[Σημείωση: Η σχέση αυτή με τον Πνευματικό, την οποία προβάλλει ο Όσιος, αναφέρεται πρωτίστως στο μοναχικό βίο & δεν μπορεί να μεταφερθεί αυτούσια & στους μη μοναχούς, όμως μπορούμε να πάρουμε πολλά σπουδαία διδάγματα σχετικά με την αγάπη, την υπακοή στον Πνευματικό & τη γενικότερη σχέση μαζί του, τα οποία ισχύουν για κάθε Χριστιανό, μοναχούς & λαϊκούς ανεξαιρέτως!]
«Να υπακούει στον ηγούμενο. Γιατί αυτή είναι η βάση της ασκητικής πολιτείας. Όπως δηλαδή ο Θεός που είναι Πατέρας και έχει την αξίωση να ονομάζεται πατέρας όλων, απαιτεί απόλυτη υπακοή και πειθαρχία από τους δούλους Του, έτσι και ο πνευματικός πατέρας που ζει ανάμεσα σε ανθρώπους· επειδή προσαρμόζει τις εντολές του προς τους νόμους του Θεού, απαιτεί αναντίρρητη υπακοή. Γιατί, αν αυτός που αφοσιώνεται σε κάποια χειρωνακτική εργασία… υπακούει σε όλα στον τεχνίτη και δεν εναντιώνεται καθόλου στις εντολές του… πολύ περισσότερο εκείνοι που έρχονται για να μάθουν τους κανόνες της ευσέβειας και την ισότητα, αφού πειστούν ότι θα μπορέσουν να μάθουν από τον ηγούμενο αυτή την επιστήμη, θα προσφέρουν στον ηγούμενο ολοκληρωτική πειθαρχία και απόλυτη υπακοή σε όλα και δεν θα ζητήσουν εξηγήσεις για τις εντολές που παίρνουν, αλλά θα εκτελέσουν το έργο για το οποίο διατάχθηκαν. Εάν όμως αγνοούν κάτι από εκείνα που συντελούν στη σωτηρία, τους επιτρέπεται να ρωτούν με κοσμιότητα και με το σεβασμό που πρέπει και έτσι να μαθαίνουν και να εκπαιδεύονται» (Ασκητικαί διατάξεις κεφ. 19, ΕΠΕ 9,488)
«Αυτή την υπακοή είναι ανάγκη να δείχνουν οι ασκητές του Θεού στον ηγούμενο· γιατί…ο Χριστός διάλεξε μαθητές, για να δώσει στους ανθρώπους πρότυπο του αφιερωμένου στο Θεό βίου. Γιατί ο Ηγούμενος δεν είναι τίποτα άλλο, παρά εκπρόσωπος του Σωτήρα, που μεσιτεύει ανάμεσα στο Θεό και στους ανθρώπους και προσφέρει στο Θεό τη σωτηρία αυτών που υποτάσσονται σε αυτόν. Και αυτό το διδασκόμαστε από τον ίδιο το Χριστό που ανέδειξε τον Πέτρο ποιμένα της εκκλησίας Του μετά από τον εαυτό Του… και έδωσε εξουσία σε όλους τους μετέπειτα ποιμένες και δασκάλους της αλήθειάς Του. …Όπως λοιπόν τα πρόβατα υπακούουν στον τσοπάνη και προχωρούν προς την κατεύθυνση που τους δίνει ο τσοπάνης, έτσι πρέπει και οι ασκητές του Θεού να υπακούν στους ηγουμένους, χωρίς να σχολιάζουν τις εντολές όταν είναι καθαρές από αμαρτία, αλλά να τις εκτελούν με κάθε προθυμία και ζήλο» (ο.π. κεφ.22,,ΕΠΕ 9,506-508)
«Να έχεις ως κλειδί την γλώσσα του πνευματικού σου πατέρα. Αυτή να ανοίγει το στόμα σου για να φας ψωμί και αυτή να το κλείνει» (Ασκητικός Α,8,ΕΠΕ 8,116)
«Και αν βρεις τέτοιον οδηγό, να παραδώσεις τον εαυτό σου σε αυτόν και να απαρνηθείς ολοκληρωτικά το δικό σου θέλημα για να βρεθείς καθαρό δοχείο»(Ασκητικός Α,2, ΕΠΕ 8,98)
«Αν όμως λυπάσαι το σώμα σου και ζητάς δάσκαλο συγκαταβατικό προς τα πάθη σου ή για να μιλήσω σαφέστερα, που να συμμερίζεται την πτώση σου, μάταια ανέλαβες το άθλημα της αποταγής του κόσμου, γιατί παρέδωσες στον εαυτό σου στον εμπαθή βίο αφού χρησιμοποίησες τυφλό οδηγό και οδηγείσαι από αυτόν σε λάκκο» (ο.π. Α,3,ΕΠΕ 8,102)
«Εάν λοιπόν βρεις με τη χάρη του Θεού (και θα βρεις οπωσδήποτε εάν ζητήσεις) διδάσκαλο αγαθών έργων, πρόσεξε να μην κάνεις τίποτα αντίθετο με τη γνώμη του. Διότι κάθε πράξη που γίνεται κρυφά από αυτόν είναι κλοπή και ιεροσυλία, που οδηγεί στο θάνατο και δεν ωφελεί και αν ακόμα σου φαίνεται ότι είναι αγαθή. Διότι εάν είναι αγαθή για ποιο λόγο γίνεται κρυφά και όχι φανερά;» (ο.π. ΕΠΕ 8,103-105)