-Γέροντα, επειδή ακόμη ζω στον κόσμο, αν είναι ευλογημένο, να μου πείτε
πώς θα προφυλαχθώ από τον περισπασμό του κόσμου.
-Σχετικά με αυτό το θέμα θα βρής στον Αββά Ισαάκ. Μελέτησε τις τέσσερις πρώτες
σειρές του Α' Κεφαλαίου, με τις οποίες και να ασχοληθείς.
Λέει ο Άγιος: φόβος του Θεού είναι αρχή της αρετής, ο οποίος φόβος, ως λέγουσι,
γεννάται από την πίστιν και σπείρεται εις την καρδίαν του ανθρώπου, όταν ο νους αυτού,
αφού αποχωρισθεί από τον περισπασμόν του
κόσμου και συνάξει τους συλλογισμούς αυτού τους
περιπλανώμενους τήδε κακείσε, καταγίνηται εις την μελέτην της
μελλούσης αποκαταστάσεως της ψυχής». Είναι αλήθεια ότι για την πνευματική
αυτήν εργασία χρειάζονται και οι κατάλληλες προϋποθέσεις, τις όποιες
δεν έχεις προς το παρόν. Μία ανάλογη όμως πνευματική εργασία, που μπορείς
να κάνης τώρα που βρίσκεσαι ακόμη στον κόσμο, είναι η εξής: Όταν ο νους σου
είναι αργός και δεν λέει την ευχή ή όταν θέλης να ξεκουραστείς λίγο από αυτή
διότι η ευχή είναι λιγάκι κουραστική στην αρχή, επειδή υπάρχουν ακόμη πάθη μέσα μας,
να προσπαθείς να δίνης εργασία στον νου σου, για να μη βρίσκει ευκαιρία ο διάβολος
να σπέρνει τα δικά του. Μια εργασία που μπορεί να δώση κανείς στον νου του,
για να τον συμμαζέψει, είναι η μνήμη του θανάτου. Αλλά, επειδή εσείς οι γυναίκες
αφορμή θέλετε, για να σας πιάση η απελπισία, η λεγάμενη κακομοιριά,
γι’ αυτό καλύτερα είναι να ζής συνέχεια τα
γεγονότα της Καινής Διαθήκης. Να αρχίζεις από τον Ευαγγελισμό και να τελειώνεις
στην Σταύρωση, και ο νους σου να περιστρέφεται γύρω από αυτά.
Όταν κατορθώσεις ο νους σου να περιστρέφεται μόνο γύρω από αυτά τα θεία γεγονότα,
τότε θα σου γίνη η εσωτερική αλλοίωση και αυτό θα είναι η ανάστασή σου.
-Γέροντα, με συγκινεί το απόστιχο: «Νυγείσης σου της πλευράς, Ζωοδότα,
κρουνούς αφέσεως πάσιν εξέβλυσας ζωής και σωτηρίας».
-Είναι να μη σε συγκινεί; Όταν ο νους είναι στον Σταυρό, στην «τετρωμένην πλευράν»
του Χριστού, στα καρφιά, στην χολή, στο όξος, και γενικά σε όσα έπαθε ο Χριστός για μας,
καρφώνεται εκεί και δεν γυρίζει. Τότε η ψυχή προσεύχεται απερίσπαστη στον Εσταυρωμένο Χριστό
για τον εαυτό της και για όλες τις ψυχές ζώντων και κεκοιμημένων, για να τις ελεήσει ο Χριστός,
ο Οποίος πληγώθηκε για όλους μας. Ο νους είναι ένα αναρχικό παιδί,
ένα άτακτο και αδέσποτο παιδί, που θέλει να γυρίζει συνεχώς εδώ κα εκεί και να αλητεύει.
Από αυτόν όμως εξαρτάται η ζωή και η σωτηρία μας. Αν τον συμμαζέψουμε κα τον παιδαγωγήσουμε,
ησυχάζει, γίνεται καλό παιδί και νοικοκυρεύεται. Γι’ αυτό, όσο μπορείτε,
να μην αφήνετε τον νου σας να γυρίζει. Να τον εκπαιδεύσετε πνευματικά, να τον μάθετε
να συχνάζει στο σπίτι του, στον Παράδεισο, κοντά στον Πατέρα του, τον Θεό.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.183-184)