ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ
Μ. ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
π. Νικόλαος
Δευτέρα: 12.15-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Τρίτη: 12.15-2 μ. & 8.45 - 10 μ.μ.
Τετάρτη: 8.40 - 10 μ.μ.
Πέμπτη: 12.15-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Παρασκευή:12.15 -2 μ.
Σάββατο: 12.15-2.30μ. & 7-9.30 μ.μ.

Κυριακή: 7.30-9 βράδυ
π. Γεώργιος
Τετάρτη απόγευμα & καθημερινές πριν και μετά τις Ιερές Ακολουθίες

 

ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Πρόγραμμα Ακολουθιών - 2η Θεία Λειτουργία

Κάθε ΚΥΡΙΑΚΗ τελείται

στον Άγιο Σώστη

και

ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΣΤΙΣ 10.30 - 11.40 Π.Μ.

E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ -Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο-

Ερμηνεία πατερική & θεολογική του Ευαγγελίου του Λουκά
Το ερμηνευτικό Υπόμνημα του Π.Ν. Τρεμπέλα
μεταφρασμένο στη νεοελληνική γλώσσα

Μετάφραση αρχιμ. Νικόλαος Πουλάδας

Κεφάλαιο 16

Στίχ. 1-13. Η παραβολή του άδικου οικονόμου και σχετική διδασκαλία.
16.11 εἰ οὖν ἐν τῷ ἀδίκῳ μαμωνᾷ(1) πιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε(2),
τὸ ἀληθινὸν(3) τίς(4) ὑμῖν πιστεύσει;
11 Αν, λοιπόν, δε φανήκατε αξιόπιστοι ως προς τον άδικο πλούτο,
ποιος θα σας εμπιστευτεί τον αληθινό;
(1) Σημαίνει ό,τι και το μαμωνάς της αδικίας=ο πλούτος,
ο οποίος συνήθως είναι παγίδα και τείνει πάντοτε στην πρόκληση αδικίας (p).
«Άδικο μαμωνά ονόμασε τον πλούτο που υπάρχει επιπλέον σε μας.
Διότι αν δεν ήταν άδικος, δεν θα υπήρχε σε πλεόνασμα.
Τώρα όμως επειδή προστίθεται σε μας επιπλέον, είναι φανερό
ότι είναι άδικος, αφού τον κρατάμε για μας και δεν τον διαδίδουμε
στους φτωχούς» (Θφ), «και επειδή μερικές φορές μαζεύτηκε από αρπαγή και πλεονεξία» (Κ).
(2) «Αφού διαχειρίζεστε με κακό τρόπο» (Ζ).
(3) «Τον αληθινό πλούτο της βασιλείας του Θεού» (Ζ). Η λέξη σημαίνει το αγαθό,
το ουσιώδες και πραγματικό, που παραμένει αμετάβλητο και αυτό είναι ο ίδιος
ο Θεός και τα αγαθά τα ουράνια, τα οποία προετοιμάζει για την ανθρώπινη ψυχή (g).
Ας πειστούμε λοιπόν για αυτό, ότι εκείνα είναι τα πραγματικά και αληθινά μεγάλα πλούτη,
τα οποία είναι πλούτη πνευματικά από πίστη, πλούτη για το Θεό, πλούτη για το Χριστό,
πλούτη στον ουρανό.
(4) Ούτε εγώ ούτε ο Πατέρας μου θα εμπιστευτεί αυτά σε σας (b).
Τα αληθινά πλούτη που μας δίνονται με το έλεος του Χριστού ως ανταμοιβή
της πιστότητάς μας ως αγαθών οικονόμων, είναι η άδυτη εκείνη δόξα
και χαρά του ουρανού, για την οποία έχει γραφτεί, ότι ο Κύριος ενώ είναι πλούσιος
σε αυτήν εκούσια πτώχευσε για μας, έτσι ώστε με την πτωχεία του να πλουτήσουμε και εμείς.

ΈΝΑΣ νέος, που αποφάσισε να γίνει μοναχός σ’ ένα Κοινόβιο, πήγε να συμβουλευτεί προηγουμένως τον Αββά Αγάθωνα.
-Πώς πρέπει, Πάτερ, να συμπεριφέρομαι; τον ρώτησε.
-Όπως την πρώτη μέρα, του αποκρίθηκε ο διακριτικός Γέροντας. Αν διατηρήσεις αυτή την συμβουλή, θα είσαι πάντοτε αναπαυμένος. Απόφευγε την παρρησία, που είναι το χειρότερο από όλα τα ελαττώματα και γεννά πολλές άλλες συμφορές.
 
 
Ο ΟΣΙΟΣ Παμβώ ήταν τόσο μετρημένος κι αυστηρός στον εαυτό του, που λένε οι Γέροντες πώς από τότε που έγινε μοναχός δεν γέλασε ούτε μια φορά. Κάποτε οι δαίμονες έβαλαν πείσμα να τον κάνουν να γελάσει. Παρουσιάστηκαν μπροστά του ένα πλήθος απ’ αυτούς κι έκαναν πώς δεν μπορούσαν να σηκώσουν όλοι μαζί ένα φτερό. Βλέποντας την πονηριά τους ο Όσιος, μειδίασε. Ενθουσιασμένοι από την επιτυχία τους οι δαίμονες, ξέσπασαν σε δυνατό αλαλαγμό.
-Ο Παμβώ γέλασε, ο Παμβώ γέλασε, φώναζαν όλοι μαζί.
- Δεν γέλασα, τους είπε τότε περιφρονητικά ο Όσιος. Περιγελώ την αδυναμία σας, που χρειάζεται ολόκληρο πλήθος από σάς για να σηκωθεί ένα πούπουλο.
 
 
ΑΣ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ, παιδιά μου, ευλάβεια, σεμνότητα, ευγενικούς τρόπους και καλή συμπεριφορά προς όλους τους ανθρώπους χωρίς εξαίρεση, για να διώξουμε έτσι την παρρησία, την μητέρα των κακών, συμβούλευε ο Αββάς Μωυσής τους μαθητές του.
 
 
Η ΠΑΡΡΗΣΙΑ καταστρέφει την αρετή όπως η φωτιά το καλάμι, έλεγαν οι Πατέρες.
 
 
ΈΝΑΣ από τους Γέροντες είδε κάποιο νέο μοναχό να γελά με αναίδεια.
- Με τέτοιο γέλιο, παιδί μου, του είπε, πώς είναι δυνατόν να διατηρήσεις στην ψυχή σου τον φόβο του Θεού;
 
 
 
 
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.241-242)
 
ΈΝΑΣ Άγιος Ερημίτης, τα πολύ παλιά χρόνια, ενώ προσευχόταν έπεσε σε έκσταση. Είδε τότε τρεις μοναχούς να στέκονται στην όχθη μιας απέραντης λίμνης. Ξάφνου ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό:
- Πάρτε πύρινα φτερά και πλησιάστε με.
Οι δυό πέταξαν αμέσως με τις πύρινες φτερούγες τους στην άλλη όχθη. Ο τρίτος έμεινε πίσω και παρακαλούσε να του δοθούν φτερά για να πετάξει, γιατί δεν είχε δικά του.Ύστερα από πολλά παρακάλια, του δοθήκανε, αλλά δεν ήταν πύρινα. Έτσι, με κόπο πολύ, πότε βουτώντας στα νερά και πότε βγαίνοντας στην επιφάνεια, κατόρθωσε στο τέλος να φτάσει κι αυτός στην αντίπερα όχθη.
Απόρησε ο Γέροντας γι’ αυτό που έβλεπε μπροστά του. Τότε άκουσε την φωνή του Θεού να του λέει:
- Οι δύο πρώτοι αντιπροσωπεύουν τις παλαιότερες γενεές των μοναχών, που έβρισκαν εύκολα την σωτηρία τους, επειδή η καρδιά τους φλεγόταν από θείο έρωτα. Ο τρίτος είναι από τους νεώτερους, που πολύ δύσκολα θα βρουν σωτηρία, γιατί θα έχει ψυγεί η αγάαπη τους.
 
 
 
 
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.240)
 
ΈΝΑΣ άγιος Γέροντας έλεγε κάποτε προφητικά για το κατάντημα του υψηλού μοναχικού βίου, που στην εποχή του βρισκόταν σε ακμή:
-Θα έρθει εποχή που στα μοναστήρια, ανάμεσα στους εκατό, ελάχιστοι θα είναι εκείνοι που θα σώσουν την ψυχή τους. Στους πενήντα, δεν ξέρω αν σωθεί κανείς. Οι μοναχοί, στα θλιβερά εκείνα χρόνια, θα γυρεύουν καλοφαγία και θα κοιτάζουν πώς να ικανοποιήσουν την φιλαρχία και την φιλαργυρία τους.
Άλλοτε πάλι έλεγε:
-Αν πάς στην έρημο και βρεις μοναχούς που ζουν με άνεση, μην συναναστρέφεσαι μαζί τους. Γίνε φίλος με φτωχό αδελφό, που του λείπει συχνά κι αυτό το ξερό ψωμί και δεν δίνει στον εαυτό του καμιά ανάπαυση. Προτίμησε να ζείς με δυό-τρείς ανθρώπους που εχουν φόβο Θεού, παρά με χίλιους που έχουν διώξει τον θείο φόβο από την ψυχή τους.
 
 
 
 
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.239)
 
ΕΝΑΣ νέος μοναχός είπε στενοχωρημένος στον Όσιο Ποιμένα: Το σώμα μου, Αββά,έχει ατονήσει πια από την άσκηση, αλλά τα πάθη μου δεν εννοούν να υποχωρήσουν.
 -Τα πάθη, του αποκρίθηκε ο σοφός Πατήρ, μοιάζουν με τα σκληρά αγκάθια, που για να τα ξεριζώσεις πρέπει να ματώσουν τα χέρια σου.
 
 
 
 
ΈΝΑΣ από τους αδελφούς της σκήτης είπε στον Αββά Θεόδωρο της Φέρμης πώς κάποιος μοναχός γύρισε πίσω στον κόσμο.
-Απορείς για το εύκολο ξεγλίστρημα; του είπε ο Γέροντας. Αυτό είναι τόσο συνηθισμένο. Θαύμασε όταν ακούσεις πώς κατόρθωσε να ξεφύγει τελικά από τις παγίδες του διαβολου. Αυτό είναι το δύσκολο.
 
 
 
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.239)
ΚΑΠΟΤΕ παρήγγειλε ο Έπαρχος στον Αββά Ποιμένα να πάει στην πόλη να τον δει. Εκείνος ανέβαλλε διαρκώς την επίσκεψη, ώσπου ο άρχοντας, για να τον εξαναγκάσει, έκλεισε με κάποια πρόφαση στην φυλακή το γιο της αδελφής του. Ύστερα είπε πως θα τον άφηνε ελεύθερο, αν έδινε γι’ αυτόν εγγύηση ο Όσιος. Έτσι ανέβηκε στην σκήτη η μητέρα του νέου και παρακαλούσε με δάκρυα τον Γέροντα να πάει ως την πόλη να βγάλει τον γιο της από την φυλακή.
 
-Ο Ποιμήν δεν γέννησε παιδιά, για να έχει την φροντίδα τους, της έλεγε εκείνος.
 
Και στον άρχοντα, που εξακολουθούσε να επιμένει για την εγγύηση, παρήγγειλε:
 
-Καθήκον σου είναι να εξετάσεις την ενοχή του, σύμφωνα με τους νόμους της πολιτείας. Αν είναι άξιος θανάτου ή φυλακής, ας καταδικαστεί. Αν όμως δεν είναι, κάνε ό,τι σου λέει η συνείδησή σου.
 
  
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σ.238)
Ο ΕΠΑΡΧΟΣ της Αλεξάνδρειας έβαλε ένα συμπατριώτη του Αββά Ποιμένος στην φυλακή για σοβαρή παράβαση. Οι συγγενείς του φυλακισμένου πήγαν στον Όσιο και τον παρακαλούσαν να μεσιτεύσει για την αποφυλάκισή του, επειδή ο Έπαρχος ήταν φίλος του.
-Δώστε μου τρεις μέρες προθεσμία να σκεφτώ, αποκρίθηκε ο Όσιος, κι ύστερα βλέπουμε.
Στο διάστημα αυτό έκανε θερμή προσευχή και έλεγε:
-Θεέ μου, ας μην γίνει αυτή η χάρη, γιατί δεν θα με αφήνουν πια ήσυχο οι άνθρωποι με τις υποθέσεις τους.
 Ύστερα κατέβηκε στον Έπαρχο και παρακάλεσε για τον συμπατριώτη του.
-Δεν γίνεται, του είπε εκείνος, γιατί βαρύνεται με ληστείες.
Ο Όσιος χάρηκε, που δεν είχε πέραση η μεσιτεία του, κι ευχαρίστησε με την καρδιά του τον Θεό.
 
  
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξπυ Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ",σ. 237)
 
ΚΑΙ ο σοφώτατος Αββάς Αγάθων:
-Όταν αντιληφθώ πώς ένα πρόσωπο, και το πιο αγαπητό μου ακόμη, γίνεται αφορμή ν’ αποκτήσω καποιο ελάττωμα, κόβω αμέσως κάθε δεσμό μαζί του.
 
 
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ να προκόψεις στο καλό, λέει άλλος Πατήρ, μη συγκατοικείς με φθονερό άνθρωπο.
 
 
 
ΈΝΑΣ αρχάριος μοναχός ρώτησε κάποιον διακριτικό Γέροντα:
-Αν η συμπεριφορά του αδελφού μου με σκανδαλίζει, Αββά, πρέπει εγώ να του ζητήσω συγγνώμη;
-Ζήτησέ του συγγνώμη, αποκρίθηκε ο Γέροντας, αλλά πάψε να τον συναναστρέφεσαι. Δεν ακούς τον Μέγα Αρσένιο τί συμβουλευει; Με όλους έχε αγάπη, αλλά από όλους άπεχε.
 
 
 
ΑΝ ΔΕΝ πει ο άνθρωπος με την καρδιά του, ο Θεός κι εγώ υπάρχουμε στον κόσμο, δεν βρίσκει ανάπαυση, έλεγε ο Αββάς Αλώνιος.
 
 
 
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.236-237)
 
ΒΓΑΖΟΥΜΕ τον νεκρό από το σπίτι του και τον θάβουμε στα κοιμητήρια έξω από την πόλη. Αν τον αφήσουμε όμως έτσι εκτεθειμένο, περισσότερο απ΄ ό,τι πρέπει, δεν θα μπορούμε να τον πλησιάσουμε από την δυσωδία. Κι ο μοναχός, που νεκρώθηκε για την αγάπη του Χριστού, θάβεται με την θέλησή του στις ερήμους. Αν παραμείνει στον κόσμο, παθαίνει ηθική σήψη και βλάπτει τους άλλους με την δυσωδία του, έλεγε ένας αυστηρός Ερημίτης.
 
 
 
ΑΛΛΟΣ Πατήρ συμβουλευει:
-Απόφευγε τους εργάτες της ανομίας, έστω κι αν είναι συγγενείς ή φίλοι σου, είτε έχουν ιερατικό ή βασιλικό αξίωμα. Αποφευγοντας αυτούς, κερδίζεις του Θεού την εύνοια κι αποκτάς παρρησία απέναντί Του.
 
 
 
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ",  σελ.236)
Ο ΑΒΒΑΣ Ευλόγιος έδινε μόνο τρεις ημέρες άδεια στους μαθητές του να μείνουν στην πόλη, όταν υπήρχε ανάγκη να κατέβουν.
-Ύστερα από την τρίτη ημέρα, τους προειδοποιούσε, δεν φέρω καμιά ευθύνη απέναντι του Θεού για ό,τι σας συμβεί εκεί.
Τους έλεγε και το παρακάτω περιστατικό από την ζωή του:
-Από τότε που έγινα μοναχός, έκανα τριάντα οκτώ χρόνια σε τούτο το κελλί. Δεν έβγαινα, παρά κάθε Κυριακή, για να πάω στην εκκλησία να κοινωνήσω και να γυρίσω πίσω βιαστικός. Ποτέ δεν χρονοτρίβησα στον δρόμο ούτε κουβέντα έπιασα με άλλον αδελφό.
 
 
 
ΟΠΟΙΟΣ έχει σφάλει στην ζωή του, ας χωρίσει τον εαυτό του από τους ανθρώπους, μεχρις ότου συμφιλιωθεί με τον Θεό, έλεγε καποιος Γέροντας. Η συχνή επικοινωνία με τους ανθρώπους εμποδίζει συνήθως την επαφή με τον Θεό.
 
 
 
(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ. 236)

katafigioti

lifecoaching