"Βρέ τί πάθαμε..."
Κάποια άλλη φορά συζητούσαμε για το μαγνητόφωνό του,
από το οποίο άκουγε, πότε πότε, βυζαντινή μουσική και είχε χαλάσει
και γι' αυτό χρειάσθηκε να το πάω στην αντιπροσωπεία για επισκευή.
Μου έλεγε: "Καλό είναι το μαγνητόφωνο, όταν ακούμε από αυτό καλά πράγματα.
Μιά μέρα μου τηλεφώνησε μιά κυρία και με ρωτούσε για
προβλήματά της κι εγώ της απαντούσα. Και, χωρίς να μου πεί τίποτε,
έγραψε τη συνομιλία στο τηλέφωνό της, αντιγράψανε την κασέτα
κι άλλες κυρίες στη γειτονιά της και τώρα
την ακούνε και κουτσομπολεύουν. Βρέ τί πάθαμε!
"Ήταν κάτι απροσδόκητο, που στενοχώρησε πολύ το Γέροντα.
Φαίνεται πώς ο Θεός δεν επέτρεψε, για λόγους πού εκείνος γνωρίζει,
να το "δει" εγκαίρως ο Γέροντας και να το προλάβει.
Βέβαια, ο εμφανής λόγος της δυσαρέσκειας του Γέροντα,
ήταν η αποφυγή σκανδαλισμού. Υπήρχε όμως και ο αφανής, γενικότερος λόγος,
της ταπεινοφροσύνής του. Ο Γέροντας, σαν γνήσιος ορθόδοξος αναχωρητής,
έστω μέσα στον κόσμο, αγαπούσε πάντα το "λάθε βιώσας" και τον ενοχλούσε
πολύ η προβολή και η διαφήμισή του, με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό ή άλλο μέσο...
[Γ 318]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, ΆγιοςΠορφύριος, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.249)