Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
ΕΝΑΣ αρχάριος μοναχός, που επιθυμούσε πολύ να κόψει τα ελαττώματά του, παρακάλεσε τον σοφώτατο Αββά Βαρσανούφιο να τον διδάξει πώς να συγκρατεί την γλώσσα και ν’ αποφεύγει την παρρησία. -Πάρε σύντροφό σου το πένθος, παιδί μου, του αποκρίθηκε ο Άγιος Γέροντας, κι αυτό θα σε διδάξει. -Πώς μπορώ να κρατήσω στην καρδιά μου το πένθος, Αββά, αφού είμαι υποχρεωμένος να εξυπηρετώ τους ανθρώπους και να συναναστρέφομαι μαζί τους; ρώτησε πάλι ο νέος. -Θυσίαζε κάθε μέρα το δικό σου θέλημα στο θέλημα του Θεού και του πλησίον σου και μην προσέχεις ποτέ τα σφάλματα των άλλων παρά μόνον τα δικά σου…
ΈΝΑΣ νέος, που αποφάσισε να γίνει μοναχός σ’ ένα Κοινόβιο, πήγε να συμβουλευτεί προηγουμένως τον Αββά Αγάθωνα. -Πώς πρέπει, Πάτερ, να συμπεριφέρομαι; τον ρώτησε. -Όπως την πρώτη μέρα, του αποκρίθηκε ο διακριτικός Γέροντας. Αν διατηρήσεις αυτή την συμβουλή, θα είσαι πάντοτε αναπαυμένος. Απόφευγε την παρρησία, που είναι το χειρότερο από όλα τα ελαττώματα και γεννά πολλές άλλες συμφορές. Ο ΟΣΙΟΣ Παμβώ ήταν τόσο μετρημένος κι αυστηρός στον εαυτό του, που λένε οι Γέροντες πώς από τότε που έγινε μοναχός δεν γέλασε ούτε μια φορά. Κάποτε οι δαίμονες έβαλαν πείσμα να τον κάνουν να γελάσει. Παρουσιάστηκαν μπροστά του ένα…
ΈΝΑΣ Άγιος Ερημίτης, τα πολύ παλιά χρόνια, ενώ προσευχόταν έπεσε σε έκσταση. Είδε τότε τρεις μοναχούς να στέκονται στην όχθη μιας απέραντης λίμνης. Ξάφνου ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό: - Πάρτε πύρινα φτερά και πλησιάστε με. Οι δυό πέταξαν αμέσως με τις πύρινες φτερούγες τους στην άλλη όχθη. Ο τρίτος έμεινε πίσω και παρακαλούσε να του δοθούν φτερά για να πετάξει, γιατί δεν είχε δικά του.Ύστερα από πολλά παρακάλια, του δοθήκανε, αλλά δεν ήταν πύρινα. Έτσι, με κόπο πολύ, πότε βουτώντας στα νερά και πότε βγαίνοντας στην επιφάνεια, κατόρθωσε στο τέλος να φτάσει κι αυτός στην αντίπερα όχθη. Απόρησε…
ΈΝΑΣ άγιος Γέροντας έλεγε κάποτε προφητικά για το κατάντημα του υψηλού μοναχικού βίου, που στην εποχή του βρισκόταν σε ακμή: -Θα έρθει εποχή που στα μοναστήρια, ανάμεσα στους εκατό, ελάχιστοι θα είναι εκείνοι που θα σώσουν την ψυχή τους. Στους πενήντα, δεν ξέρω αν σωθεί κανείς. Οι μοναχοί, στα θλιβερά εκείνα χρόνια, θα γυρεύουν καλοφαγία και θα κοιτάζουν πώς να ικανοποιήσουν την φιλαρχία και την φιλαργυρία τους. Άλλοτε πάλι έλεγε: -Αν πάς στην έρημο και βρεις μοναχούς που ζουν με άνεση, μην συναναστρέφεσαι μαζί τους. Γίνε φίλος με φτωχό αδελφό, που του λείπει συχνά κι αυτό το ξερό ψωμί και…
ΚΑΙ ο σοφώτατος Αββάς Αγάθων: -Όταν αντιληφθώ πώς ένα πρόσωπο, και το πιο αγαπητό μου ακόμη, γίνεται αφορμή ν’ αποκτήσω καποιο ελάττωμα, κόβω αμέσως κάθε δεσμό μαζί του. ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ να προκόψεις στο καλό, λέει άλλος Πατήρ, μη συγκατοικείς με φθονερό άνθρωπο. ΈΝΑΣ αρχάριος μοναχός ρώτησε κάποιον διακριτικό Γέροντα: -Αν η συμπεριφορά του αδελφού μου με σκανδαλίζει, Αββά, πρέπει εγώ να του ζητήσω συγγνώμη; -Ζήτησέ του συγγνώμη, αποκρίθηκε ο Γέροντας, αλλά πάψε να τον συναναστρέφεσαι. Δεν ακούς τον Μέγα Αρσένιο τί συμβουλευει; Με όλους έχε αγάπη, αλλά από όλους άπεχε. ΑΝ ΔΕΝ…
ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ανέβηκε στην σκήτη η μητέρα του Οσίου να δει τα πέντε της παιδιά που ασκήτευσαν εκεί. Δεν την δέχτηκαν όμως και η γριούλα κάθισε έξω από την καλύβα τους και έκλαιγε απαρηγόρητη. -Γιατί κλαις; την ρώτησε από μέσα ο Αββάς Ποιμήν. -Αφήστε με να σας δω για λίγο, παιδιά μου, για να σβήσει η φλόγα της καρδιάς μου, έλεγε εκείνη χύνοντας πιο πολλά δάκρυα. -Εδώ προτιμάς να μας δεις ή στον ουρανό; την ρώτησε πάλι. -Αν δεν σας δω εδώ, είναι βέβαιο πώς θα σας δω εκεί; -Αν φανείς γενναία και υπομείνεις αγόγγυστα τον χωρισμό μας, απάντησε ο…
ΑΛΛΟΣ καλόγερος είχε αδελφό στον κόσμο φτωχό οικογενειάρχη. Τον λυπόταν που βασανιζότανε και τον βοηθούσε από τα λίγα που κέρδιζε από το εργόχειρό του. Μα όσο πιο πολύ του έδινε, τόσο εκείνος και τα παιδιά του υπέφεραν από πείνα και στέρηση. Στενοχωρημένος ο καλόγερος γύρεψε την συμβουλή κάποιου πνευματικού γέροντα. -Αν θέλεις να με ακούσεις, του είπε εκείνος, πάψε να τον ελεείς. Όταν ξαναέρθει να σου ζητήσει, πες του: Εγώ, αδελφέ μου, όταν είχα σου έδινα, τώρα όμως βρέθηκα σε ανάγκη. Βοήθησέ με κι εσύ από την δουλειά σου. Αν σου φέρει τίποτε, δώσε το ελεημοσύνη σε φτωχό ή άρρωστο…
ΑΛΛΟΣ καλόγερος είχε αδελφό στον κόσμο φτωχό οικογενειάρχη Τον λυπόταν και τον βοηθούσε από τα λίγα που κέρδιζε από το εργόχειρό του. Μα όσο πιο πολύ του έδινε, τόσο εκείνος και τα παιδιά του υπέφεραν από πείνα και στέρηση. Στενοχωρημένος ο μοναχός, συμβουλεύτηκε έναν άγιο Γέροντα. - Αν θέλεις να μ’ ακούσεις, του είπε εκείνος, πάε να τον ελεείς. Όταν ξαναέρθει να σου ζητήσει, πες του: Εγώ, αδελφέ μου, όταν είχα σου έδινα, τώρα όμως βρέθηκα σε ανάγκη. Βοήθησέ με κι εσύ από την δουλειά σου. Αν σου φέρει τίποτε, δώσε το έλεημοσύνη σε φτωχό ή άρρωστο και ζήτησέ του…
ΈΝΑΣ ΝΕΟΣ μοναχός κυριεύτηκε γρήγορα από την επιθυμία να δει τους γονείς του. Ζήτησε άδεια από τον Γέροντά του να πάει για μερικές ημέρες στην πατρίδα του. Εκείνος, βλέποντας την αδυναμία του υποτακτικού του, αναστέναξε βαθιά και του είπε: -Εγώ σ’ αφήνω να πας, παιδί μου, αλλά βάλε καλά στο νου σου αυτό που θα σου πώ: Όταν ξεκινούσες από την πατρίδα σου για δω, είχες μαζί σου συνοδοιπόρο τον Θεό. Ξεκινώντας από δώ για την πατρίδα σου, θα είσαι τελείως μόνος. Σ’ ΑΛΛΟΝ αρχάριο αδελφό, που πρόθυμα ξεκινούσε για την πόλη, ο ίδιος Γέροντας έλεγε: -…
ΔΥΟ ΜΟΝΑΧΟΙ, διηγείται ένας Άγιος Ερημίτης που είχε από τον Θεό διορατικό χάρισμα, ήρθαν κάποτε να μείνουν σε δυό παλιά κελλιά, όχι πολύ μακριά από την καλύβα του. Ο ένας ήταν από ξένη χώρα, ο άλλος εντόπιος. Ο εντόπιος προόδευσε γρήγορα στα πνευματικά. Ο ξένος φαινόταν μάλλον αμελής. 'Ύστερα από μερικά χρόνια αρρώστησε ξαφνικά ο ξένος και πέθανε. Είδα τότε πλήθος αγγέλων να οδηγούν την ψυχή του στον Παράδεισο. Προτού όμως μπει μέσα έγινε εξέταση, αν θα τον άφηναν ή όχι. Άκουσα τότε φωνή να λέει: -Ήταν πραγματικά λίγο αμελής, αλλά ανοίξτε του γιατί υπέμεινε την ξενιτεία. Μετά από καιρό…