνα της γης; Τον ρωτά.
-Δεν καταλαβαίνεις; του απαντά εκείνος. Για να αερισθή το χώμα, να το δη ο ήλιος και πιο εύκολα να μπορέσω να σπείρω.
Πάει ακόμα πιο πέρα και βλέπει ένα αμπελουργό να κλαδεύη τα αμπέλια του.
-Τι κάνεις αυτού; τον ρωτά.
-Δεν βλέπεις; του απαντά. Αφαιρώ ό,τι άχρηστο υπάρχει σε κάθε κλήμα και το κλαδεύω για να ξεπετάξη την άνοιξι πιο μεγάλα και δυνατά κλαδιά.
Τότε άνοιξαν τα μάτια του απελπισμένου. «Θεέ μου, φώναξε, εγώ είμαι το χορτάρι, που ανασηκώνεις για να μη μουχλιάσω. Εγώ είμαι το χώμα, που σκάβεις για να με ετοιμάσης να δεχθώ τη χάρι σου. Εγώ είμαι το κλήμα, που περιποιείσαι για να δώση περισσότερο και καλύτερο καρπό».

(Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως)

ΈΝΑΣ ΑΠΟ τους Γέροντες δίνει την ακόλουθη αξιοπρόσεκτη συμβουλή:
- Αν μεταξύ σου και κάποιου άλλου ειπωθούν λόγια δυσάρεστα, κι εκείνος, ύστερα από λίγο, αρνηθεί αυτά που είπε, εσύ μην επιμένεις να του λες, «ναι, τα είπες», γιατί σίγουρα θα παρεκτραπεί πάλι και θα σου απαντήσει. «ναι, τα είπα. Και με τούτο τί;».
Και έτσι θα μεγαλώσει η φιλονικία. Λησμόνησε λοιπόν τα πικρά λόγια, για να έρθει μεταξύ σας ομόνοια και ειρήνη.


ΜΑΣ ΛΕΕΙ η παράδοση ότι ο απόστολος Ιάκωβος, ο αδελφός του Ευαγγελιστού Ιωάννου, την ώρα που οδηγούνταν στο μαρτύριο, συνάντησε στον δρόμο εκείνον που τον είχε καταδώσει. Τον σταμάτησε και τον φίλησε λέγοντάς του:
- Ειρήνευε, αδελφέ.
Βλέποντας εκείνος τόση ανεξικακία, θαύμασε και φώναξε με ενθουσιασμό:
- Χριστιανός είμαι από σήμερα κι εγώ.
Ύστερα απ’ αυτή την ομολογία, αποκεφαλίστηκε μαζί με τον Απόστολο.


Ο ΑΒΒΑΣ ΖΩΣΙΜΑΣ έδωσε κάποτε μερικά βιβλία σ’ έναν καλλιγράφο να του τα αντιγράψει. Όταν εκείνος τα ετοίμασε, ειδοποίησε τον Όσιο να στείλει κάποιον να τα πάρει. Κάποιος άλλος όμως, που ήξερε την παραγγελία, πήγε δήθεν εκ μέρους του Αββά Ζωσιμά και παρέλαβε τα βιβλία. Ύστερα από λίγο έστειλε κι ο Γέροντας τον μαθητή του να τα πάρει. Κατάλαβε τότε ο καλλιγράφος πως εξαπατήθηκε από τον άλλο και ταραγμένος απειλούσε:
- Δεν θα πέσει στα χέρια μου; Θα τον κανονίσω όπως του αξίζει!
Όταν το άκουσε ο Αββάς Ζωσιμάς παρήγγειλε στον καλλιγράφο:
- Αποκτούμε βιβλία, αδελφέ, για να μας διδάξουν αγάπη κι ανεξικακία. Αν πρόκειται για χάρη τους να μαλώνουμε, χίλιες φορές καλύτερα να μας λείπουν. «Δούλον Κυρίου ου δει μάχεσθαι» (Β' Τιμ. β' 24).

(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ. 59-60 )

katafigioti

lifecoaching