Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Ενέχυροο θάνατος του ΧριστούΜην απελπιστής, επειδή κινδυνεύεις. Έχεις στήριγμα ασφαλές. Δεν θα έδινε τον Υιό Του ενέχυρο, αν ο Θεός πατέρας δεν φλεγόταν από υπερβολική αγάπη για μας. Ώστε και αν ακόμα πεθάνης, θα ζήσης, διότι και Αυτός πέθανε. Είτε, λοιπόν, πεθάνουμε, είτε ζούμε, μαζί με Εκείνον, τον Ιησού, θα ζήσουμε. Είναι αδιάφορο αυτό· καθόλου δεν με ενδιαφέρει είτε ζω είτε πεθάνω, γιατί μαζί Του θα είμαστε.Ε.Π.Ε. 22,538η δύναμις του ΧριστούΈχω ενέχυρο την υπόσχεσί Του. Νομίζετε, ότι στη δική μου δύναμι στηρίζομαι; Κρατάω καλά το δικό Του γραμμάτιο. Αυτό είναι η βακτηρία μου, αυτό η ασφάλειά μου, αυτό το ακύμαντο…
211.«εν ταις του Υιού χερσί, την Παναγίαν παρατίθεται ψυχήν». Κατά την ιστορική και εικονογραφική παράδοσι, η Θεοτόκος παρέδωσε το πνεύμα της «εις χείρας του εαυτής Υιού και Θεού». Έτσι, βλέπομε ότι στη Κοίμησι της Θεοτόκου παρέστη ολόκληρο το σώμα της Εκκλησίας, με επί κεφαλής τον Κύριο Ιησού. Η Εκκλησία κηδεύει το σώμα της θεομήτορος και η Κεφαλή της, ο Κύριος Ιησούς, παραλαμβάνει την παναγία ψυχή της στον Ουρανό. Η Θεοτόκος είχε παραστεί στις τελευταίες στιγμές του Εσταυρωμένου. Τώρα ο Κύριος συμπαρίσταται στις τελευταίες στιγμές της Παναγίας Μητέρας του. Τότε ο Ιησούς παρέδωσε την Μητέρα του στη φροντίδα του Αποστόλου…
191. «κρατάς κάθε λογισμό που τρέφει και ωφελεί την ψυχή και ρίχνεις πέρα, πριν καν το δοκιμάσης, κάθε τι που άχρηστο σου είναι και βλαβερό». Οι λογισμοί της Παρθένου! Ο απόκρυφος κόσμος της, ο θησαυρός των μυστικών λόγων! Η Θεοτόκος μίλησε λίγο, σιώπησε περισσότερο, μα πιο πολύ συλλογίστηκε περισσότερο. Ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια μυστικών λογισμών μέσα στον βαθύ απόηχο της σιωπής. Η Θεοτόκος πρέπει να θεωρήται και η πρώτη των χριστιανών μυστικών. Η πρώτη των θεωρητικών, της vita contemplativa. Είναι η «παρακαθήσασα παρά τους πόδας του Ιησού» Μαρία, η οποία «την αγαθήν μερίδα εξελέξατο» (Λουκ. ι΄ 39, 42). Ωραία…
190.«καρδιά καθαρή κι’ αμόλυντη, που βλέπει και ποθεί τον Θεό» Η Θεοτόκος συνειδητοποίησε και έζησε προσωπικά τη σχετική διδαχή του Χριστού: «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. ε' 8). Ο μακαρισμός αυτός του Χριστού ισχύει κατά πρώτον λόγο για τη Θεομήτορα. Διότι αυτή κράτησε την καρδιά της «καθαρή κι’ αμόλυντη», περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο στον κόσμο. «Η Παναγία υπήρξεν υπερτέρα όχι μόνον από κάθε μολυσμόν της σαρκός, αλλ’ ανώτερα και από αυτούς τους μολύνοντας διαλογισμού» (Γρ. Παλαμάς, X, 71) . Η ορθόδοξη Εκκλησία, άλλωστε, δέχεται τη «σχετική αναμαρτησία» της Θεομήτορος. Γι’ αυτό και…
Ταπεινή εξομολόγηση στον Χριστό Γέροντα, ποιά προετοιμασία χρειάζεται να κάνουμε για την προσευχή;Ανάλογη με την προετοιμασία που κάνουμε για την Θεία Κοινωνία. Εκεί έχουμε Θεία Κοινωνία, εδώ Θεία επικοινωνία. Όταν κοινωνούμε, παίρνουμε μέσα μας τον Χριστό και έρχεται η Θεία Χάρις. Με την προσευχή έχουμε συνέχεια επικοινωνία με τον Χριστό και δεχόμαστε με άλλον τρόπο την Θεία Χάρη. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό! Τότε κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού, τώρα επικοινωνούμε με τον Θεό. Όπως λοιπόν για την Θεία Κοινωνία επιβάλλεται να εξομολογηθεί κάνεις στον Πνευματικό, έτσι και για την προσευχή, που είναι θεία επικοινωνία, πρέπει να κάνη μια ταπεινή…
ΥΠΟΜΝΗΜΑ -Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο- Ερμηνεία πατερική & θεολογική του Ευαγγελίου του ΛουκάΤο ερμηνευτικό Υπόμνημα του Π.Ν. Τρεμπέλα μεταφρασμένο στη νεοελληνική γλώσσα Μετάφραση αρχιμ. Νικόλαος Πουλάδας Κεφάλαιο 14 Στίχ. 15-24. Η παραβολή του μεγάλου δείπνου.14.15 ᾽Ακούσας(1) δέ τις τῶν συνανακειμένων(2) ταῦτα εἶπεν αὐτῷ, Μακάριος ὅς φάγεται ἄριστον(3) ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ(4).15 Όταν τ’ άκουσε αυτά κάποιος από κείνους που έτρωγαν μαζί με τον Ιησού,του είπε: «Μακάριος όποιος πάρει μέρος στο τραπέζι της βασιλείας του Θεού».(1) Και αφού συγκινήθηκε από αυτά που λέχθηκαν (b)· η ανάσταση των δικαίων αυτομάτως οδήγησε στην ιδέα της βασιλείας του Θεού (p), διότι η ανάσταση…
186.«Επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου» (Πραξ. β' 4). Στο «άπαντες» συμπεριλαμβάνεται και η Θεομήτωρ, η οποία ήταν το κεντρικό πρόσωπο της πρώτης εκκλησιαστικής κοινότητος. Η Θεοτόκος έλαβε το Άγιον Πνεύμα, κατά την Πεντηκοστή, ακριβώς όπως και οι Άγιοι Απόστολοι του Χριστού. Κατά τον Ευαγγελισμό, το Άγιο Πνεύμα την εκαθάρισε από το προπατορικό αμάρτημα και επραγματοποίησε τη σύλληψι του Ιησού. Κατά την Πεντηκοστή, το Άγιο Πνεύμα της εξασφαλίζει τον προσωπικό της αγιασμό. Με την διπλή αυτή πλήρωσί της από το Άγιο Πνεύμα, η Θεοτόκος θα βιώση, μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, το μυστήριο του Χριστού και θα φθάση στις ύψιστες βαθμίδες…
185.«ήσαν προσκαρτερούντες... σύν γυναιξί και Μαρία τη μητρί του Ιησού» (Πραξ. α΄ 14). Η Θεοτόκος, μετά την Ανάστασι και Ανάληψι του Κυρίου Ιησού παρέμεινε μέσα στους κόλπους της εκκλησιαστικής κοινότητος και διότι η Θεοτόκος ήταν η πρώτη «πιστεύσασα», αλλά και διότι αυτή ήταν η τελευταία επιθυμία του Υιού της. Το «ιδού η μήτηρ σου» (Ίω. ιθ' 27) που ο Εσταυρωμένος είπε στον ηγαπημένον μαθητήν, τον Ιωάννην, απευθυνόταν σ’ ολόκληρο τον κύκλο των πρώτων Μαθητών, σ’ ολόκληρη την Εκκλησία. Έτσι η Θεομήτωρ έγινε πια και μητέρα της πρώτης εκείνης Εκκλησίας. Τη θέσι της Θεοτόκου μέσα στην Εκκλησία την καθώρισε ο…
184. «την ωραιότητα της Παρθενίας σου» Η Αειπαρθενία της Θεοτόκου είναι το βασικό στοιχείο της ωραιότητάς της. Και η ωραιότης της Παρθένου οφείλεται κυρίως στην παρθενική της ύπαρξι. Η Αειπαρθενία της Θεοτόκου είναι το μοναδικό της κόσμημα. Στη βυζαντινή αγιογραφία, η αειπαρθενία εικονίζεται με τα τρία χρυσά άστρα που φέρει η Θεοτόκος στη σκέπη της Κεφαλής της και στους ώμους της. Τα τρία αυτά άστρα συμβολίζουν την τριπλή της παρθενία: προ, εν και μετά τόκον. Το επίθετό της «πεποικιλμένη», καταστόλιστη, το οφείλει κυρίως η Θεοτόκος στα τρία αυτά χρυσά άστρα. Οι στρατιωτικοί, με υπερηφάνεια φέρουν επάνω στην επίσημη στολή…
183.«τη αγνεία εσφραγισμένη και παρθενία φυλαττομένη» Η Θεοτόκος είναι η «Αειπάρθενος». Φέρει επάνω της τη σφραγίδα της Παρθενίας. Την εσφράγισε, την καθιέρωσε, τη διαφύλαξε και την εδόξασε ο Θεός. Η Παρθένος είναι το αριστούργημα και το καλλιτέχνημα της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο και τον κόσμο. Εάν η Εύα ήταν το δημιούργημα της αγάπης του Θεού για τον Αδάμ (πρβλ. «ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν κατ' αυτόν», Γεν. 6' 18), η δεύτερη Εύα, η Θεοτόκος ήταν το δημιούργημα της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα ολόκληρη. Η Εύα πλάσθηκε για έναν άνθρωπο, η Παρθένος…