Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ο Άγιος Αμβρόσιος, επίσκοπος Μεδιολάνων. 

1. Καταγωγή — Μόρφωση. 
Γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς στα Μεδιόλανα της Ιταλίας το 340 μ.Χ. και από μικρός φανέρωνε την θεοπρεπή συμπεριφορά και πολιτεία του. Αναφέρεται ότι μετά τον θάνατο των γονέων του έζησε με μιαν αδελφή μεγαλύτερή του. Κάποτε βλέποντάς την να ασπάζεται το δεξί χέρι ενός επισκόπου της έδωσε αυτός και το δικό του, λέγοντας: «Φίλησέ το και αυτό διότι και εγώ πρόκειται να γίνω επίσκοπος». Αυτή, όπως ήταν φυσικό, τον μάλλωσε μη μπορώντας να καταλάβει την προφητεία του. Όταν όμως αργότερα εκπληρώθηκε, θαύμασε η αδελφή του και μιμούμενη τον Άγιο έζησε ζωή ενάρετη…
 
7. Θαύματα του Αγίου. 
Πηγαίνοντας προς την Ρώμη κάποια μέρα ο Αμβρόσιος για μια υπόθεση, νυκτώθηκε και έμεινε στην οικία κάποιου πλούσιου της περιοχής ο οποίος φιλοξένησε πλουσιοπάροχα τον Αρχιερέα και τους κληρικούς που τον συνόδευαν. Το πρωί τον ερώτησε ο Άγιος εάν δοκίμασε καθόλου θλίψεις στην ζωή του. Τον ερώτησε γιατί πρόσεξε ότι είχε πολλά πλούτη. Αυτός του αποκρίθηκε: «Με τις ευχές σου Δέσποτα Άγιε, ουδέποτε με λύπησε ο Θεός, ούτε με ζημίωσε, ούτε γνωρίζω τι είναι ασθένεια. αλλά και πολλές δωρεές μου απέστειλε ο Πανάγαθος, πλούτη, δόξα και κάθε άλλη απόλαυση». Όταν άκουσε αυτά ο Άγιος δάκρυσε και είπε προς τους κληρικούς: «Σηκωθείτε γρήγορα να φύγουμε από την καταραμένη αυτήν οικία πριν μας προλάβει ο θυμός του Θεού». Βλέποντας ότι αμελούσαν να ετοιμάσουν τα άλογα τους πρόσταζε εντονώτερα να φύγουν το συντομώτερο. Μόλις αναχώρησαν και προχώρησαν λίγη απόσταση, άνοιξε η γη και κατάπιε την οικία με τον πλούσιο, τους συγγενείς και τα πλούτη του.
Αυτοί που ακολουθούσαν εθαύμασαν για το φοβερό γεγονός και ερώτησαν τον Άγιο πώς το γνώρισε. Αυτός τους αποκρίθηκε: «Γνωρίζετε βέβαια, ότι όταν έχει κάποιος θλίψεις, διάφορους πειρασμούς και βάσανα, ο Κύριος είναι μαζί του και τον παιδεύει σαν παιδί του αγαπημένο, για να το ετοιμάσει για την αιώνια του Βασιλεία. Όταν κάποιος έχει σ’ αυτόν τον κόσμο απολαύσεις, υγεία, ευημερία, χωρίς θλίψεις, αυτό είναι σημείο της απώλειας του αψευδέστατο, διότι είναι παροργισμένος, μαζί του ο Κύριος για τις πράξεις του και τον έχει αποφασισμένο για την αιώνια κόλαση. Γι’ αυτό του δίνει τώρα πρόσκαιρη απόλαυση. Αλήθεια σας λέγω αδελφοί έπρεπε να θρηνούμε απαρηγόρητα όταν δεν μας έρχονται πειρασμοί και βάσανα και όταν μας παιδεύει ο Κύριος σαν δίκαιος κριτής και πάνσοφος γιατρός, όχι μόνο να υπομένουμε τους πόνους καρτερικά, αλλά και να τον ευχαριστούμε με υποχρέωση, όπως και τους σωματικούς γιατρούς που πληρώνουμε να κόψουν και να κάψουν τα μέλη μας για την ποθούμενη υγεία και σωτηρία μας».
Αυτά έλεγε ο ποιμένας ο καλός και έτρεφε το ποίμνιό του. Αφού έφθασαν στη Ρώμη τον παρακάλεσε η αδελφή του να λειτουργήσει στην εκκλησία μιας αρχόντισσας που του είχε αρκετή ευλάβεια και καθώς λειτουργούσε του έφεραν μια γυναίκα παράλυτη να την θεραπεύσει. Ο Άγιος την σπλαχνίσθηκε και δεόμενος προς τον Κύριο την θεράπευσε.
Αφού έκαμε πολλά θαύματα στη Ρώμη επέστρεψε στα Μεδιόλανα. Οι αιρετικοί έλεγαν ότι με μαντική τέχνη τα έκαμνε. Ένας όμως απ’ αυτούς που κατηγορούσε τον Άγιο περισσότερο, δαιμονίστηκε μπροστά σε όλους που παρευρίσκονταν, και όταν τον ετάρασσε το δαιμόνιο, ομολογούσε παρά την θέλησή του την αλήθεια, λέγοντας ότι ο Αμβρόσιος είναι Άγιος και τα δόγματά του Ορθόδοξα, και των Αρειανών ψεύτικα και μάταια. Κάποιος άλλος αιρετικός από τους πρώτους πίστεψε και βαπτίστηκε. Όταν τον ερώτησαν την αιτία για την οποία πίστεψε τόσο γρήγορα, αποκρίθηκε ότι εγνώρισε με τα μάτια του την αλήθεια, διότι όταν δίδασκε ο Αμβρόσιος έβλεπε ένα ωραιότατο άγγελο, που του μιλούσε στα αυτιά και τον νουθετούσε όταν κήρυττε.
Πολλά και αλλά θαυμάσια έκανε ο Παντοδύναμος Θεός με τις προσευχές του Αγίου, ώστε απλώθηκε παντού η φήμη του. Από μακρινά μέρη έρχονταν πολλοί για να ακούσουν τα μελίρρυτα λόγια του. Η βασίλισσα των Μαρκομάννων (Γερμανικός λαός) που πίστευε στα είδωλα, όταν άκουσε την ένθεη πολιτεία του, τον επισκέφθηκε και τόσο ευφράνθηκε από τα λόγια του, ώστε πίστεψε στον Χριστό. Ο Άγιος την βάπτιςε, της έδωσε γραπτώς την ορθόδοξη πίστη και την δίδαξε πώς να ζει για την σωτηρία της. Την παρακάλεσε ακόμα να μην αφήσει τον άνδρα της ποτέ να επιτεθεί εναντίον των Ρωμαίων.


8. Το τέλος του Αγίου. 

Ήλθε όμως η ώρα να πάει στον ποθούμενο Χριστό. Αρρώστησε και έμεινε στο κρεββάτι. Ο Στηλίχων, ο ηγεμόνας, αφού άκουσε ότι πέθανε ο Αμβρόσιος λυπήθηκε πολύ και έλεγε ότι ο θάνατός του θα ήταν απώλεια ολόκληρης της Ιταλίας.
Έστειλε ανθρώπους να πουν στον Άγιο να παρακαλέσει τον Θεό να του δώσει ακόμη λίγη ζωή για το συμφέρον του λαού, αυτός όμως αρνήθηκε λέγοντας ότι όταν ο Κύριος ορίσει να τον πάρει θα παραδώσει το πνεύμα του ευχαριστώντας και δοξάζοντάς Τον.
Κοντά στο κελλί του Αγίου, δύο διάκονοι συνομιλούσαν μυστικά και απορούσαν ποιος θα γίνει επίσκοπος μετά το τέλος του Αγίου. Όταν ο ένας διατύπωσε την γνώμη ότι κάποιος Συμπλίκιος, ηγούμενος ενός μοναστηριού θα τον διαδεχθεί, ο ετοιμοθάνατος Αμβρόσιος γνωρίζοντας από το Άγιο Πνεύμα τα λεγόμενα αποκρίθηκε δυνατά λέγοντας: «Καλός είναι ο Συμπλίκιος, αλλά έχει γεράσει». Οι διάκονοι έμειναν έκπληκτοι και το είπαν στον λαό και έτσι εψήφισαν τον Συμπλίκιο Αρχιερέα.

Ο Άγιος προσευχόμενος παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του Θεού στις 4 Απριλίου του 397, παραμονή του Πάσχα. Αλλά επειδή τα περισσότερα χρόνια συμπίπτει με την Ανάσταση η τη Μεγάλη Εβδομάδα, η Εκκλησία μας γιορτάζει την μνήμη του στις 7 Δεκεμβρίου που χειροτονήθηκε Επίσκοπος.

Απολυτίκιο - Ήχος δ’. 
Ως θείος διδάσκαλος και Ιεράρχης σοφός δογμάτων ακρίβειαν μυσταγωγείς τους πιστούς, Αμβρόσιε Όσιε. Λύεις αιρετιζόντων την αχλύν τοις σοις λόγοις, φαίνεις της ευσεβείας, την θεόδοτον χάριν. εν η τους γεραίροντας συντηρεί απήμονας.


“ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ”
Ο ΆΓΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»

Κακουχίες. 

Η διλοχία που υπηρετούσε ο Γέροντας έκανε πολεμικές επιχειρήσεις και οι κακουχίες που πέρασαν μοιάζουν απίστευτες.
Διηγείτο ότι κάποτε τελείωσαν τα τρόφιμα και έτρωγαν σπυρωτό χιόνι. Άλλοτε έμειναν νηστικοί για δεκατρείς ημέρες και επέζησαν τρεφόμενοι μόνον με άγρια κάστανα. Συχνότερα υπέφεραν από την δίψα. Αναγκάζονταν τότε να πίνουν στάσιμο νερό από τις πατημασιές των ζώων. Ο μεγάλος εχθρός ήταν το κρύο. Κοιμόνταν στις σκηνές και το πρωί ξυπνούσαν θαμμένοι στα χιόνια· μετρούσαν τους κρυοπαγημένους. Ένα πρωινό έβγαλε είκοσι έξι κρυοπαγημένους σκάβοντας με τον κασμά τα χιόνια. Κάποτε έμεινε για τρεις ημέρες στα χιόνια και έστελνε σήματα στο Αρχηγείο. Έπαθε και ο ίδιος κρυοπαγήματα. Οι σάρκες των ποδιών του ξεφλουδίζονταν. Τον έστειλαν στο Νοσοκομείο, αλλά βοήθησε ο Θεός να μην ακρωτηριασθή. Άλλοτε τον κλώτσησε ένα μουλάρι. Το χτύπημα ήταν πολύ δυνατό. Μελάνιασε το στήθος του και φαίνονταν τα σημάδια από τα πέταλα. Λιποθύμησε και, όταν συνήλθε, συνέχισε την πορεία.
Χαιρόταν να βρέχεται, να κρυώνη, να κουράζεται ο ίδιος, για να μην ταλαιπωρούνται οι άλλοι.
Μερικοί στρατιώτες, όταν έκαναν ζημιά, για να δικαιολογηθούν την επέρριπταν στον Αρσένιο. Ο Αξιωματικός τον μάλωνε, και εκείνος, για να μην τους εκθέση, υπέμενε σιωπηλά τους ελέγχους.
Ο Διοικητής όμως τον εκτιμούσε και τον εμπιστευόταν. Στις δύσκολες αποστολές έστελνε τον Αρσένιο, γιατί γνώριζε ότι ήταν ικανώτατος και έφερνε σε πέρας ό,τι του ανέθεταν.
Μόνο μια φορά πήρε άδεια και πήγε στο σπίτι του. Εκεί αρρώστησε, έχασε πολύ αίμα και εισήχθη στο Νοσοκομείο για δεκαπέντε ημέρες. Όταν συνήλθε επέστρεψε στην Μονάδα του.

(Βίος Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, ιερομ. Ισαάκ, σελ. 66-67).

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

"Και τη νύχτα στο τηλέφωνο"

Τί και πόσο μπορούσε να πει κανείς από τηλεφώνου, όταν, μάλιστα, και εκεί υπήρχαν περιορισμοί χρόνου και δυσκολίες μεγάλες,
για να πιάσει κανείς γραμμή;
Εάν κατόρθωνα και "έβγαζα" γραμμή την ημέρα, είχε, πάντα, πολύ κόσμον ο Παππούλης και δεν μπορούσε να μου μιλήσει.
Γι' αυτό μου έλεγε να τον παίρνω τηλέφωνο στις δυο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα ή στις πέντε το πρωί.
Πράγματι, προσπαθούσα στις δύο η ώρα, αλλά ήταν αδύνατο να πιάσω γραμμή.
Εκείνη την ώρα, όπως μου έλεγε, τον έπαιρναν από Αμερική και από άλλες χώρες που τότε -λόγω της διαφοράς ώρας- είχαν πρωί.
Όταν προσπαθούσα στις πέντε το πρωί, συναντούσα τις ίδιες δυσκολίες γιατί του τηλεφωνούσαν από τους Αγίους Τόπους και από το Άγιον Όρος,
αλλά και πολλοί κληρικοί. Όλες αυτές οι αποτυχημένες προσπάθειες μου προκαλούσαν εκνευρισμό, και αγανάκτηση συγχρόνως.
Και αυτό το έβλεπε ο Παππούλης, με τη χάρη που είχε από το Θεό. Γι' αυτό, όταν, τελικά, κατόρθωνα να μιλήσω μαζί του,
με παρατηρούσε και μου συνιστούσε ηρεμία και ψυχραιμία. Ενώ εγώ, περνώντας στην επίθεση του παραπονιόμουν ότι, τώρα που "έμπλεξε" με τον Ανώτατο Κλήρο, με παραμέρισε.
Και τότε άρχιζε το λογοπαίγνιο μεταξύ μας, και ο Παππούλης προσπαθούσε να με πείσει, ότι τίποτε δεν άλλαξε στις σχέσεις μας,
αλλά η ηλικία, η υπερκόπωση και η ασθένεια τον υποχρεώνουν να αλλάξει συμπεριφορά προς όλους, για να κατορθώσει να παρατείνει τη ζωή του, προς όφελος όλων μας.
-Τι να κάνω ; Αφού πονάω πολύ! Και όλος ο κόσμος με έχει ανάγκη. Και δεν μπορώ να ανταποκριθώ και με παρεξηγούν.
Και εσύ, ακόμη, με παρεξηγείς. Και με το δίκιο σου. Θυμάσαι όλα τα παλαιά και τώρα σου κακοφαίνεται.
Αλλά, μήπως εγώ δεν θέλω την συντροφιά σου; Αλλά, αφού δεν μπορώ; Τί να κάνω; Πες μου.
Θέλεις να πεθάνω;- Όχι! Παππουλάκι μου! Μακριά από μένα τέτοιες σκέψεις.
Απλώς, σας πιέζω να με βοηθήσετε στην επίλυση του προβλήματός μου. Γιατί όπως ξέρετε χρονίζει.
Και όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο οξύ γίνεται. -Εύχομαι! -Εύχεσθε, Παππούλη, αλλά αποτέλεσμα δεν βλέπω.
-Έχει ο Θεός, παιδί μου.
[ Κ 200π. ]

(Ανθολόγιο συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ. 58 - 59)

Άγγελοι

εκπεσόντες
Όταν οι ασώματοι δυνάμεις βρεθούν να είναι κατώτεροι από μας τους ανθρώπους, που φοράμε σάρκα, θα τιμωρηθούν σκληρότερα.
Ε.Π.Ε. 18,448

επίγειοι, οι αγαπώντες
Όποιος είναι ταπεινός θα διατηρήση την ψυχή του καθαρή από φθόνο, από οργή, από ζήλεια, από ανοησία, από κενοδοξία, από πονηρή επιθυμία κι από κάθε αμαρτωλό έρωτα κι από κάθε αρρώστια της ψυχής.
Διότι όπως στον εαυτό του δεν κάνει κακό, έτσι και στους άλλους.
Κι επειδή είναι τέτοιος άνθρωπος, θα στέκη στη θέσι του Γαβριήλ, θα ‘ναι άγγελος, έστω κι αν βαδίζη ακόμα στη γη.
Ε.Π.Ε. 18α,358

τιμωροί και ειρήνης
Υπάρχει άγγελος, που μεταφέρει τιμωρία, όπως αυτοί που λέει ο Ψαλμωδός: «Έστειλε αποστολή με αγγέλους εξολοθρευτές».
Αυτός είναι εξολοθρευτής άγγελος. Γι’ αυτό προτρέπουμε να ζητάνε τον άγγελο της ειρήνης.
Παραγγέλλουμε να ζητάνε το σύνδεσμο όλων των αγαθών, την ειρήνη, ώστε να ναι απηλλαγμένοι από κάθε μάχη,
από κάθε πόλεμο, από κάθε στασιασμό.
Ε.Π.Ε. 19,76

και σκοτεινοί υπάρχουν
Υπάρχουν και άγγελοι του σκότους, οι άγγελοι του διαβόλου, που είναι σκοτεινοί και άγριοι.
Και πολλούς ο διάβολος εξαπάτησε μ’ αυτό τον τρόπο. Μεταμφιέζεται, δηλαδή, σε άγγελο φωτός. Δεν γίνεται άγγελος φωτός.
Ε.Π.Ε. 19,616

άγνωστο και σ’ αυτούς μυστήριο
Δεν το γνώριζαν οι άγγελοι; Καθόλου. Ούτε οι αρχάγγελοι το γνώριζαν; Ούτε εκείνοι.
Από που επρόκειτο να το γνωρίσουν; Ποιος ήταν αυτός, που θα απεκάλυπτε το μυστήριο;
Όταν θα το γνωρίζαμε εμείς, τότε κι εκείνοι θα το γνώριζαν δια μέσου ημών.
Ε.Π.Ε. 20,568

επίγειοι
Είναι δυνατόν κι ανάμεσα στους ανθρώπους να βρούμε άγγελο. Επομένως, αν εναντίον αγγέλων δεν επαναστατής,
πολύ περισσότερο εναντίον ανθρώπων, που καίτοι ζουν στην ανθρώπινη φύσι, έγιναν άγγελοι.
Αν μεταξύ των ανθρώπων βρίσκεται, πολύ περισσότερο από σένα μεγαλύτερος είναι αυτός (ο επίγειος άγγελος) από εκείνον (τον ουράνιο άγγελο).
Γιατί; Όσα εκ φύσεως έχει ο άγγελος, αυτά κατώρθωσε με τον αγώνα του ο άγιος.
Και κάτι ακόμα: Ο μεν άγγελος κατοικεί μακριά από σένα, βρίσκεται στον ουρανό, ενώ ο ενάρετος συναναστρέφεται με σένα και γίνεται συνεχώς αφορμή να τον μιμηθής.
Ε.Π.Ε. 20,674

βλέποντας την ασέβεια
Αποκόπηκε η γη απ’ τον ουρανό, οι άγγελοι είχαν καταστή εχθροί των ανθρώπων, που τους έβλεπαν να βρίζουν τον Κύριο τους.
Ε.Π.Ε. 22,138

φίλοι πλέον των ανθρώπων
Στη γη μεν είναι διπλή η ειρήνη, και προς τους αγγέλους και προς τους ανθρώπους. Στους ουρανούς όμως είναι απλή.
Διότι, αν για ένα αμαρτωλό που μετανοεί, χαίρονται οι άγγελοι, πολύ περισσότερο χαίρονται για τόσους πολλούς.
Όλα αυτά τα πέτυχε η δύναμις του Θεού. Γιατί, λοιπόν, λέει, έχετε εμπιστοσύνη στους αγγέλους;
Απείχαν βέβαια πολύ από μας, και είχαμε καταντήσει σε εχθρική κατάστασι προς αυτούς.
Όμως ο ίδιος ο Θεός σας συμφιλίωσε με τους αγγέλους.
Ε.Π.Ε. 22,140

στη γη, αφού άνθρωπος στον ουρανό
Άγγελοι στο εξής φαίνονταν στη γη, επειδή και άνθρωπος στον ουρανό φάνηκε.
Ε.Π.Ε. 22,140

συγκρινόμενοι με τους ανθρώπους
Όπως ακριβώς εκείνος που έχει αποκτήσει πολλά χρήματα, φαίνεται βέβαια πλούσιος για τον εαυτό του,
όμως σε σύγκρισι με τους βασιλικούς θησαυρούς είναι πολύ φτωχός, ο πρώτος φτωχός, έτσι κι εδώ.
Οι άνθρωποι κρινόμενοι σε σχέσι με τους αγγέλους είναι αμαρτωλοί, έστω κι αν είναι άγιοι.
Αν όμως ο Παύλος, που εφάρμοσε τις εντολές του νόμου, είναι πρώτος αμαρτωλός, ποιος από τους άλλους ανθρώπους μπορεί να ονομαστή δίκαιος;
Ε.Π.Ε. 23,182

διάκονοι της σωτηρίας μας
Πρόσεχε, πώς εξυψώνει το φρόνημα τους και δείχνει τη μεγάλη τιμή, που μας κάνει ο Θεός, αφού ώρισε τους αγγέλους,
που είναι ανώτεροι μας, να έχουν αυτή την υπηρεσία, προς όφελος μας.
Ε.Π.Ε. 24,266

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, Τόμος Α΄, σελ. 58-60)

Ακούω συχνά γύρω μου σε κρίσιμες περιστάσεις οι άνθρωποι να εύχονται στους δικούς τους ‘ δύναμη’, ‘ υπομονή’, ‘θάρρος’ και άλλα ωραία ! Όμορφες ευχές… μα πώς ξαφνικά από αδύναμη θα γίνω δυνατή, από ανυπόμονη υπομονετική και από δειλή θαρραλέα; Ωραίες οι λέξεις αλλά κούφιες λέξεις! Δεν μου αρκούν, δε μου προσφέρουν καμία μεταβολή μέσα μου, δεν αλλάζουν κάτι!
Υπάρχει όμως μια πηγή από την οποία μπορούμε να αντλήσουμε και δύναμη και υπομονή και θάρρος και κάθε τι ωφέλιμο και καλό για την ψυχή μας και αυτή η πηγή είναι ο Χριστός! Αν δε συνδεθούμε με το Χριστό όσες ευχές και να μας κάνουν οι άνθρωποι δεν πρόκειται να έχουμε καμία καλή αλλοίωση μέσα μας! Η Θεία Χάρη θα έρχεται σαν αεράκι να μας ανασυντάσσει και να μας ανασυγκροτεί και να ελευθερώνει την ψυχή μας από κάθε βάρος και κάθε σκοτασμό! Άλλωστε τί είναι ο άνθρωπος χωρίς το Χριστό; Έρμαιο των παθών, των συναισθημάτων και των αδυναμιών του! Ένα ακυβέρνητο καράβι που θαλασσοδέρνεται!
Αν όμως ρίξουμε άγκυρα στο λιμάνι του Χριστού κανένα κύμα, καμία ανεμοθύελλα και καμία φουρτούνα δεν πρόκειται να μας βλάψει! Άρα λοιπόν όχι ‘δύναμη’ αλλά ‘ ο Θεός να σου δίνει δύναμη’ να λέμε, όχι ‘ υπομονή’ αλλά ‘ πήγαινε στο Θεό να σου δώσει υπομονή’ , όχι ‘ θάρρος’ αλλά ‘ κάνε προσευχή να γεμίσει την καρδιά σου με θάρρος ο Θεός μας’! Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ακούμε ‘ Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων ’. Δηλαδή ‘ Εσύ έχεις την εξουσία και τη δύναμη και σε Σένα ανήκει η δόξα, στον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντα και στους ατελεύτητους αιώνες’.
Αφού λοιπόν Εκείνος έχει και την εξουσία και τη δύναμη και τη δόξα σε Εκείνον να προστρέχουμε κάθε φορά που θα λιποψυχούμε ή που θα νιώθουμε ευάλωτοι ή κουρασμένοι! Σ ’Εκείνον να πηγαίνουμε όταν νιώθουμε απροστάτευτοι και εκτεθειμένοι! Και πάλι σ’ Εκείνον να καταφεύγουμε όταν δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε … δηλαδή πάντα… γιατί χωρίς το Θεό τίποτα δεν μπορούμε να καταφέρουμε! Και την επόμενη φορά που κάποιος θα χρειάζεται δύναμη να μην ξεχάσουμε να του πούμε πού θα πάει για να πάρει όχι λίγη αλλά πολλή δύναμη! (Α.Κ.Β)

Η αγάπη μεταξύ των συζύγων

-Έγραψες, Γερόντισσα, ευχές στον Δημήτρη που παντρεύεται;
-Έγραψα, Γέροντα.
-Φέρε την κάρτα να συμπληρώσω κι εγώ: «Ο Χριστός και η Παναγία μαζί σας. Σου δίνω ευλογία, Δημήτρη, να μαλώνης με όλον τον κόσμο, εκτός από την Μαρία!
Το ίδιο και στην Μαρία!». Για να δώ, θα καταλάβουν τί εννοώ; Με ρώτησε κάποιος: «Γέροντα, τί ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα;».
«Η ευγνωμοσύνη», του λέω. Ο ένας αγαπάει τον άλλον γι’ αυτό που του χαρίζει. Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή.
Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψη.
Η γυναίκα είναι η αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και η μεγάλη υπηρέτρια.
Ο άνδρας είναι ο κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ο χαμάλης.
Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα.
Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά,
στην θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, την σαρκική. Αν υπάρχη αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ο ένας στην θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει.
Και όταν παίρνη κανείς τον πλησίον του στην πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τον Χριστό, ο οποίος τον γεμίζει και πάλι με την ανέκφραστη αγαλλίασή Του.
Όταν υπάρχη αγάπη, και μακριά να βρεθή ο ένας από τον άλλον, αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, κοντά θα βρίσκεται, γιατί την αγάπη του Χριστού δεν την χωρίζουν αποστάσεις.
Όταν όμως, Θεός φυλάξοι, τα ανδρόγυνα δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους, μπορεί να βρίσκωνται κοντά, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκονται μακριά.
Γι’ αυτό πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν σε όλη την ζωή τους την αγάπη, να θυσιάζεται ο ένας για τον άλλον.
Η σαρκική αγάπη ενώνει εξωτερικά τους κοσμικούς ανθρώπους τόσο μόνον, όσο υπάρχουν κοσμικά προσόντα, και τους χωρίζει,
όταν αυτά χαθούν, οπότε και αυτοί οδηγούνται στην απώλεια.
Ενώ, όταν υπάρχη η πνευματική, η ακριβή αγάπη, αν τυχόν ο ένας από τους συζύγους χάση τα κοσμικά του προσόντα, αυτό όχι μόνο δεν τους χωρίζει,
αλλά τους ενώνει περισσότερο. Όταν υπάρχη μόνον η σαρκική αγάπη, τότε, αν λ.χ. η γυναίκα μάθη ότι ο σύντροφος της κοίταξε κάποια άλλη,
του πετάει βιτριόλι και τον τυφλώνει. Ενώ, όταν υπάρχη η αγνή αγάπη, τον πονάει πιο πολύ και κοιτάζει με τρόπο πώς να τον φέρη πάλι στον σωστό δρόμο.
Έτσι έρχεται η Χάρις του Θεού.
Μια φορά ήρθε στο Καλύβι κάποιος Ελληνοαμερικανός γιατρός. Είδα το πρόσωπό του που ήταν φωτεινό, γι’ αυτό με τρόπο τον ρώτησα για την ζωή του.
«Πάτερ, μου είπε, είμαι Ορθόδοξος, αλλά μέχρι τελευταία ούτε νηστείες κρατούσα ούτε στην εκκλησία πήγαινα συχνά.
Ένα βράδυ είχα γονατίσει στο δωμάτιό μου να παρακαλέσω τον Θεό για ένα θέμα που με απασχολούσε, οπότε γέμισε το δωμάτιο με ένα γλυκό φώς.
Για αρκετή ώρα δεν έβλεπα τίποτε άλλο παρά μόνο φως και ένιωθα μια ανέκφραστη ειρήνη μέσα μου».
Θαύμασα, γιατί κατάλαβα ότι ο άνθρωπος αυτός αξιώθηκε να δη το άκτιστο φώς, και του ζήτησα να μου πη τί είχε προηγηθή.
«Πάτερ, μου είπε, είμαι παντρεμένος και έχω τρία παιδιά. Στην αρχή περνούσαμε καλά στην οικογένεια.
Μετά όμως η γυναίκα μου δεν είχε την υπομονή να ασχολήται στο σπίτι με τα παιδιά και ζητούσε να βγαίνουμε έξω με τις φίλες της.
Της έκανα το χατίρι. Έπειτα από ένα διάστημα μου είπε ότι ήθελε να βγαίνη μόνη της με τις φίλες της. Το δέχθηκα και αυτό και κοίταζα εγώ τα παιδιά.
Ύστερα δεν ήθελε να κάνουμε μαζί διακοπές και μου ζητούσε χρήματα να πηγαίνη μόνη της.
Στην συνέχεια μου ζήτησε ένα διαμέρισμα, για να ζη μόνη της. Το έκανα και αυτό, αλλά εκείνη μάζευε εκεί τους φίλους της.
Όλο αυτό το διάστημα προσπαθούσα να την βοηθήσω με διάφορους τρόπους, με συμβουλές κ.λπ., ώστε να λυπηθή τα παιδιά μας, αλλά δεν δεχόταν κουβέντα.
Τελικά μου πήρε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και εξαφανίσθηκε. Έψαχνα, ρωτούσα παντού, άδικα όμως. Είχα χάσει τελείως τα ίχνη της.
Κάποια μέρα πληροφορήθηκα ότι είχε έρθει εδώ στην Ελλάδα και έμενε σε κάποιον κακόφημο οίκο.
Η στενοχώρια μου για το κατάντημά της δεν περιγράφεται. Γονάτισα πάνω στην θλίψη μου να προσευχηθώ.
"Θεέ μου, είπα, βοήθησέ με να την βρώ και να κάνω ό,τι μπορώ, για να μη χάση την ψυχή της. Αυτήν την κατάντια της δεν μπορώ να την αντέξω".
Τότε με έλουσε εκείνο το φως και πλημμύρισε με ειρήνη η καρδιά μου».
«Ο Θεός, αδελφέ, του είπα, είδε την υπομονή, την ανεξικακία, την αγάπη σου και σε παρηγόρησε με αυτόν τον τρόπο».
Γι’ αυτό λέω ότι θα μας κρίνουν οι λαϊκοί. Βλέπετε; Γιατρός στην Αμερική, με τέτοια σύζυγο, με τί συνθήκες και σε τί περιβάλλον ζούσε, και όμως τί αξιώθηκε!

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος Δ΄, Οικογενειακή Ζωή, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ. 43-46)


45. Η συνείδησις του κάθε ανθρώπου είναι μία ακτίνα, που προέρχεται από τον λαμπρότατο πνευματικό Ήλιο, τον Θεό. Μες από τη συνείδησι, ο Θεός μας κυβερνά, όλα τα κτίσματά του, σαν δίκαιος και παντοδύναμος βασιλεύς. Πόση είναι η δύναμίς του μέσα στη συνείδησί μας! Κανείς δεν είναι τόσο δυνατός, ώστε να επιβάλη σιωπή στη φωνή αυτή. Μιλά αμερόληπτα σε όλους και στον καθένα. Είναι η ίδια η φωνή του Θεού. Μες από τη συνείδησι, όλοι είμαστε σαν ένας άνθρωπος ενώπιον του Θεού. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι Δέκα Εντολές μοιάζουν να απευθύνωνται σε ένα άνθρωπο: «Εγώ είμι Κύριος ο Θεός σου… Ουκ έσονται σοι θεοί έτεροι πλην εμού. Ου ποιήσεις σε αυτώ είδωλον… Ού λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω… Μνήσθητι την ημέραν των σαββάτων… Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου… Ου φονεύσεις… Ου μοιχεύσεις… Ού κλέψεις. Ου ψευδομαρτυρήσεις» (Έξοδ. κ’ 1-17).


46. «Φυλάσσει Κύριος πάντα τα οστά» (Ψαλμ. λγ’ 21), αλλά και τις εικόνες των Αγίων, μην αφήνοντας τες να φθαρούν από την αμέλεια και τη λησμονιά. Αυτό το γνωρίζουμε από τις περιγραφές των εμφανίσεων θαυματουργικών εικόνων, ιδίως της Μητρός του Κυρίου, της Παναγίας. Τόσο προσφιλής είναι στον Θεό η εικών του ανθρώπου, ιδίως του αγίου ανθρώπου, σκεύους της Χάριτος. Έτσι, μες από πολλές εικόνες, ενεργεί θαύματα, θεραπεύοντας ασθένειες και στηρίζοντας τις ψυχές.


(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 37-38)

Δέλεαρ

με πονηρό δόλωμα
Πονηρός όντας ο διάβολος, τους έρριξε το δόλωμα, με σκοπό να τους βλάψη σε άλλους τομείς.
Ε.Π.Ε. 19,600
του όφεως στον παράδεισο
Έπρεπε η Εύα να καταλάβη τον εχθρό και πολέμιο, και μόνο από το ότι είπε αντίθετα από όσα είχε πει ο Θεός. Έπρεπε αμέσως ν’ αποφύγη το δόλωμα, να υπερπήδηση την παγίδα. Της πρότεινε ελπίδα μεγαλύτερης υποσχέσεως, και έχασε τα αγαθά που είχε στα χέρια της. Τους υποσχέθηκε ότι θα τους κάνη θεούς, και τους έρριξε στην τυραννία του θανάτου. Γιατί, ω γυναίκα, πίστευσες το διάβολο; Δεν σου έφτανε η αξιοπιστία του Νομοθέτη; Δεν έβλεπες, ότι ο μεν Θεός είναι ο δημιουργός και ποιητής σου, ενώ ο διάβολος είναι ο εχθρός σου; Μπορούσε να διακρίνη την απάτη, αλλά δεν το θέλησε η Εύα.
Ε.Π.Ε. 31,116
πρώτα τα χρηστά ή τα λυπηρά
Οι κυνηγοί πτηνών και ψαριών πιάνουν τα θηράματά τους με δολώματα. Προτείνουν την τροφή που τους αρέσει, και πίσω από αυτήν κρύβουν την παγίδα. Παρόμοιο είναι το έργο των κάθε λογής απατεώνων. Προτείνουν πρώτα τα αρεστά, τα γλυκά, και ύστερα επιφέρουν τα φρικτά και λυπηρά. Όσοι όμως αληθινά αγαπούν και φροντίζουν, κάνουν το τελείως αντίθετο.
Ε.Π.Ε. 32,496

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 23-24)

469-     ΟΧΙ ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ. Στη συνέλευσι ενός φεμινιστικού συλλόγου η ομιλήτρια καταλήγει ως εξής:
            -Που θα βρισκόταν ο άντρας, κύριοι, σήμερα, αν δεν υπήρχε η γυναίκα;
            -Στον Παράδεισο! Φώναξε ένας ακροατής.
471-     ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ. Σε ένα σαλόνι ο Μέγας Ναπολέων λέγει σε μια γυναίκα διάσημο συγγραφέα, την Σοφία Γκέ.
            -Ξέρεις, δε συμπαθώ διόλου τις γυναίκες συγγραφείς.
            -Μου το έχουν κι άλλοι πει, απαντά ψύχραιμα εκείνη.
            -Τι καλό έχετε φτιάξει στη ζωή σας, κυρία μου; προσθέτει ο Αυτοκράτωρ.
            -Τρία παιδιά, απαντά και πάλι η συγγραφεύς.
Κι ο Ναπολέων την χαιρέτισε με θερμή χειραψία.
472-     ΤΟ ΡΟΔΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΚΑΘΙΑ. Ένας μεγάλος Άγγλος ποιητής ήταν τυφλός κι είχε μια πολύ όμορφη αλλά και δύστροπη γυναίκα. Μια μέρα ένας φίλος του για να τον κολακέψη του λέγει:
            -Ξέρεις, έχεις την πιο όμορφη γυναίκα. Είναι όμορφη σαν τριαντάφυλλο.
            -Το ξέρω, απαντά εκείνος, αλλ’ εγώ δεν βλέπω τα χρώματα, αισθάνομαι μόνο τα αγκάθια.

(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 210-211 )

464-     -Εκ γυναικός τα φαύλα (είπεν ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος προς την Κασσιανή, υπαινισσόμενος την Εύα).
            -Και εκ γυναικός τα κρείττονα (απάντησε η Κασσιανή, υπαινισσόμενη την Παναγία).
465-     ΝΑ ΜΗ ΝΙΚΑΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ. Μερικοί φίλοι του Μ. Αλεξάνδρου τον προέτρεπαν να δη τις θυγατέρες του Δαρείου και τη γυναίκα του, που φημίζονταν για την ομορφιά τους. «Δεν δέχομαι, απάντησε ο μεγάλος κατακτητής, γιατί είναι ντροπή, εκείνος, που νίκησε τόσους άνδρας να νικηθή από δυο γυναίκες».
467-     ΜΕΓΑΛΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. Ένα παιδί ρώτησε τον πατέρα του:
            -Μπαμπά, ποιες είναι αυτές «οι Μεγάλες Δυνάμεις», για τις οποίες γράφουν οι εφημερίδες;
            -Η μητέρα σου και η μητέρα της, παιδί μου, απάντησε εκείνος.
468-     ΑΜΝΗΣΙΑ. Μια κυρία, όχι πολύ νέα, ωδηγούσε το αυτοκίνητό της. Σε κάποια στροφή το αυτοκίνητο ανετράπηκε κι η κυρία μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε κακή κατάστασι. Ο γιατρός αφού την εξήτασε και της επέδεσε τα τραύματα, άρχισε να υπαγορεύη στη νοσοκόμο:
-Γράψτε σας παρακαλώ: Θλάσις πλευράς, εξάρθρωσις ωμοπλάτης, εκδοραί…
-Πόσων ετών είσθε, κυρία μου;
            -Είκοσι πέντε, ψιθυρίζει η τραυματισμένη.
            -Και σοβαρά απώλεια της…μνήμης! συμπλήρωσε ο γιατρός.

(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ.209-210 )

Εύρεση

Δημοφιλή Θέματα (Α-Ω)

αγάπη (600) Αγάπη Θεού (340) αγάπη σε Θεό (248) αγάπη σε Χριστό (166) άγγελοι (68) Αγγλικανισμός (1) Αγία Γραφή (227) Αγιασμός (10) Άγιο Πνεύμα (96) Άγιο Φως (1) άγιοι (178) άγιος (197) αγνότητα (42) άγχος (36) αγώνας (106) αγώνας πνευματικός (267) αδικία (6) Αθανασία (7) Αθανάσιος ο Μέγας (4) αθεΐα (127) αιρέσει (1) αιρέσεις (362) αιωνιότητα (14) ακηδία (4) ακτημοσὐνη (14) αλήθεια (111) αμαρτία (339) Αμβρόσιος άγιος (3) άμφια (1) Αμφιλόχιος της Πάτμου (4) Ανάληψη Χριστού (4) Ανάσταση (142) ανασταση νεκρών (31) ανθρώπινες σχέσεις (322) άνθρωπος (303) αντίχριστος (11) Αντώνιος, Μέγας (5) αξιώματα (15) απἀθεια (5) απελπισία (9) απιστία (21) απληστία (5) απλότητα (16) αποκάλυψη (8) απόκρυφα (17) Απολογητικά Θέματα (1) αργολογία (3) αρετή (199) Αρσένιος Όσιος (5) ασθένεια (108) άσκηση (63) αστρολογία (2) Αυγουστίνος άγιος (3) αυταπάρνηση (31) αυτεξούσιο (2) αυτογνωσία (147) αυτοθυσἰα (26) αυτοκτονία (9) αχαριστία (6) Β Παρουσία (10) Β' Παρουσία (11) βάπτιση (17) βάπτισμα (31) Βαρβάρα αγία (1) Βαρσανουφίου Οσίου (31) Βασιλεία Θεού (32) Βασίλειος ο Μέγας (30) Βελιμίροβιτς Νικόλαος Άγιος (32) βία (4) βιβλίο (31) βιοηθική (10) βίος (1) Βουδδισμός (5) γαλήνη (1) γάμος (125) Γένεση (5) Γέννηση Κυρίου (14) Γεροντικόν (195) Γερόντισσα Γαβριηλία (1) Γεώργιος Άγιος (1) γηρατειά (11) γιόγκα (4) γλώσσα (64) γνώση (25) Γνωστικισμός (3) γονείς (134) Γρηγόριος Νεοκαισαρείας άγιος (1) Γρηγόριος Νύσσης Άγιος (2) Γρηγόριος ο Θεολόγος (20) Γρηγόριος ο Παλαμάς όσιος (9) γυναίκα (36) δάκρυα (57) δάσκαλος (24) Δεύτερη Παρουσία (26) Δημήτριος Άγιος (1) Δημιουργία (62) διάβολος (233) Διάδοχος Φωτικής όσιος (13) διαίσθηση (1) διακονία (4) διάκριση (147) διάλογος (5) δικαιο (4) δικαιοσύνη (38) Διονύσιος Αρεοπαγίτης Άγιος (2) Διονύσιος Κορίνθου άγιος (1) Δογματικα Θέματα (205) Δογματική Τρεμπέλα (1) δύναμη (68) Δωρόθεος αββάς (10) εγκράτεια (19) εγωισμός (248) εικόνες (34) Ειρηναίος Λουγδούνου άγιος (4) ειρήνη (54) εκκλησία (235) Εκκλησιαστική Ιστορία (24) Εκκλησιαστική περιουσία (3) έκτρωση (5) έλεγχος (16) ελεημοσύνη (114) ελευθερία (62) Ελλάδα (19) ελπίδα (61) εμπιστοσὐνη (58) εντολές (12) Εξαήμερος (2) εξέλιξης θεωρία (16) Εξομολόγηση (167) εξωγήινοι (13) εξωσωματική γονιμοποίηση (5) Εορτή (3) επάγγελμα (17) επιείκεια (2) επιμονἠ (52) επιστήμη (108) εργασία (79) Ερμηνεία Αγίας Γραφής (181) έρωτας (19) έρωτας θείος (9) εσωστρέφεια (1) Ευαγγέλια (190) Ευαγγέλιο Ιωάννη Ερμηνεία (33) Ευαγγελισμός (2) ευγένεια (15) ευγνωμοσὐνη (42) ευλογία (5) Ευμένιος Όσιος γέροντας (7) ευσπλαχνία (34) ευτυχία (65) ευχαριστία (53) Εφραίμ Κατουνακιώτης Όσιος (22) Εφραίμ ο Σύρος όσιος (6) εχεμύθεια (1) ζήλεια (15) ζώα (46) ζωή (34) ηθική (14) ησυχία (32) θάνατος (299) θάρρος (99) θαύμα (253) θέατρο (5) Θεία Κοινωνία (179) Θεία Λειτουργία (127) θεία Πρόνοια (14) θἐλημα (54) θέληση (38) θεογνωσία (2) Θεόδωρος Στουδίτης όσιος (36) θεολογία (29) Θεός (330) Θεοφάνεια (6) Θεοφάνους Εγκλείστου Αγίου (4) θέωση (6) θλίψεις (279) θρησκείες (43) θυμός (100) Ιάκωβος Αδελφόθεος Άγιος (1) Ιάκωβος Τσαλίκης Όσιος (14) ιατρική (13) Ιγνάτιος Θεοφόρος (9) Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ Άγιος (6) ιεραποστολή (47) ιερέας (177) ιερωσύνη (16) Ινδουισμός (14) Ιουδαίοι (1) Ιουστίνος άγιος (3) Ιουστίνος Πόποβιτς Άγιος (58) Ιππόλυτος άγιος (1) Ισαάκ ο Σύρος (5) Ισίδωρος Πηλουσιώτης όσιος (36) Ισλάμ (11) Ιστορία Ελληνική (8) Ιστορία Παγκόσμια (14) Ιστορικότης Χριστού (1) Ιωάννης Δαμασκηνός Άγιος (1) Ιωάννης Θεολόγος (3) Ιωάννης Κροστάνδης (329) Ιωάννης Χρυσόστομος (397) Ιωσήφ Ησυχαστής Άγιος (5) Καινή Διαθήκη Ερμηνεία (136) Καινή Διαθήκη κριτικό κείμενο NestleAland (5) Κανόνες Εκκλησίας (4) καρδιά (115) Κασσιανός Όσιος (4) κατάκριση (132) καταναλωτισμός (8) Κατηχητικό (4) καύση νεκρών (1) κενοδοξία (14) κήρυγμα (53) Κίνητρα (3) Κλήμης Αλεξανδρέας (1) Κλήμης Ρώμης άγιος (1) Κλίμακα (6) κλοπή (5) Κοίμησις Θεοτόκου (25) κοινωνία (167) κόλαση (50) Κόντογλου Φώτης (4) Κοσμάς Αιτωλός Άγιος (2) Κουάκεροι (1) ΚράτοςΕκκλησία (1) Κρίσις Μέλλουσα (47) Κυπριανός άγιος (1) Κύριλλος Άγιος (1) Λατρεία Θεία (75) λείψανα (9) λογική (1) λογισμοί (114) λόγος Θεού (21) Λουκάς Κριμαίας Άγιος (12) λύπη (60) μαγεία (19) μακροθυμία (5) Μανιχαϊσμός (1) Μάξιμος Ομολογητής (15) Μαρία Αιγυπτία Αγία (1) Μαρκίων αιρετικός (1) μάρτυρες (24) μεγαλοσὐνη (7) Μεθοδιστές (1) μελέτη (59) μετά θάνατον (44) μετά θάνατον ζωή (101) Μεταμόρφωση (11) μετάνοια (364) Μετάσταση (1) μετάφραση (13) Μετενσάρκωση (8) μητέρα (56) Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος (2) μίσος (11) ΜΜΕ (4) μνημόσυνα (9) μοναξιά (21) μοναχισμός (114) Μορμόνοι (1) μόρφωση (20) μουσική (8) Ναός (17) ναρκωτικά (4) Νέα ΕποχήNew Age (1) Νεκτάριος άγιος (27) νέοι (27) νεοπαγανισμός (7) νηστεία (67) νήψη (2) Νικηφόρος ο Λεπρός Άγιος (3) Νικόδημος Αγιορείτης Άγιος (1) Νικόλαος Άγιος (8) Νικόλαος Καβάσιλας Άγιος (2) Νικόλαος Πλανάς Άγιος (1) νους (53) οικονομία (2) Οικουμενισμός (4) ομολογία (3) ομορφιά (17) ομοφυλοφιλία (2) όνειρα (35) οραμα (25) οράματα (32) οργή (2) ορθοδο (1) Ορθοδοξία (292) όρκος (1) πάθη (266) πάθος (38) παιδεία (24) παιδιά (138) Παΐσιος Όσιος (380) Παλαιά Διαθήκη (7) Παλαιά Διαθήκη Ερμηνεία (10) παλαιοημερολογίτες (16) Παναγία (333) Παπαδόπουλος Στυλιανός (3) παράδειγμα (38) Παράδεισος (113) Παράδοση Ιερά (9) Παρασκευή Αγία (1) Παρθένιος ο Χίος Όσιος (2) Πάσχα (22) πατήρ Νικόλαος Πουλάδας (21) πατρίδα (9) Πατρολογία (19) Παύλος Απόστολος (4) πειρασμοί (27) Πεντηκοστή (12) περιέργεια (3) Πέτρος Απόστολος (1) πίστη (539) πλησἰον (69) πλούτος (73) Πνευματικές Νουθεσίες (92) πνευματική ζωή (278) πνευματικός πατέρας (120) πνευματισμός (10) ποίηση (21) πόλεμος (28) πολιτική (25) πολιτισμός (9) Πορφύριος Όσιος (270) πραότητα (7) προθυμἰα (28) Πρόνοια (5) Πρόνοια Θεία (90) προορισμός (15) προσευχή (804) προσοχή (51) προσπἀθεια (139) προτεσταντισμός (29) προφητείες (15) ραθυμία (18) Ρωμαιοκαθολικισμός (36) Σάββας Καλύμνου Άγιος (1) Σαρακοστή (12) σεβασμός (28) Σεραφείμ του Σαρώφ Όσιος (11) Σιλουανός Άγιος (2) σιωπή (14) σοφία (54) Σπυρίδων Άγιος (2) σταθερότητα (2) Σταυρός (84) Σταυροφορίες (4) Σταύρωση (52) συγχώρηση (92) συκοφαντία (2) Συμεών Νέος Θεολόγος όσιος (88) συμπὀνια (23) συναξάρι (2) συνείδηση (25) σχίσμα (34) σώμα (49) σωτηρία (47) Σωφρόνιος του Έσσεξ Άγιος (35) τάματα (2) ταπεινοφροσύνη (270) ταπείνωση (195) Τέλος Κόσμου (4) Τερτυλλιανός (1) Τεσσαρακοστή Μεγάλη (6) τέχνη (1) τιμωρία (19) Τριάδα Αγία (35) τύχη (2) υγεία (8) υλικά αγαθά (43) υπακοή (124) Υπαπαντή (2) υπαρξιακά (73) υπερηφἀνεια (55) υποκρισία (25) υπομονή (221) φανατισμός (5) φαντασία (5) φαντάσματα (3) φιλαργυρἰα (9) φιλαυτἰα (10) φιλία (30) φιλοσοφία (23) Φλωρόφσκυ Γεώργιος (3) φόβος (56) φὀβος Θεοὐ (26) φως (44) Φώτιος άγιος (1) χαρά (123) Χαράλαμπος Άγιος (1) χάρις θεία (119) χαρίσματα (39) Χειρόγραφα Καινής Διαθήκης (1) Χριστιανισμός (21) χριστιανός (101) Χριστός (361) Χριστούγεννα (69) χρόνος (36) ψαλμωδία (7) ψεύδος (22) ψυχαγωγία (10) ψυχή (269) ψυχολογία (25)