Ένας αμαρτωλός νέος, ο Τζίμμυ, στην πρώτη του εξομολόγηση στον π. Γερβάσιο κλαίει γονυπετής:
- Χάλασα, πάτερ μου, και τις δέκα εντολές και κάτι περισσότερο.
Και τότε ο φωτισμένος γέροντας, ο ο καλοκάγαθος και γεμάτος αγάπη ποιμένας, αφού έθεσε τα χέρια του στους ώμους του παραστρατημένου προβάτου του, τού λέει:
- Σήκω, παιδί μου, αυτή τη στιγμή δεν θέλω να μου πεις τι ακριβώς έκανες και λύπησε στο Θεό. Αρκεί η μετάνοιά σου. Πήγαινε στο σπίτι σου, ετοιμάσου και την Κυριακή να προσέλθεις στην Εκκλησία και να λάβεις τη θεία κοινωνία. Σε μένα δε να έρθεις μετά από μία εβδομάδα. Κατάπληκτος ο Τζίμμι ρώτα, διότι του ήταν απίστευτο αυτό το οποίο άκουσε.
- Εγώ θα κοινωνήσω αυτή την Κυριακή, πάτερ μου;
- Ναι, εσύ, του απαντά ο πατήρ. Συγκινημένος βγαίνει από το ιερό εξομολογητήριο. Τώρα πλέον δεν είναι ο Τζίμι, αλλά το πιστό και μετανοημένο τέκνο του Θεού. Κοινωνεί την Κυριακή, όπως ακριβώς του είχε πει ο πνευματικός του πατέρας, επανέρχεται, εξομολογείται τα πάντα, λαμβάνει ένα μικρό κανόνα και γίνεται πλέον διαπρύσιος κήρυκας του Ευαγγελίου. (Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Οδηγός Εξομολογητικής, Σταμάτα 2016, σελ.209 όπου και η πηγή)
Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
26 Σεπ
Δεν θεωρούσε ότι άξιζε να κοινωνήσει...
Γράφτηκε από τον Sostis