Αγκάθι ο πλούτοςΌταν κάποιος είναι σκληρός και απότομος, δηλαδή ανελεήμων, μέσα του έχει φυτευτή το αγκάθι. Ε.Π.Ε. 23,58 η φιλαργυρίαΑγκάθια είναι οι πλεονεκτικές επιθυμίες. Κι όπως τ’ αγκάθια, οπού κι αν τ’ αγγίξη κανείς, ματώνει τα χέρια του και τραυματίζεται, έτσι κι απ’ τις επιθυμίες αυτές παθαίνει όποιος πέφτει σ’ αυτές. Βάζει την ψυχή του σε πόνους. Ε.Π.Ε. 23,438 η αμαρτία Η αμαρτία όχι απλώς εισέρχεται αλλά και καρφώνεται και πληγώνει. Κι αν ακόμα μικρό μέρος της απομείνη και δεν την βγάλουμε ολόκληρη, αυτό το μικρό μας στενοχωρεί, μάα κεντά σαν αγκάθι. Ε.Π.Ε. 24,452 Αγκίστρι η αγάπηΆπλωσε τη σαγήνη της…
Σε μερικούς θεόφτωχους που τον ενοχλούσαν μπορούσε να αρνηθεί βοήθεια; Προχθές λόγου χάρη σε στιγμές οικονομικής στενοχώριας παρουσιάστηκε κάποιος στο γραφείο του με ξεφτισμένο σακάκι και χιλιομπαλωμένο παντελόνι, λιπόσαρκος, χλωμός, ακούρευτος, και του είπε - Σεβασμιότατε, στον πορτιέρη δήλωσα πως είμαι συγγενής σας· συγχωρέστε με, το έκανα από φοβερή ανάγκη,- Δεν χρειαζόταν να μεταχειριστείς το ψεύδος· όποιος με ζήτα τον δέχομαι.- Τι συμβαίνει; - Χρωστάω, παππούλη μου, χρωστάω 25 φράγκα, υπόγραψα γραμμάτιο και αυτό το καταραμένο το γραμμάτιο αύριο στις 10 το πρωί αν δεν πληρωθεί θα με στείλουν φυλακή. Σου ορκίζομαι δεν έχω δεκάρα μήτε για το ψωμί.Τον κοίταξε…
Ο έπαινος και η επίπληξη. Σ’ αυτόν τον κόσμο είμαστε σαν εμπόρευμα βγαλμένο στο παζάρι. Άλλοι έμποροι ανεβάζουν την τιμή μας έως τον ουρανό, άλλοι δε, την ρίχνουν έως το μηδέν.Ο έπαινος ή η επίπληξη, που μας έρχεται από τους ανθρώπους, πάντα χωρίζει την ψυχή μας στα δύο. Όταν μας επαινούν με το ένα μισό της ψυχής χαιρόμαστε για τον έπαινο, ενώ με το άλλο μισό θλιβόμαστε. Με το ένα μισό της ψυχής θλιβόμαστε όταν μας επιπλήττουν, ενώ με το άλλο μισό χαιρόμαστε. Αφού αισθανόμαστε στα μυστικά βάθη της ίδιας μας της γνώσης, ότι ούτε από μόνος του ο έπαινος…
«Χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις» (Ω) Η Εύα, όταν έχασε τον Παράδεισο έκλαψε. Το παιδαγωγικό σχέδιο του Θεού είχε κιόλας αρχίσει να καρποφορή: τα δάκρυα της Εύας ετοίμαζαν τη δεύτερη Εύα, τη Θεοτόκο. Ο δρόμος της επιστροφής από την εξορία άρχισε με τα δάκρυα της Εύας... Όλα τα μέτρα που πήρε ο Θεός, μετά την πτώσι των Πρωτοπλάστων, ήταν παιδαγωγικά. Σκόπευαν να διεγείρουν τις κοιμισμένες δυνάμεις του ανθρώπου. Να καθαρίσουν τα μάτια του απ’ τους καπνούς της πυρκαϊάς που άναψε ο Πειρασμός. Η εξορία του ανθρώπου από τον Παράδεισο ήταν και η σωτηρία του. Έτσι μπόρεσε να καταλάβη…
6. « Έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός» (Γεν. γ’ 15).Ο στίχος αυτός ωνομάσθηκε «Πρωτευαγγέλιον». Είναι ο πρώτος στίχος του «Ευαγγελίου» για την πεσμένη ανθρωπότητα. Ο αγαθός Πατέρας, λίγο αμέσως μετά τη φοβερή τραγωδία της Πτώσεως και για να δώση χαρά και ελπίδα στους απαρηγόρητους Πρωτοπλάστους ανασηκώνει λίγο το πέπλο της Ιστορίας και φανερώνει το γεγονός της Βηθλεέμ. Στα δακρυσμένα μάτια της Εύας παρουσιάζει με μιας την χαρούμενη μορφή της Θεοτόκου. Ο Θεός ο ίδιος «ευαγγελίζεται την Κεχαριτωμένη», αιώνες πριν από τον αρχάγγελό του! Η Θεοτόκος, μέχρι τη στιγμή εκείνη βρισκόταν κρυμμένη στο προαιώνιο και «σεσιγημένο»…
Γέροντα, πού οφείλεται η γκρίνια και πώς μπορείς να την αποφύγης; – Στην κακομοιριά οφείλεται και με την δοξολογία την κάνει κανείς πέρα. Η γκρίνια γεννά γκρίνια και η δοξολογία γεννά δοξολογία. Όταν δεν γκρινιάζη κανείς για μια δυσκολία που τον βρίσκει, αλλά δοξάζη τον Θεό, τότε σκάζει ο διάβολος και πάει σε άλλον που γκρινιάζει , για να του τα φέρη όλα ανάποδα. Γιατί, όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει. Μερικές φορές μας κλέβει το ταγκαλάκι και μας κάνει να μη μας ευχαριστή τίποτε, ενώ μπορεί κανείς όλα να τα γλεντάη πνευματικά με δοξολογία και να έχει την ευλογία του…
Για τους ποντοπόρους της ζωής, ανέκαθεν ο θάνατος ήταν κάτι το άκρως ανατριχιαστικό. Ήταν το μυστηριώδες, το ανεξερεύνητο ακρωτήρι, πέραν του οποίου κανείς δεν μπορούσε να δή τι συνέβαινε. Έμοιαζε σαν το νοτιώτερο ακρωτήρι της Αφρικής, το γνωστό με το όνομα της Καλής Ελπίδος. Άλλοτε ήταν ο φόβος και ο τρόμος των ναυτικών, οι δε ιθαγενείς εβεβαίωναν, πως κανένα πλοίο, απ’ όσα επεχείρησαν να διαβούν, δεν διέφυγε το ναυάγιο. Αφ’ ότου όμως ο περίφημος θαλασσοπόρος Βάσκο ντε Γάμα κατώρθωσε, σώος και αβλαβής, να περάση, από τη στιγμή εκείνη η σκληρότης του ακρωτηρίου ηττήθη. Η τρομερότης του εξέλιπε. Το αδιάβατο ακρωτήρι…
Αν Το Έμβρυο Είχε Επιλογή;Στο κρεβάτι της ΜΕΘ εδώ και λίγες μέρες νοσηλεύεται ένας ασθενής με βαριά λοίμωξη του αναπνευστικού, που χρειάστηκε σε κάποια φάση της να αντιμετωπιστεί με διασωλήνωση και μηχανικό αερισμό του πάσχοντα. Ο ασθενής, γύρω στα σαράντα με ιστορικό μεσογειακής αναιμίας, που χρειάζεται κάθε περίπου τριάντα ημέρες μετάγγιση αίματος. Η μεσογειακή αναιμία είναι μια γενετική νόσος, που οφείλεται στην αδυναμία παραγωγής αλυσίδων β, απαραίτητων για την κατασκευή της αιμοσφαιρίνης που μεταφέρει το οξυγόνο στον οργανισμό, λόγω ελαττωματικών γονιδίων κληρονομημένων και από τους δύο γονείς.Τα παιδιά που γεννιούνται με τη νόσο αυτή χρειάζεται, αφού δεν μπορούν τα ίδια…
"Δύο μικρά παιδιά, ο Παύλος και η Όλγα, χάρις στο άπειρο έλεος του Κυρίου, που ανταποκρίθηκε στις προσευχές της αναξιότητός μου, έγιναν καλά από την αρρώστια τους. Στην περίπτωση του Παύλου, η αρρώστια έφυγε μες από ένα ήσυχο ύπνο. Και το προσωπάκι της Όλγας φωτίσθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη με τη χαρά της υγείας. Εννέα φορές πήγα να προσευχηθώ με πίστι, ελπίζοντας ότι την πίστι μου δεν θα την απεδοκίμαζε ο Κύριος. Αρκεί να κρούη κανείς και η πόρτα θα του ανοιχθή. Μπορεί εγώ να ήμουν ανάξιος, αλλά ο Κύριος χάρις στο άπειρό του έλεος θα με άκουε.…
Ο θάνατος εντέλει είναι τόσο τρομακτικός όταν βρισκόμαστε μπροστά του; Η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο στο σπίτι, ύστερα από μακρά ασθένεια. Χειρουργήθηκε δίχως επιτυχία, όπως μου είπε ο χειρούργος, προσθέτοντας: “Όμως, βέβαια, δεν θα της το πεις”. Απάντησα: “Και βέβαια θα της το πω”. “Τότε”, απάντησε ο γιατρός, “δεν θα είμαι πλεόν ο γιατρός της, ή ο χειρουργός της, γιατί θα απελπιστεί και θα καταρρεύσει”. Πήγα να δω τη μητέρα μου και της το είπα. Μου είπε: “Θα πεθάνω, λοιπόν”. Της απάντησα: “Ναι”. Και τότε σιωπήσαμε για πολλη ώρα. Πολλή ώρα, όχι γιατί ήταν μεγάλης διάρκειας, αλλά γιατί η…
custom image (2)
Τελευταίες αναρτήσεις κειμένων (blog)
-
Με το φυσικό κακό
Το φυσικό κακό, το οποίο υπάρχει στον κόσμο γίνεται πολλές φορές όπλο στα χέρια του διαβόλου με το οποίο καταπολεμά τον άνθρωπο. Ο Θεός του παραχωρεί αυτή την εξουσία για να δοκιμασθεί…
-
«Μικροϋποχωρήσεις»
Ποτέ ο διάβολος δεν αρχίζει τη μάχη από τα μεγάλα και σοβαρά αμαρτήματα. Προτιμά να αγωνισθεί για να πείσει τον άνθρωπο να κάνει μία μικρή παράβαση, να υποπέσει σε ένα μικρό σφάλμα.…
-
Η κατά Θεόν σοφία
Στην εποχή μας η γνώση έχει γίνει κτήμα των πολλών. Οι άνθρωποι γνωρίζουν πολλά, πολύ περισσότερα απ’ όσα γνώριζαν σε άλλες εποχές. Παράλληλα και οι σοφοί έχουν αυξηθεί. [...] Όμως μας λείπουν…
-
Μαντίες, όνειρα, προλήψεις, δεισιδαιμονίες (Μέρος 2ο)
Κανείς χριστιανός δεν πρέπει να καταφεύγει σε μαντείες δηλ. να πηγαίνει στα μέντιουμ, τις «χαρτορίχτρες», τις «καφετζούδες», τις «μάντισσες» που κυττούν τα χέρια, και γενικά ο πιστός χριστιανός δεν πρέπει να δίνει…
-
Περί ευτυχίας
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα οικονομικά είναι εκείνα που εξασφαλίζουν την ευτυχία. Κι έχουν δίκιο, αφού ως ευτυχία θεωρούν το φαγητό, το ποτό και τη διασκέδαση. Αν όμως ορίσουμε ότι η…
-
Μαντίες, όνειρα, προλήψεις, δεισιδαιμονίες (Μέρος 1ο)
Όσους ο διάβολος δεν μπορεί να αγκιστρώσει με άλλους τρόπους το κάνει με μαντείες, προλήψεις, όνειρα, δεισιδαιμονίες, πράγματα δηλαδή που ενώ εκ πρώτης όψεως φαίνονται στους πολλούς αθώα, στην ουσία αποτελούν διαβολικά…
-
Ο πιστός άνθρωπος
Πολλοί ισχυρίζονται ότι η πίστη του ανθρώπου στο Θεό δεν φαίνεται στους άλλους και είναι καθαρά εσωτερική του υπόθεση. Κανείς δεν μπορεί να την διαπιστώσει ούτε και να την αμφισβητήσει. Ακόμη λένε…
Θέματα: πίστη -
Τα μικρά αμαρτήματα
Μολονότι τα βαρύτερα αμαρτήματα πρέπει να τα μισείς ολόψυχα, όμως μη νομίζεις ότι μπορείς να πέφτεις σε ελαφρότερα χωρίς φόβο ή έλεγχο της συνειδήσεως. Να θυμάσαι πως θ’ απολογηθείς στον φοβερό και…