Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
250. «εξαιρέτως της Παναγίας αχράντου». Η Παναγία δεσπόζει στη δημόσια λατρευτική Σύναξι των πιστών, στη θεία Λειτουργία. Η πρώτη Εκτενής (=μεγάλη) Ικεσία ολοκληρώνεται με μνημόνευσι της Θεοτόκου: «Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες...»! Η πρώτη προσευχή της εκκλησιαστικής Συνάξεως αναφέρεται στις πρεσβείες της Θεομήτορος: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς»! Μετά τον καθαγιασμό των τιμίων Δώρων, ο Ιερεύς διακηρύττει εκφώνως, ότι η θυσία του Σώματος και Αίματος του Κυρίου προσεφέρθη «εξαιρέτως», ιδιαιτέρως προς τιμήν και δόξαν «της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, δεσποίνης ημών Θεοτοκου...»! Η Παναγία εξακολουθεί να…
249. «μόνη υπάρχεις απλανής οδηγία των πιστών». Η Παναγία δεν είναι μόνο προστάτις, αλλά και οδηγός των πιστών. Είναι η Οδηγήτρια, που οδηγεί σταθερά τους πιστούς στον προορισμό τους, στην πατρίδα τους: τη βασιλεία του Θεού! Οδηγός γίνεται εκείνος που γνωρίζει καλά τα διάφορα μέρη, τους δρόμους, τα μονοπάτια. Και τα γνωρίζει διότι ασφαλώς τα περπάτησε προηγουμένως και τα γνώρισε ο ίδιος πέτρα με πέτρα, βράχο με βράχο, πιθαμή με πιθαμή. Τέτοιοι είναι οι οδηγοί που οδηγούν τον στρατό μέσα από τα παρθένα δάση. Τέτοιοι οδηγοί προπορεύονται στις ορειβατικές ή εκδρομικές ομάδες που ανεβαίνουν στις πανύψηλες κορφές των βουνών.…
248. «χαίρε, καλή κουροτρόφε Παρθένων» Η Παναγία, ειδικώτερα είναι προστάτις και «καλή κουροτρόφος (=παιδαγωγός) των Παρθένων, των αφιερωμένων δηλαδή ψυχή και σώματι στον Θεό και την Εκκλησία Του, των Μοναχών. Η Αειπάρθενος τειχίζει τους Παρθένους με τις πρεσβείες και τη θερμή προστατευτική παρουσία της. Είναι «τείχος των Παρθένων». Αν οι απλοί πιστοί έχουν ανάγκη θείας βοηθείας, πολύ περισσότερο εκείνοι απ’ αυτούς που κλήθηκαν να ζήσουν μια ζωή υπερφυσική και ουρανία,«εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ» (Μαρκ. ιβ' 38). Η ζωή της αφιερώσεως και της ουσιαστικής ψυχοσωματικής παρθενίας (βλ. σχετικό σημείωμα) είναι βέβαια χάρισμα και κλήσις Θεού. Αυτό όμως…
Η Θεοτόκος γνωρίζει τον αγώνα που κάνουν οι πιστοί και τα εμπόδια που συναντούν. Γνωρίζει τί σημαίνει ν’ αγωνίζεται κανείς εναντίον της φύσεώς του, του περιβάλλοντός του, του «κόσμου». Γνωρίζει πόσο φοβερά είναι «τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού τα καθ' ημών δολίως κινούμενα». Και από το άλλο μέρος γνωρίζει τις ασθενικές μας δυνάμεις... Για όλους αυτούς τους λόγους, η Παναγία επισκιάζει ιδιαίτερα τους πιστούς με τη χάρι της, «ον τρόπον όρνις... τα νοσσία εαυτής» (Ματθ. κγ' 37). Μέσα στο ναό μας θερμαίνει με την παρουσία της. Και οπτικά ακόμα, καθώς τη βλέπουμε στην κόγχη του Ιερού έχομε την αίσθησι ότι…
226.«σε κεκτήμεθα εν πειρασμοίς σωτηρίαν». Οι πρεσβείες της Θεοτόκου καλύπτουν γενικά μεγάλο φάσμα της ζωής, των αναγκών και των ψυχοσωματικών προβλημάτων των ανθρώπων. Γι’ αυτό και οι πιστοί καταφεύγουν στις πρεσβείες της Θεοτόκου για τους πάσης φύσεως «πειρασμούς» (πρβλ. «πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών») και τα διάφορα περιστατικά της καθημερινής ζωής των. «Η Παρθένος, φέροντας το Ωμοφόριο προστατεύει την ανθρώπινη φύσι και την καλύπτει με τη μητρική προστασία. Το Ωμοφόριο αποτελεί σημείο μόνο της μητρικής της προστασίας χωρίς κανένα ίχνος ιερατικής εξουσίας» (Ευδοκίμοφ,313). Οι πιστοί καταφεύγουν στις πρεσβείες της Θεοτόκου κατ’ αρχήν για τους σωματικούς πειρασμούς…
225.«Λιτανεύουσιν... τω σω προσώπω... οι κεκτημένοι τον πλούτον της χάριτος». Ο ύμνος αυτός είναι εμπνευσμένος από τον 44ο Ψαλμό (στ. 13). «Το πρόσωπόν σου λιτανεύουσιν οι πλούσιοι του λαού»! Ο προφητικός αυτός στίχος που αναφέρεται στο μεσιτικό έργο της Θεοτόκου, εφαρμόστηκε κατά γράμμα: Οι πλούσιοι της χάριτος του Θεού, οι άνθρωποι της πίστεως και της αγάπης προς την Παναγία την ικετεύουν κάθε στιγμή και ζητούν την ευμένεια και την εύνοια του προσώπου της. Ιδιαίτερα όμως «λιτανεύουν» το πανάγιο πρόσωπο της θεομήτορος όσοι από τους πιστούς έχουν το Μεγάλο χάρισμα της Ιερωσύνης και το θεομητορικό χάρισμα της Παρθενίας. Οι διάκονοι,…
224.«παρρησίαν έχει πρός τον τεχθέντα εξ αυτής του πρεσβεύειν». Το πρεσβευτικό λειτούργημα είναι αποτέλεσμα και καρπός της «παρρησίας», που έχει η Παναγία, καθώς και οι Άγιοι μπροστά στον Θεό. Για το χάρισμα αυτό της «παρρησίας» γράφει ο απόστολος Παύλος τα εξής: Εν ω (Χριστώ) έχομεν την παρρησίαν (=το θάρρος) και την προσαγωγήν (=το πλησίασμα) προς τον Θεόν εν πεποιθήσει δια πίστεως αυτού» ( Εφεσ. γ΄ 12) . Για τη σχέσι, ειδικώτερα, της «παρρησίας» των Αγίων και της προσευχής των υπέρ ημών γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Αυτή εστίν η παρρησία ην έχομεν προς αυτόν (τον Θεόν), ότι εάν τι αιτώμεθα…
222. «σε μεσίτριαν έχω» Η ορθόδοξη ευσέβεια αποδίδει στην Παναγία και τον τίτλο της Μεσίτριας. Στην πραγματικότητα όμως ένας είναι ο «Μεσίτης», ο μεσολαβητής και συμφιλιωτής ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους. «Εις μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς» (Α' Τιμ. β' 5) . Το μεσολαβητικό και λυτρωτικό λειτούργημα δεχόμαστε ότι ανήκει απόλυτα στον Θεάνθρωπο Κύριο. Στην Παναγία αποδίδομε τον τίτλο της Μεσιτρίας, επειδή είναι μητέρα του Μεσίτου (πρβλ. «πολλά ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου») και πάντοτε με την έννοια της πρεσβευτρίας. Η Θεοτόκος είναι μεσίτρια υπό την έννοια ότι δεν παύει να πρεσβεύη και ικετεύη για…
221. «ημέρας και νυκτός πρεσβεύεις υπέρ ημών». Ο Κύριος Ιησούς, πέρα από την τιμή και τη δόξα που χάρισε στη θεομήτορα, της εμπιστεύθηκε και ένα ύψιστο λειτούργημα: το πρεσβευτικό η μεσιτικό λειτούργημα. Την ανάδειξε δηλαδή Πρεσβευτή και Μεσίτρια, πρώτη και εδώ ανάμεσα σ’ όλους τους Πρεσβευτάς (τους Αγίους) που είναι διαπιστευμένοι στον ουράνιο θρόνο. Διότι ανάμεσα σ’ όλους αυτούς, η Παναγία «προΐστατα πρεσβεύουσα». Η Παναγία Θεοτόκος πρεσβεύει γενικά υπέρ των ανθρώπων και του κόσμου. Οι πρεσβείες της όμως αναφέρονται και σε επί μέρους θέματα και προβλήματα της ατομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής και ιστορίας των ανθρώπων. Είναι χαρακτηριστικό, ότι,…
220 «την ζώνην την σεπτήν του αχράντου σου σκήνους υμνούμεν» Η Εκκλησία τιμά τα άγια και ιερά λείψανα είτε του σώματος των Αγίων είτε αντικειμένων που ανήκαν σ’ αυτούς. Ανάμεσα στα ιερά αυτά λείψανα, εξέχουσα θέσι μέσα στην Εκκλησία κατέχουν η αγία Ζώνη και η αγία Εσθής της Θεοτόκου, όπως είδαμε προηγουμένως. Η Θεοτόκος αξιώθηκε να δεχθή δύο φορές τη χάρι του Αγίου Πνεύματος ,αλλά και μετά την Πεντηκοστή κατώρθωσε να επιτύχη τον μέγιστο βαθμό αγιασμού μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Έτσι, έγινε η Παναγία, ένα ζωντανό δηλαδή μυροδοχείο γεμάτο με τα αρώματα και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.…