Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

36. Όταν παρακαλής τον Θεό να σου συγχωρήση τα αμαρτήματα, πίστευε ακράδαντα ότι θα το κάμη. Ο Κύριος είναι πάντοτε πρόθυμος να συγχωρήση τον αμαρτωλό, που αληθινά και ειλικρινά ζητεί την άφεσι. Τα πλήθη των αμαρτιών μας είναι ένα τίποτε μπροστά στην άβυσσο του θείου ελέους. Μας λέγει ο ίδιος ο Κύριος: «Πάντα όσα αν προσευχόμενοι αιτείσθε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και έσται υμίν» (Μαρκ. ια’ 24). Το να μην είμαστε λοιπόν βέβαιοι ότι θα λάβουμε αυτό που ζητήσαμε, είναι βλασφημία κατά του Θεού.


37. Κατέχουμε μία πυξίδα, που μας δείχνει κατά που πρέπει να πλέουμε, στο πέλαγος της παρούσης ζωής. Μας δείχνει την κατεύθυνσι της πνευματικής Ανατολής, δηλαδή που είναι ο Χριστός. Και της πνευματικής Δύσεως, δηλαδή που είναι ο Διάβολος και ο αιώνιος θάνατος. Είναι η συνείδησίς μας. Δεν εξαπατά και δεν αποκρύβει τους πλανερούς δρόμους. Ας τη διαβάζουμε προσεκτικά. «Εάν η καρδιά ημών μη καταγινώσκη ημών, παρρησίαν έχομεν προς τον Θεόν» (Α’ Ιω. γ’ 21), δηλαδή πλέουμε τότε προς ανατολάς.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 33-34)

«Αλλά ο Ιακώβ απάντησε: Δε θα σε αφήσω αν δε με ευλογήσεις» (Γέν. 32:26)
    Κάποτε ο Γ. Μίλλερ άρχισε να προσεύχεται καθημερινά για πέντε φίλους του. Έπειτα από πολλούς μήνες, ένας απ’ αυτούς πίστεψε στο Χριστό. Δέκα χρόνια αργότερα, πίστεψαν άλλοι δύο. Για να σωθεί ο τέταρτος πέρασαν 25 ολόκληρα χρόνια. Ο Μίλλερ εξακολούθησε να προσεύχεται επίμονα για τον πέμπτο φίλο του μέχρι το θάνατό του, και στη διάρκεια των 52 εκείνων χρόνων ποτέ δεν έπαψε να ελπίζει ότι κι αυτός θα δεχόταν το Χριστό. Η πίστη του ανταμείφτηκε, γιατί πολύ σύντομα μετά το θάνατό του σώθηκε κι ο πέμπτος φίλος του.
    Στο κεφ. 32 της Γένεσης, διαβάζουμε ότι ένας άγγελος του Κυρίου πάλεψε με τον Ιακώβ. Από την εμπειρία του μπορούμε να πάρουμε δύο σπουδαία μαθήματα για την επίμονη προσευχή. Πρώτον, ο πατριάρχης ήταν μόνος του όταν παρουσιάστηκε σ’ αυτόν ο Θεός. Έτσι, η πιο αποτελεσματική προσευχή μας γίνεται συνήθως όταν κι εμείς μένουμε μόνοι με το Θεό. Δεύτερον, παρόλο που ο Ιακώβ αναγνώρισε τη δική του αδυναμία, εξακολούθησε να στηρίζεται στο Θεό, γιατί επιθυμούσε να λάβει την ευλογία Του. Κι ο Κύριος πράγματι αντάμειψε την επιμονή του.

 

«Και ό,τι του ζητούμε μας το δίνει αυτός…» (Α’ Ιωάννη 3:22)
    Κάποιος εξηγούσε σ’ έναν απλοϊκό χριστιανό τις θαυμαστές ιδιότητες του ίντερνετ. «Ξέρεις, μπορείς να στείλεις ένα μήνυμα σε κάποιον στην άλλη άκρη του κόσμου και μπορείς να πάρεις απάντηση την άλλη στιγμή!». «Δεν είναι και πολύ σπουδαίο αυτό», απάντησε εκείνος. «Εγώ ξέρω κάτι πολύ πιο θαυμαστό. Ξέρω ένα μέσο που την απάντηση την παίρνεις προτού στείλεις το μήνυμα!» Έκπληκτος ο συνομιλητής του τον ρώτησε: «Τι εννοείς;». «Εννοώ», απάντησε ο πιστός, «αυτό που λέει ο Προφήτης: “Ακόμα πριν προλάβουν να μου φωνάξουν, εγώ θα τους έχω αποκριθεί. Ακόμα πριν τελειώσουν την προσευχή τους, εγώ θα κάνω να εκπληρώνεται”» (Ησαϊας 65:24). Την πείρα μιας τέτοιας επικοινωνίας με το Θεό την έχουν μόνο όσοι έγιναν παιδιά Του μέσω του σωτήριου έργου του Χριστού.
    Πατέρα μας Ουράνιε, πόσο Σ’ ευχαριστούμε που είσαι πρόθυμος να απαντήσεις στις προσευχές μας πριν ακόμα εμείς προλάβουμε να τις εκφράσουμε, γιατί είσαι Θεός παντογνώστης και γνωρίζεις τις καρδιές μας και όλες τις ανάγκες μας. (Σ.Α.Ι.)

(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)

Η ανακούφιση του φυλακισμένου
Παρόμοιο, με τα προηγούμενα, περιστατικό διηγήθηκε κάποτε ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων,
πατριάρχης Αλεξανδρείας (610-619) στους κληρικούς του, για να τους αποδείξει πόσο πολύ ωφελούν οι λειτουργίες:
Ένας νέος από την Κύπρο, συμπατριώτης του αγίου, οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Περσία και κλείστηκε σε μια φυλακή,
που ονομαζόταν Λήθη. Υπήρχε αυστηρός περσικός νόμος να μη βγαίνουν ποτέ ζωντανοί όσοι φυλακίζονταν εκεί.
Κάποτε όμως μερικοί κατάφεραν να δραπετεύσουν. Αυτοί πληροφόρησαν λάθος τους συγγενείς του νέου ότι πέθανε μέσα στη φυλακή. Ύστερ’ απ’ αυτό οι γονείς του πήγαιναν τρεις φορές το χρόνο πρόσφορα στην εκκλησία για την ανάπαυση της ψυχής του, πιστεύοντας πως είναι νεκρός.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια. Μια μέρα ο νέος κατάφερε να δραπετεύσει και να γυρίσει στην πατρίδα του.
Η έκπληξη και η χαρά των γονιών του ήταν απερίγραπτη, γιατί δεν τον υποδέχθηκαν σαν δραπέτη από τη φυλακή,
αλλά σαν νεκραναστημένο.
Ύστερα του διηγήθηκαν πως, για την ανάπαυση της ψυχής του, μνημόνευαν ιδιαίτερα το όνομά του στις λειτουργίες των Φώτων, του Πάσχα και της Πεντηκοστής.
Τότε ο νέος τους διαβεβαίωσε συγκινημένος ότι τις μέρες εκείνες εμφανιζόταν κάποιος λαμπροφόρος, που τον ελευθέρωνε για λίγο από τις αλυσίδες.
[16]
(Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία εκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου, σελ.23)

Ο αββάς Μακάριος και ο διάβολος
Ο αββάς Μακάριος ο Αιγύπτιος κατοικούσε στην βαθειά έρημο σαν ησυχαστής.
Πάρα κάτω απ’ αυτόν υπήρχε μια σκήτη με πολλούς αδελφούς.
Κάποτε, καθώς παρατηρούσε τον δρόμο, βλέπει τον διάβολο και τον ρωτά:
- Που πηγαίνεις;
- Πάω να πειράξω τους αδελφούς της σκήτης, απαντά εκείνος και απομακρύνεται.
Αργότερα τον βλέπει να επιστρέφει και του λέει:
- Είθε να σωθείς.
- Πώς να σωθώ; Αφού όλοι στη σκήτη μου φέρθηκαν άσχημα και κανείς δεν με ανέχεται, αποκρίνεται ο διάβολος,
- Ώστε δεν έχεις κανένα φίλο εκεί; τον ρωτά ο αββάς.
- Έχω έναν. Και αυτός τουλάχιστον με ακούει. .
- Και ποιό είναι το όνομα του φίλου σου;
- Θεόπεμπτος, λέει ο διάβολος και φεύγει.
Ο όσιος Μακάριος σηκώνεται τότε και ξεκινά για την σκήτη.
Οι αδελφοί, που έμαθαν ότι έρχεται, βγαίνουν με βάγια για να τον υποδεχθούν.
Εκείνος ζήτησε να μάθει ποιός είναι ο Θεόπεμπτος. Όταν τον βρήκε, πήγε στο κελλί του.
Ο αδελφός τον δέχθηκε με χαρά. Μόλις έφυγαν οι άλλοι, ο αββάς του λέει:
- Πώς είσαι, αδελφέ;
- Καλά με τις ευχές σου.
- Μήπως έχεις πόλεμο με τους λογισμούς;
- Καλά είμαι.
- Εγώ, τί να σου πω; Τόσα χρόνια ασκητεύω, κι όλοι με τιμούν,
και όμως παρά τα γεράματά μου δεν μ’ αφήνουν ήσυχο οι αισχροί Λογισμοί.
- Πίστεψε με, γέροντα, και σε μένα το ίδιο συμβαίνει.
Ο αββάς Μακάριος συνέχισε να υποκρίνεται ότι έχει πολέμους και από άλλους λογισμούς,
έως ότου ο μοναχός Θεόπεμπτος του απεκάλυψε όλες τις δυσκολίες του. Μετά τον συμβούλευσε και τον ευλόγησε.
Όταν γύρισε στην δική του έρημο, ξαναβλέπει τον διάβολο και του λέει:
- Πού πηγαίνεις πάλι;
- Πάω να ξαναπειράξω τους αδελφούς της σκήτης, άπαντά εκείνος και φεύγει.
Στον γυρισμό του λέει ο όσιος:
- Πώς τα πέρασες με τους αδελφούς;
- Άσχημα, άπαντά ο διάβολος. Και το χειρότερο είναι ότι κι αυτός ο φίλος μου ο Θεόπεμπτος,
που μέχρι τώρα με υπήκουε, δεν ξέρω πώς, χάλασε και δεν με ακούει, με πολεμά μάλιστα περισσότερο από τους άλλους.
Τόσο που ωρκίσθηκα για αρκετό καιρό να μην ξαναπατήσω στην σκήτη.
(Γεροντικόν)
(Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος πρώτος, σελ.27-28)

Γάμος ή παρθενία;
Σ ένα φίλο, που αντιμετώπιζε δίλημμα γάμου ή παρθενίας,
ο Γέροντας πρόσφερε πολλές προοπτικές σωτηρίας και τον απάλλαξε από το άγχος του διλήμματος,
πριν ακόμη διαλέξει οτιδήποτε, λέγοντάς του :
" Μην ταλαιπωρείσαι άδικα, καταπιέζοντας τον εαυτό σου ν' αποφασίσεις τώρα να διαλέξεις.
Άφησέ τον εαυτό σου ελεύθερο από την επίμονη αυτή σκέψη και δώσε όλη την προσοχή σου,
πως να αγαπήσεις το Χριστό, που σε αγαπά.
Όλα του Χριστού είναι, παρελθόν, παρόν και μέλλον μας, όπου φανερώνεται η Πρόνοιά Του,
μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια της ζωής μας. Μπορεί να κάνεις οικογένεια, μπορεί να πας όπου σου αρέσει να αφιερωθείς. Μπορεί όμως και να μην κάνεις τίποτε απ' αυτά, να μείνεις στο σπίτι σου, όπως είσαι τώρα.
Πάλι σώζεσαι, φτάνει ν' αγαπάς το Χριστό. Ο Χριστός θα φέρει τη λύση που σου ταιριάζει περισσότερο,
που θα μιλήσει καθαρά στην ψυχή σου. Μη στεναχωρείσαι. Και τώρα επάνω στο δρόμο του Χριστού είσαι".
[ Γ 367π.]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.257)

Το κέρδος και η απώλεια. 

Όταν βλέπεται από κοντά το κέρδος, φαίνεται ως κέρδος. Όταν βλέπεται από μακριά, φαίνεται ως απώλεια.
Όταν βλέπεται από κοντά η απώλεια, φαίνεται ως απώλεια. Όταν βλέπεται από μακριά η απώλεια, φαίνεται ως κέρδος.
Το κέρδος του Θεού είναι το μοναδικό κέρδος, το οποίο είναι κέρδος και από κοντά και από μακριά.

Εξαφάνιση. 

Μέγιστος θα είσαι τότε, όταν τον εαυτό σου με τη σκέψη μεταμορφώσεις σε τίποτα.
Όταν με το πνεύμα υψωθείς έως το Πνεύμα το ατελείωτο και δίχως τέλος, και παρατηρείς τον εαυτό σου απ’ αυτό το ύψος, από μακριά, σαν ένα αντικείμενο, κατά τον ίδιο τρόπο αντικειμενικά όπως τώρα, που από το σώμα παρατηρείς όλα τα υπόλοιπα αντικείμενα γύρω σου.
Όταν από αυτό το ύψος, την απόσταση, κοιτάξεις τον εαυτό σου ως νεκρό, σαν σκόνη σκορπισμένη, εξαφανισμένο και αισθανθείς όλα τα υπόλοιπα σώματα -όλα και καθενός- ως δικά σου.
Όταν υποδύεσαι την Αθανασία και τη Ζωή, ώστε να γνωρίσεις την ελεεινή και μάταιη δουλειά του θανάτου και γνωρίσεις τον ίδιο τον θάνατο στο παρελθόν• λέω στο παρελθόν, χωρίς όμως παρόν και μέλλον.
Τότε ο θάνατος, που ασταμάτητα απειλεί να σου πάρει το σώμα, δεν θα είναι για εσένα πιο φοβερός από τον άνεμο, που απειλεί να σου πάρει το καπέλο.
Αφού τότε θα ξέρεις, ότι η ψυχή σου μπορεί δίχως σώμα όπως και το κεφάλι δίχως καπέλο.

(Στοχασμοί περί καλού και κακού, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, σελ. 23-25).

"Αγάπα όλους"

Η αγάπη του Γέροντα δεν είχε σύνορα, ήταν απεριόριστη.
Επεκτεινόταν σ' όλα τα παιδιά του Θεού, σ' όλους τους ανθρώπους, φίλους και εχθρούς.
Μου έλεγε: "Το στεφάνι της αγάπης μας στους φίλους έχει ξένα σώματα (υπολογισμό, ανταπόδοση, ματαιοδοξία, συναισθηματική αδυναμία, εμπαθή συμπάθεια),
ενώ το στεφάνι της αγάπης μας στους εχθρούς είναι καθαρό".
Μου έλεγε ακόμη: "Η εν Χριστώ αγάπη μας πρέπει να φθάνει παντού, ακόμη και στους χίπηδες στα Μάταλα.
Ήθελα πολύ να πάω εκεί, όχι για να τους κάνω κήρυγμα ή να τους κατηγορήσω, αλλά για να ζήσω μαζί τους "χωρίς αμαρτίες"
και ν' αφήσω να μιλήσει μόνη της η αγάπη του Χριστού, που μεταμορφώνει. Είδα τους χίπηδες και τους λυπήθηκα.
Ήσαν σαν "πρόβατα μή έχοντα ποιμένα".Στο θέμα των κοινωνικών μου σχέσεων,
με συμβούλευε: "Δεν πρέπει να κάνεις τον χριστιανικό σου αγώνα με κηρύγματα και αντιδικίες,
αλλά με πραγματική μυστική αγάπη. Όταν αντιδικούμε, οι άλλοι αντιδρούν.Όταν τους αγαπάμε, συγκινούνται και τους κερδίζουμε.
Όταν αγαπάμε, νομίζουμε ότι προσφέρουμε στους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα προσφέρουμε στον εαυτό μας.
Η αγάπη χρειάζεται θυσίες. Να θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, που στην πραγματικότητα είναι του Θεού."
[ Γ 40-1 ]


"Όταν αγαπάς το Χριστό, αγαπάς όλους"

Ο Γέροντας Πορφύριος ζούσε την κοινωνία του με τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού.
Γι' αυτό και ήταν ο κατ' εξοχήν άνθρωπος της Εκκλησίας.
"Ο Χριστός είναι η Εκκλησία και η Εκκλησία είναι ο Χριστός, που μας έχει προσλάβει όλους στον Εαυτό Του.
Όταν αγαπάς τον Χριστό, αγαπάς συγχρόνως όλους τους ανθρώπους, χωρίς να ρωτάς αν οι άνθρωποι είναι άξιοι της αγάπης ή ακόμη αν την αποδεχθούν
ή την απορρίψουν. Όταν θέλεις να συναντήσεις τον Χριστό, θα Τον βρείς στο χώρο της Εκκλησίας, γιατί εδώ είναι ενωμένη
ολόκληρη η ανθρωπότητα με τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού.
Δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με τον Χριστό και να μην τα έχεις καλά με τους άλλους ανθρώπους".
Αυτά και πολλά άλλα συνήθιζε να μας λέγει ο Γέροντας με τον απλό, αλλά χαριτωμένο, χαρούμενο και ευχάριστο τρόπο του.
Με το παράδειγμά του μας δίδασκε, ότι η αγάπη μας στον Χριστό περνάει μέσα από τους άλλους ανθρώπους.
Έλεγε ο Γέροντας:"Η σωτηρία μας, η Βασιλεία του Θεού, ο Παράδεισος είναι ο ίδιος ο Χριστός, δηλ. η Εκκλησία".
[ Όσιος Γρηγόριος, αρ.17 (1992), σ. 84 ]

(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ. 54-55)

10. «Ναόν σε καθαρόν… ο Παντουργός εύρηκε μόνην εκ του αιώνος» (Π).
Ο Λόγος του Θεού σ’ ολόκληρη τη διάρκεια της Π. Διαθήκης αναζητάει το πρόσωπο που θα δεχθή να γίνη μητέρα Του· που θα συνεργασθή μαζί του για τη σωτηρία του ανθρώπου και την ανακαίνισι του κόσμου. Ο Θεός αναζητάει άξιο τόπο και έμψυχο ναό για να κατοικήση ο ίδιος στη γη, ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτό που γράφει ο Δαβίδ για τον εαυτό του μπορούμε να πούμε ότι ισχύει κυρίως για τον Λόγο του Θεού: «Ει δώσω ύπνον τοις οφθαλμοίς μου και τοις βλεφάροις μου νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις μου, έως ου εύρω τόπον τω Κυρίω, σκήνωμα τω θεώ Ιακώβ» (Ψαλμ. 131, 4 –5) .
Η νοσταλγική αυτή αναζήτησις του Υιού και Λόγου του Θεού άρχισε από τότε που ο Αδάμ κι η Εύα αρνήθηκαν την κλήσι και έχασαν την εκλογή. Από τότε, όλοι οι δρόμοι και τα μονοπάτια της ιστορίας αντηχούν από τη φωνή του Θεού: «Αδάμ, που ει;» (Γεν. γ' 9). Οι άνθρωποι, καθώς ακούνε τη φωνή του Θεού, φεύγουν και κρύβονται (Γεν. γ' 8), νομίζοντας ότι ο Θεός τους αναζητεί για να τους τιμωρήση... Κι όμως. Εκείνος το μόνο που βαθειά επιθυμεί είναι να βρη ανάμεσά τους τόπο και τρόπο αναστηλώσεως «της σκηνής του Δαβίδ της πεπτωκυίας» (Αμ. θ' 11) για να κατοικήση ξανά ανάμεσα στους ανθρώπους.
Ο Θεός, τον έμψυχο ναό που αναζητούσε για να κατοικήση σωματικά, τον βρήκε στο πρόσωπο της Θεοτόκου. Αυτή ήταν η μόνη «εκ του αιώνος» κατάλληλη για να γίνη κατοικία της θεότητος. Διότι αυτή τελικά αποδέχθηκε την κλήσι του Θεού.
Ο καθένας, νοιώθοντας την αμαρτωλότητά του, ντρέπεται και φοβάται τον Θεό. Γι΄ αυτό, όταν, κατά κάποιο τρόπο, ακούη τη φωνή Του, φεύγει, «κρύβεται από προσώπου του Θεού του»... Στην πραγματικότητα όμως ο Θεός τρέχει πίσω μας, αναζητώντας τόπο και τρόπο να ξαναστήση κοντά μας τη σκηνή του. Διότι ο Θεός θέλει να μένη κοντά μας, όπως τον καιρό του Παραδείσου. Η Παναγία ήταν Εκείνη που έγινε ναός και σκηνή του Θεού, κατά μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο. Ο καθένας όμως μπορεί να γίνη «ναός του Θεού» (Α΄ Κορ. γ΄ 16) αρκεί να το θέλη. Διότι Εκείνος οπωσδήποτε το θέλει και βαθειά το επιθυμεί να «ενοικήση και εμπεριπατήση» μέσα στον προσωπικό και κοινωνικό χώρο των ανθρώπων και να γίνη για όλους «Θεός και Πατέρας» τους (Β΄ Κορ στ' 16 –18) .

(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 31-32 )

361- ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΩ Ή ΝΑ ΑΠΟΘΑΝΩ.
Μπρος σε ένα άρρωστο χωρίς ελπίδα να θεραπευθή, ο κόσμος λέγει: «Καλύτερα να αποθάνη παρά να βασανίζεται». Σκέψις ανθρώπινη. Μπρος στον ίδιο άρρωστο ένας καλός χριστιανός θα πη: «Ο Θεός να του δίνη δύναμι να υπομένη τον πόνο του για το πνευματικό καλό της ψυχής του και των άλλων». Ο άγιος όμως που ξέρει την αξία του πόνου θα πη με την αγία Μαγδαληνή ντε Πάτσις: «Κύριε, ή να υποφέρω ή να αποθάνω».

362- ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ.
Σε μια καλογραία, που παραπονιόταν πως δεν μπορούσε από τους πόνους ούτε να προσευχηθή, ούτε να μελετήση, ένας καλός πνευματικός της είπε: «Παιδί μου, μάθε ότι για σένα τώρα είναι καλύτερα να είσαι σταυρωμένη με το Χριστό, παρά να παρακαλής τον Εσταυρωμένο Χριστό».

367- Η ΩΧΡΑΚΕΡΩΣ.
Στη νήσο Ιάβα υπάρχει ένα είδος αράχνης, που λέγεται «ωχράκερως». Εκπέμπει από το σώμα της κάποιο γευστικό και άοσμο υγρό, το οποίον σαγηνεύει τα μυρμήγκια. Τα έντομα αυτά μόλις ροφήσουν το νέκταρ της δόλιας αράχνης, ζαλίζονται, ναρκώνονται, παραλύουν. Και τότε η ύπουλη «ωχράκερος» αρχίζει με όλη της την άνεσι ν’ απομυζά μέχρι της τελευταίας ρανίδος το αίμα του θύματός των. Κάτι παρόμοιο κάνει και η ασέλγεια στον άνθρωπο.

(Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 162,164)

ΚΑΠΟΙΟΣ φιλόπονος μοναχός, που αγωνιζόταν με όλες του τις δυνάμεις για την αρετή, κάποτε ατόνισε κι έπεσε σε αμέλεια. Γρήγορα όμως συνήλθε κι έλεγε στον εαυτό του:
- Ταλαίπωρε άνθρωπε, μέχρι πότε θα καταφρονείς την σωτηρία σου; Δεν φοβάσαι τον θάνατο και την κρίση;
Με τις σκέψεις αυτές γινόταν προθυμότερος στο έργο του Θεού.
Μια μέρα, ενώ προσευχόταν, μαζεύτηκαν γύρω του τα πονηρά πνεύματα και πάσχιζαν να τον αποσπάσουν από την προσευχή.
- Μέχρι πότε θα με βασανίζετε; είπε με αγανάκτηση ο αδελφός. Δεν σας έφτασε τόσος χρόνος που με είχατε ρίξει σε αμέλεια;
- Όταν ήσουν αμελής, δεν μας έδινες καμιά ενόχληση, αποκρίθηκαν με κακία οι δαίμονες, και σε παραμελούσαμε κι εμεις. Τώρα που μας εναντιώνεσαι, σε πολεμούμε.
Όταν τ’ άκουσε αυτά ο αδελφός, εβίαζε πιο πολύ τον εαυτό του στον πνευματικό αγώνα και με την Χάρη του Θεού πρόκοψε στην αρετή.


ΈΝΑΣ αδελφός, που περνούσε άσκοπα τον καιρό του, παραμελώντας την σωτηρία του, κατέβαινε κάποτε στην πόλη να πουλήσει τα καλάθια του. Βραδιάστηκε όμως στον δρόμο και για να μην κινδυνεύσει στην σκοτεινή νύκτα, βρήκε πρόχειρο κατάλυμα σ’ έναν παλιό τάφο. Ξάπλωσε να ξεκουραστεί κι ενώ έκλειναν πια τα μάτια του από την νύστα, είδε απέναντι του δυό δαίμονες να τον περιεργάζονται.
- Για δες εκεί, τόλμησε ο καλόγερος να ξαπλώσει στο μνημείο, είπε ο ένας. Ας τον πειράξουμε για ν’ αναγκαστεί να φύγει από την κατοικία μας.
- Μην χανουμε μ’ αυτόν τον καιρό μας, αποκρίθηκε με περιφρόνηση ο άλλος. Είναι από τους δικούς μας. Τρώει, πίνει, φλυαρεί, παραμελεί τα καθήκοντά του και κανει σχεδόν ολα μας τα χατήρια. Ας πάμε να πειράξουμε εκείνους που μας πολεμούν νύχτα-μέρα με την προσευχή τους και την άσκηση. Βλέποντας ο αδελφός πως και οι δαίμονες ακόμη τον περιφρονούσαν, έβαλε αρχή κι έγινε καλός μοναχός.


ΑΝ ΠΗΡΕΣ πραγματική απόφαση να ζήσεις στο εξης σύμφωνα με τον θείο Νόμο, θα βρεις βοηθό αυτόν τον Νομοθέτη, λέει ένας Άγιος Πατήρ. Αν πάλι με την θέλησή σου παραβαίνεις τις θείες εντολές, θα έχεις συνεργάτη τον διάβολο.
Δείξε λοιπόν την καλή σου πρόθεση, για να λάβεις δύναμη από τον Θεό.

(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ. 35-36 )

Εύρεση

Δημοφιλή Θέματα (Α-Ω)

αγάπη (600) Αγάπη Θεού (340) αγάπη σε Θεό (248) αγάπη σε Χριστό (166) άγγελοι (68) Αγγλικανισμός (1) Αγία Γραφή (227) Αγιασμός (10) Άγιο Πνεύμα (96) Άγιο Φως (1) άγιοι (178) άγιος (197) αγνότητα (42) άγχος (36) αγώνας (106) αγώνας πνευματικός (267) αδικία (6) Αθανασία (7) Αθανάσιος ο Μέγας (4) αθεΐα (127) αιρέσει (1) αιρέσεις (362) αιωνιότητα (14) ακηδία (4) ακτημοσὐνη (14) αλήθεια (111) αμαρτία (339) Αμβρόσιος άγιος (3) άμφια (1) Αμφιλόχιος της Πάτμου (4) Ανάληψη Χριστού (4) Ανάσταση (142) ανασταση νεκρών (31) ανθρώπινες σχέσεις (322) άνθρωπος (303) αντίχριστος (11) Αντώνιος, Μέγας (5) αξιώματα (15) απἀθεια (5) απελπισία (9) απιστία (21) απληστία (5) απλότητα (16) αποκάλυψη (8) απόκρυφα (17) Απολογητικά Θέματα (1) αργολογία (3) αρετή (199) Αρσένιος Όσιος (5) ασθένεια (108) άσκηση (63) αστρολογία (2) Αυγουστίνος άγιος (3) αυταπάρνηση (31) αυτεξούσιο (2) αυτογνωσία (147) αυτοθυσἰα (26) αυτοκτονία (9) αχαριστία (6) Β Παρουσία (10) Β' Παρουσία (11) βάπτιση (17) βάπτισμα (31) Βαρβάρα αγία (1) Βαρσανουφίου Οσίου (31) Βασιλεία Θεού (32) Βασίλειος ο Μέγας (30) Βελιμίροβιτς Νικόλαος Άγιος (32) βία (4) βιβλίο (31) βιοηθική (10) βίος (1) Βουδδισμός (5) γαλήνη (1) γάμος (125) Γένεση (5) Γέννηση Κυρίου (14) Γεροντικόν (195) Γερόντισσα Γαβριηλία (1) Γεώργιος Άγιος (1) γηρατειά (11) γιόγκα (4) γλώσσα (64) γνώση (25) Γνωστικισμός (3) γονείς (134) Γρηγόριος Νεοκαισαρείας άγιος (1) Γρηγόριος Νύσσης Άγιος (2) Γρηγόριος ο Θεολόγος (20) Γρηγόριος ο Παλαμάς όσιος (9) γυναίκα (36) δάκρυα (57) δάσκαλος (24) Δεύτερη Παρουσία (26) Δημήτριος Άγιος (1) Δημιουργία (62) διάβολος (233) Διάδοχος Φωτικής όσιος (13) διαίσθηση (1) διακονία (4) διάκριση (147) διάλογος (5) δικαιο (4) δικαιοσύνη (38) Διονύσιος Αρεοπαγίτης Άγιος (2) Διονύσιος Κορίνθου άγιος (1) Δογματικα Θέματα (205) Δογματική Τρεμπέλα (1) δύναμη (68) Δωρόθεος αββάς (10) εγκράτεια (19) εγωισμός (248) εικόνες (34) Ειρηναίος Λουγδούνου άγιος (4) ειρήνη (54) εκκλησία (235) Εκκλησιαστική Ιστορία (24) Εκκλησιαστική περιουσία (3) έκτρωση (5) έλεγχος (16) ελεημοσύνη (114) ελευθερία (62) Ελλάδα (19) ελπίδα (61) εμπιστοσὐνη (58) εντολές (12) Εξαήμερος (2) εξέλιξης θεωρία (16) Εξομολόγηση (167) εξωγήινοι (13) εξωσωματική γονιμοποίηση (5) Εορτή (3) επάγγελμα (17) επιείκεια (2) επιμονἠ (52) επιστήμη (108) εργασία (79) Ερμηνεία Αγίας Γραφής (181) έρωτας (19) έρωτας θείος (9) εσωστρέφεια (1) Ευαγγέλια (190) Ευαγγέλιο Ιωάννη Ερμηνεία (33) Ευαγγελισμός (2) ευγένεια (15) ευγνωμοσὐνη (42) ευλογία (5) Ευμένιος Όσιος γέροντας (7) ευσπλαχνία (34) ευτυχία (65) ευχαριστία (53) Εφραίμ Κατουνακιώτης Όσιος (22) Εφραίμ ο Σύρος όσιος (6) εχεμύθεια (1) ζήλεια (15) ζώα (46) ζωή (34) ηθική (14) ησυχία (32) θάνατος (299) θάρρος (99) θαύμα (253) θέατρο (5) Θεία Κοινωνία (179) Θεία Λειτουργία (127) θεία Πρόνοια (14) θἐλημα (54) θέληση (38) θεογνωσία (2) Θεόδωρος Στουδίτης όσιος (36) θεολογία (29) Θεός (330) Θεοφάνεια (6) Θεοφάνους Εγκλείστου Αγίου (4) θέωση (6) θλίψεις (279) θρησκείες (43) θυμός (100) Ιάκωβος Αδελφόθεος Άγιος (1) Ιάκωβος Τσαλίκης Όσιος (14) ιατρική (13) Ιγνάτιος Θεοφόρος (9) Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ Άγιος (6) ιεραποστολή (47) ιερέας (177) ιερωσύνη (16) Ινδουισμός (14) Ιουδαίοι (1) Ιουστίνος άγιος (3) Ιουστίνος Πόποβιτς Άγιος (58) Ιππόλυτος άγιος (1) Ισαάκ ο Σύρος (5) Ισίδωρος Πηλουσιώτης όσιος (36) Ισλάμ (11) Ιστορία Ελληνική (8) Ιστορία Παγκόσμια (14) Ιστορικότης Χριστού (1) Ιωάννης Δαμασκηνός Άγιος (1) Ιωάννης Θεολόγος (3) Ιωάννης Κροστάνδης (329) Ιωάννης Χρυσόστομος (397) Ιωσήφ Ησυχαστής Άγιος (5) Καινή Διαθήκη Ερμηνεία (136) Καινή Διαθήκη κριτικό κείμενο NestleAland (5) Κανόνες Εκκλησίας (4) καρδιά (115) Κασσιανός Όσιος (4) κατάκριση (132) καταναλωτισμός (8) Κατηχητικό (4) καύση νεκρών (1) κενοδοξία (14) κήρυγμα (53) Κίνητρα (3) Κλήμης Αλεξανδρέας (1) Κλήμης Ρώμης άγιος (1) Κλίμακα (6) κλοπή (5) Κοίμησις Θεοτόκου (25) κοινωνία (167) κόλαση (50) Κόντογλου Φώτης (4) Κοσμάς Αιτωλός Άγιος (2) Κουάκεροι (1) ΚράτοςΕκκλησία (1) Κρίσις Μέλλουσα (47) Κυπριανός άγιος (1) Κύριλλος Άγιος (1) Λατρεία Θεία (75) λείψανα (9) λογική (1) λογισμοί (114) λόγος Θεού (21) Λουκάς Κριμαίας Άγιος (12) λύπη (60) μαγεία (19) μακροθυμία (5) Μανιχαϊσμός (1) Μάξιμος Ομολογητής (15) Μαρία Αιγυπτία Αγία (1) Μαρκίων αιρετικός (1) μάρτυρες (24) μεγαλοσὐνη (7) Μεθοδιστές (1) μελέτη (59) μετά θάνατον (44) μετά θάνατον ζωή (101) Μεταμόρφωση (11) μετάνοια (364) Μετάσταση (1) μετάφραση (13) Μετενσάρκωση (8) μητέρα (56) Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος (2) μίσος (11) ΜΜΕ (4) μνημόσυνα (9) μοναξιά (21) μοναχισμός (114) Μορμόνοι (1) μόρφωση (20) μουσική (8) Ναός (17) ναρκωτικά (4) Νέα ΕποχήNew Age (1) Νεκτάριος άγιος (27) νέοι (27) νεοπαγανισμός (7) νηστεία (67) νήψη (2) Νικηφόρος ο Λεπρός Άγιος (3) Νικόδημος Αγιορείτης Άγιος (1) Νικόλαος Άγιος (8) Νικόλαος Καβάσιλας Άγιος (2) Νικόλαος Πλανάς Άγιος (1) νους (53) οικονομία (2) Οικουμενισμός (4) ομολογία (3) ομορφιά (17) ομοφυλοφιλία (2) όνειρα (35) οραμα (25) οράματα (32) οργή (2) ορθοδο (1) Ορθοδοξία (292) όρκος (1) πάθη (266) πάθος (38) παιδεία (24) παιδιά (138) Παΐσιος Όσιος (380) Παλαιά Διαθήκη (7) Παλαιά Διαθήκη Ερμηνεία (10) παλαιοημερολογίτες (16) Παναγία (333) Παπαδόπουλος Στυλιανός (3) παράδειγμα (38) Παράδεισος (113) Παράδοση Ιερά (9) Παρασκευή Αγία (1) Παρθένιος ο Χίος Όσιος (2) Πάσχα (22) πατήρ Νικόλαος Πουλάδας (21) πατρίδα (9) Πατρολογία (19) Παύλος Απόστολος (4) πειρασμοί (27) Πεντηκοστή (12) περιέργεια (3) Πέτρος Απόστολος (1) πίστη (539) πλησἰον (69) πλούτος (73) Πνευματικές Νουθεσίες (92) πνευματική ζωή (278) πνευματικός πατέρας (120) πνευματισμός (10) ποίηση (21) πόλεμος (28) πολιτική (25) πολιτισμός (9) Πορφύριος Όσιος (270) πραότητα (7) προθυμἰα (28) Πρόνοια (5) Πρόνοια Θεία (90) προορισμός (15) προσευχή (804) προσοχή (51) προσπἀθεια (139) προτεσταντισμός (29) προφητείες (15) ραθυμία (18) Ρωμαιοκαθολικισμός (36) Σάββας Καλύμνου Άγιος (1) Σαρακοστή (12) σεβασμός (28) Σεραφείμ του Σαρώφ Όσιος (11) Σιλουανός Άγιος (2) σιωπή (14) σοφία (54) Σπυρίδων Άγιος (2) σταθερότητα (2) Σταυρός (84) Σταυροφορίες (4) Σταύρωση (52) συγχώρηση (92) συκοφαντία (2) Συμεών Νέος Θεολόγος όσιος (88) συμπὀνια (23) συναξάρι (2) συνείδηση (25) σχίσμα (34) σώμα (49) σωτηρία (47) Σωφρόνιος του Έσσεξ Άγιος (35) τάματα (2) ταπεινοφροσύνη (270) ταπείνωση (195) Τέλος Κόσμου (4) Τερτυλλιανός (1) Τεσσαρακοστή Μεγάλη (6) τέχνη (1) τιμωρία (19) Τριάδα Αγία (35) τύχη (2) υγεία (8) υλικά αγαθά (43) υπακοή (124) Υπαπαντή (2) υπαρξιακά (73) υπερηφἀνεια (55) υποκρισία (25) υπομονή (221) φανατισμός (5) φαντασία (5) φαντάσματα (3) φιλαργυρἰα (9) φιλαυτἰα (10) φιλία (30) φιλοσοφία (23) Φλωρόφσκυ Γεώργιος (3) φόβος (56) φὀβος Θεοὐ (26) φως (44) Φώτιος άγιος (1) χαρά (123) Χαράλαμπος Άγιος (1) χάρις θεία (119) χαρίσματα (39) Χειρόγραφα Καινής Διαθήκης (1) Χριστιανισμός (21) χριστιανός (101) Χριστός (361) Χριστούγεννα (69) χρόνος (36) ψαλμωδία (7) ψεύδος (22) ψυχαγωγία (10) ψυχή (269) ψυχολογία (25)