Μας αφηγείται σήμερα ένας ιερέας του Βελιγραδίου το ασυνήθιστο γεγονός με μία εκδιδόμενη γυναίκα στους δρόμους του Βελιγραδίου. Μία μέρα λίγο πριν βραδιάσει βάδιζε στους δρόμους για τη «δουλειά» της. Καθώς περνούσε δίπλα σ’ έναν κήπο βλέπει έναν άνθρωπο να ετοιμάζεται να απαγχονιστεί. Έδεσε το σχοινί στο κλαδί του δέντρου και με μιας το έβαλε γύρω από το λαιμό του.Ή γυναίκα σβέλτα πήδησε πάνω από την περίφραξη, τράβηξε το μικρό της μαχαίρι από την τσέπη κι έκοψε το σχοινί, οπότε ό άνθρωπος έπεσε στο χώμα λιπόθυμος. Του έκανε μαλάξεις ώσπου συνήλθε. Τότε της είπε ο αυτόχειρας: «Γιατί το ’κανες; Εγώ…
Παρέστη ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος σε κάποια κηδεία στη Μεσσήνη πριν από πολλά χρόνια.Κάποιος «ευφυής» ομιλητής, αποχαιρετώντας το νεκρό, είπε πολλές ανοησίες για μοίρα, ειμαρμένη κλπ. Όταν τελείωσε, αρχίζει ο π. Ιωήλ:«Αγαπητοί μου· όσα σάς είπε ο ομιλητής είναι ψέματα! Ακούστε ποια είναι η αλήθεια…». Και συνέχισε αναπτύσσοντας τη χριστιανική διδασκαλία για την πτώση, το θάνατο, την ανάσταση κλπ.«Δεν ήταν ειδωλολάτρης…»Κάτι ανάλογο συνέβη πριν λίγα χρόνια την Καλαμάτα, στην κηδεία ενός επιφανεστάτου -και ταυτόχρονα ευσεβεστάτου- μέλους της κοινωνίας της Καλαμάτας. Στην κηδεία αυτή ο ένας από τους ομιλητές ήταν ανώτατος κρατικός λειτουργός.Ο π. Ιωήλ -παρότι δεν είχε σκοπό να μιλήσει-…
Πριν από πολλά χρόνια επισκέφτηκε ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος κάποιο γέροντα Ιερέα, βαρύτατα άρρωστο. Βρήκε εκεί δύο ακόμη ιερείς, οι οποίοι «παρηγορούσαν» τον ασθενή με τα συνηθισμένα ψέματα «δεν έχεις τίποτα», «θα γίνεις καλά», «κάνε κουράγιο», «γρήγορα θα σηκωθείς» κλπ. Ο π. Ιωήλ άκουγε κατ’ αρχήν σιωπηλός. Μετά από λίγο στρέφεται προς τον άρρωστο:- Αυτοί σε κοροϊδεύουν, σου λένε ψέματα. Η κατάστασή σου είναι σοβαρή και πρέπει να ετοιμαστείς.- Πάψε! Μη λες τέτοια λόγια. Ο άνθρωπος δεν έχει τίποτα σοβαρό! Λέει ο ένας από τους επισκέπτες ιερείς.- Κι εσύ θα πεθάνεις, απαντά ο π. Ιωήλ. Νομίζεις ότι θα μείνεις εδώ…
Ένα πολύ συγκινητικό περιστατικό διηγήθηκε κάποτε ο στάρετς Ζωσιμάς. - Πρόλαβα στη μονή Κόνεβιτς ένα γέροντα που μπήκε στο μοναστήρι εντελώς αγράμματος. Από τότε παρακαλούσε νύχτα μέρα την Κυρία Θεοτόκο να τον βοηθήσει για να μάθει γράμματα, δίνοντάς της την υπόσχεση ότι κάθε μέρα, ως το τέλος της ζωής του, θα της έλεγε τους Χαιρετισμούς. Πραγματικά η φιλεύσπλαχνη Παναγία μας εκπλήρωσε την επιθυμία του. Κι εκείνος κάθε μέρα διάβαζε τον Ακάθιστο Ύμνο της, ζητώντας της συνάμα και μια δεύτερη χάρη: «Δέσποινα του κόσμου, Μητέρα του Θεού, με αξίωσες να μάθω γράμματα και να σε υμνώ. Δώσε μου όμως άλλη μια…
"Όποιος αγαπά τον Χριστό δεν φοβάται τίποτα και κανέναν" (Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης) Νώντα Σκοπετέα Άβυσσος ο φόβος. Πλημμυρισμένη από το άδηλο, το σκοτεινό, το ταραχώδες. Βυθός απύθμενος, αφώτιστος από του ήλιου τις ακτίνες… Κι η θάλασσα γεμάτη από αθέατες δίνες να σε καταπίνουν…Ολιγόπιστε γιατί διστάζεις; Γιατί φοβάσαι να προχωρήσεις πάνω στα κύματα; Εδώ είμαι πάντα μαζί σου!– Φοβάμαι Κύριε, τόσα πολλά είναι αυτά που φοβάμαι, που με ζυγώνουν κάθε στιγμή! Και όλα ένας φόβος τα σκεπάζει…Του Θανάτου ο φόβος Κύριε! Η ιδέα του, συνθλίβει την ταραγμένη μου ψυχή! Λένε οι γύρω μου πως είναι φυσιολογικό και να μην φοβάμαι,…
«Η θύελλα λυσσομανούσε και το πλοίο φερόμενο σαν κομμάτι άχυρο, πήγαινε να κομματιασθεί σ’ ένα βράχο κοντά στην ακτή. Έριξαν φωτοβολίδες απελπισίας, και αμέσως θαρραλέοι άνδρες έβαλαν στη θάλασσα μια σωστική λέμβο. Επιβιβάστηκαν πρώτα οι γυναίκες και τα παιδιά. Η λέμβος έκανε δεύτερο ταξίδι, αλλά το πλοίο βυθιζόταν αβοήθητο μέσα στα κύματα και το τρίτο ταξίδι θα ήταν σίγουρα και το τελευταίο. «Κατάλαβα», λέει ένας επιβάτης, ότι ήμουν από τον αριθμό εκείνων που δεν θα σωζόντουσαν. Σε μια στιγμή οι αμαρτίες της ζωής μου παρουσιάστηκαν μπροστά μου και επρόκειτο μ’ αυτές να συναντήσω τον Θεό. Είχα ένα συνάδελφο ονομαζόμενο Jacques…
(Ο αγιος Νεομάρτυς Φιλούμενος έμεινε στην αγία γη για 46 έτη διακονώντας την εκεί αδελφότητα του Πατριαρχείου, ως φύλακας αγίων τόπων, αλλά εξαιρέτως αγίων τρόπων. Τελευταίος σταθμός της διακονίας του ήταν το Φρέαρ του Ιακώβ, το οποίον έγινε τόπος του μαρτυρίου του. Στις 16 Νοεμβρίου 1979 μ.Χ. (29 Νοεμβρίου με το νέο ημερολόγιο), φανατικοί σιωνιστές, που διεκδικούσαν το προσκύνημα ως δικό τους, τον κατέκοψαν την ώρα του εσπερινού, Αγιοταφίτες πατέρες παρέλαβαν το τίμιο του λείψανο έπειτα από πέντε ημέρες και το ενταφίασαν στην αγία γη).Γράφει ο Ανδρέας Κυριακού: «Όταν επιτέλους, οι Εβραίοι ειδοποίησαν το Πατριαρχείο ότι μπορούσαν να παραλάβουν το…
Γράφει η Ελένη Κούκου: «Την άλλη μέρα, μετά τη στρατοπέδευση, ο ιερεύς [π. Αχίλλειος, στον πόλεμο του ‘40] προχώρησε μοναχός στο εσωτερικό του πυκνού δάσους. Με κόπο δρασκέλιζε τους θάμνους και τα χαμόδεντρα, για να βαδίζει. Είχε προχωρήσει αρκετά, όταν στάθηκε απότομα έκπληκτος, σαν τον εξερευνητή που ανακαλύπτει ξαφνικά στην έρημο χώρα ανθρώπους: Αρκετοί στρατιώτες φρουρούσαν την αρχή του δάσους απ’ την αντίθετη πλευρά. Δυνατές κραυγές χαράς και εκπλήξεως βγήκαν απ’ τα στήθη τους κι έτρεξαν όλοι με πηδήματα, να τον προϋπαντήσουν. Ήταν 120 Αιτωλοακαρνάνες εύζωνοι όλοι τους γεροδεμένα παλληκάρια. - Παππούλη, απ’ το Μεσολόγγι έχουμε να δούμε παπά. Τι…
Με ποιόν μοιάζει ο χριστιανός, που σηκώνει τις θλίψεις της επίγειας ζωής με αληθινή πνευματική σύνεση;Μ' έναν οδοιπόρο, που στέκεται στην ακροθαλασσιά σε ώρα τρικυμίας.Τα αγριεμένα άσπρα κύματα πλησιάζουν τον οδοιπόρο και, αφού σπάσουν στην άμμο, διαλύονται πάνω στα πόδια του σε αναρίθμητες μικρές σταγόνες. Η θάλασσα, φιλονικώντας με τον άνεμο, βρυχιέται, υψώνει κύματα σαν βουνά, βράζει, παφλάζει. Το ένα κύμα γεννά και στη συνέχεια καταβροχθίζει το άλλο. Οι κορυφές τους είναι στεφανωμένες με κάτασπρο αφρό. Όλη η θάλασσα είναι καλυμμένη απ' αυτά τα κύματα, που μοιάζουν με τεράστιο λάρυγγα φοβερού τέρατος δίχως δόντια.Ο οδοιπόρος παρατηρεί το φοβερό θέαμα με…
Ξέρω ότι είναι δύσκολο. Πριν μερικά χρόνια πέθανε o άνδρας σου. Στενοχωριόσουν το ξεπέρασες. Πάντρεψες τον μοναχογιό σου· η χαρά επέστρεψε. Έπειτα σε χαροποιούσε πάρα πολύ το εγγόνι. Όμως εκείνο που αγαπούσες εσύ αγαπούσε και ο Θεός και το πήρε. Μόλις το εγγόνι σου πέταξε στον αόρατο κόσμο, αρρώστησε και η νύφη σου. Τη στέγνωσε η στενοχώρια και η λύπη κι εκείνη ακολούθησε τον γιό. Τελικά πίσω τ ους έφυγε κι ο μοναχογιός σου. Κι εσύ έμεινες μόνη κι έρημη. Προσπάθησες μία φορά να δηλητηριαστείς. Έμεινες ζωντανή. Ετοίμασες έπειτα το σχοινί για να κρεμαστείς. Όμως σε ξάφνιασε η κοπέλα από…
