Το κατόρθωμα της υπακοής
Στα νότια της σκήτης των Καυσοκαλυβίων συναντάς μια κακοτράχηλη ερημική περιοχή, όπου και το σπήλαιο – κοντά στην θάλασσα- του αγγελικού ασκητικού Αγίου Νήφωνος (ΙΔ΄ αιών). Κάπου εκεί στις αρχές του περασμένου αιώνος ασκήτευε μαζί με τον υποτακτικό του ο παπα- Νεόφυτος, ο γέροντας του Χατζηγιώργη. Θα πρέπει να ήταν προχωρημένος στην αρετή, αν κρίνουμε το δένδρο από τον καρπό του. Ο π. Γεώργιος δεν λεγόταν ακόμη Χατζηγιώργης, γιατί αργότερα επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους και δέχθηκε το βάπτισμα του Ιορδάνου.
Για την συντήρησί τους σ’ εκείνον τον άγονο τόπο μάζεψαν σ’ ένα λάκκο, σαν σε στέρνα, λίγο νερό και έφτιαξαν ένα μικρό κήπο. Πάνω όμως από την καλύβη τους, μέσα στο άγριο και αδιαπέραστο ρουμάνι, ζούσαν αγριογούρουνα. Ένα απ’ αυτά κατέβαινε κάθε τόσο στον κήπο και σκορπούσε την καταστροφή.
Μεγάλος πειρασμός αυτό το αγριογούρουνο! Πώς να τα βγάλης πέρα μαζί του; Πολλές και διάφορες σκέψεις δημιουργήθηκαν στον παπα- Νεόφυτο. Στο τέλος είδε πως κάποιο νόημα έκρυβε και αυτή η δοκιμασία. Ο Θεός, σκέφθηκε, δίνει μ’ αυτό το αγριογούρουνο μια σπάνια ευκαιρία, να δώση εξετάσεις ο υποτακτικός μου στο μάθημα της υπακοής. Εδώ θα φανή τί γράμματα έμαθε. Πριν από το τολμηρό εγχείρημα προσευχήθηκε πολύ. Έπρεπε να δεχθή εσωτερική πληροφορία. Πράγματι, μια φωνή τον παρεκίνησε να προχωρήση. Και η κρίσιμη ώρα ήρθε.
-Γεώργιε, λέει επιτακτικά στον μαθητή του, θα παραφυλάξης την νύχτα κι όταν δης να κατεβαίνη το αγριογούρουνο στον κήπο, να μου το φέρης δεμένο με την ζώνη σου!
Ο π. Γεώργιος αμέσως συνέλαβε το μυστικό νόημα που είχε η εντολή αυτή, και απτόητος προχώρησε για την πάλη. Ήξερε πως με την ευχή του γέροντα δεν θα διέτρεχε κίνδυνο.
Στα τόσα περιστατικά που συναντούμε στους βίους των οσίων, όπου οι υποτακτικοί αναφωνώντας το « Δι’ ευχών του γέροντος μου…» τιθάσσευαν τα άγρια θηρία προστέθηκε και άλλο ένα. Το θαύμα της υπακοής δεν άργησε να γίνη. Εκείνο το βράδυ το αγριογούρουνο δεμένο, ήμερο σαν αρνάκι, ωδηγήθηκε στον γέροντα! Εκείνος το σταύρωσε και το επετίμησε ν’ απομακρυνθή οριστικά από κοντά τους. Όπως κι έγινε!
(Ιγνάτιος ο Πνευματικός)
( Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Α΄, σελ. 263-264)