ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟ ΣΥΣΣΙΤΙΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ!

ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟ ΣΥΣΣΙΤΙΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ!  ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΠΤΩΧΟΥΣ…

¨Ρίχνοντας¨ τ’ όποιο χρηματικό ποσό στο Κυτίο στην είσοδο του Ναού… ή/και…
¨Δίνοντάς¨ το, στους υπευθύνους(1) του ΕΦΤ(Ενορ.Φιλόπτ.Ταμείο)
Προσκομίζοντας ΤΡΟΦΙΜΑ στο Συσσίτιο(3) (ή στο Ναό) προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή του (ή να διανεμηθούν [σε περίπτωση δυνατότητας] σε όσους τα χρειάζονται)… ή/και…
Αγοράζοντας από καταστήματα τροφίμων ΔΩΡΟΕΠΙΤΑΓΕΣ και προσφέροντας τες στο ΕΦΤ, προκειμένου να δοθούν σ’ όσους τις έχουν ανάγκη… ή/και…
Αναθέτοντας τήν αγορά των ΥΛΙΚΩΝ για το συσσίτιο, στους υπευθύνους(2) του … ή/και…
Αναλαμβάνοντας τα έξοδα (όλου ή μέρους) συγκεκριμένου γεύματος (Όσπρια >200 ευρώ, Μακαρόνια κιμά >230, Κοτόπουλο >330), «Υπέρ Αναπαύσεως» αγαπημένου σας προσώπου, σε συνεννόηση με τους υπευθύνους του (2)… ή/και…
Συμμετέχοντας στους κατά καιρούς περιφερόμενους Δίσκους του Ναού...ή/και
Καταθέτοντας στον Τραπεζικό Λογαριασμό του ΕΦΤ:
Τράπεζα Πειραιώς IBANGR 66 0172 0380 0050 3807 5349 683
και επικοινωνώντας έγκαιρα μαζί μας για την έκδοση της νόμιμης απόδειξης.
(1)Υπεύθυνος ΕΦΤ:π.Ιωάννης (τηλ. Ναού 210 9335 460)
(2)Συσσίτιο:κα Μαντώ (τηλ. Συσσιτίου 210 93 50 151,Τρίτη και Πέμπτη πρωί:8.00 με 12.00)
(3)Θέση Συσσιτίου: Θεόγνιδος 10, στο ημιυπόγειο της πολυκατοικίας, πίσω από το Ιερό τού Ναού).

(Ο γέρος επίσκοπος Αντιοχείας Ιγνάτιος ο Θεοφόρος οδηγείται στη Ρώμη στο Κολοσσαίο να μαρτυρήσει. Οι Χριστιανοί της Ρώμης μόλις το μαθαίνουν κάνουν τα πάντα για να τον σώσουν και αυτός τους γράφει αυτή την επιστολή παρακαλώντας τους να μην τον σώσουν...!)

«Σας παρακαλώ, μη μου γίνετε εύνοια άκαιρη. Αφήστε με να γίνω τροφή των θηρίων, δια των οποίων θα μπορέσω να κερδίσω το Θεό. Είμαι σιτάρι του Θεού και αλέθομαι με τα δόντια των θηρίων, για να γίνω καθαρός άρτος του Θεού.
Καλύτερα να καλοπιάσετε τα θηρία, ώστε να γίνουν τάφος μου και να μην αφήσουν τίποτα από το σώμα μου, για να μη γίνω βάρος σε κανέναν όταν κοιμηθώ...Θα προτιμούσα τα θηρία που είναι έτοιμα για μένα και προσεύχομαι να τα συναντήσω γρήγορα, τα οποία και θα καλοπιάσω για να με καταφάγουν γρήγορα, και όχι όπως συνέβη σε μερικούς που από δειλία δεν τους άγγιξαν. Και αν αυτά δεν θελήσουν, εγώ θα τα εξαναγκάσω.
Να με συγχωρήσετε, εγώ γνωρίζω τι είναι αυτό που με συμφέρει. Τώρα αρχίζω να γίνομαι μαθητής. Είθε να μην επιθυμήσω τίποτα από τα ορατά και τα αόρατα, για να κερδίσω τον Ιησού Χριστό.
Φωτιά και σταυρός και συμπλοκές θηρίων, κομματιάσματα, διαμελισμοί, σκορπισμοί των οστών μου, τεμαχισμοί των μελών μου, αλεσμοί όλου του σώματος και βασανισμός του διαβόλου, ας έρθουν επάνω μου, αρκεί μόνο να κερδίσω τον Ιησού Χριστό.
Σε τίποτα δεν θα με ωφελήσουν τα πέρατα του κόσμου, ούτε οι βασιλείες αυτού του αιώνα. Είναι για μένα καλύτερο να πεθάνω για τον Ιησού Χριστό, παρά να βασιλεύω στα πέρατα της γης...
Τον Κύριο επιθυμώ...Εκείνον αναζητώ, ο οποίος πέθανε και αναστήθηκε για μας. Να με συγχωρήσετε, αδελφοί μου, μη με εμποδίσετε να φτάσω στη ζωή.
Διότι ο Ιησούς είναι η ζωή των πιστών. Μη θελήσετε να πεθάνω. Διότι η χωρίς Χριστό ζωή είναι θάνατος. Εμένα που θέλω να ανήκω στο Θεό, μη με χαρίσετε στον κόσμο.
Αφήστε με να λάβω καθαρό φως. Όταν φτάσω εκεί θα γίνω άνθρωπος του Θεού. Επιτρέψτε μου να γίνω μιμητής του Πάθους του Χριστού του Θεού μου... Σας γράφω ζωντανός, επιθυμώντας να πεθάνω για το Χριστό.
Ο δικός μου έρωτας σταυρώθηκε και δεν υπάρχει μέσα μου φωτιά που να επιθυμεί κάτι, αλλά υπάρχει νερό ζωντανό, που αναπηδάει μέσα μου και μου λέει. Έλα στον Πατέρα.
Δεν ευχαριστιέμαι με τροφή φθοράς, ούτε με τις ηδονές της ζωής αυτής. Θέλω τον άρτο του Θεού, τον άρτο τον ουράνιο, τον άρτο της ζωής, δηλαδή τη σάρκα του Ιησού Χριστού...και πιοτό θέλω το αίμα του, που είναι αθάνατη αγάπη και αιώνια ζωή.
Δεν θέλω πια να ζω σαν άνθρωπος...»

(Ιγνατίου, απόσπασμα επιστολής προς Ρωμαίους)

Σύμφωνα με τους ευαγγελιστές ο Ιησούς αφού αναστήθηκε εμφανίστηκε:

1. Στην Μαγδαληνή Μαρία (Μαρκ. ιστ 9-11 και Ιωαν. κ 11-18)
2. Στις Μυροφόρες γυναίκες (Ματθ. κη 9-10) το πρωί της Κυριακής.
3. Στους δύο μαθητές που πορεύονταν εις Εμμαούς κατά το απόγευμα της ίδιας ημέρας (Μαρκ. ιστ 12-13, Λουκ. κδ 13-15).
4. Στον Σίμωνα Πέτρο λίγο αργότερα (Λουκ. κδ 34 και Α' Κορινθ. ιε 5)).
5. Στους δέκα Αποστόλους απουσιάζοντος του Θωμά το απόγευμα της ίδιας ημέρας (Μαρκ. ιστ 14, Λουκ. κδ 36-43, Ιωαν. κ 19-25).
6. Στους έντεκα παρόντος και του Θωμά μετά από οκτώ ημέρες (Ιωάν. κ 26-29)
7. Σε επτά αποστόλους στη λίμνη της Τιβεριάδος (Ιωάν. κα 1-23).
8. Στους έντεκα στο όρος της Γαλιλαίας, «το οποίο τους ώρισε ο Ιησούς» (Ματθ. κη 16)
9. Στους Αποστόλους όλους στη Βηθανία κατά την ημέρα της Ανάληψης (Μαρκ. ιστ 19-20,Λουκ. κδ 50, Πραξ. α 6-11), την οποία κάποιοι ταύτισαν με την παραπάνω που σημειώθηκε στη Γαλιλαία. (Τρεμπέλα Παν. Απολογητικαί Μελέται τόμος Ε σελ. 557-558)

Ο Παύλος επιπροσθέτως αναφέρει:
- μία ακόμη στον Ιάκωβο (Α΄Κορ. ιε 7)
- και μία εμφάνιση σε περισσότερους από 500 αδελφούς (Α΄Κορ. ιε 6) η οποία μάλλον ταυτίζεται με την εμφάνιση στο όρος της Γαλιλαίας στο Ματθ. κη 16.

Ένα εκπληκτικό κείμενο θείου έρωτα ...!

Κυριακή, 05 Αυγούστου 2012 12:07

«Σταθείτε όλα τα σύμπαντα, όλοι οι υπάρχοντες κόσμοι, και όλα τα όντα! Κάτω όλες οι καρδιές, όλοι οι νόες, όλες οι ζωές, όλες οι αθανασίες, όλες οι αιωνιότητες! Διότι, όλα αυτά χωρίς το Χριστό είναι για μένα κόλαση. Η μία κόλαση δίπλα στην άλλη κόλαση. Όλα είναι αναρίθμητες και ατελεύτητες κολάσεις και στο ύψος και στο βάθος και στο πλάτος.
Η ζωή χωρίς το Χριστό, ο θάνατος χωρίς το Χριστό, η αλήθεια χωρίς το Χριστό, ο ήλιος χωρίς το Χριστό και τα σύμπαντα χωρίς Αυτόν, όλα είναι τρομερή ανοησία, ανυπόφορο μαρτύριο, σισύφειο βάσανο, κόλαση! Δεν θέλω ούτε τη ζωή, ούτε το θάνατο χωρίς Εσένα, γλυκύτατε Κύριε! Δεν θέλω ούτε την αλήθεια, ούτε τη δικαιοσύνη, ούτε τον Παράδεισο, ούτε την αιωνιότητα. Όχι, όχι! Εσένα μόνο θέλω, Εσύ μόνο να είσαι σε όλα, σε όλους και υπεράνω όλων!...
Η αλήθεια, εάν δεν είναι ο Χριστός, δε μου χρειάζεται, είναι μόνο μία κόλαση. Το ίδιο είναι κόλαση και η δικαιοσύνη, και η αγάπη, και το αγαθό, και η ευτυχία. Και αυτός ο Θεός, εάν δεν είναι ο Χριστός, είναι κόλαση.
Δεν θέλω ούτε την αλήθεια χωρίς το Χριστό, ούτε τη δικαιοσύνη χωρίς το Χριστό, ούτε την αγάπη χωρίς το Χριστό, ούτε το Θεό χωρίς το Χριστό. Δεν τα θέλω όλα αυτά κατ' ουδένα τρόπο!
Θα δεχτώ κάθε είδους θάνατο. Ας με θανατώσετε με όποιον τρόπο θέλετε, αλλά χωρίς το Χριστό δεν θέλω τίποτα. Ούτε τον εαυτό μου, ούτε και αυτόν τον ίδιο το Θεό, ούτε κάτι άλλο μεταξύ των δύο τούτων.
Δεν θέλω, δεν θέλω, δεν θέλω!».

(άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, Άνθρωπος και Θεάνθρωπος, σελ.183-184)

Πώς γίνεται η ανάσταση μέσα μας…

Τρίτη, 30 Απριλίου 2019 22:00

«Ας δούμε ποιο είναι το μυστήριο της Ανάστασης του Χριστού και Θεού μας, που συντελείται μυστικώς σε όσους το ποθούμε. Πώς δηλαδή θάπτεται ο Χριστός μέσα μας σαν σε μνήμα και πώς ενώνεται με τις ψυχές μας και ανασταίνεται συνανασταίνοντας μαζί του και μας...

Όταν εμείς εξερχόμαστε από τον κόσμο και μπαίνουμε με την εξομοίωση των παθημάτων του Κυρίου στον τάφο της μετανοίας και της ταπεινώσεως, αυτός ο ίδιος κατεβαίνει από τους ουρανούς, μπαίνει στο σώμα μας σαν σε τάφο, ενώνεται με τις ψυχές μας και τις ανασταίνει, ενώ αυτές ήταν όντως νεκρές.
Έτσι παρέχει τη δυνατότητα σε εκείνον που αναστήθηκε μαζί του να βλέπει τη δόξα της μυστικής του Ανάστασης...
Η ανάσταση λοιπόν της ψυχής είναι η ένωσή της με τη ζωή. Όπως ακριβώς το νεκρό σώμα δεν μπορεί να ζει, αν δεν δεχτεί μέσα του τη ζωντανή ψυχή και δεν σμίξει άμικτα με αυτήν, έτσι και η ψυχή δεν μπορεί να ζήσει μόνη της, αν δεν ενωθεί ανέκφραστα και ασύγχυτα με το Θεό, που είναι η όντως αιώνια ζωή...
Η Ανάσταση του Χριστού συντελείται μέσα στον κάθε πιστό, κι όχι μόνο μία φορά, αλλά κάθε ώρα θα λέγαμε, αφού αυτός ο ίδιος ο Δεσπότης Χριστός ανασταίνεται μέσα μας και λαμπροφορεί και απαστράπτει τις αστραπές της αφθαρσίας και της Θεότητας»

(όσιος Συμεών ο νέος Θεολόγος)

«Α! κοιμόντουσαν, λέτε, οι φύλακες!
Αλλά όταν μιλάτε έτσι, μήπως κοιμάται το λογικό σας περισσότερο από όσο οι φύλακες;
Εάν κοιμόντουσαν, τι είδαν; Και εάν δεν είδαν τίποτα, ποιού πράγματος είναι μάρτυρες;
Τι είδους μάρτυρες είναι αυτοί που κοιμούνται;
Σε τι περιλαμβάνεται η μαρτυρία τους;
Να. Είναι σαν να έλεγαν: Μαρτυρούμε, ότι οι μαθητές του Ιησού έκλεψαν το σώμα του, και η μαρτυρία μας είναι απολύτως αδιαμφισβήτητη, διότι, όταν το σώμα κλάπηκε,
κοιμόμασταν ύπνο τόσο βαθύ,
ώστε ούτε ακούσαμε, ούτε είδαμε τίποτα!!!»

(ιερός Αυγουστίνος)

- Γέροντα, τι διέκρινε μερικούς Αγίους, παλαιούς και νέους, και ήξεραν πότε θα πεθάνουν...;
- Το πολύ φιλότιμο, η μεγάλη απλότητα, η ταπείνωση και η πίστη. Δεν έβαζαν στη ζωή τους τη λογική που κλονίζει την πίστη. Μεγάλο πράγμα η πίστη!...
Σας έχω πει για τον πατέρα Χαράλαμπο που ζούσε πριν από λίγα χρόνια στη μονή Κουτλουμουσίου; Ήταν πολύ απλός, εργατικός και πνευματικός μοναχός.
Όταν γέρασε, μια βαρειά γρίππη τον έριξε στο κρεββάτι και ο γιατρός είπε στους Πατέρες να μην απομακρυνθούν από κοντά του, γιατί σε λίγη ώρα θα τελειώσει η ζωή του.
Ο πατήρ Χαράλαμπος, όταν το άκουσε κάτω από τις κουβέρτες, απάντησε: «Τι λες; Εγώ δεν πεθαίνω, εάν δεν έρθει το Πάσχα να πω το «Χριστός ανέστη».
Πράγματι, πέρασαν δύο μήνες σχεδόν, ήρθε το Πάσχα, είπε το «Χριστός ανέστη», κοινώνησε και μετά αναπαύτηκε...

(Παϊσίου γέροντος, Πνευματική αφύπνιση σελ 265)

...Τούτους τους δύο μήνες, αδερφέ μου, βρήκα μέσα μου έναν άλλο άνθρωπο, λες και αναστήθηκε εντός μου ένας καινούργιος άνθρωπος! Τον είχα πάντοτε μέσα μου μα ποτέ δε θα παρουσιαζόταν μπροστά μου αν δε με χτύπαγε αυτό τ' αστροπελέκι.
Είναι τρομερό! Τι με νοιάζει που θα σκάβω είκοσι χρόνια μέσα στα ορυχεία; - αυτό καθόλου δεν το φοβάμαι, άλλο είναι που μου φαίνεται τώρα τρομερό: Μην τύχει και μ' εγκαταλείψει ο άνθρωπος που αναστήθηκε εντός μου! (Φ. Ντοστογιέβσκη Αδελφοί Καραμαζοβ)

Ετικέτες: ανάσταση, θλίψεις, μετάνοια

«Οι περισσότεροι από τους αδελφούς μας, γράφει ο Διονύσιος επίσκοπος Αλεξανδρείας, από υπερβολική αγάπη και φιλαδελφία παραθεωρούσαν τον εαυτό τους και φρόντιζαν ο ένας για τον άλλον, επισκέπτονταν χωρίς προφυλάξεις τους ασθενείς, τους υπηρετούσαν προθυμότατα, τους περιποιούνταν εν Χριστώ, για να πεθάνουν μετά από λίγο μαζί με εκείνους πολύ ευχάριστα, αφού προηγουμένως έπαιρναν από τους άλλους την αρρώστια πάνω τους και με τη θέλησή τους υπέφεραν τους πόνους. Και πολλοί, αφού νοσοκόμησαν και οδήγησαν άλλους στην ανάρρωση, αυτοί πέθαναν, σαν να πήραν το θάνατο από εκείνους πάνω τους... Έτσι οι άριστοι από τους αδελφούς μας με αυτόν τον τρόπο έφυγαν από αυτήν τη ζωή, μεταξύ των οποίων ιερείς και διάκονοι και από τους λαϊκούς οι πιο ονομαστοί, έτσι ώστε και το είδος αυτό του θανάτου, που οφείλεται σε πολλή ευσέβεια και πίστη ισχυρή, να θεωρείται διόλου κατώτερο του μαρτυρίου. Και τα σώματα των αγίων, αφού τα έπαιρναν οι χριστιανοί, τους έκλειναν τα μάτια και το στόμα, σταύρωναν τα χέρια, τα έλουζαν, τα τύλιγαν και τα στόλιζαν, για να περιμένουν μετά από λίγο και αυτοί τη σειρά τους. Οι ειδωλολάτρες όμως έκαναν εντελώς αντίθετα. Όταν άρχιζε κανείς να αρρωσταίνει, τον έδιωχναν και τους αγαπημένους τους απέφευγαν και τους έριχναν μισοπεθαμένους στους δρόμους, και τους νεκρούς έριχναν άταφους στα σκουπίδια, φοβούμενοι την προσέγγιση του θανάτου, την οποία όμως ό,τι και αν μηχανευόσουν δεν ήταν εύκολο να αποφύγεις». (Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία 7,22)

Η υπόθεση των τυχαίων συμπτώσεων δεν είναι σημερινή. Αποτελεί αρχαία θεωρία, την οποία κατά την προχριστιανική εποχή υποστήριξαν οι Δημόκριτος, Επίκουρος και Λουκρήτιος. Θαυμασιότατα κατειρωνεύτηκε αυτήν ο Βολταίρος με τα επόμενα λόγια του, τα οποία μολονότι εμφανίζονται ως ευφυής αστειότητα, αντιγράφουν επακριβώς και πιστώς την πραγματικότητα. «Πάρτε σάκο γεμάτο με σκόνη, έγραφε ο Βολταίρος. Αδειάστε τον μέσα σε βυτίο. Κουνήστε το κατόπιν καλά και για πολλή ώρα. Θα δείτε ότι θα προέλθουν κατά τη διάρκεια της κίνησης αυτής φυτά, ζώα και εικόνες....

«Ο αιώνας μας είναι αιώνας των γνωριμιών και όχι των φιλιών...Ο κόσμος μας, παρόλα τα θαυμαστά του, είναι ένας άφιλος κόσμος» (Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος)
«Μεγαλύτερη αγάπη από αυτήν κανείς δεν έχει, ώστε κάποιος να θυσιάσει τη ζωή του για τους φίλους του. Εσείς είστε φίλοι μου...» (Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο)

katafigioti

lifecoaching