"Είχα τους λόγους μου που δεν ήθελα να έχει ο κόσμος νόημα, κατά συνέπεια, έπαιρνα ως δεδομένο ότι δεν είχε κανένα νόημα, και μπορούσα χωρίς καμιά δυσκολία να βρίσκω επαρκή επιχειρήματα γι΄αυτή μου την υπόθεση.Ο φιλόσοφος που δεν βρίσκει νόημα στον κόσμο, δεν ασχολείται αποκλειστικά με ένα πρόβλημα καθαρά μεταφυσικό, αλλα προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν υπάρχει λόγος να μην κάνει αυτό που θέλει ή γιατί οι φίλοι του να μην αναρριχηθούν στην πολιτική εξουσία και να κυβερνήσουν με τρόπο που θα εξυπηρετήσει περισσότερο τα δικά τους συμφέροντα...
Όσο για μένα, η φιλοσοφία του ότι στη ζωή δεν υπάρχει νόημα ήταν στην ουσία ένα όργανο απελευθέρωσης, σεξουαλικής και πολιτικής".
(ALDOUS HUXLEY, αθειστής)
"Κάποτε συζητούσα με μια κοπέλα που δεν άντεχε πλέον τον Χριστιανισμό, επειδή πίστευε πως δεν είχε σχέση με την Ιστορία και δεν διέθετε κανένα τεκμηριωμένο στοιχείο. Είχε πείσει τους πάντες ότι είχε κάνει την έρευνα της και ως αποτέλεσμα των πανεπιστημιακών της σπουδών είχε καταλήξει σε σημαντικά διανοητικά προβλήματα. Κανένας δεν είχε καταφέρει να την πείσει για την αλήθεια του Χριστού, επειδή την πλησίαζαν καθαρά διανοητικά για να απαντήσουν στις πολλές κατηγορίες που είχε κατά του Χριστιανισμού.
Εγώ την άκουσα, και μετά της έκανα πολλές ερωτήσεις. Μέσα σε τριάντα λεπτά είχε παραδεχθεί ότι είχε κοροϊδέψει τους πάντες και ότι είχε καλλιεργήσει αυτές τις αμφιβολίες κατανόησης για να δικαιολογήσει την ηθική της.
Πρέπει κανείς να απαντήσει το βασικό ερώτημα – όχι της επιφανειακές υπεκφυγές, που συνήθως φαίνονται απο μακριά!
Ένας φοιτητής μού είπε κάποτε ότι είχε πρόβλημα κατανόησης με το Χριστιανισμό και γι΄αυτό του ήταν αδύνατο να δεχθεί Σωτήρα του το Χριστό. «Γιατί δεν μπορείς να πιστέψεις;» τον ρώτησα: «Η Καινή Διαθήκη δεν είναι αξιόπιστη» μου απάντησε. «Αν σου αποδείξω ότι η Καινή Διαθήκη είναι απ΄τα πιο αξιόπιστα κείμενα της αρχαιότητας, θα πιστέψεις;» τον ξαναρώτησα.
«’Οχι!» είπε με στόμφο. «Το πρόβλημά σου δεν είναι στο μυαλό αλλά στη θέλησή σου» του απάντησα.
Ένας τελειόφοιτος πανεπιστημίου μετά απο μια διάλεξη που έκανα με θέμα «Η Ανάσταση: Φάρσα ή Ιστορία;» με βομβάρδισε με ερωτήσεις ανακατεμένες με κατηγορίες (αργότερα έμαθα ότι αυτό το έκανε με κάθε Χριστιανό ομιλητή).
Τελικά, μετά απο σαράντα πέντε λεπτά διαλόγου τον ρώτησα: «Αν σου αποδείξω πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Χριστός αναστήθηκε και είναι ο Υιός του Θεού, θα το ξανασκεφτείς να γίνεις Χριστιανός;»
Η άμεση και με έμφαση απάντηση του ήταν: «’Οχι!»
(Από το βιβλίο "Ζητώ αποδείξεις" Josh McDowell εκδ. ο Λογος σελ. 45-46)
ΚΑΒΑΦΗΣ
ο Καβάφης στο ποιήμα του «Τα παράθυρα»:
«Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται.. ή δεν μπορώ να τα βρώ.
Και ίσως καλύτερα να μη τα βρώ.
Ίσως το φώς να είναι μιά νέα τυραννία!
Ποίος ξέρει, τι καινούργια πράγματα θα δείξει!».....
ΙΕΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ
"Γιατί όμως «η αλήθεια γεννά το μίσος». Αν όλοι θέλουν την ευτυχία, που δεν είναι άλλη απο την χαρά της αλήθειας, τότε γιατί «ο κήρυκας της αλήθειας σου εγινε εχθρός τους»; Γιατί λοιπόν;
Μήπως επειδή ο κόσμος αγαπά την αλήθεια, που εννοεί να βλέπει ως αλήθεια ακόμη και την πλάνη του; Ή μήπως επειδή δεν θέλει να παραδεχτεί οτι εξαπατήθηκε, δεν θέλει να τον πείσουν ότι σφάλλει;
Αγαπούν το φώς της, αλλά μισούν τον έλενχό της. Δεν θέλουν να εξαπατώνται, αλλά θέλουν μόνο να εξαπατούν. Την αγαπούν όταν τους ανακαλύπτετε, αλλά την μισούν όταν τους αποκαλύπτει.
Αλλά να ποιά θα είναι η αμοιβή τους: η αλήθεια θα ξεσκεπάσει αυτούς που την αρνούνται, αλλά γι αυτούς θα μένει πάντα σκεπασμένη.
Ναι, έτσι είναι ο νους του ανθρώπου! Δες τον, πόσο είναι τυφλός και αδύναμος, ντροπιασμένος και ατιμασμένος. Θέλει να κρύβετε, αλλά να μην του μένει τίποτε κρυφό!
Και ιδού η τιμωρία του: δεν μπορεί να κρυφτεί απο την αλήθεια, αλλά η αλήθεια τού μένει κρυμμένη.
Όμως και μέσα σε όλη αυτή την αθλιότητα,περισσότερο χαίρετε με την αλήθεια παρά με το ψεμα.
Ευτυχία θα νιώσει μόνο όταν αποτινάξει κάθε μέριμνα και ευφρανθεί με τη μοναδική αλήθεια, την αρχή παντός του αληθινού".
(Εξομολογήσεις Ιερού Αυγουστίνου. εκδ. Πατάκη)