(Ο γέρος επίσκοπος Αντιοχείας Ιγνάτιος ο Θεοφόρος οδηγείται στη Ρώμη στο Κολοσσαίο να μαρτυρήσει. Οι Χριστιανοί της Ρώμης μόλις το μαθαίνουν κάνουν τα πάντα για να τον σώσουν και αυτός τους γράφει αυτή την επιστολή παρακαλώντας τους να μην τον σώσουν...!)

«Σας παρακαλώ, μη μου γίνετε εύνοια άκαιρη. Αφήστε με να γίνω τροφή των θηρίων, δια των οποίων θα μπορέσω να κερδίσω το Θεό. Είμαι σιτάρι του Θεού και αλέθομαι με τα δόντια των θηρίων, για να γίνω καθαρός άρτος του Θεού.
Καλύτερα να καλοπιάσετε τα θηρία, ώστε να γίνουν τάφος μου και να μην αφήσουν τίποτα από το σώμα μου, για να μη γίνω βάρος σε κανέναν όταν κοιμηθώ...Θα προτιμούσα τα θηρία που είναι έτοιμα για μένα και προσεύχομαι να τα συναντήσω γρήγορα, τα οποία και θα καλοπιάσω για να με καταφάγουν γρήγορα, και όχι όπως συνέβη σε μερικούς που από δειλία δεν τους άγγιξαν. Και αν αυτά δεν θελήσουν, εγώ θα τα εξαναγκάσω.
Να με συγχωρήσετε, εγώ γνωρίζω τι είναι αυτό που με συμφέρει. Τώρα αρχίζω να γίνομαι μαθητής. Είθε να μην επιθυμήσω τίποτα από τα ορατά και τα αόρατα, για να κερδίσω τον Ιησού Χριστό.
Φωτιά και σταυρός και συμπλοκές θηρίων, κομματιάσματα, διαμελισμοί, σκορπισμοί των οστών μου, τεμαχισμοί των μελών μου, αλεσμοί όλου του σώματος και βασανισμός του διαβόλου, ας έρθουν επάνω μου, αρκεί μόνο να κερδίσω τον Ιησού Χριστό.
Σε τίποτα δεν θα με ωφελήσουν τα πέρατα του κόσμου, ούτε οι βασιλείες αυτού του αιώνα. Είναι για μένα καλύτερο να πεθάνω για τον Ιησού Χριστό, παρά να βασιλεύω στα πέρατα της γης...
Τον Κύριο επιθυμώ...Εκείνον αναζητώ, ο οποίος πέθανε και αναστήθηκε για μας. Να με συγχωρήσετε, αδελφοί μου, μη με εμποδίσετε να φτάσω στη ζωή.
Διότι ο Ιησούς είναι η ζωή των πιστών. Μη θελήσετε να πεθάνω. Διότι η χωρίς Χριστό ζωή είναι θάνατος. Εμένα που θέλω να ανήκω στο Θεό, μη με χαρίσετε στον κόσμο.
Αφήστε με να λάβω καθαρό φως. Όταν φτάσω εκεί θα γίνω άνθρωπος του Θεού. Επιτρέψτε μου να γίνω μιμητής του Πάθους του Χριστού του Θεού μου... Σας γράφω ζωντανός, επιθυμώντας να πεθάνω για το Χριστό.
Ο δικός μου έρωτας σταυρώθηκε και δεν υπάρχει μέσα μου φωτιά που να επιθυμεί κάτι, αλλά υπάρχει νερό ζωντανό, που αναπηδάει μέσα μου και μου λέει. Έλα στον Πατέρα.
Δεν ευχαριστιέμαι με τροφή φθοράς, ούτε με τις ηδονές της ζωής αυτής. Θέλω τον άρτο του Θεού, τον άρτο τον ουράνιο, τον άρτο της ζωής, δηλαδή τη σάρκα του Ιησού Χριστού...και πιοτό θέλω το αίμα του, που είναι αθάνατη αγάπη και αιώνια ζωή.
Δεν θέλω πια να ζω σαν άνθρωπος...»

(Ιγνατίου, απόσπασμα επιστολής προς Ρωμαίους)