Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Αιωνιότηταήρθε απ’ τον Ουρανό και βεβαιώνειΠοιος ήρθε από κει και βεβαίωσε για τα εκεί; Πες σ’ αυτόν που ρωτάει: «Από τους ανθρώπους μεν κανένας. Όμως ο Κύριος των αγγέλων όλα με ακρίβεια μας τα φανέρωσε. Ε.Π.Ε. 9,434 το ίδιο τέλος για όλους;Μα είναι δίκαιο να βρεθούν στην ίδια μοίρα οι ενάρετοι και ευσεβείς, που εργάστηκαν κάθε αρετή, με τους μοιχούς, τους πατροκτόνους, τους δολοφόνους, τους τυμβωρύχους; Ποιά λογική το λέει αυτό; Ε.Π.Ε. 9,434 την ζητάει η δικαιοσύνη του ΘεούΛες: Είναι φιλάνθρωπος ο Θεός, και γι’ αυτό δεν τιμωρεί. Δηλαδή, αν κολάσει τους ασεβείς, δεν θα ‘ναι φιλάνθρωπος; Βλέπεις σε τί…
"Ο Γέροντας να είναι στη σκιά"Η παιδαγωγική τέχνη του ήταν ανεπανάληπτη. Δεν ήταν αυταρχική και εξουσιαστική, ώστε να προκαλέσει προσωπικές εξαρτήσεις, προσκολλήσεις ειδωλοποιήσεις, που συχνά καταλήγουν σε επαναστάσεις ανεξαρτησίας. Δεν ήταν δειλή και εξουθενωτική, ώστε να προκαλέσει ανασφάλειες, φοβίες και άγχη. Δεν ήταν ανθρωποκεντρική, με τις ποικίλες ιδιορρυθμίες, αυθαιρεσίες και αδυναμίες της. Ο Γέροντας δεν καλλιεργούσε τη προσωπολατρεία, με τη μορφή της "Γεροντολατρείας", δεν επεδίωκε να συνδέσει τους πολυπληθείς επισκέπτες του με το πρόσωπό του, δεν ήθελε να αποκτήσει "πνευματική φατρία", δεν ήθελε να αποκτήσει "οπαδούς". Αντίθετα, με τη θεοανθρωποκεντρική πορεία του, ζώντας ο ίδιος "εν Χριστώ", προσπαθούσε, με διακριτικό…
Αισθήσειςστα αισχράΤο μάτι βλέπει τα σώματα, τα κάλλη, τα χρήματα, αυτά που είναι από τη γη. Μ’ αυτά ευχαριστιέται. Το αυτί ηδονίζεται με το αισθησιακό τραγούδι, με την κιθάρα και τον αυλό και την αισχρολογία. Αυτά όλα έχουν σχέση με τη γη. Ε.Π.Ε. 22,244 γυμνάζονταιΠώς γίνονται εξασκημένα τα αισθητήρια μας; Με τη συχνή ακρόαση των Γραφών, με το να ενδιατρίβουμε σ’ αυτές. Ε.Π.Ε. 24,414 Αισχρολογίαλερώνει Να αγιάσεις την ψυχή σου, να αγιάσεις και το σώμα σου, έχοντας τα λόγια της Γραφής διαρκώς στην καρδιά σου και στη γλώσσα σου. Αν η αισχρολογία καταλερώνει και προκαλεί τους δαίμονες, είναι ολοφάνερο, ότι…
«Το γένος αυτό δεν είναι δυνατόν να βγει με κανένα άλλο μέσον, παρά με προσευχή και νηστεία». (Μαρκ. θ' 29) «Ο Κύριος και Θεός μας, Ιησούς Χριστός μαζί με όλα τα καλά που μας πρόβαλε ως παράδειγμα, πηγαίνοντας μετά το βάπτισμά Του στην έρημο, αρχίζει με νηστεία τη νοητή πάλη με το διάβολο, που τον πλησίασε σαν να ήταν απλός άνθρωπος. Με τον τρόπο που τον νίκησε ο Κύριος δίδαξε και εμάς τους ανάξιους δούλους, πώς…
Πόσες φορές δεν έχουμε πληγώσει ή δεν έχουμε πληγωθεί από κάποιον; Κι αφού περνάει η πρώτη αντάρα το επόμενο στάδιο συνήθως είναι το αίτημα συγνώμης. Βέβαια όχι πάντα δυστυχώς! Χρειάζεται πολλή αγάπη και ταπείνωση για να συγχωρήσεις αυτόν που σε έβλαψε, σε πόνεσε, σε αδίκησε ή σε πρόδωσε. Χρειάζεται ευσπλαχνία για να νιώσεις ότι αυτός που προκαλεί τον πόνο είναι σε πιο δύσκολη θέση από σένα γιατί τον χειραγωγεί ο διάβολος. Χρειάζεται κατανόηση και συμπάθεια αυτός ο άνθρωπος και όχι την οργή μας και την αδιαλλαξία μας. Και σίγουρα χρειάζεται τη συγχώρεση μας. Αυτό όμως που περισσότερο έχει ανάγκη είναι…
"Μη την κρατάτε με το φόβο. Θα ξαναγυρίσει" Κοσμική κυρία, που είχε δοκιμάσει τα θέλγητρα του κόσμου και από όλα είχε τελικά απογοητευθεί, έφθασε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Σ' αυτήν την απελπιστική κατάσταση τη βρήκε μια φίλη της και της συνέστησε, ως διέξοδο, τον π. Πορφύριο. Εκείνη πήγε στα Καλλίσια και τον συνάντησε. Απροσδόκητα, μέσα στα σκοτάδια της ψυχής της, είδε, για πρώτη φορά στη ζωή της, να λάμπει ένα παρήγορο φως. Ενθουσιάστηκε κι έγινε μαθήτριά του. Του ζήτησε να της δώσει ευλογία να μείνει κοντά του, όπως ο Απόστολος Πέτρος,στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, που είπε: "Κύριε, καλόν εστιν ημάς…
Εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλάσματα που αγαπάμε τη συνήθεια. Η καθημερινότητα μας είναι γεμάτη από πράγματα που συνηθίζουμε να κάνουμε. Είναι μια ρουτίνα που μας γεμίζει ασφάλεια. Πολλές φορές βέβαια μας κουράζει αλλά και πάλι δύσκολα θα ξεβολευόμασταν. Σπάνια θα συναντήσουμε κάποιον που θα μας πει ότι δεν του αρέσει να κάνει κάποια πράγματα επαναληπτικά κάθε μέρα. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση της υπερβολής του ψυχαναγκασμού όπου αν κάτι πάει στραβά και δεν γίνουν τα πράγματα όπως τα έχουμε συνηθίσει αρρωσταίνουμε. Πέρα όμως από τις εξωτερικές συνήθειες υπάρχει και μια συνήθεια εσωτερική, πολύ ύπουλη, ανθεκτική και βλαπτική που στέκεται εμπόδιο…
Οι Πατέρες της Εκκλησίας μάς διδάσκουν πως αν δεν προσέξουμε τα πάθη μας γίνονται έξη, δηλαδή συνήθεια. Έτσι μας οδηγούν σε αμαρτίες επαναλαμβανόμενες μέχρις ότου και αυτή η ίδια η αμαρτία στο σύνολο της μας γίνει συνήθεια. Επόμενο και τελικό στάδιο είναι να αναγορεύσουμε την αμαρτία σε κάτι καλό, σε δικαίωμα μας και έτσι να επέλθει ο πνευματικός θάνατος! Αυτή είναι η μεγάλη κατάντια της εποχής μας, ότι δηλαδή έχουμε χάσει τελείως την αίσθηση της αμαρτίας.Σκεφτόμουν όμως πως ανάλογα μπορούμε να πράξουμε και με τις αρετές. Μπορούμε δηλαδή να ασκούμαστε σ’ αυτές, να τις εφαρμόζουμε στην πράξη μέχρι να μας…
«Αν κάποιος θέλει να υπηρετεί εμένα, εμένα ν’ ακολουθεί. Και όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι και ο υπηρέτης ο δικός μου…» (Ιωάν. 12:26). «…Αυτοί είναι που ακολουθούν το Αρνί, όπου κι αν πάει» (Αποκ. 14:4) «Ω, Κύριε, εσύ είσαι η βελόνα κι εγώ η κλωστή…». Έτσι είπε στην προσευχή του μια βραδιά ένας ντόπιος σ’ έναν ιεραποστολικό σταθμό του Κογκό. Είχε επισκεφτεί το χριστιανικό σχολείο εκείνη τη μέρα και βλέποντας τα κορίτσια να ράβουν, είχε παρατηρήσει πως η κλωστή πάντοτε ακολουθούσε τη βελόνα. «Ακολουθήστε με» είπε ο Κύριος στους μαθητές Του. Πρέπει να είμαστε πάντοτε τόσο κοντά…
175. Στα γήινα θέλγητρα, δεν υπάρχει ζωή αληθινή, αλλά θλίψις και θάνατος πνευματικός. Έχει λοιπόν δίκιο ο Κύριος να παραπονήται με το στόμα του Προφήτου, λέγοντας για τους άπιστους ανθρώπους: «ἐμὲ ἐγκατέλιπον πηγὴν ὕδατος ζωῆς, καὶ ὤρυξαν ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους, οἳ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν» (Ιερεμ. β’ 13). Μάταια προσπαθούμε να αντλήσουμε αληθινή χαρά από εκεί. Όλα τα γήινα αγαθά είναι φθαρτά, διαβατικά, καταλήγουν σε θάνατο. Ο Διάβολος, ο κάτοχος της δυνάμεως του θανάτου, επιδιώκει, αιχμαλωτίζοντάς μας στη λατρεία αυτών των αγαθών, να απεργασθή τον αιώνιο θάνατό μας. «Στώμεν καλώς», λοιπόν. Ας είμαστε άγρυπνοι προς όλες τις κατευθύνσεις, ώστε τίποτε…