«Δεν ξέρετε πως είστε ναός του Θεού και πως το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας;» μας ρωτάει ο απόστολος Παύλος (Α’ Κορ. 3:16). Αφού, λοιπόν, όλοι οι χριστιανοί είμαστε ζωντανοί ναοί του Θεού, δεν πρέπει να γίνουμε οίκοι αδιάλειπτης προσευχής και δοξολογίας Εκείνου; Υπάρχει, όμως, κι άλλος ένας λόγος, για τον οποίο οφείλουμε να προσευχόμαστε αδιάλειπτα: Ο σατανάς με τα όργανά του και τους υπηρέτες του μας πολεμάει συνέχεια. Όμοια μας πολεμάει και η σάρκα, που εναντιώνεται στο πνεύμα. Μ’ αυτούς τους ισχυρούς εχθρούς δεν μπορούμε να τα βάλουμε μόνοι μας. Γι’ αυτό πρέπει να οπλιστούμε με την προσευχή.…
«κατοικήσαι τον Χριστόν διά της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών» (Εφεσ.3,17) Ένας άνθρωπος που έχει τον Χριστό μόνο στα χείλη του, δεν έχει πραγματικά τον Χριστό! Ένας άνθρωπος που έχει τον Χριστό εικονιζόμενο μόνο επάνω στο χαρτί, δεν έχει τον Χριστό. Ούτε ένας άνθρωπος που έχει τον Χριστό εικονιζόμενο μόνο επάνω στον τοίχο, έχει τον Χριστό. Ούτε ένας άνθρωπος που έχει τον Χριστό μόνο μέσα σε ένα μουσείο του παρελθόντος, έχει τον Χριστό. Ένας άνθρωπος έχει αληθινά τον Χριστό, όταν Τον έχει στην καρδιά του. Διότι ο Χριστός είναι η Αγάπη και ο θρόνος της Αγάπης είναι η καρδιά! Εάν…
ΚΑΘΩΣ κατέβαινε κάποτε στην Αλεξάνδρεια ο Αββάς Ποιμήν, ο δρόμος του τον έφερε έξω από το κοιμητήριο της πόλεως. Μπήκε μέσα ν’ αντικρίσει την ματαιότητα του κόσμου, προτού πατήσει το πόδι του στην περίφημη πρωτεύουσα της Αιγύπτου. Κοντά σ’ ένα μαρμάρινο μνήμα, μια μαυροντυμένη γυναίκα θρηνούσε απαρηγόρητα. Το κλάμα της σπάραζε την καρδιά. -Όλα τα ευχάριστα του κόσμου να μαζευτούν γύρω της την ώρα τούτη, συλλογίστηκε ο Γέροντας, δεν θα μπορεσουν, όχι να βγάλουν, μά ούτε καν να μετριάσουν τον πόνο της ψυχής της. Μακάρι να μπορούσαμε εμείς οι μοναχοί να βάλουμε τέτοιο πένθος στην καρδιά μας και να θρηνούμε…
Ο ΙΔΙΟΣ Όσιος είχε πολλή κατάνυξη.Όταν προσευχόταν ή έψαλλε, τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι από τα μάτια του. Κάποτε τον ρώτησε ο αρχάριος μαθητής του: -Μα πρέπει οπωσδήποτε να κλαίει ο άνθρωπος όταν προσευχεται, Αββά; -Ναι, παιδί μου, αποκρίθηκε ο Γέροντας. Αυτό θέλει τώρα από τον άνθρωπο ο Θεός. Δεν τον έπλασε βέβαια από την αρχή για να πενθεί και να κλαίει, αλλά να χαίρεται, δοξολογώντας με καθαρή καρδιά τον Δημιουργό του, καθώς οι Άγγελοι.Η αμαρτία όμως του στέρησε την χαρά και τώρα ο πεσμένος άνθρωπος χρειάζεται το πένθος και το λυτρωτικό δάκρυ. Όπου δεν υπάρχει πτώση, δάκρυ και πένθος δεν…
-Γέροντα? τόσο λίγο που έβρεξε, ούτε τα φύλλα δεν βράχηκαν!-Τί να σου πώ; Εστω και αυτή η βροχή που δρόσισε μόνον τα φύλλα, λίγο είναι; Εγώ και μόνον που είδα σύννεφα στον ουρανό, δεν μπόρεσα να κοιμηθώ από την ευγνωμοσύνη πρός τον Θεό που ένιωθα μέσα μου. «Θεέ μου, έλεγα, δεν αξίζουμε να ρίξης βροχή». Πολύ να προσέχετε την αχαριστία. Να ευχαριστήτε τον Θεό για όλα όσα σας δίνει.-Γέροντα,όταν ο Θεός εκπληρώση κάποιο αίτημα μας για μια υπόθεση του Ησυχαστηρίου,πώς θα εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας;-Να κάνετε μια αγρυπνία, για να ευχαριστήσετε τον Θεό, που βοήθησε με τους Αγίους Του. Και…
Όλο το νόημα της ζωής βρίσκεται στο να ζει ο νους και η καρδιά μας με τον Θεό. Να γίνει ο Θεός η ζωή μας·γι’ αυτό και δημιουργηθήκαμε, για να ζήσουμε τη ζωή Του, και μάλιστα σε όλη την απειρότητά της… Ο λόγος αυτός μπορεί να μας τρομάζει όταν βλέπουμε την τωρινή οικτρή κατάστασή μας, αλλά έτσι είναι, και δεν πρέπει να χάσουμε την πίστη αυτή. Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους είναι να υποβιβάσουμε και να μειώσουμε την ιδέα του Θεού για τον άνθρωπο. Το κάθε πάθημά μας, ακόμη και το άδικο, το γνωρίζει ο Θεός. Γνωρίζει και συμπάσχει μαζί…
-Η ψαλμωδία δεν είναι μόνον προσευχή, είναι και μια «παλαβωμάρα» είναι πως να το πω; Ένα ξέσπασμα της καρδιάς, το ξεχείλισμα της πνευματικής καταστάσεως. Όταν κανείς θυμάται τον Χριστό, τον Παράδεισο, τότε ψάλλει με την καρδιά του. Και όταν αρχίσει να γεύεται λιγάκι τα ουράνια, σε κάθε τροπάριο σκιρτάει η καρδιά του. Ακόμη και να μην είναι ο νους του στα λόγια αλλά μόνο στον Παράδεισο, και τότε σκιρτά η καρδιά. Η καρδιά πάλλεται, όπως πάλλεται η καρδιά του αηδονιού. Το αηδόνι, όταν κελαηδάει πάνω στο δένδρο, σείεται ολόκληρο και αυτό και το κλαδί που το κρατάει. «Αφήστε με, λέει,…
-Γέροντα, μου αρέσει ο δεύτερος ήχος.-Ο δεύτερος ήχος είναι καθαρά ανατολίτικος, δηλαδή βυζαντινός. Δεν τον πιάνει κανένα όργανο, μόνον το βιολί. Βλέπεις, οι Τούρκοι πήραν την μουσική από το Βυζάντιο και με τι καημό τραγουδούν! Και τι λένε στα τραγούδια τους; «Να ’χα πενήντα δράμια κονιάκ και πενήντα δράμια παστουρμά, ώ!...». Για πενήντα δράμια κονιάκ και λίγο παστουρμά συνεπαίρνονται! Κι εμείς ψάλλουμε για τον Χριστό, που σταυρώθηκε, που θυσιάσθηκε, και να μη συγκλονιζόμαστε;«Ώ τρισμακάριστον ξύλον, εν ώ ετάθη Χριστός!». Αν σκεφτεί κανείς το Πάθος του Χριστού, διαλύεται. Στο Κελλί του Τίμιου Σταυρού είχα βρει ένα κομμάτι ξύλο γρεντέ (δοκάρι ξύλινο)…
-Γέροντα, όταν μου λένε ότι δεν ψάλλω καλά, προσπαθώ να καταλάβω τι πρέπει να κάνω τεχνικά.-Αυτό που πρέπει να κάνης είναι να προσπαθήσεις να αποκτήσεις μοναχική συνείδηση, ευλάβεια, σύνεση, και όχι να έχης το νου σου στην τέχνη την ανθρώπινη, την ξερή. Η τέχνη χωρίς ευλάβεια, είναι... μπογιές είναι κάτι το εξωτερικό, το ψεύτικο, δεν έχει φυσικότητα. Μερικοί ψάλτες στον κόσμο βάζουν «μπογιές» στην φωνή τους από ανάγκη, για να πάνε σε μεγαλύτερο ναό και να αυξηθεί ο μισθός τους. Σου λέει: αν με βάλουν σε μικρότερη ενορία, πώς θα τα βγάλω πέρα;». Εκείνοι τέλος πάντων δικαιολογούνται και να τεντωθούν…
— Γέροντα, πώς να αποκτήσω την απλότητα; — Να ανοίξω το κεφάλι σου και να βάλω μυαλό… παλιάς εποχής!Να μπεις στην απλότητα του Γεροντικού, για να γνωρίσεις την πνευματική επιστήμη, η οποία ανεβάζει και ξεκουράζει την ψυχή, και τότε το κεφάλι δεν πονάει. Η λογική βασανίζει τον άνθρωπο. Π.χ. λέω: «Αυτό πρέπει να γίνη έτσι» και το κάνω, γιατί πρέπει να γίνη. Δεν το κάνω δηλαδή με την καρδιά, αλλά γιατί μου το υπαγορεύει η λογική. Η λογική λέει, αλλά και η ευγένεια λέει: «Πρέπει να παραχωρήσω την θέση μου». Δεν το λέει όμως η καρδιά. Άλλο είναι να σκιρτήση…
Σελίδα 1 από 12

custom image (2)

img025

Ο Ιερός Ναός

Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα του ιερού μας Ναού. Η Ενορία μας, με τις πρεσβείες του αγίου Μάρτυρος Σώζωντος αλλά και με την ευλογία και την καθοδήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Συμεών, επί σειρά ετών προσπαθεί να επιτελέσει το ποιμαντικό της έργο προς δόξαν Θεού και οικοδομή των πιστών. Να ενώσει τους πιστούς με το Χριστό αλλά και μεταξύ τους, αφού κατά τον Απόστολο Παύλο:

«Οἱ πολλοὶ ἕν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, ὁ δὲ καθ' εἷς ἀλλήλων μέλη» (Οι πολλοί πιστοί είμαστε ένα σώμα λόγω της ένωσής μας με το Χριστό και ο καθένας μέλη ο ένας του άλλου» (Ρωμ. ιβ΄ 5). «Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους» (Εσείς είστε Χριστού και μέλη που ο καθένας αποτελεί ένα μέρος του συνόλου) (Α' Κορ. ιβ' 27). Είμαστε όλοι μας ένα σώμα, το σώμα του Χριστού. μέλη του Χριστού, είμαστε και μέλη ο ένας του άλλου.

Αυτό είναι η Εκκλησία και ειδικότερα η Ενορία μας. Είναι η οικογένειά μας, το σπίτι μας, το σώμα μας. Δυστυχώς, όμως, στην εποχή μας χάσαμε αυτήν την ενότητα και με το Χριστό και μεταξύ μας. Απομονωθήκαμε. «Χαθήκαμε», όπως λέμε συχνά. Η Ενορία κατάντησε να είναι για πολλούς κάτι στο οποίο απευθύνομαι, όταν θέλω να βαπτίσω το παιδί μου ή να παντρευτώ. Δε νιώθουμε την Ενορία μας και το Ναό μας σπίτι μας, λιμάνι μας. Κάτι ΔΙΚΟ ΜΑΣ. Η Ενορία, όμως, ο Χριστός, το Σώμα Του, μας καλεί όλους. Μας καλούν και οι άλλοι αδελφοί μας, τα μέλη μας, να ενωθούμε και πάλι, να γίνουμε ένα σώμα με κεφαλή το Χριστό. Ενορία δεν είναι μόνο ο Ναός, αλλά και τα πρόσωπα. Είναι οι ιερείς, οι πνευματικοί μας πατέρες, οι αδελφοί μας. Η Ενορία δεν εξαντλείται μόνο σε ένα σκέτο εκκλησιασμό που, δυστυχώς, και αυτός χάθηκε για τους περισσότερους ενορίτες. Η Εκκλησίας μας, έχει και άλλες εκδηλώσεις και συνάξεις και δραστηριότητες που δεν είναι για λίγους, αλλά για όλους μας. Αυτή η ιστοσελίδα, σκοπό έχει την πνευματική τροφοδοσία των Χριστιανών αλλά και την πολύπλευρη ενημέρωση των πιστών μας για όλες τις εκδηλώσεις της Ενορίας του Αγίου Σώστη.

Τελευταίες αναρτήσεις κειμένων (blog)