Οι Πατέρες της Εκκλησίας μάς διδάσκουν πως αν δεν προσέξουμε τα πάθη μας γίνονται έξη, δηλαδή συνήθεια. Έτσι μας οδηγούν σε αμαρτίες επαναλαμβανόμενες μέχρις ότου και αυτή η ίδια η αμαρτία στο σύνολο της μας γίνει συνήθεια. Επόμενο και τελικό στάδιο είναι να αναγορεύσουμε την αμαρτία σε κάτι καλό, σε δικαίωμα μας και έτσι να επέλθει ο πνευματικός θάνατος! Αυτή είναι η μεγάλη κατάντια της εποχής μας, ότι δηλαδή έχουμε χάσει τελείως την αίσθηση της αμαρτίας.
Σκεφτόμουν όμως πως ανάλογα μπορούμε να πράξουμε και με τις αρετές. Μπορούμε δηλαδή να ασκούμαστε σ’ αυτές, να τις εφαρμόζουμε στην πράξη μέχρι να μας γίνουν μια καλή συνήθεια, δεύτερη φύση κι έτσι να φτάσουμε να είμαστε ενάρετοι χωρίς να το καταλαβαίνουμε, αποκτώντας έτσι και την ταπείνωση που είναι η αρχή και το επισφράγισμα όλων των αρετών! Όσο οδεύουμε προς τα έσχατα χρόνια η ψαλίδα ανάμεσα στο κοσμικό και το πνευματικό φρόνημα θα ανοίγει όλο και περισσότερο. Όσο λοιπόν ο κόσμος θα αγαπά την αμαρτία ολοκληρωτικά, ανάλογα πρέπει να φέρονται και οι χριστιανοί. Η ενάρετη ζωή μας να είναι η καθημερινή μας ομολογία πίστεως!
Αγαπάμε την αρετή, την ποθούμε γιατί ποθούμε το Χριστό μας, την προσωποποίηση της αρετής. Αυτός μας είπε ‘ μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται’ (Ματθ.ε΄,4) Εδώ ο Κύριος ‘ δικαιοσύνην’ εννοεί κυρίως την ενάρετη ζωή, την τελειότητα και την αγιότητα. Κι αυτοί που διψούν γι’ αυτά θα χορταστούν και σ’ αυτή τη ζωή και πολύ περισσότερο στην άλλη, την αιώνια ζωή κοντά Του! Αγαπώ το Θεό, την Παναγία και τους Αγίους σημαίνει και ότι θέλω να τους μοιάσω. Να τους μιμηθώ. Όχι μόνο να τους επικαλούμαι ως θαυματουργούς! Αλλά και ως ενάρετους! Άλλωστε το πιο αξιοθαύμαστο στη ζωή των Αγίων δεν είναι τα θαύματα τους αλλά η αγία και ενάρετη ζωή τους, ο αγώνας τους, το αίσιο και δίκαιο τέλος τους.
Νομίζω ο καιρός αυτός δεν είναι για μεσοβέζικες καταστάσεις. Δεν μπορούμε να μένουμε στην κερκίδα. Αν δεν παλέψουμε, το κοσμικό φρόνημα θα μας καταπνίξει. Μόνη μας διέξοδος η πίστη μας. Και η εφαρμογή της πίστης μας και της αγάπης μας προς το Χριστό είναι η συνεχής προσπάθεια για ενάρετη ζωή. Αυτές είναι οι αδελφές του χριστιανού οι αγαπημένες… οι αρετές! Πώς θα τις καταφέρουμε; Ξεκινώντας τες! Και καθώς θα ζούμε μέσα σ’ αυτές η Χάρις του Αγίου Πνεύματος θα ζει μέσα μας. Η ενάρετη ζωή είναι η έμπρακτη δοξολογία μας προς την Αγία Τριάδα! Ας φιλοτιμηθούμε λίγο να αγαπήσουμε το Χριστό και να τηρήσουμε τις εντολές Του. Ας αγαπήσουμε το δρόμο Του που είναι ένας βίος ενάρετος , μέχρι που αυτός ο δρόμος να γίνει η φύση μας , μέχρι που οι αρετές να μας γίνουν η πιο καλή και γλυκιά συνήθεια!(K.Δ.Κ)