προσελθών αυτώ ο πειράζων
Ματθαίου δ' 3

Ο Ιησούς, μόλις ανοίχθηκε στο πέλαγος της αποστολής του, με τα πανιά της υπάρξεώς του ολάνοιχτα απλωμένα στην ορμή του Αγίου Πνεύματος, συνάντησε την τρικυμία των πειρασμών. «Ημέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος υπό του διαβόλου». (Ήταν τόσο εντυπωσιακό το ξεκίνημα του Ιησού, που επροκάλεσε την περιέργεια και την προσοχή του διαβόλου. Ο διάβολος εξαπέλυσε την επίθεσί του, χωρίς να γνωρίζη περισσότερα πράγματα για τη φύσι και την αποστολή του Ιησού, περίμενε μάλιστα την πτώσι του, κάτω απ΄ τους βίαιους και δελεαστικούς πειρασμούς του).
Ο Ιησούς δεν έμεινε αμέτοχος των πειρασμών. Βέβαια οι πειρασμοί του Ιησού ήταν εξωτερικοί. Προέρχονταν από το διάβολο και δεν υπήρχε περίπτωσις να τον προσβάλουν, διότι ο Ιησούς εσωτερικά ήταν απόλυτα καθαρός και αναμάρτητος. Όμως οι πειρασμοί της Ερήμου έδωσαν στον Ιησού τη δυνατότητα να δοκιμάση τους ανθρώπινους πειρασμούς. Ο Ιησούς γνώρισε την υπουλότητα και τη σφοδρότητα των πειρασμών. Μπήκε στον πυρήνα του τυφώνος των πειρασμών. Η μάχη της σωτηρίας μας άρχισε σε μια μονομαχία των αρχηγών των δύο παρατάξεων.
Ο Ιησούς δέχθηκε τους πειρασμούς για τη δική μας ωφέλεια. Για τη δική μας ενίσχυσι. Για να μας δείξη τον τρόπο της αντιμετωπίσεώς των.
Ο Ιησούς δέχθηκε πειρασμούς και γι’ αυτό μπορεί να κατανοήση και να βοηθήση τους πειραζομένους ανθρώπους. O απόστολος το υπογραμμίζει χαρακτηριστικά: «Πειρασθείς (ο Ιησούς) δύναται τοις πειραζομένοις βοηθήσαι» (Εβρ. β' 18). Κάθε φορά που μας πλησιάζει ο πειράζων, ο Ιησούς βρίσκεται κιόλας στο πλευρό μας.
«Πάντα πειρασμόν, ον ήμελλον οι άνθρωποι πειράζεσθαι, πρώτον επειράσθη κατά το ανθρώπινον ο Σωτήρ» (Ωριγένης, L. 1055).

ει υιόc ει του Θεού
Ματθαίου δ' 3

Ο διάβολος θέτει υπό αμφισβήτησι τη θεία ιδιότητα του Ιησού. Κι αυτή την αμφιβολία θέλει να την υποβάλη και στον ίδιο τον Ιησού. Αυτή την τακτική ακολουθεί ο πειράζων από την αρχή. Στον Παράδεισο έθεσε υπό αμφισβήτησι την ειλικρίνεια του Θεού. Και τώρα στη γη, την οποία με την κακία του μετέβαλε από Παράδεισο σε Έρημο, θέτει υπό αμφισβήτησι την θεότητα του Ιησού.
Ο Ιησούς δεν νικήθηκε από τον πειρασμό, όπως ο πρώτος Αδάμ. Όμως ο πειρασμός αυτός εταλαιπώρησε και ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους. Είναι το δάγκωμα, που νοιώθουν πολλοί άνθρωποι, παλαιοί και νέοι, καθώς αντιμετωπίζουν το πρόσωπο του Ιησού. «Ήταν άραγε Θεός ο Ιησούς»;
Η αμφισβήτησις της θεότητος του Ιησού είναι και σήμερα το ισχυρότερο όπλο του διαβόλου. Είναι ο μόνος τρόπος να μείνουν οι άνθρωποι μακρυά απ΄ τον Λυτρωτή. Εάν ο Ιησούς δεν είναι Θεός, τότε δεν μπορεί να είναι Σωτήρ των ανθρώπων. Είναι το μεγάλο δράμα, που παίζεται σε πολλές ψυχές. Μπολιασμένες με την αμφιβολία, στέκουν στο κατώφλι της Εκκλησίας. Μεταξύ πίστεως και απιστίας. Πόσο πρέπει να προσευχώμαστε για τα θύματα αυτής της αμφιβολίας. Για να νικήσουν τον πειρασμό μαζί με τον Ιησού.
«Ο Κύριος και τους πειρασμούς επάγων μη υπερβαίνοντας ημών την δύναμιν, αλλά δοκιμάζων μεν δια της περιστάσεως τους αγωνιστάς της ευσεβείας, ουκ εών δε πειρασθήναι υπέρ ο δύνανται υπενεγκείν» (Μ. Βασίλειος, L. 1055).

(Επισκόπου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, «Εκείνος» Ο Ιησούς Χριστός, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 100-101)