1,11. «εν πάση δυνάμει δυναμούμενοι κατά το κράτος της δόξης αυτού εις πάσαν υπομονήν και μακροθυμίαν, μετά χαράς».
Αλλά αυτό είναι δύσκολο, ακατόρθωτο, αδύνατο. Ούτε δύσκολο όμως, ούτε αδύνατο είναι, γιατί για τέτοια ζωή, δίνει τις ένθεες δυνάμεις Αυτός ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Και τις δίνει στον καθένα, ο οποίος γίνεται μέλος, γίνεται κύτταρο στο δικό του «αιωνίως» ζωντανό, Θεανθρώπινο σώμα. Ο άνθρωπος που «καθίσταται» μέλος της Eκκλησίας, όλες τις ένθεες δυνάμεις του Χριστού, τις δέχεται απ’ Αυτόν και αυτός ο άνθρωπος πλέον ζει μια νέα ζωή, μια ζωή «αξίως» του Θεού. Σαν μέλη στο Θεανθρώπινο σώμα του Χριστού, οι Χριστιανοί ζουν «ενδυναμούμενοι πάση δυνάμει Χριστού» και κατά «το κράτος της δόξης Αυτού». Οι πιστοί με τον Χριστό, αυξάνουν από δύναμη σε δύναμη, από ισχύ σε ισχύ.
Γι’ αυτό δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ούτε κανένας έχει δικαίωμα να πει: δεν μπορώ να ζήσω «αξίως του Θεού». Γιατί, ότι χρειάζεται για μια τέτοια ζωή, ο Θεός το δίνει πλούσια στον καθένα, ο οποίος «απομακρύνεται των σαρκικών επιθυμιών του κόσμου τούτου» και εξαγιάζει όλο τον εαυτό του με τις ευαγγελικές αρετές. (Β' Πέτρ. 1, 3-9).
Πραγματικά, ο Κύριος Ιησούς Χριστός ζει στους χριστιανούς και ανακαινουργώνει την ζωή τους τόσο, όσο ο καθένας απ’ αυτούς ξεχωριστά επιθυμεί και θέλει αυτό. Σε μεγαλύτερο, ή σε μικρότερο βαθμό, για κάθε χριστιανό ισχύει το Αποστολικό: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2, 20).
Στην χριστοειδή ζωή, στην ζωή την «αξίως» του Θεού, συνίσταται το «αληθινό», το «άφθαρτο», το «αθάνατο», το «άξιο» του Θεού. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η παναξία του, η δική του ένθεη μεγαλειότητα και μεγαλοπρέπεια.
Ο άνθρωπος ζει «αξίως του Θεού» και, πραγματικά τότε, παρουσιάζει την ένθεη μεγαλοπρέπεια στην γη, αν οι σκέψεις του και οι αισθήσεις του είναι «άξιες» του Θεού και τα έργα του είναι «άξια» του Θεού.
Αλλά σε τέτοιο δοξασμένο, αδιάκοπο ευαγγελικό αγώνα, ο άνθρωπος, από την πλευρά του, πρέπει αδιάκοπα να «επιδεικνύει»: «πάσαν υπομονήν και μακροθυμίαν μετά χαράς». «Υπομονή μετά χαράς»; Ναι, γιατί η χαρούμενη υπομονή, είναι ο πιο θαυμαστός άγγελος προστάτης στον ευαγγελικό δρόμο της σωτηρίας.
Και ο Φιλάνθρωπος Σωτήρας «εντέλλεται» σε όλους τους χριστιανούς: «εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών» (Λκ. 21, 19). Και μια τέτοια υπομονή την δίνει στους πιστούς Αυτός και ενδυναμώνονται με «κάθε ένθεη δύναμη» και με τον τρόπο αυτό, αποκαλύπτουν την δύναμη της ένθεης δόξης του.
(Προς Κολασσαείς Επιστολή Αποστόλου Παύλου, Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, σ. 27-28)