1,10. «περιπατήσαι υμάς αξίως του Κυρίου εις πάσαν αρέσκειαν, ,εν παντί έργω αγαθώ καρποφορούντες και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού».
Για ποιό λόγο όλο αυτό είναι απαραίτητο; Για να ζει ο άνθρωπος «αξίως του Θεού», να ζει αξίως του Θεού και Κυρίου Ιησού Χριστού. Γιατί, Αυτός ακριβώς γι’ αυτό έγινε άνθρωπος, για να μας καταδείξει σαν τέλειος άνθρωπος, πώς είναι η «άξια» του Θεού ανθρώπινη ζωή. Άρα λοιπόν, η άξια του Θεού ζωή, είναι το να βιώσει ο άνθρωπος την ζωή που έζησε ο Κύριος Ιησούς Χριστός σαν άνθρωπος «εν σώματι».
Έτσι «ευρισκόμενοι και ζώντες» οι άνθρωποι σε τέτοια ζωή, πράττουν αδιάκοπα το θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό είναι «καρποφορούντες εν παντί έργω αγαθώ και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού».
Η γνώση «περί Θεού» κερδίζεται, καταχτιέται με την ζωή «εν τω Θεώ» Poboznost-Znanje, από την ευσέβεια έρχεται η επίγνωση. Όσο περισσότερη είναι η ευσέβεια, τόσο μεγαλύτερη είναι η Θεοεπίγνωση. Εδώ βρίσκεται όλη η ευαγγελική γνωσιολογία.
Μόνο η «αξίως» του Θεού ζωή, δίνει και την άξια «περί Θεού» γνώση. Μόνο οι άνθρωποι που με το κλήμα της ύπαρξής τους, μπολιάζονται στην Θεανθρώπινη άμπελο του Χριστού καρποφορούν. «Εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί καγώ εν αύτω, ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. 15, 5).
Γίνονται τότε «καρποφόροι σε κάθε καλό έργο» και «αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού». Εκτός του Χριστού, για τον άνθρωπο η ζωή είναι «μη αξίως του Θεού». Γιατί ο Θεάνθρωπος είναι ο μοναδικός «ΔΙΚΑΙΟΣ ΆΝΘΡΩΠΟΣ» (αφού είναι ενωμένος με αυτόν ο Τέλειος Θεός). Έξω από Αυτόν τα πάντα είναι θάνατος και εργάζονται για τον θάνατο.
Πώς μπορεί να γίνει κάτι άξιο του ανθρώπου, που είναι δημιουργημένος για την αθανασία και την αιώνια ζωή; Κοντά στον Τρισήλιο Θεό και Κύριο, άξιο του ανθρώπινου όντος είναι μόνο αυτό που είναι ένθεο, αθάνατο και αιώνιο. Γι’ αυτό, μόνο η Χριστοειδής, μόνο η Θεοειδής ζωή, είναι άξια για τον άνθρωπο.
(Προς Κολασσαείς Επιστολή Αποστόλου Παύλου, Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, σ. 26-27)