Αυτή η τράπεζα είναι τα νεύρα της ψυχής
Αυτά τα λέω, όχι για να μη προσερχόμαστε, αλλά για να μη προσερχόμαστε επιπόλαια. Γιατί όπως το να προσέρχεται κανείς όπως τύχει είναι κίνδυνος, έτσι και το να μη κοινωνεί του μυστικού εκείνου δείπνου είναι πείνα και θάνατος. Γιατί αυτή η τράπεζα είναι τα νεύρα της ψυχής μας, ο δεσμός της ψυχής, η βάση της παρρησίας, η ελπίδα, η σωτηρία, το φως, η ζωή. Εάν φύγουμε από την ζωή αυτή με την θυσία αυτή, με πολλή παρρησία θα παρουσιασθούμε στα ιερά πρόθυρα, περιφραγμένοι από παντού σαν με χρυσά όπλα. Και γιατί μιλώ για τα μέλλοντα; Αφού εδώ κάνει για σένα ουρανό την γη αυτό το μυστήριο. Άνοιξε λοιπόν τις πύλες του ουρανού και δες• μάλλον όχι του ουρανού, αλλά του ουρανού των ουρανών και τότε θα δεις αυτό που είπα. Γιατί αυτό που τιμάται περισσότερο από όλα εκεί, αυτό θα σου δείξω ότι βρίσκεται πάνω στην γη. Γιατί όπως στα βασίλεια το πολυτιμότερο από όλα δεν είναι οι τοίχοι, ούτε η χρυσή οροφή, αλλά το σώμα του βασιλιά που κάθεται πάνω στον θρόνο, έτσι και στους ουρανούς το σώμα του βασιλιά.
Αλλά αυτό μπορείς να δεις να συμβαίνει πάνω στην γη. Γιατί όχι αγγέλους, ούτε αρχαγγέλους, ούτε ουρανούς και ουρανούς ουρανών, αλλά αυτόν τον ίδιο τον δεσπότη όλων αυτών σου δείχνω. Είδες ότι πάνω στην γη βλέπεις το πιο πολύτιμο από όλα; Και όχι μόνο βλέπεις, αλλά και αγγίζεις- και δεν αγγίζεις μόνο, αλλά τρως και, αφού μεταλάβεις, αναχωρείς στον οίκο σου; καθάριζε λοιπόν την ψυχή, προετοίμαζε την διάνοια, για την υποδοχή αυτών των μυστηρίων. Γιατί εάν σου είχαν αναθέσει να οδηγείς παιδί βασιλιά μαζί με τον στολισμό και την πορφύρα και το στέμμα, θα απέρριπτες τα πάντα στην γη. Τώρα όμως όχι υιό ανθρώπου βασιλιά, αλλά αυτόν ίδιο τον μονογενή Υιό του Θεού λαμβάνεις και πες μου, δεν φρίττεις και δεν αποβάλλεις κάθε αγάπη για τα βιωτικά και καλλωπίζεσαι μόνο με εκείνον τον στολισμό, αλλά ακόμη προς την γη βλέπεις και αγαπάς χρήματα και ταράσσεσαι από τον χρυσό; Και ποια συγγνώμη θα λάβεις; Ποια απολογία; Δεν γνωρίζεις ότι κάθε πολυτέλεια σε αυτή την ζωή την αποστρέφεται ο Κύριος σου; Γι` αυτό δεν γεννήθηκε σε φάτνη και έλαβε για μητέρα μία ασήμαντη; Γι` αυτό δεν έλεγε σ` εκείνον που απέβλεπε στο να τον εξαπάτηση• "Ο δε υιός του ανθρώπου δεν έχει που να γείρει την κεφαλή";
 Μήπως όμως και οι μαθητές δεν εφάρμοζαν την ίδια αρχή, με το να φιλοξενούνται στις οικίες των πτωχών και διανυκτέρευαν άλλος σε βυρσόδεψη, άλλος πάλι σε σκηνοποιό και σε πωλήτρια πορφύρας; Γιατί δεν ζητούσαν λαμπρότητα οικίας, αλλά ψυχικές αρετές. Αυτούς λοιπόν ας μιμηθούμε και εμείς με ζήλο- ας παραβλέπουμε τα κάλλη των κιόνων και των μαρμάρων και ας επιζητούμε τις ουράνιες κατοικίες και ας καταπατήσουμε κάθε υπερηφάνεια μαζί με την επιθυμία των χρημάτων και ας αποκτήσουμε γενναίο φρόνημα. Γιατί εάν έχουμε άγρυπνη συνείδηση, ούτε αυτός ο στολισμός είναι άξιος για μας, ούτε βέβαια στοές και περίπατοι. Γι` αυτό παρακαλώ ας καλλωπίζουμε την ψυχή μας, ας κτίζουμε αυτή την οικία, την οποία αφού λάβουμε θα απέλθουμε στην εκεί ζωή, για να επιτύχουμε και τις αιώνιες σκηνές, με την χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον Οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
(Εις την Α` προς Κορινθίους, ΚΑ` ΕΠΕ 18Α, 98-106. PG 61, 203-206)

Εκείνη η τράπεζα δεν διαφέρει σε τίποτε από την σημερινή
Τίποτε περισσότερο δεν έχει εκείνη η τράπεζα από αυτήν που γίνεται μετά από τα γεγονότα αυτά. Γιατί και σήμερα όπως και τότε αυτός ο ίδιος είναι που πραγματοποιεί τα πάντα.
(Εις την A` προς Κορινθίους, ΚΑ`, ΕΠΕ 18Α, 198. PG 61,229)

Άλλο σφαγή και άλλο θυσία
Στην συνέχεια για να δείξει ότι αυτό μένει μέχρι την συντέλεια του κόσμου, λέγει, "έως ότου έλθη ". Ώστε όποιος τρώγει αυτόν τον άρτο ή πίνει από το ποτήριο του Κυρίου χωρίς να είναι άξιος, θα είναι ένοχος εν-αντί του σώματος και του αίματος του Κυρίου. Γιατί άραγε; Διότι το έχυσε και έκανε το πράγμα σφαγή, όχι θυσία. Όπως λοιπόν και τότε αυτοί που κέντησαν το σώμα Του δεν κέντησαν για να πιούν, αλλά για να χύσουν, έτσι και αυτός που μετέχει ανάξια και δεν κερδίζει τίποτε από εδώ. Είδες πως έκανε φοβερό τον λόγω και τους κατηγόρησε πάρα πολύ έντονα, για να δείξει ότι, εάν πρόκειται να κοινωνούν έτσι, ανάξια μετέχουν στην Θεία Κοινωνία;

Πηγή: Χρυσοστομικός Άμβων ΣΤ

Από εδώ ακόμη μας κάνει αετούς. Ας προσερχόμαστε με φρίκη και καθαρότητα.
Αυτά λοιπόν αφού γνωρίσαμε και εμείς, αδελφοί, ας φροντίζουμε για τους αδελφούς και ας διατηρούμε την ενότητα μαζί τους. Γιατί σ` αυτό μας οδηγεί εκείνη η φοβερή και φρικτή θυσία, η οποία μας προστάσσει να προσερχόμαστε σ `αυτήν με τέλεια ομόνοια και θερμή αγάπη και αφού γίνουμε από αυτό αετοί, έτσι να πετάμε προς αυτόν τον ίδιο τον ουρανό• μάλλον και ψηλότερα από τον ουρανό. Γιατί, λέγει "όπου είναι το πτώμα, εκεί θα μαζευθούν  και οι αετοί"• και πτώμα ονομάζει το σώμα, γιατί θανατώνεται. Γιατί,εάν δεν θανατωνόταν Εκείνος, δεν θα είχαμε αναστηθεί εμείς. Αετούς πάλι ονομάζει, για να δείξει ότι πρέπει να βρίσκεται υψηλά όποιος πλησιάζει αυτό το σώμα και να μην έχει τίποτε κοινό προς τα γήινα, ούτε να σύρεται και να έρπει κάτω, αλλά να πέτα επάνω συνέχεια και να βλέπει προς τον ήλιο της δικαιοσύνης και να έχει καθαρό και διαπεραστικό το βλέμμα της διανοίας• γιατί αυτή η τράπεζα είναι για αετούς, όχι για καρακάξες.
 Αυτοί και θα υποδεχθούν τον Χριστό, όταν θα κατεβαίνει από τον ουρανό, που κοινωνούν αξίως, όπως βέβαια όσοι κοινωνούν ανάξια θα υποστούν την πιο φοβερή τιμωρία. Γιατί, εάν κανείς δεν θα υποδεχόταν όπως- όπως ένα βασιλιά, και τι λέω βασιλιά; Γιατί ούτε το ιμάτιο του βασιλιά δεν θα άγγιζε κανείς με ακάθαρτα χέρια, ακόμη και αν κατοικεί στις ερήμους ή είναι μόνος και δεν είναι κανένας παρών αν και δεν είναι τίποτε άλλο το ιμάτιο, παρά νήματα μεταξοσκωλήκων. Εάν λοιπόν θαυμάζεις την βαφή και αυτή είναι αίμα νεκρωθέντος ιχθύος• κανείς όμως δεν θα ήθελε να τόλμησει να το εγγίσει με ακάθαρτα χέρια.
Εάν λοιπόν, ανθρώπινο ένδυμα δεν θα τολμούσε κανείς να εγγίσει όπως τύχει, πως το σώμα του Θεού των πάντων, το αναμάρτητο, το καθαρό, το οποίο ενώθηκε με την θεία εκείνη φύση, για το οποίο και υπάρχουμε και ζούμε, εξ αιτίας του οποίου συντρίφτηκαν οι πύλες του θανάτου και ανοίχθηκαν οι αψίδες του ουρανού, πως αυτό θα το λάβουμε με τόση αυθάδεια; Μη, παρακαλώ, ας μη κατασφάξουμε τους εαυτούς μας με την ασέβεια, αλλά με φρίκη και κάθε καθαρότητα ας προσερχώμαστε σ` αυτόν. Και όταν το δεις να προσφέρεται, λέγε προς τον εαυτό σου• "Χάρις σ` αυτό το σώμα εγώ δεν είμαι πλέον γη και στάχτη, δεν είμαι αιχμάλωτος, αλλά ελεύθερος• χάρις σ `αυτό ελπίζω ότι θα απολαύσω τους ουρανούς και τα αγαθά που βρίσκονται σ` αυτούς, την αθάνατη ζωή, την κληρονομιά των αγγέλων, την ένωση με το Χριστό• αυτό το σώμα, όταν σταυρωνόταν, όταν μαστίγωνόταν, δεν μπόρεσε να το υποφέρει ο θάνατος• αυτό το σώμα και ο ήλιος όταν είδε να σταυρώνεται, έστρεψε τις ακτίνες του μακριά από την γη• γι` αυτό το σώμα και το καταπέτασμα του ναού σχίσθηκε τότε και οι πέτρες άνοιξαν και όλη η γη σείσθηκε-αυτό είναι εκείνο το σώμα το ματωμένο, το πληγωμένο από την λόγχη και το οποίο ανέβλυσε πηγές σωτήριες, την πηγή του αίματος και την πηγή του ύδατος για όλη την οικουμένη.

Η ισχύς του σώματος
Θέλεις και από αλλού να γνωρίσεις την δύναμη του; Ρώτησε την γυναίκα που έπασχε από αιμορραγία και που όχι αυτόν τον ίδιο, αλλά το ιμάτιο το οποίο φορούσε, μάλλον δε ούτε αυτό ολόκληρο, αλλά μόνον το κάτω μέρος από αυτό άγγιξε• ρώτησε την θάλασσα  η οποία τον βάσταξε στην πλάτη της• ρώτησε και αυτόν τον διάβολο ακόμη, και πες- από που έχεις λάβει την πληγή την αθεράπευτη; εξ αιτίας τίνος δεν έχεις καμμία δύναμη; από που κυριεύθηκες; από ποιόν δέθηκες όταν έφευγες;. Και δεν θ` αναφέρει τίποτε άλλο, παρά το σώμα που σταυρώθηκε. Με αυτό κατατσακίσθηκαν τα κεντριά του, με αυτό συντρίφθηκε η κεφαλή του, με αυτό καταντροπιάσθηκαν οι πονηρές αρχές και εξουσίες. Διότι, απογύμνωσε, λέγει, με αυτό τις πονηρές αρχές και εξουσίες και τις διαπόμπευσε  μπροστά σε όλους και έσυρε τους δαίμονες νικημένους σε θριαμβευτική πομπή. Ρώτησε και τον θάνατο και πες· από που καταστράφηκε το κεντρί σου; από που καταλύθηκε η νίκη σου πάνω στους ανθρώπους; από που έσπασαν τα νεύρα σου και έγινες καταγέλαστος και σε γυναίκες και παιδιά, εσύ που ήσουν φοβερός και σε τυράννους και σε δικαίους πριν από αυτό; Και θα σου πει ότι αιτία είναι αυτό το σώμα. Διότι, όταν αυτό σταυρωνάταν, τότε αναστήθηκαν οι νεκροί, τότε σχίσθηκε εκείνου το δεσμωτήριο και συντρίφθηκαν οι χάλκινες πύλες και αφέθηκαν ελεύθεροι οι νεκροί και οι φρουροί του Άδου όλοι τρόμαξαν. Μολονότι βέβαια και αν ήταν ένας από τους πολλούς, το αντίθετο έπρεπε να συμβεί, ο θάνατος δηλαδή να φανεί δυνατώτερος. Αλλά δεν συνεβει αυτό, γιατί δεν ήταν ένας από τους  πολλούς. Γι` αυτό διαλυόταν εκείνος.
 Και όπως αυτοί που λαμβάνουν τροφή και δεν μπορούν να την κρατήσουν για να την χωνέψουν και εξ αιτίας αυτής κάνουν εμετό και όσα έφαγαν πριν, έτσι έγινε και με τον θάνατο• αφού έλαβε το σώμα το οποίο δεν μπορούσε να χωνέψει, εξέβαλε και εκείνα τα οποία είχε μέσα του. Επειδή κοιλόπονούσε και στενοχωριόταν όσο τον είχε, τον έβγαλε με εμετό. Γι` αυτό λέγει ο απόστολος "αφού διέλυσε τους πόνους του θανάτου". Γιατί καμμία γυναίκα, που γέννα παιδί, δεν πόνεσε τόσο, όσο πληγωνόταν εκείνος, όταν είχε το δεσποτικό σώμα• πληγωνόταν διασκορπιζόμενος. Και αυτό που έγινε στον δράκοντα στην Βαβυλώνα, ο όποιος αφού έλαβε τροφή σχίσθηκε στα δύο, αυτό έγινε και σε αυτόν. Γιατί ο Χριστός δεν εξήλθε πάλι από το στόμα του θανάτου, αλλά αφού ξέσκισε στην μέση και κατέκοψε την κοιλιά του δράκοντα, έτσι πρόβαλε από τα άδυτα με πολλή  λαμπρότητα και ακτινοβολία, όχι μέχρι τον ουρανό, αλλά σε αυτόν τον ίδιο τον δεσποτικό θρόνο στα ουράνια• γιατί εκεί ανύψωσε το σώμα.
Αυτό το σώμα μας έδωσε και να κατέχουμε και να τρώμε, πράγμα που ήταν έργο αμέτρητης αγάπης.

Δείγμα επιτεταμένης αγάπης. Τρόπος προσελεύσεως
Γιατί αυτούς που αγαπάμε, πολλές φορές και τους δαγκώνουμε. Γι` αυτό και ο Ιώβ, για να δείξει την αγάπη των υπηρετών του γι` αυτόν, έλεγε ότι πολλές φορές, επειδή εκείνοι τον αγαπούσαν παρά πολύ, έλεγαν• "ποιός θα μας δώσει να χορτάσουμε από την σάρκα του;". Έτσι και ο Χριστός μας έδωσε τις σάρκες Του, για να χορτάσουμε, για να μας προσελκύσει σε μεγαλύτερη αγάπη. Ας προσερχόμαστε λοιπόν σε Αυτόν με θερμότητα και φλογερή αγάπη, για να μη υποστούμε φοβερώτερη τιμωρία. Γιατί όσο μεγαλύτερες ευεργεσίες έχουμε δεχθεί, τόσο περισσότερο τιμωρούμαστε, όταν φανούμε ανάξιοι της ευεργεσίας.
Αυτό το σώμα, και όταν ήταν ακόμη στην φάτνην, σεβάσθηκαν οι μάγοι, και, ενώ ήταν άνδρες άπιστοι και βάρβαροι, αφού άφησαν την πατρίδα και την οικία τους ταξίδεψαν από μεγάλη απόσταση και ήλθαν, το προσκύνησαν με φόβο και τρόμο πολύ.
Ας μιμηθούμε λοιπόν τουλάχιστον τους βαρβάρους εμείς οι πολίτες των ουρανών. Γιατί εκείνοι, αν και είδαν τον Χριστό και σε φάτνη και μέσα σε καλύβη και, μολονότι δεν είδαν τίποτε παρόμοιο από όσα εσύ τώρα, προσήλθαν και Τον προσκύνησαν με πολλή φρίκη- ενώ εσύ βλέπεις το σώμα Του όχι σε φάτνη, αλλά σε θυσιαστήριο, όχι να το κρατεί γυναίκα, αλλά να παρίσταται ιερέας και πλούσια χάρις του αγίου Πνεύματος να έρχεται προς τα δώρα που παρατίθενται. Δεν βλέπεις απλώς αυτό το ίδιο το σώμα, όπως εκείνοι, αλλά γνωρίζεις και την δύναμη και ολόκληρη την σωτήρια οικονομία Του και δεν αγνοείς τίποτε από όσα έγιναν δια μέσου αυτού, αφού κατηχήθηκες με ακρίβεια.
Ας ανορθώσουμε λοιπόν τους εαυτούς μας και ας φρίξουμε και ας δείξουμε πολύ μεγαλύτερη ευλάβεια από εκείνους τους βαρβάρους, για να μη συγκεντρώσουμε φωτιά επάνω στην κεφαλή μας προσερχόμενοι επιπόλαια και όπως τύχει.

Πηγή: Χρυσοστομικός Άμβων ΣΤ

Πως γίνεται κόλασις και σωτηρία
Αλλά όπως αυτό το πράγμα είναι σπουδαίο και αξιοθαύμαστο, έτσι, αν προσέλθεις με καθαρότητα, προσέρχεσαι σε σωτηρία, αν όμως προσέρχεσαι με πονηρή συνείδηση, για κόλαση και τιμωρία. Διότι, όπως λέγει ο Απόστολος, "Εκείνος που τρώγει και πίνει με τρόπο ανάξιο από το σώμα και αίμα του Κυρίου, τρώγει και πίνει την καταδίκη του" (Α' Κορ. 11,29). Εάν λοιπόν εκείνοι, που λερώνουν την βασιλική πορφύρα, τιμωρούνται όπως και εκείνοι, που την σχίζουν, τί το παράξενο, αν και αυτοί που δέχονται το σώμα του Χριστού με ακάθαρτη σκέψη, υφίστανται την ίδια τιμωρία, αφού σχίζουν το σώμα αυτό με τα καρφιά; Προσέξετε λοιπόν με ποιά λόγια παρουσιάζει ο Παύλος την τιμωρία. "Εάν παραβεί κανείς τον νόμο του Μωυσή, θανατώνεται χωρίς ευσπλαγχνία με την κατάθεση δύο ή τριών μαρτύρων. Πόσης χειροτέρας τιμωρίας νομίζετε ότι είναι άξιος εκείνος, ο όποιος κατεπάτησε τον Υιό του Θεού και θεώρησε μολυσμένο το αίμα της διαθήκης, με το οποίο αγιάσθηκε;" (Α' Κορ. 11,29).
Ας προσέχουμε λοιπόν, αγαπητοί μου, τους εαυτούς μας, αφού απολαμβάνουμε τέτοια αγαθά. Και όταν θελήσουμε να πούμε κάτι κακό ή όταν δούμε τους εαυτούς μας να καταλαμβάνονται από οργή ή από κάποιο άλλο παρόμοιο πάθος, ας σκεφθούμε, ποιών πραγμάτων γίναμε άξιοι και πόσο απολαύσαμε το άγιο Πνεύμα• και αυτή η σκέψη θα μας σωφρονίσει από τα παράλογα πάθη. Μέχρι πότε θα είμαστε προσηλωμένοι στα παρόντα; Μέχρι πότε δεν θα αντιστεκώμαστε; Μέχρι πότε δεν θα φροντίζουμε για την σωτηρία μας; 
Ας κατανοήσουμε ποιών πραγμάτων μας έκρινε άξιους ο Θεός, ας Τον ευχαριστήσουμε και ας Τον δοξάσουμε όχι μόνο με την πίστη μας αλλά και με τα έργα μας, για να πετύχουμε και τα μέλλοντα αγαθά, με την χάρη και την φιλανθωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού....
(Εις το κατά Ιωάννην, ΜΣΤ', ΕΠΕ 13,578-586.  PG 59,260-262)

Όταν μετέχουμε ανάξια στα θεία Μυστήρια, καταστρεφόμαστε όπως αυτοί που φονεύουν τον Χριστό.
(Εις το κατά Ιωάννην ΜΖ', ΕΠΕ 13,612 PG 59,268).

"Ποτήριον ευλογίας και ευχαριστίας"
"Το ποτήριο της ευλογίας, το οποίο ευλογούμε, δεν είναι κοινωνία του αίματος του Χριστού;". Τί λέγεις, μακάριε  Παύλε; Επειδή θέλεις να κάνεις τον ακροατή να ντραπεί και ενώ έχεις μνημονεύσει φρικτά μυστήρια, ονομάζεις ποτήριο ευλογιάς εκείνο το φοβερό και φρικωδέστατο ποτήριο; Ναι, λέγει, δεν είναι βέβαια μικρό αυτό που λέχθηκε. Γιατί, όταν λέω ευλογία, εννοώ ευχαριστία• όταν πάλι λέω ευχαριστία, ολόκληρο τον θησαυρό της ευεργεσίας του Θεού εξηγώ και ενθυμίζω εκείνες τις μεγάλες δωρεές. Αλλά και εμείς όταν ομολογούμε κατά την ώρα του ποτηρίου τις απερίγραπτες ευεργεσίες του Θεού και όλα όσα απολαύσαμε, έτσι προσφέρουμε στον Θεό και κοινωνούμε, ευχαριστώντας, γιατί απάλλαξε από την πλάνη το γένος των ανθρώπων• γιατί, ενώ είχαμε απομακρυνθεί, μας έφερε πλησίον Του, και, ενώ δεν είχαμε ελπίδα και είμασταν χωρίς Θεό στον κόσμο, μας έκανε αδελφούς και συγκληρονόμους Του• ευχαριστώντας λοιπόν για όλα αυτά και τα παρόμοια, έτσι προσερχόμαστε στον Θεό. Πώς λοιπόν, λέγει, δεν κάνετε αντίθετα πράγματα, Κορίνθιοι, όταν, ενώ ευλογείτε τον Θεό, γιατί σας απάλλαξε από τα είδωλα, τρέχετε πάλι στις ειδωλολατρικές τράπεζες;

Γιατί λέγεται "Ποτήριον ευλογίας"
"Το ποτήριον της ευλογίας, το οποίο ευλογούμε, δεν είναι κοινωνία του αίματος του Χριστού;". Φοβερό πράγμα είπε και με απόλυτη βεβαιότητα πιστοποιεί αυτό, εκείνο δε που εννοεί είναι το εξής• οτι το αίμα που είναι μέσα στο ποτήριο είναι αυτό το ίδιο το οποίο έτρεξε από την πλευρά του Χριστού και ότι σ´αυτό το αίμα μετέχουμε. Το ονόμασε μάλιστα ποτήριο ευλογιάς, επειδή, όταν το κρατούμε στα χέρια, έτσι ανυμνούμε Αυτόν με θαυμασμό, με έκπληξη για την απερίγραπτη δωρεά, με ευλογία, γιατί και αυτό το ίδιο το αίμα Του έχυσε, για να μη μείνουμε στην πλανη, και όχι μόνο το εχυσε, αλλά και σε όλους εμάς μετέδωσε από αυτό. Ώστε, εάν επιθυμείς αίμα, λέγει, όχι τον βωμό των ειδώλων με την σφαγή των ζώων, αλλά το δικό μου θυσιαστήριο να βάφεις κόκκινο με το δικό μου αίμα. Τί είναι φρικτότερο από αυτό; Τί περισσότερο φιλόστοργο; πες μου.
 Αυτό κάνουν και εκείνοι που αγαπούν, όταν δουν τους αγαπημένους τους να επιθυμούν τα πράγματα των άλλων και να καταφρονούν τα δικά τους• δίνουν τα δικά τους και τους πείθουν ν´απομακρυνθούν από τα πράγματα των άλλων. Αλλά αυτοί μεν οι οποίοι αγαπούν, δείχνουν αυτή την φιλοτιμία σε χρήματα και ενδύματα και κτήματα, ενώ στο να δώσουν το αίμα τους ποτέ κανείς• ο Χριστός όμως και σ´αυτό έδειξε την φροντίδα και την θερμή αγάπη για μας. Και στην Παλαιά Διαθήκη, επειδή οι άνθρωποι ήταν ατελέστεροι πνευματικά, το αίμα που πρόσφεραν στα είδωλα,   αυτό καταδέχθηκε ο Χριστός να δεχθεί, για ν´απομακρύνει από τα είδωλα, πράγμα που και αυτό ήταν πάλι αποτέλεσμα απερίγραπτης φιλόστοργίας• εδώ όμως μετέβαλε την ιερουργία στο πολύ φρικτότερο και μεγαλοπρεπέστερο μυστήριο, ώστε και την θυσία εκείνη άλλαξε και έδωσε εντολή να προσφέρουν τον Εαυτό Του αντί της σφαγής των ζώων.
"Ο άρτος τον οποίο τεμαχίζουμε, δεν είναι κοινωνία του σώματος του Χριστού;". Γιατί δεν είπε, μετοχή; Γιατί θέλησε να δείξει ότι είναι κάτι περισσότερο και να φανερώσει ότι είναι πολύ στενή η συνάφεια. Γιατί όχι μόνο μετέχοντας και λαμβάνοντας, αλλά και ερχόμενοι σε ένωση κοινωνούμε.  Και γιατί πρόσθεσε, "τον οποίον τεμαχίζουμε"; Γιατί αυτό θα δει κανείς να γίνεται στην θεία ευχαριστία, στον Σταυρό όμως όχι, αλλά το αντίθετο από αυτό• γιατί "οστούν από αυτόν", λέγει, "δεν θα συντριβεί". Αλλ´ αυτό που δεν έπαθε επάνω στον Σταυρό, αυτό πάσχει στην προσφορά για σένα και ανέχεται να κατατεμαχίζεται, για να μας γεμίσει όλους.
Ύστερα, επειδή είπε, "κοινωνία του σώματος", εκείνο δε το οποίο κοινωνεί είναι άλλο απο αυτόν που κοινωνεί, και αυτήν την διάφορα που φαίνεται μικρή την κατήργησε. Όταν είπε δηλαδή "κοινωνία του σώματος ", θέλησε πάλι να πή κάτι που να εκφράζει ότι η ένωσις προχωρεί περισότερο• γι` αυτό και πρόσθεσε, "Γιατί ένας είναι ο άρτος και εμείς οι πολλοί είμαστε ένα σώμα".
Και γιατί λέγω κοινωνία; λέγει. Αυτό το ίδιο το σώμα είμαστε. Γιατί τί είναι ο άρτος; Σώμα Χριστού. Τί γίνονται οι πιστοί που μεταλαμβάνουν; Σώμα Χριστού• όχι πολλά σώματα, άλλ' ένα σώμα. Γιατί όπως ο άρτος είναι ένας, μολονότι αποτελείται από πολλούς κόκκους, ώστε πουθενά να μη φαίνονται οι κόκκοι, αλλά να υπάρχουν, χωρίς να είναι ορατή η διάφορα στην συνάφεια, έτσι και ενωνόμαστε μεταξύ μας και με τον Χριστό. Γιατί δεν τρέφεσαι από άλλο σώμα εσύ, και από άλλο εκείνος, αλλά από το ίδιο όλοι- γι` αυτό και πρόσθεσε- "γιατί  όλοι από τον ένα άρτο μετέχουμε". Εφ` όσον όμως τρεφόμαστε από το ίδιο και το ίδιο γινόμαστε όλοι, γιατί δεν δείχνουμε και την ίδια αγάπη και δεν γινόμαστε ένα και σε αυτό; Γιατί αυτό γινόταν τον παλιό καιρό στους προγόνους μας. Γιατί όλοι όσοι είχαν πιστεύσει, λέγει, ήσαν ομόφρονες και οι καρδιές και ολόκληρη η πνευματική τους ύπαρξη ήταν ενωμένα σε ένα.
Σήμερα όμως δεν συμβαίνει αυτό, αλλά το τελείως αντίθετο. Πολλοί και διάφοροι είναι οι πόλεμοι μεταξύ όλων και συμπεριφερόμαστε χειρότερα και από τα θηρία απέναντι στα ίδια τα μέλη μας, τους ομόπιστους. Και ο μεν Χριστός, ενώ τόσο πολύ είχες απομακρυνθεί, σε ένωσε με τον Εαυτό Του, ενώ εσύ ούτε με τον αδελφό καταδέχεσαι να ενωθείς με την πρέπουσα επιμέλεια, αλλά ξεχωρίζεις τον εαυτό σου, ενώ τόση αγάπη και ζωή απόλαυσες από τον Κύριο. Γιατί όχι μόνο απλά έδωσε το σώμα Του, αλλά επειδή η μέχρι τότε φύση της σαρκός που πλάσθηκε από την γη, κατάντησε να νεκρωθεί από την αμαρτία και να ερημωθεί από ζωή, κατά κάποιον τρόπο, διαφορετική ύλη και ζύμη εισήγαγε σ' αυτήν, την δική Του σάρκα, η οποία ως προς την φύση είναι μεν ίδια, αλλ' είναι απαλλαγμένη από αμαρτία και γεμάτη από ζωή και επέτρεψε σε όλους να μεταλαμβάνουν από αυτήν, ώστε, τρεφόμενοι από αυτήν και αποθέτοντας την προηγούμενη, την νεκρή, να συνενωθούμε στην ζωντανή και αθάνατη με την Θεία Κοινωνία.
"Κοιτάξετε τους Ισραηλίτες που είναι σαρκικοί, αλλ' όχι και πνευματικοί απόγονοι των Πατριαρχών• εκείνοι που τρώγουν τις θυσίες, που προσφέρονται από τους ιερείς του Ισραήλ, δεν είναι κοινωνοί του θυσιαστηρίου;". Πάλι από την Παλαιά Διαθήκη οδηγεί και σ' αυτό. Επειδή ήταν  πολύ κατώτεροι από το μέγεθος αυτών που λέχθηκαν, τους πειθει και από τα προηγούμενα και συνήθη. Και σωστά λέγει σαρκικοί, σαν να είναι αυτοί πνευματικοί.
Αυτό που εννοεί λοιπόν είναι το εξής• διδαχθείτε τουλάχιστον από τα χονδροειδέστερα, ότι, δηλαδή, αυτοί που τρώνε τις θυσίες, είναι κοινωνοί του θυσιαστηρίου. Βλέπεις πως δείχνει ότι δεν έχουν τέλεια γνώση αυτοί που νομίζουν ότι είναι τέλειοι, αφού βέβαια ούτε αυτό γνωρίζουν,ότι δηλαδή από αυτά γίνεται κοινωνία και φιλία σε πολλούς πολλές φορές με τους δαίμονες και σιγά σιγά η συνήθεια αυτή τους παρασύρει πίσω της; Γιατί, εάν στους ανθρώπους η συμμετοχή κάποιου σε συγκεντρώσεις και τράπεζα αποτελεί αφορμή και σύμβολο φιλίας, τότε αυτό μπορεί να συμβεί και με τους δαίμονες. 
Εσύ όμως πρόσεχε σε παρακαλώ,ότι για τους Ιουδαίους δεν είπε ότι κοινωνούν τον Θεό, αλλά ότι είναι κοινωνοί του θυσιαστηρίου, γιατί καιγόταν τελείως ό,τι προσφερόταν• ενώ στο σώμα του Χριστού δεν γίνεται έτσι• αλλά πως; Κοινωνία του σώματος του Κυρίου είναι. Όχι λοιπόν του θυσιαστηρίου, αλλά του ίδιου του Χριστού γινόμαστε κοινωνοί.
( Εις την Α' προς Κορινθίους ΚΑ' ΕΠΕ 18Α, 82-88.  PG 61,199-201)

Πηγή: Χρυσοστομικός Άμβων ΣΤ

Θεία Κοινωνία και η ευθύνη των ιερέων
Αυτά σας λέγω σε σας που μεταλαμβάνετε και σε σας που υπηρετείτε στα μυστήρια. Γιατί το θεωρώ απαραίτητο να μιλήσω και προς εσάς, για να παρέχετε αυτά τα δώρα με πολλή προθυμία. Δεν είναι μικρή η ευθύνη σας, εάν επιτρέψετε σε κάποιον να λάβει μέρος στην τράπεζα αυτή, μολονότι  γνωρίζετε ότι έχει κάνει κάποια κακιά. Το αίμα του θα ζητηθεί από τα δικά σας χέρια. Και αν ακόμη είναι στρατηγός ή ύπαρχος ή ακόμη ο ίδιος ο βασιλιάς και προσέρχεται αναξίως, εμπόδισέ τον, έχεις μεγαλύτερη δύναμη από εκείνον.  

Εσύ όμως, εάν μέν σου είχαν εμπιστευθεί να φυλάσεις μια πηγή ύδατος καθαρή για το ποίμνιο και έβλεπες ένα πρόβατο να έχει στο στόμα του πολύ βούρκο, δεν θα το άφηνες να σκύψει κάτω και να θολώσει την πηγή. Τωρα όμως σου έχει ανατεθεί η φύλαξης πηγής, όχι ύδατος, αλλά αίματος και πνεύματος και ενώ βλέπεις να προσέρχoνται μερικοί έχοντας αμαρτία χειρότερη από χώμα και βούρκο, δεν αγανακτείς ούτε τους εμποδίζεις; Ποιά συγγνώμη μπορείς να έχεις; Για αυτό ο Θεός σας τίμησε με αυτήν την τιμή, για να τα διακρίνετε αυτά. Αυτό είναι η αξία σας, αυτό είναι η ασφάλειά σας, αυτό είναι η αμοιβή σας όλη και όχι να περιφέρεσθε έχοντας λευκό και γυαλιστερό χιτωνίσκο.

Και από που γνωρίζω, λέγει, τον δείνα και τον δείνα; Δεν μιλώ για τους άγνωστους, αλλά για τους γνωστούς. Να πω κάτι πιο φοβερό; Δεν είναι τόσο κακό να βρίσκονται μέσα στον ναό οι αποπατούντες, όσο αυτοί, που, λέγει ο Παύλος, ότι καταπάτησαν τον Χριστό, και "το αίμα της Διαθήκης το θεωρούν κοινό και βρίζουν την χάρη του Πνεύματος" (Έβρ. 10,29). Διότι είναι χειρότερος από δαιμονισμένο αυτός που έχει αμαρτήσει και προσέρχεται στην Κοινωνία. Γιατί εκείνοι, όντας δαιμονισμένοι, δεν τιμωρούνται- αυτοί όμως, όταν προσέρχονται ανάξια, παραδίνονται σε αιώνια τιμωρία.

Ας μη απομακρύνουμε λοιπόν μόνον αυτούς, αλλά γενικά όλους εκείνους τους οποίους βλέπουμε να προσέρχονται αναξίως. Κανείς να μη κοινωνεί από τους μη χριστιανούς. Να μη γίνεται δεκτός κανένας Ιούδας, για να μη πάθει αυτά που έπαθε ο Ιούδας. Σώμα Χριστού είναι και αυτό εδώ το πλήθος. Πρόσεξε λοιπόν, εσύ ο όποιος διακώνεις τα μυστήρια, να μη παροξύνεις τον Δεσπότη μη καθορίζοντας το σώμα αυτό. Μη δίνεις ξίφος αντί για τροφή, αλλά και αν ακόμη εκείνος έρχεται να συμμετάσχει στα μυστήρια από άγνοια, εμπόδισέ τον, μη τον φοβηθείς. Φοβήσου τον Θεό και όχι τον άνθρωπο. Αν φοβηθείς άνθρωπο, θα γίνεις καταγέλαστος και από αυτόν, ενώ εάν φοβηθείς τον Θεό, θα γίνεις σεβαστός και στους ανθρώπους. Εάν όμως εσύ δεν τολμάς, φέρε τον σε εμένα. Δεν θα επιτρέψω να γίνονται τέτοια. Προτιμώ να αποχωριστώ την ψυχή μου, παρά να μεταδώσω το αίμα του Δεσπότου αναξίως. Και προτιμώ να χύσω το αίμα το δικό μου παρά να μεταδώσω αίμα τόσο φρικτό εκεί που δεν πρέπει.


Εάν όμως κάποιος δεν αντιλήφθηκε τον αμαρτωλό, αφού κατέβαλε πολλή προσπάθεια, δεν είναι έγκλημα. Γιατί αυτά τα είπα για τους φανερούς. Γιατί, εάν διορθώνουμε αυτούς, και τους άγνωστους γρήγορα θα μας τους γνωρίσει ο Θεός, ενώ εάν τους αφήσουμε αυτούς, γιατί να μας κανείς γνωστούς εκείνους;

Αυτά τα λέω, όχι για να εμποδίζουμε και να αποκόπτουμε μόνο, αλλά και για να τους επαναφέρουμε αφού τους διορθώσουμε, και για να τους φροντίσουμε. Γιατί έτσι και τον Θεό θα τον έχουμε σπλαγχνικό και θα βρούμε πολλούς να μεταλαμβάνουν επάξια και για την δική μας προσπάθεια, αλλά και για την φροντίδα για τους άλλους, θα απολαύσουμε πολύ μισθό, τον οποίο είθε όλοι μας να επιτύχουμε, με την χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον Οποίο ανήκει η δόξα αιώνια. Αμήν.


(Εις το κατά Ματθαίον, ΠΒ`, ΕΠΕ 12,212-220. PG 58,7 43-7 45)

Το θαύμα των μυστηρίων
Είναι απαραίτητο να γίνει γνωστό, τι σημαίνει το θαύμα των μυστηρίων, γιατί έγινε και ποιά είναι η ωφέλεια που προέρχεται από αυτό. Λέγειν ο Απόστολος, "Ένα σώμα γινόμαστε και είμαστε μέλη του σώματός Του και από την σάρκα Του και από τα οστά Του" (Εφεσ. 5,30). Και οι μεμυημένοι ας παρακολουθήσουν τα λεγόμενά μου.
Για να μην γίνουμε λοιπόν ένα σώμα μόνο από αγάπη, αλλά και ουσιαστικά, ας αναμειχθούμε με εκείνη την σάρκα. Και αυτό επιτυγχαίνεται με την τροφή που μας χάρισε, επειδή ήθελε να μας δείξει την μεγάλη αγάπη που τρέφει για μας. Για αυτό ανέμειξε τον Εαυτό Του με μας και απετέλεσε με μας ένα σώμα, για να είμαστε ένα, όπως το σώμα είναι ενωμένο με τη κεφαλή. Γιατί αυτή είναι η απόδειξης εκείνων που αγαπώνται πολύ. Και ο Ιώβ υπονοώντας αυτό, έλεγε για τους υπηρέτες του, ότι τόσο πολύ τον αγαπούσαν, ώστε επιθυμούσαν να αναμειχθούν με τη σάρκα του. Γιατί εκείνοι, για να δείξουν την αγάπη που του είχαν, έλεγαν "Ποιος θα μπορέσει να μας δώσει από την σάρκα του, ώστε να τον χορτάσουμε;" (Ιώβ. 31,31).
 
Αυτό ακριβώς έκανε ο Χριστός, για να μας εισάγει σε μεγαλύτερη φιλία και για να αποδείξει την αγάπη Του για μας και δεν παρέδωσε τον εαυτό Του μόνο σε εκείνους που τον αγαπούσαν, αλλά και σε εκείνους που ήθελαν να Τον εγγίσουν, να Τον φάνε, να μπήξουν τα δόντια τους στην σάρκα Του, να αναμειχθούν με Αυτόν, και να χορτάσουν και Αυτός εκπλήρωσε όλη τους την επιθυμία.
Ας φεύγουμε λοιπόν από την τράπεζα εκείνη σαν λιοντάρια που βγάζουν φωτιά, αφού γινόμαστε φοβεροί ακόμα και στον διάβολο, σκεπτόμενοι Αυτόν που έχουμε στο κεφάλι μας και την αγάπη που Εκείνος μας έδειξε. Πολλές φορές οι γονείς δίνουν τα παιδιά τους σε άλλους, για να θρέψουν. "Εγώ όμως, λέγει , δεν κάνω το ίδιο, αλλά σας τρέφω με τις σάρκες μου, σας παραθέτω το εαυτό μου, θέλοντας όλοι σας να είσθε ευγενικοί και σας προσφέρω καλές ελπίδες για το μέλλον. Γιατί αυτός που εδώ σας παρέδωσε τον εαυτό του , με μεγαλύτερη προθυμία θα το κάνει στο μέλλον". "Θέλησα να γίνω αδελφός σας, για σας έδωσα ως κοινό το σώμα και το αίμα μου και πάλι παραδίδω για χάρη σας αυτήν την σάρκα και το αίμα, με τα οποία έγινα συγγενής σας".

Μπορείτε να αγκαλιάσετε την ιερή εκείνη κεφαλή.
Μήπως κανείς από εσάς θα ήθελε να βρίσκεται στην θέση τους και να κρατήσει τα πόδια του Ιησού; Μπορείτε και τώρα όσοι θέλετε, όχι μόνο τα πόδια και τα χέρια, αλλά ακόμη και την ιερή εκείνη κεφαλή να αγκαλιάσετε, συμμετέχοντας στα φρικτά μυστήρια με καθαρή συνείδηση. Και όχι μόνον εδώ, αλλά και εκείνη την μέρα θα τον δείτε να έρχεται με την απερίγραπτη εκείνη δόξα και με το πλήθος των αγγέλων, εάν θελήσετε να γίνετε φιλάνθρωποι. Και θα ακούσετε όχι μόνο τα λόγια αυτά, όπως το "χαίρετε" αλλά και τα αλλά, "ελάτε οι ευλογημένοι από τον πατέρα μου, κληρονομείστε την βασιλεία, η οποία είναι ετοιμασμένη για χάρη σας από τον καιρό της δημιουργίας" (Ματθ. 25,34).
(Εις το κατά Ματθαίον, ΠΘ` ΕΠΕ 12,378. PG  58,784)

(Πηγή Χρυσοστομικός Άμβων ΣΤ)

Αυτό το αίμα ποτίζει την ψυχή μας...
"Αυτό το αίμα μας κάνει βασιλική και ζωηρή την εικόνα, γεννά αυτήν την απίστευτη ωραιότητα, δεν αφήνει να μαραθεί η ευγένεια της ψυχής, αλλά την ποτίζει και την τρέφει συνέχεια. Γιατί  το αίμα που πέρνουμε από τις τροφές, δεν γίνεται αμέσως αίμα, αλλά κάτι άλλο, το αίμα όμως αυτό ποτίζει αμέσως την ψυχή και της δίνει μεγάλη δύναμη. Αυτό το αίμα, όταν το δεχώμαστε αξίζοντας, απομακρύνει τους δαίμονες και τους κρατεί μακρυά μας και φέρνει κοντά μας τους αγγέλους και τον κύριο των αγγέλων. Γιατί, όπου θα ιδούν το αίμα του κυρίου, οι μέν δαίμονες τρέπονται σε φυγή, προσέρχονται όμως οι άγγελοι. Όταν χύθηκε αυτό το αίμα, ξέπλυνε όλη την οικουμένη.

Πολλές φιλοσοφικές σκέψεις για το αίμα αυτό έκανε ο μακάριος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του. Αυτό το αίμα καθάρισε τα άδυτα και τα αγία των αγίων. Εάν όμως η μορφή αυτού του αίματος είχε τόση δύναμη, ώστε να αλείφεται με αυτό το ανώφλιο του ναού των Εβραίων και της μέσης Αιγύπτου, πολύ μεγαλύτερη δύναμη έχει η αλήθεια. Αυτό το αίμα αγίασε το χρυσό θυσιαστήριο και χωρίς αυτό δεν τολμούσε ο αρχιερέας να εισέλθει στα άδυτα του ναού. Αυτό το αίμα χειροτονούσε ιερείς. Αυτό απαλλασσε από τις αμαρτίες στους τύπους.

Εάν λοιπόν στους τύπους είχε τόση δύναμη, εάν ο θάνατος φοβήθηκε την σκιά του, πες μου, πως δεν θα φοβόταν την αλήθεια; Με αυτό πετυχαίνεται η σωτηρία των ψυχών μας, με αυτό λούζεται η ψυχή μας, με αυτό στολίζεται, με αυτό φλέγεται, αυτό κάνει το νου μας να λάμπει περισσότερο από την φωτιά, αυτό καθιστά την ψυχή μας περισσότερο λαμπερή από τον χρυσό,αυτό το αίμα χύθηκε και μας άνοιξε τον ουρανό.

Πράγματι φρικτά είναι τα μυστήρια της εκκλησίας, φρικτό πράγματι το θυσιαστήριο. Από τον παράδεισο ανέβλυζε πηγή, που έχυνε αισθητούς ποταμούς -από την τράπεζα αυτήν αναβλύζει πηγή, που χύνει πνευματικούς ποταμούς. Κοντά στην πηγή αυτή έχουν φυτευθεί όχι άκαρπες ιτιές, αλλά δένδρα που φθάνουν ως τον ουρανό, που έχουν καρπό πάντοτε ώριμο και αμάραντο. Όποιος ζεσταίνεται, ας έρχεται κοντά σ αυτήν την πηγή και ας καταδροσισθεί από την ζέστη. Γιατί και την ζεστή διώχνει και όλα όσα καίγονται ψυχραίνει -όχι εκείνα που καίγονται από τον ήλιο, αλλά από τα πυρακτωμένα βέλη. Γιατί από επάνω έχει και την αρχή και την ρίζα, από εκείνο το μέρος, από το οποίο ποτίζεται.
Τα ρυάκια αυτής της πηγής είναι πολλά, τα οποία μας αφήνει ο Παράκλητος. Και μεσίτης γίνεται ο Υιός, χωρίς να κρατεί δικέλλα και χωρίς να ετοιμάζει τον δρόμο, αλλά ανοίγοντας την δική μας διάθεση.
Αυτή η πηγή είναι πηγή φωτός και αναβλύζει τις ακτίνες της αλήθειας. Κοντά σε αυτήν παρευρίσκονται και οι άνω δυνάμεις, κοιτάζοντας την ωραιότητα των υδάτων και της απλησίαστες ανταύγειες, επειδή εκείνες βλέπουν καλύτερα την δύναμη των πραγμάτων που βρίσκονται μπροστά τους.
Γιατί, όπως όταν λιώνει ο χρυσός, αν κάποιος βάλει μέσα σ αυτόν το χέρι του ή την γλώσσα του, αν μπορεί να γίνει αυτό, αμέσως γίνεται χρυσή, έτσι και τα μυστήρια, που έχουμε εδώ, κάνουν την ψυχή πολύ ανώτερη από ό,τι αυτά που είπαμε. Γιατί ο ποταμός κοχλάζει δυνατώτερα από την φωτιά, αλλά δεν καίει, παρά βαπτίζει μόνο ό,τι θα λάβει.
Αυτό το αίμα υπήρχε πάντοτε σε προτύπωση στους βωμούς και στις σφαγές των δικαίων. Αυτό το αίμα είναι το τίμημα της οικουμένης, με αυτό ο Χριστός εξαγόρασε την εκκλησία και με αυτό την καταστόλισε ολόκληρη. Γιατί, όπως ο άνθρωπος που αγοράζει δούλους δίνει χρυσό και αν θέλει να τους στολίσει, πάλι με χρυσό το κάνει, έτσι και ο Χριστός και μας αγόρασε με το αίμα Του και μας στόλισε με το αίμα Του.
Όσοι είναι μέτοχοι αυτού αίματος, στέκονται μαζί με τους αγγέλους, τους αρχαγγέλους και τις άνω δυνάμεις, φορώντας την βασιλική στολή του Χριστού και κρατώντας τα πνευματικά όπλα. Αλλά ακόμη δεν είπα το σπουδαιότερο -έχουν ντυθεί αυτόν τον βασιλιά".
(Πηγή: Χρυσοστομικός Άμβων ΣΤ)

"Είχα τους λόγους μου που δεν ήθελα να έχει ο κόσμος νόημα, κατά συνέπεια, έπαιρνα ως δεδομένο ότι δεν είχε κανένα νόημα, και μπορούσα χωρίς καμιά δυσκολία να βρίσκω επαρκή επιχειρήματα γι΄αυτή μου την υπόθεση.Ο φιλόσοφος που δεν βρίσκει νόημα στον κόσμο, δεν ασχολείται αποκλειστικά με ένα πρόβλημα καθαρά μεταφυσικό, αλλα προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν υπάρχει λόγος να μην κάνει αυτό που θέλει ή γιατί οι φίλοι του να μην αναρριχηθούν στην πολιτική εξουσία και να κυβερνήσουν με τρόπο που θα εξυπηρετήσει περισσότερο τα δικά τους συμφέροντα...
Όσο  για μένα, η φιλοσοφία του ότι στη ζωή δεν υπάρχει νόημα ήταν στην ουσία ένα όργανο απελευθέρωσης, σεξουαλικής και πολιτικής".
(ALDOUS HUXLEY, αθειστής)

"Κάποτε συζητούσα με μια κοπέλα που δεν άντεχε πλέον τον Χριστιανισμό, επειδή πίστευε πως δεν είχε σχέση με την Ιστορία και δεν διέθετε κανένα τεκμηριωμένο στοιχείο. Είχε πείσει τους πάντες ότι είχε κάνει την έρευνα της και ως αποτέλεσμα των πανεπιστημιακών της σπουδών είχε καταλήξει σε σημαντικά διανοητικά προβλήματα. Κανένας δεν είχε καταφέρει να την πείσει για την αλήθεια του Χριστού, επειδή την πλησίαζαν καθαρά διανοητικά για να απαντήσουν στις πολλές κατηγορίες που είχε κατά του Χριστιανισμού.
Εγώ την άκουσα, και μετά της έκανα πολλές ερωτήσεις. Μέσα σε τριάντα λεπτά είχε παραδεχθεί ότι είχε κοροϊδέψει τους πάντες και ότι είχε καλλιεργήσει αυτές τις αμφιβολίες κατανόησης για να δικαιολογήσει την ηθική της.
Πρέπει κανείς να απαντήσει το βασικό ερώτημα – όχι της επιφανειακές υπεκφυγές, που συνήθως φαίνονται απο μακριά!

Ένας φοιτητής μού είπε κάποτε ότι είχε πρόβλημα κατανόησης με το Χριστιανισμό και γι΄αυτό του ήταν αδύνατο να δεχθεί Σωτήρα του το Χριστό. «Γιατί δεν μπορείς να πιστέψεις;» τον ρώτησα: «Η Καινή Διαθήκη δεν είναι αξιόπιστη» μου απάντησε. «Αν σου αποδείξω ότι η Καινή Διαθήκη είναι απ΄τα πιο αξιόπιστα κείμενα της αρχαιότητας, θα πιστέψεις;» τον ξαναρώτησα.
«’Οχι!» είπε με στόμφο. «Το πρόβλημά σου δεν είναι στο μυαλό αλλά στη θέλησή σου» του απάντησα.

Ένας τελειόφοιτος πανεπιστημίου μετά απο μια διάλεξη που έκανα με θέμα «Η Ανάσταση: Φάρσα ή Ιστορία;» με βομβάρδισε με ερωτήσεις ανακατεμένες με κατηγορίες (αργότερα έμαθα ότι αυτό το έκανε με κάθε Χριστιανό ομιλητή).
Τελικά, μετά απο σαράντα πέντε λεπτά διαλόγου τον ρώτησα: «Αν σου αποδείξω πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Χριστός αναστήθηκε και είναι ο Υιός του Θεού, θα το ξανασκεφτείς να γίνεις Χριστιανός;»
Η άμεση και με έμφαση απάντηση του ήταν: «’Οχι!»
(Από το βιβλίο "Ζητώ αποδείξεις" Josh McDowell εκδ. ο Λογος σελ. 45-46)

ΚΑΒΑΦΗΣ
ο Καβάφης στο ποιήμα του «Τα παράθυρα»:
«Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται.. ή δεν μπορώ να τα βρώ.
Και ίσως καλύτερα να μη τα βρώ.
Ίσως το φώς να είναι μιά νέα τυραννία!
Ποίος ξέρει, τι καινούργια πράγματα θα δείξει!».....

ΙΕΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ
"Γιατί όμως «η αλήθεια γεννά το μίσος». Αν όλοι θέλουν την ευτυχία, που δεν είναι άλλη απο την χαρά της αλήθειας, τότε γιατί   «ο κήρυκας της αλήθειας σου εγινε εχθρός τους»; Γιατί λοιπόν;  
Μήπως επειδή ο κόσμος αγαπά την αλήθεια, που εννοεί να βλέπει ως αλήθεια ακόμη και την πλάνη του;  Ή μήπως επειδή δεν θέλει να παραδεχτεί οτι εξαπατήθηκε, δεν θέλει να τον πείσουν ότι σφάλλει;
Αγαπούν το φώς της, αλλά μισούν τον έλενχό της. Δεν θέλουν να εξαπατώνται, αλλά θέλουν μόνο να εξαπατούν. Την αγαπούν όταν τους ανακαλύπτετε, αλλά την μισούν όταν τους αποκαλύπτει.
Αλλά να ποιά θα είναι η αμοιβή τους: η αλήθεια θα ξεσκεπάσει αυτούς που την αρνούνται, αλλά γι αυτούς θα μένει πάντα σκεπασμένη.
Ναι, έτσι είναι ο νους του ανθρώπου! Δες τον, πόσο είναι τυφλός και αδύναμος, ντροπιασμένος και ατιμασμένος. Θέλει να κρύβετε, αλλά να μην του μένει τίποτε κρυφό!
Και ιδού η τιμωρία του: δεν μπορεί να κρυφτεί απο την αλήθεια, αλλά η αλήθεια τού μένει κρυμμένη.
Όμως και μέσα σε όλη αυτή την αθλιότητα,περισσότερο χαίρετε με την αλήθεια παρά με το ψεμα.
Ευτυχία θα νιώσει μόνο όταν αποτινάξει κάθε μέριμνα και ευφρανθεί με τη μοναδική αλήθεια, την αρχή παντός του αληθινού".

(Εξομολογήσεις Ιερού Αυγουστίνου. εκδ. Πατάκη)

Μπήκα βραδάκι στο υπνοδωμάτιο μου και αμέσως μια γλυκά θαλπωρή με τύλιξε. Τα δύο φωτιστικά δίπλα από το κρεβάτι μου έδιναν ένα χαμηλότονο χρυσαφένιο και απόκοσμο φως στο χώρο. Το κρεβάτι μεγάλο, μαλακό, σκεπασμένο με τη ζεστή χνουδωτή κουβέρτα περιμένει για να χαρίσει ξεκούραση στο κορμί μα και ανάπουση στη ψυχή. Η βιβλιοθήκη απέναντι, γεμάτη από αγαπημένα βιβλία, τροφή μυαλού και ψυχής. Οι εικόνες του Χριστού και των αγίων, ένα γύρω στους τοίχους, γεμίζουν το δωμάτιο με παρουσίες και σβήνουν κάθε αίσθηση μοναξιάς. Η κουνιστή καρέκλα στη γωνία, μπροστά από τη βιβλιοθήκη με το αφράτο μαξιλαράκι είναι μια πρόσκληση για στιγμές χαλάρωσης αλλά και ευκαιρία για ταξίδια του νου και της καρδιάς.

Ένας πόθος πάνω στην ανθοστήλη δίνει στο χώρο μια αίσθηση φρεσκάδας και ζωντάνιας.

Το αίσθημα της ευγνωμοσύνης άρχισε να ξεχειλίζει από μέσα μου. «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου για όλα τα καλά και τα ωραία που απολαμβάνω στη ζωή μου. Σ’ ευχαριστώ που βρίσκομαι μέσα στην ασφάλεια, στη ζέστη και στην ομορφιά. Σ’ ευχαριστώ για τις προοπτικές που μου παρέχεις. Για τον αγώνα της ζωής που μου τον κάνεις εύκολο. Για την παρουσία Σου στη ζωή μου που σβήνει κάθε μοναξιά...»

Και ξαφνικά η ματιά μου σταματά πάνω στη βιβλιοθήκη που είναι η εικόνα της Παναγίας των αγγέλων και σκέψεις με ερωτηματικά κατακλύζουν το μυαλό μου:

«Εσύ γλυκιά μου Παναγιά τι είχες στη ζωή σου απ’ ότι έχω εγώ; Τι είχες να σε ξεκουράζει, να σου διευκολύνει τη ζωή; Τι συναισθήματα ένοιωθες τα βράδια όταν πήγαινες να ξεκουραστείς; Ποια ήταν η χαρά σου;»

Και η απάντηση ξεχύνεται σας χείμαρος από μέσα μου: «Τα δυο της χέρια αγκάλιαζαν Αυτόν που θα΄θελε όλος ο κόσμος τουλάχιστον ν’ αγγίξει μόνο και ταυτόχρονα βρισκόταν ολόκληρη μέσα στην αγκαλιά Του! Τι ευλογία..»

Τι υπέροχη και αξεπέραστη εικόνα!

“Μα κι ένα ερώτημα ήρθε στο μυαλό μου κι έμεινε να αιωρείται... «Εσύ θα τα αντάλλασες όλα αυτά τα πολυπόθητα για αυτήν την Αγκαλιά;;”

......και εντέλει πάντα μα πάντα το μέγα μυστήριο.... ότι όλα πάντα καταλήγουν σε Αυτόν! Πάντα. Στο πριν, στο τώρα, στο μετά.. η αξία Του αναλλοίωτη σε όλους τους χρόνους. Η αγάπη Του αστείρευτη διαρκώς! Η αγωνία της ολοκλήρωσής μας, της τελείωσης μας.. στη ζωή για το θάνατο; Πόσο δύσκολο ηχεί, πόσο πέρα από τα όρια της νόησης μας.. Ίσως γι’ αυτό, το εδώ και το τώρα έχουν απίστευτη δυναμική.. γιατί μοναχά αυτό υπάρχει πραγματικά.. μοναχά σ΄αυτό μπορούμε να επέμβουμε, ν’ αλλάξουμε, να διορθώσουμε.. να δούμε τα δώρα του τώρα, της κάθε στιγμής.. να λειτουργήσουμε στο έπακρο τις αισθήσεις μας.. ν’ απολαύσουμε τα δεδομένα.. ναι, αυτή είναι η παγίδα. Τα δεδομένα που δεν είναι καθόλου δεδομένα.. η ομορφιά, ο ήλιος, η θάλασσα, ο ουρανός, ο αέρας, η φύση, η πλάση Του όλη, το άγγιγμα, η ΑΓΑΠΗ... εκεί όλη η αλήθεια, όλη η μοσχοβολιά εκεί.. στην Αγάπη!! Στην Αγάπη Του! Αν κατακτήσουμε την αγάπη, νικήσαμε.. νικήσαμε στη ζωή και νικήσαμε το θάνατο! Αν δεν λυτρωθούμε εδώ, αν δεν καθαρίσουμε την ψυχή μας με αυτήν, νομίζω δεν καταφέραμε τίποτα.. Σκέψου με αγάπη, πράξε με αγάπη και όλα παίρνουν από μονα τους το δρόμο τους... και όλα φαντάζουν υπέροχα στο εδώ και το τώρα.. και όλα κατά περίεργο τρόπο προσμένουν το μετά, κοντά Του.. χωρίς φόβο.. αυτό είναι.. η αγάπη, η αληθινή αγάπη φόβο δε γνωρίζει...

Η αγάπη: το όπλο και η ασπίδα μας! Πάντου είναι γύρω μας, δίπλα μας, μας φωνάζει και μεις; Τι κάνουμε; Κλεισμένοι στις αρνητικές σκέψεις, στο μικρόκοσμο μας, στους φόβους μας, στον εγωκεντρισμό μας.. σε όλα αυτά τα μαύρα που υφίστανται μόνο όταν υπάρχει η απουσία της αγάπης.. γιατί η αγάπη αλλάζει, ομορφαίνει, καθοδηγεί, λυτρώνει... όλα μας έχουν δοθεί και μας δίνονται κάθε στιγμή.. και μεις τυφλοί από εγωισμό, ανήμποροι από ανύπαρκτες στενοχώριες .. ανίκανοι ούτε καν να την αντιληφθούμε... και είναι εκεί.. περιμένει, να την αρπάξουμε, να την κατακτήσουμε, να την φορέσουμε φτερά μας και να πετάξουμε, να μεταμορφωθούμε.

Η ευθύνη όσων κοινωνούν ανάξια
Γι' αυτό πρέπει από παντού να είμαστε προφυλαγμένοι• γιατί δεν είναι μικρή η τιμωρία για όσους μετέχουν ανάξια στα μυστήρια. Σκέψου πως αγανακτείς εναντίον του προδότου, εναντίον εκείνων που Τον σταύρωσαν. Πρόσεξε όμως, μήπως και εσύ γίνεις ένοχος του σώματος και του αίματος του Χριστού. Εκείνοι κατέσφαξαν το πανάγιο Σώμα, εσύ όμως το δέχεσαι με ακάθαρτη ψυχή ύστερα από τις ευεργεσίες. Ούτε βέβαια του φάνηκε αρκετό το να γίνει άνθρωπος, να ραπισθεί και να σφαγεί, αλλα θέλησε και να ενώσει τον Εαυτό Του μαζί μας• και όχι μόνο με πίστη, αλλά και στην πραγματικότητα μας κάνει σώμα δικό Του.

Γίναμε ένα σώμα και μία σάρκα με τον Χριστό. Μας τρέφει με το δικό Του αίμα.
Γιατί λοπόν δεν έπρεπε να είναι καθαρώτερος εκείνος που απολαμβάνει αυτήν την θυσία;  Από ποιά ηλιακή ακτινα δεν πρέπει να είναι καθαρώτερο το χέρι το οποίο τεμαχίζει αυτήν την σάρκα, το στόμα το οποίο γεμίζει με πνευματική φωτιά, η γλώσσα η οποία κοκκινίζει με το πιο φρικτό αίμα; Σκέψου ποιάς τιμής αξιώθηκες, ποιά τράπεζα απολαμβάνεις! Εκείνο το οποίο οι άγγελοι, όταν το βλέπουν φρίττουν και δεν τολμούν να το ατενίζουν χωρίς φόβος και σεβασμό, εξ αιτίας της λάμψεως που προέρχεται από εκεί, με αυτό εμείς τρεφόμαστε, με αυτό ενωνόμαστε και έχουμε γίνει εμείς ένα σώμα Χριστού και μία σάρκα. "Ποιος θα διακυρήξει τις εξουσίες του Κυρίου; Ποιός θα κάνει να ακουσθούν όλες οι δοξολογίες Του;" (ψαλμός 105,2).
Ποιός ποιμένας τρέφει τα πρόβατα με τα δικά του μέλη; Και γιατί λέγω ποιμένας; Υπάρχουν πολλές μητέρες, που μετά τους πόνους του τοκετού δίνουν τα παιδιά σε άλλες, για να τα αναθρέψουν, ενώ Εκείνος αυτό δεν το ανέχεται, αλλά μας τρέφει ο ίδιος με το δικό Του αίμα και σε όλα μας συνδέει αδιάσπαστα με τον εαυτό Του. Πρόσεξε λοιπόν, γεννήθηκε από την δική μας ουσία. Αλλά αυτό δεν έγινε για όλους, λέγει, αν και απευθύνεται προς όλους. Γιατί, εάν ήλθε στην δική μας φύση, είναι φανερό ότι ήλθε προς όλους, εάν όμως ήλθε προς όλους, άρα ήλθε και προς τον καθένα ξεχωριστά. Πως λοιπόν δεν επωφελήθηκαν όλοι το κέρδος που προέκυψε από εδώ; λέγει.

Αυτό δεν οφείλεται σε Εκείνον, ο όποιος το προτιμά για όλους, αλλά  σε εκείνους που δεν θέλουν. Εκείνος αναμιγνύει τον εαυτό Του με τον καθένα με τα μυστήρια και εκείνους που γέννησε τους τρέφει με τον Εαυτό Του και δεν τους δίνει σε άλλον και με αυτό πάλι για να πείσει ότι έλαβε την δική σου σάρκα. Ας μη δείχνουμε λοιπόν ραθυμία, αφού έχουμε αξιωθεί τόσης αγάπης και τιμής. Δεν βλέπετε τα βρέφη με πόση προθυμία αρπάζουν τον μαστό; Με πόση ορμή μπήγουν τα χείλη τους στην
θηλή; με τόσο μεγάλη προθυμία ας προσερχόμαστε και εμείς στην τράπεζα αυτή  και στην θηλή του πνευματικού ποτηριού ή μάλλον, με πολύ πιο μεγάλη προθυμία ας ελκύσουμε, σαν νήπια που θηλάζουν, με την χάρη του Πνεύματος. Και μια θλίψης ας υπάρχει για μας, το να μη μετέχουμε στην τροφή αυτή. Δεν είναι τα έργα ανθρώπινης δυνάμεως όσα βρίσκονται μπροστά μας.Εκείνος ο όποιος έκανε αυτά τότε σε εκείνο το δείπνο, ο Ίδιος τέλει και τώρα τα μυστήρια αυτά. Εμείς έχουμε θέση υπηρετών ενώ εκείνος που τα αγιάζει και τα μεταβάλλει είναι Αυτός.

Ποιούς δέχεται η πνευματική τράπεζα
Κανένας Ιούδας ας μην είναι παρών, κανένας φιλάργυρος. Εάν κανείς δεν είναι μαθητής Εκείνου, ας αποχώρησει• δεν τους δέχεται αυτούς η τράπεζα. Διότι <<μαζί με τους μαθητές μου εορτάζω το Πάσχα>>, λέγει. Η τράπεζα αυτή είναι  η ίδια εκείνη και δεν έχει τίποτε το υποδεέστερο. Γιατί δεν την δημιουργεί εκείνην ο Χριστός και αυτήν ο άνθρωπος• αλλά κι αυτήν ο Ίδιος.
Αυτό είναι εκείνο το υπερώο, όπου ήταν τότε συγκεντρωμένοι. Από εδώ εξήλθαν στο όρος των Ελαιών. Ας εξέλθουμε και εμείς στα χέρια των πτωχών• διότι αυτός ο τρόπος είναι το όρος των Ελαιών. Γιατί στον οίκο του Θεού το πλήθος των πτωχών είναι ελαιόδενδρα φυτευμένα, τα οποία αποστάζουν το λάδι, που θα σας χρησιμεύσει εκει, αυτό που είχαν και οι πέντε παρθένες ενώ οι άλλες επειδή δεν το είχαν προμηθευθεί από εδώ, χάθηκαν. Αφού πάρουμε αυτό το λάδι, ας εισέλθουμε, για να προϋπαντήσουμε με αναμμένες τις λαμπάδες τον Νυμφίο• αφού πάρουμε αυτό, ας εξέλθουμε από εδώ. Κανείς απάνθρωπος ας μη προσέλθει, κανείς σκληρός και ανελέητος, κανείς τελείως ακάθαρτος.

Πηγή: Χρυσοστομικός Άμβων ΣΤ