ΕΝΑΣ νέος μοναχός είπε στενοχωρημένος στον Όσιο Ποιμένα: Το σώμα μου, Αββά,έχει ατονήσει πια από την άσκηση, αλλά τα πάθη μου δεν εννοούν να υποχωρήσουν.  -Τα πάθη, του αποκρίθηκε ο σοφός Πατήρ, μοιάζουν με τα σκληρά αγκάθια, που για να τα ξεριζώσεις πρέπει να ματώσουν τα χέρια σου.         ΈΝΑΣ από τους αδελφούς της σκήτης είπε στον Αββά Θεόδωρο της Φέρμης πώς κάποιος μοναχός γύρισε πίσω στον κόσμο. -Απορείς για το εύκολο ξεγλίστρημα; του είπε ο Γέροντας. Αυτό είναι τόσο συνηθισμένο. Θαύμασε όταν ακούσεις πώς κατόρθωσε να ξεφύγει τελικά από τις παγίδες του διαβολου. Αυτό είναι το…

Ο ΕΠΑΡΧΟΣ της Αλεξάνδρειας έβαλε ένα συμπατριώτη του Αββά Ποιμένος στην φυλακή για σοβαρή παράβαση. Οι συγγενείς του φυλακισμένου πήγαν στον Όσιο και τον παρακαλούσαν να μεσιτεύσει για την αποφυλάκισή του, επειδή ο Έπαρχος ήταν φίλος του. -Δώστε μου τρεις μέρες προθεσμία να σκεφτώ, αποκρίθηκε ο Όσιος, κι ύστερα βλέπουμε. Στο διάστημα αυτό έκανε θερμή προσευχή και έλεγε: -Θεέ μου, ας μην γίνει αυτή η χάρη, γιατί δεν θα με αφήνουν πια ήσυχο οι άνθρωποι με τις υποθέσεις τους.  Ύστερα κατέβηκε στον Έπαρχο και παρακάλεσε για τον συμπατριώτη του. -Δεν γίνεται, του είπε εκείνος, γιατί βαρύνεται με ληστείες. Ο Όσιος…

ΒΓΑΖΟΥΜΕ τον νεκρό από το σπίτι του και τον θάβουμε στα κοιμητήρια έξω από την πόλη. Αν τον αφήσουμε όμως έτσι εκτεθειμένο, περισσότερο απ΄ ό,τι πρέπει, δεν θα μπορούμε να τον πλησιάσουμε από την δυσωδία. Κι ο μοναχός, που νεκρώθηκε για την αγάπη του Χριστού, θάβεται με την θέλησή του στις ερήμους. Αν παραμείνει στον κόσμο, παθαίνει ηθική σήψη και βλάπτει τους άλλους με την δυσωδία του, έλεγε ένας αυστηρός Ερημίτης.       ΑΛΛΟΣ Πατήρ συμβουλευει: -Απόφευγε τους εργάτες της ανομίας, έστω κι αν είναι συγγενείς ή φίλοι σου, είτε έχουν ιερατικό ή βασιλικό αξίωμα. Αποφευγοντας αυτούς, κερδίζεις του…

Ο ΑΒΒΑΣ Ευλόγιος έδινε μόνο τρεις ημέρες άδεια στους μαθητές του να μείνουν στην πόλη, όταν υπήρχε ανάγκη να κατέβουν. -Ύστερα από την τρίτη ημέρα, τους προειδοποιούσε, δεν φέρω καμιά ευθύνη απέναντι του Θεού για ό,τι σας συμβεί εκεί. Τους έλεγε και το παρακάτω περιστατικό από την ζωή του: -Από τότε που έγινα μοναχός, έκανα τριάντα οκτώ χρόνια σε τούτο το κελλί. Δεν έβγαινα, παρά κάθε Κυριακή, για να πάω στην εκκλησία να κοινωνήσω και να γυρίσω πίσω βιαστικός. Ποτέ δεν χρονοτρίβησα στον δρόμο ούτε κουβέντα έπιασα με άλλον αδελφό.       ΟΠΟΙΟΣ έχει σφάλει στην ζωή του, ας…

- Τι να κάνω με τα παιδιά μου, Γέροντα, που είναι δύσκολα; Μου φωνάζουν, κοιτάζουν τα επικίνδυνα προγράμματα της τηλεόρασης και επηρεάζονται. - Μόνος ο Κύριος διορθώνει την κατάσταση. Θα λες: «Κύριε, σώσε εμένα, διόρθωσέ με, και φώτισε και τα παιδιά μου να είναι κοντά Σου. Και ο Κύριος θα σε ακούσει και θα σου δώσει εκείνο που πρέπει. - Μας ακούει, όμως, ο Κύριος; Φτάνει η φωνή μας εκεί; - Δεν ξέρω… τον περασμένο μήνα τον πονούσαν τ’ αυτιά. (Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης, Ο Πνευματικός της Μονής Δαδίου, Ιερά Μητρόπολις Φθιώτιδος, Ιερά Μονή Δαδίου «Παναγία η Γαυριώτισσα», Εκδοτικός Οργανισμός Π.…

ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ανέβηκε στην σκήτη η μητέρα του Οσίου να δει τα πέντε της παιδιά που ασκήτευσαν εκεί. Δεν την δέχτηκαν όμως και η γριούλα κάθισε έξω από την καλύβα τους και έκλαιγε απαρηγόρητη. -Γιατί κλαις; την ρώτησε από μέσα ο Αββάς Ποιμήν. -Αφήστε με να σας δω για λίγο, παιδιά μου, για να σβήσει η φλόγα της καρδιάς μου, έλεγε εκείνη χύνοντας πιο πολλά δάκρυα. -Εδώ προτιμάς να μας δεις ή στον ουρανό; την ρώτησε πάλι. -Αν δεν σας δω εδώ, είναι βέβαιο πώς θα σας δω εκεί; -Αν φανείς γενναία και υπομείνεις αγόγγυστα τον χωρισμό μας, απάντησε ο…

ΑΛΛΟΣ καλόγερος είχε αδελφό στον κόσμο φτωχό οικογενειάρχη. Τον λυπόταν που βασανιζότανε και τον βοηθούσε από τα λίγα που κέρδιζε από το εργόχειρό του. Μα όσο πιο πολύ του έδινε, τόσο εκείνος και τα παιδιά του υπέφεραν από πείνα και στέρηση. Στενοχωρημένος ο καλόγερος γύρεψε την συμβουλή κάποιου πνευματικού γέροντα. -Αν θέλεις να με ακούσεις, του είπε εκείνος, πάψε να τον ελεείς. Όταν ξαναέρθει να σου ζητήσει, πες του: Εγώ, αδελφέ μου, όταν είχα σου έδινα, τώρα όμως βρέθηκα σε ανάγκη. Βοήθησέ με κι εσύ από την δουλειά σου. Αν σου φέρει τίποτε, δώσε το ελεημοσύνη σε φτωχό ή άρρωστο…

Η ψαλμωδία είναι προσευχή-Γέροντα, πολλές φορές πηγαίνω στο αναλόγιο να ψάλω, γιατί αισθάνομαι ότι αυτό είναι καθήκον μου. Είναι σωστό;-Ναι, και η ψαλτική είναι μία διακονία. Γι’ αυτό ο ιερέας εύχεται και «υπέρ των ψαλλόντων». Ο ψάλτης αντιπροσωπεύει όλον τον λαό που εκκλησιάζεται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι άλλοι δεν χρειάζεται να λένε το «Κύριε ελέησον» με τον νου τους, αλλά να περιμένουν προκοπή μόνον από το ένα «Κύριε ελέησον» του ψάλτη.Παλιά έψελναν όλοι οι πιστοί μαζί, και κανονικά αυτό είναι το σωστό. Επειδή όμως γινόταν χασμωδία και σύγχυση, η Εκκλησία, που είναι το σύνολο των πιστών, διαλέγει όσους…

ΈΝΑΣ νέος καλόγερος είχε αφήσει στον κόσμο πολύ φτωχή την μητέρα του. Κάποτε έπεσε πείνα σ’ εκείνα τα μέρη κι ο καλόγερος, ανήσυχος για την μητέρα του, έβαλε στο ταγάρι του λίγα ψωμιά και ξεκίνησε να της τα πάει στο χωριό. Στον δρόμο άκουσε φωνή να του λέει:   - Εσύ έχεις την φροντίδα της γυναίκας ή εγώ;   Ο ευλαβής νέος κατάλαβε το σφάλμα του. Έπεσε στα γόνατα και ζήτησε από τον Θεό να τον συγχωρέσει.   - Κύριε, έλεγε με δάκρυα, Εσύ έχεις πάντοτε φροντίδα για τα πλάσματά Σου.   Ύστερα γύρισε στο κελλί του ήσυχος. Μετά από…

ΈΝΑΣ ΝΕΟΣ μοναχός κυριεύτηκε γρήγορα από την επιθυμία να δει τους γονείς του. Ζήτησε άδεια από τον Γέροντά του να πάει για μερικές ημέρες στην πατρίδα του. Εκείνος, βλέποντας την αδυναμία του υποτακτικού του, αναστέναξε βαθιά και του είπε: -Εγώ σ’ αφήνω να πας, παιδί μου, αλλά βάλε καλά στο νου σου αυτό που θα σου πώ: Όταν ξεκινούσες από την πατρίδα σου για δω, είχες μαζί σου συνοδοιπόρο τον Θεό. Ξεκινώντας από δώ για την πατρίδα σου, θα είσαι τελείως μόνος.       Σ’ ΑΛΛΟΝ αρχάριο αδελφό, που πρόθυμα ξεκινούσε για την πόλη, ο ίδιος Γέροντας έλεγε: -…