Μας διηγήθηκε ο οσιότατος Διονύσιος, ο πρεσβύτερος και σκευοφύλακας της αγιότατης Εκκλησίας των Ασκαλωνιτών, για τον αββά Ιωάννη τον αναχωρητή ότι υπήρξε πραγματικά μέγας άνθρωπος κατά Θεόν στη σημερινή γενιά· και για να δείξει την προς Θεόν ευαρέστησή του, διηγιόταν τούτο το θαύμα που συνέβαινε σ’ αυτόν: «Ο γέροντας», λέει, «ησύχαζε στα μέρη του χωριού Σοχούς, είκοσι σχεδόν μίλια από τα Ιεροσόλυμα. Είχε δε ο γέροντας στο σπήλαιό του μια εικόνα της Παναγίας αχράντου Δεσποίνης ημών και αειπάρθενου Μαρίας να κρατά στην αγκαλιά το Θεό μας. Κάθε φορά λοιπόν που ήθελε να πάει σε κάποιο τόπο, ή σε μακρινές ερήμους…

135. «ήλθεν εις γήν Ισραήλ» (Ματθ. β΄ 21). Μετά, τον θάνατο του Ηρώδη και ύστερα από σχετική ειδοποίησι του Αγγέλου, η Αγία Οικογένεια επέστρεψε «εις γήν Ισραήλ».Το ότι οι μέρες της δοκιμασίας κάποτε τελειώνουν το γνωρίζομε. Εκείνο που δεν γνωρίζομε είναι το πως τελειώνουν.Μερικές φορές ο Θεός επεμβαίνει άμεσα και αποτρέπει τη δοκιμασία. Άλλες φορές «κολοβώνει» (Ματθ. κδ' 22) τις μέρες της δοκιμασίας μας. Τις περισσότερες όμως φορές φαίνεται ότι ο Θεός αφίνει τα γεγονότα να εξελιχθούν φυσιολογικά...Παράδειγμα, η φυγή της Αγίας Οικογένειας στην Αίγυπτο.Θα μπορούσε να μη συμβή η δοκιμασία αυτή, με άμεσο θάνατο του Ηρώδη. Αυτό όμως δεν…

Μαζί με την ευχούλα -τώρα δεν μπορούμε να πούμε και λεπτομέρειες, αυτό όταν το βρεις μοναχός σου, έχει περισσότερη δύναμη παρά όταν το ακούσεις από τον άλλον- έρχονται τα δάκρυα. Τα οποία δάκρυα λίγο, λίγο, λίγο από εσένα εξαρτάται να τα αυξήσεις. Πιστεύσατέ με ότι τα δάκρυα δεν είναι τίποτες άλλο, συνήθεια είναι. Αν συνηθίσεις να κλαις, την άλλη μέρα θα κλαις, και την άλλη μέρα θα κλαις, και θα φτάσεις σ' ένα σημείο θα πεις: «Γιατί κλαίω; Κι εγώ δεν ξέρω». Ναι, αλλά με τα δάκρυα ξέρεις πόσος καθαρισμός γίνεται μέσα; Πώς πλένεις τη φανέλα σου, το μαντήλι σου…

134. «Παρέλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού νυκτός και ανεχώρησεν εις Αίγυπτον» (Ματθ. β΄ 14). Στην Αγία Οικογένεια ξέσπασε η πρώτη θύελλα. Ο Άγγελος προειδοποιεί νύχτα «κατ’ όναρ» τον Ιωσήφ (στχ. 13) για τον επερχόμενο κίνδυνο σφαγής του θείου Βρέφους. Έτσι ήλθε πάλι η ώρα του Ιωσήφ να παίξη τον ρόλο του προστάτου του Παιδιού και της Θεοτόκου. Ο Ιωσήφ ενήργησε αστραπιαία. Ξύπνησε αμέσως την Μαριάμ. Εκείνη τύλιξε όσο πιο καλά μπορούσε το Βρέφος, το πήρε στην αγκαλιά της και έφυγαν... Το πέπλο της νύχτας τους σκέπαζε, ώσπου χάθηκαν μέσα στο σκοτάδι...Ύστερ’ από δέκα μέρες οδοιπορία, η Αγία Οικογένεια…

133. «Η Μαριάμ πάντα συνετήρει τα ρήματα ταύτα» (Λουκ. β' 19). Η Θεοτόκος είχε γίνει το επίκεντρο τόσων γεγονότων. Είχε δη και είχε ακούσει πολλά. Τίποτε όμως απ’ όλα αυτά δεν άφησε να χαθή. Η Θεομήτωρ τα συγκέντρωνε ένα - ένα μέσα στο βάθος της υπάρξεως της, όπου και τα διατηρούσε σε μια επεξεργασία σιωπής. Πολλοί έχουν τη συνήθεια να κρατούν προσωπικό ημερολόγιο και να γράφουν κάθε μέρα κάτι από τη ζωή τους. Το προσωπικό ημερολόγιο της Θεοτόκου ήταν η μεγάλη και ολόλευκη καρδιά της. Εκεί, σαν σε πάλλευκο χαρτί, κατέγραφε τις εντυπώσεις απ’ τα αλλεπάλληλα γεγονότα της ζωής της…

Ιούλιος 2001, Κυριακή. Ήρθε στη Μονή ένα πούλμαν με προσκυνητές από τον Γέρακα Αττικής με τον ιερέα π. Σταμάτιο, ο οποίος ζήτησε αν μπορούσαν να κάνουν μία παράκληση στην Παναγία γιατί είχαν μαζί τους έναν άνθρωπο που είχε, όπως οι γιατροί είπαν, καρκίνο στον προστάτη, αλλά την ερχόμενη Τρίτη θα του έλεγαν κάνοντας συμβούλιο αν θα τον χειρουργούσαν. Μετά την παράκληση πλησίασε ο ασθενής την Ηγουμένη και την ρώτησε: - Σας είπε κάτι ο παπάς για έναν άρρωστο; - Ναι, μου είπε, αλλά η Παναγία κάτι θέλει από σένα. - Το σπίτι μου, απάντησε εκείνος με προθυμία, να Της δώσω,…

132. «Η Βρεφοκρατούσα» (Εικόνα).Στην εικόνα αυτή η «Παρθένος καθέζεται τα Χερουβίμ μιμουμένη, βαστάζουσα εν κόλποις Θεόν Λόγον σαρκωθέντα» (ΜΔ).Δημιουργείται όμως η εύλογη απορία: «Ποιός βαστάζει ποιόν»; Διότι στην πραγματικότητα δεν κρατάει η Θεοτόκος τον Χριστό στην αγκαλιά της, αλλά Εκείνος την έχει προσλάβει σαν Μητέρα Του. Συμβαίνει δηλαδή το αντίθετο απ’ ό,τι βλέπομε. Η Θεοτόκος «βαστάζει τον βαστάζοντα πάντα» (Ω).Στις σχέσεις μας με τον Ιησού συμβαίνει συνήθως το αντίθετο απ’ ό,τι φαίνεται. Δεν πηγαίνομε εμείς προς τον Κύριο. Ο ουράνιος πατέρας του μας καλεί κοντά του: «Ουδείς δύναται ελθείν προς με εάν μή ο πατήρ ο πέμψας με ελκύση αυτόν»…

Επειδή ο Χριστός είναι ο Σωτήρας των ανθρώπων, και προξένησε την μεγαλύτερη ευεργεσία σε όλο τον κόσμο, γι’ αυτό και η Παναγία, η Μητέρα του Χριστού, είναι η χαρά όλης της κτίσεως. Γιατί αυτή έδωσε την σάρκα της στον Χριστό, αυτή τον κράτησε εννέα μήνες μέσα στην κοιλιά της, και αυτή με την αγάπη και την στοργή της τον θήλασε, τον μεγάλωσε. Αλλά τιμώντας την Παναγία παράλληλα πρέπει να τιμούμε και την μητέρα της Παναγίας, την αγία Άννα. Η Εκκλησία αιωνίως αποδίδει την ευγνωμοσύνη της και την τιμή της στα πρόσωπα εκείνα που συνετέλεσαν στην δόξα του Θεού. Έτσι, λοιπόν,…

«… λαμβάνοντας από την αγία Θεοτόκο και αειπαρθένο Μαρία σαν ζύμη έμψυχη σάρκα» (τ. 19Β, σ. 123). «… την Μαρία την υπεράμωμη, την υπέραγνη και αγνή παρθένο, οδήγησε ως νύμφη. Και την λέγω αυτήν υπέραγνη και υπεράμωμη σε σχέση μ’ εμάς και τους τότε ανθρώπους, συγκρίνοντας αυτήν μ’ εκείνους και μ’ εμάς τους δούλους της ως προς τον νυμφίο της όμως και τον Πατέρα εκείνου, είναι άνθρωπος βέβαια, αγία όμως και υπεραγία, καθαρότατη και άχραντη περισσότερο από όλους τους ανθρώπους όλων των γενεών. Αυτήν λοιπόν οδήγησε νύμφη κι έκαμε γάμους για τον Υιό του» (τ. 19Β, σ. 173). «Συνέλαβε λοιπόν…

131. «είδον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού» (Ματθ. β' 11). Η Θεοτόκος έζησε την μοναδική εμπειρία της επισκέψεως των Μάγων. Ήταν ένα νέο μήνυμα του Θεού για το Παιδί της, τον Ιησού.Η άφιξις των Μάγων απετέλεσε μεγάλο κοσμικό γεγονός, επροκάλεσε σάλο και θόρυβο και ο αντίκτυπος της έφθασε μέχρι τα Ανάκτορα του Ηρώδη (στ. 3 - 8). Κι’ ύστερα απ’ όλα αυτά, η εντυπωσιακή αυτή ομάς των ξένων να ξεπεζεύη μπροστά στο φτωχικό σπιτάκι της Βηθλεέμ, όπου έμεινε προσωρινά η Αγία Οικογένεια... Τί εντύπωσι θα έκανε το γεγονός στους απλούς χωρικούς της Βηθλεέμ, αλλά και στην Θεοτόκο και…