Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Αυτό που καμιά θρησκεία, καμιά φιλοσοφία δεν τόλμησε ποτέ να παρουσιάσει ήταν ένας θεός να γίνεται άνθρωπος, να υποφέρει και να κενώνει τον εαυτό του από τη μεγαλοπρέπειά του, ώστε να γίνει πλήρως και απολύτως προσιτός σ΄εμάς.Στην Ενσάρκωση ανακαλύπτουμε ότι ο Θεός μας–ο Άγιος του Ισραήλ, ο Δημιουργός του κόσμου, η Ωραιότης που υπερβαίνει κάθε ωραιότητα, η Αλήθεια και η μόνη πραγματικότητα του κόσμου- επιλέγει, μέσα από μία αγαπητική κίνηση, να ταυτιστεί τόσο πολύ με τη μοίρα του ανθρώπινου γένους, τόσο πολύ να πάρει επάνω Του ολοκληρωτική και απόλυτη την ευθύνη για τη δημιουργική Του πράξη, ώστε να επιστρατευτεί όλη…
Προτροπή για συμφιλίωση. Διάλογος π. Ιωήλ Γιαννακόπουλου (1901-1966) με κάποιο χωρικό:- … Μα δεν μπορώ, πάτερ μου, να μιλήσω εγώ πρώτος. Ο αδελφός μου πρέπει να μου μιλήσει πρώτος. Αυτός έφταιξε και όχι εγώ. Κι έπειτα αυτός είναι μικρότερος και εγώ μεγαλύτερος.- Δεν μου λες, ποιος είναι μεγαλύτερος; Εμείς ή ο Θεός;- Μα θέλει ρώτημα; Ο Θεός βέβαια.- Ποιος έφταιξε στον άλλον; Ο Θεός σ’ εμάς ή εμείς στο Θεό;- Εμείς φταίξαμε στο Θεό.- Και ποιος πρώτος έκανε την αρχή της συμφιλιώσεως; Εμείς πήγαμε στο Θεό ή ο Θεός ήλθε σ’ εμάς;- Ο Θεός ήλθε σ’ εμάς.- Λοιπόν;- Λοιπόν, σ’…
Ένας παλαιός λαϊκός μύθος διηγείται, πως τα χελιδόνια στις παμπάλαιες εποχές δεν ήξεραν να αποδημούν στα πιο ζεστά μέρη πριν το χειμώνα. Και όταν έπεφτε το χιόνι και έσφυζε η παγωνιά, αυτά υπέφεραν σκληρά και πέθαιναν. Βλέποντας αυτό κάποιος ελεήμων άνθρωπος τα λυπήθηκε πολύ, και άρχισε να προσπαθεί με ό,τι ήξερε και όπως μπορούσε να κατευθύνει τα χελιδόνια προς το νότο πριν το χειμώνα, στις πιο ζεστές χώρες. Έδινε σημάδια, τα οποία τα χελιδόνια δεν καταλάβαιναν, τα δελέαζε με την τροφή προς το νότο, αλλά μάταια· τα φόβιζε και τα έδιωχνε, αλλά τίποτα. Τίποτα δεν κατάφερε. Τότε αυτός προσευχήθηκε στο…
Πόσο μεγάλο καλό είναι η συνεχής προσευχή, το μαθαίνουμε από τη Χαναναία εκείνη του Ευαγγελίου, που δεν σταματούσε να κραυγάζει: «Ελέησέ με, Κύριε!» (Ματθ. 15:22).Κι έτσι, αυτό που αρνήθηκε ο Χριστός στους αποστόλους, τους μαθητές Του, το πέτυχε εκείνη με την υπομονή της. Ο Θεός, βλέπετε, προτιμά για τα δικά μας ζητήματα να Τον παρακαλάμε εμείς οι ίδιοι, που είμαστε και υπεύθυνοι, παρά να Τον παρακαλούν άλλοι για λογαριασμό μας. Όταν έχουμε την ανάγκη ανθρώπων, χρειάζεται και χρήματα να δαπανήσουμε και δουλόπρεπα να κολακέψουμε και πολύ να τρέξουμε. Γιατί οι άρχοντες του κόσμου τούτου όχι μόνο δεν μας δίνουν εύκολα…
Κύριε... Κύριε, δεν ξέρω τι να ζητιανέψω από Εσένα. Μόνον Εσύ γνωρίζεις τι μου χρειάζεται. Συ με αγαπάς περισσότερο από όσο εγώ ξέρω να αγαπώ τον εαυτό μου. Κύριέ μου, δώσε στο δούλο Σου εκείνο που ούτε να ζητήσω δεν μπορώ. Δεν τολμώ να σου ζητιανέψω ούτε απαλλαγή από πάθη, ούτε αρετές, ούτε απόλαυση χάριτος. Στέκομαι μόνο μπροστά Σου με την καρδιά μου ανοιχτή απέναντί Σου. Συ βλέπεις τις ανάγκες που εγώ δεν βλέπω, κοίταξέ με και πράξε κατά το έλεός Σου. Χτύπησε και θεράπευσε, ρίξε με και ανύψωσέ με. Πάλλομαι και σιωπώ μπροστά στην άγια θέλησή Σου και μπροστά…
«Η θύελλα λυσσομανούσε και το πλοίο φερόμενο σαν κομμάτι άχυρο, πήγαινε να κομματιασθεί σ’ ένα βράχο κοντά στην ακτή. Έριξαν φωτοβολίδες απελπισίας, και αμέσως θαρραλέοι άνδρες έβαλαν στη θάλασσα μια σωστική λέμβο. Επιβιβάστηκαν πρώτα οι γυναίκες και τα παιδιά. Η λέμβος έκανε δεύτερο ταξίδι, αλλά το πλοίο βυθιζόταν αβοήθητο μέσα στα κύματα και το τρίτο ταξίδι θα ήταν σίγουρα και το τελευταίο. «Κατάλαβα», λέει ένας επιβάτης, ότι ήμουν από τον αριθμό εκείνων που δεν θα σωζόντουσαν. Σε μια στιγμή οι αμαρτίες της ζωής μου παρουσιάστηκαν μπροστά μου και επρόκειτο μ’ αυτές να συναντήσω τον Θεό. Είχα ένα συνάδελφο ονομαζόμενο Jacques…
«Η τεράστια αίθουσα, στην οποία ο μεγάλος ιεροκήρυκας του 19ου αι. κήρυττε σε χιλιάδες ψυχές, δυο φορές καταστράφηκε από πυρκαγιά και πάλι ξανακτίστηκε πιο ευρύχωρη. Όταν επρόκειτο να μιλήσει στην καινούρια μεγάλη αίθουσα, μια μέρα πριν από το κήρυγμα πήγε ο Spurgeon για να δοκιμάσει την ακουστική της. Στάθηκε σε μια γωνία και με δυνατή φωνή, επανέλαβε τρεις φορές αργά και καθαρά, τα λόγια του Κύριου στον Ιωάννη 3,16. «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον Μονογενή, δια να μην απολεσθεί πας ο πιστεύων εις Αυτόν , αλλά να έχει ζωήν αιώνιων». Η…
......και εντέλει πάντα μα πάντα το μέγα μυστήριο.... ότι όλα πάντα καταλήγουν σε Αυτόν! Πάντα. Στο πριν, στο τώρα, στο μετά.. η αξία Του αναλλοίωτη σε όλους τους χρόνους. Η αγάπη Του αστείρευτη διαρκώς! Η αγωνία της ολοκλήρωσής μας, της τελείωσης μας.. στη ζωή για το θάνατο; Πόσο δύσκολο ηχεί, πόσο πέρα από τα όρια της νόησης μας.. Ίσως γι’ αυτό, το εδώ και το τώρα έχουν απίστευτη δυναμική.. γιατί μοναχά αυτό υπάρχει πραγματικά.. μοναχά σ΄αυτό μπορούμε να επέμβουμε, ν’ αλλάξουμε, να διορθώσουμε.. να δούμε τα δώρα του τώρα, της κάθε στιγμής.. να λειτουργήσουμε στο έπακρο τις αισθήσεις μας.. ν’…
Και μη μου λες παλι· έκανα πολλές αμαρτίες, πως θα μπορέσω να σωθω;Εσύ από μόνος σου δεν μπορείς, αλλά μπορεί ο Κύριος σου και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να εξαλείψει εντελώς τα αμαρτήματά σου. Πρόσεχε παρά πολύ αυτόν τον λόγο· τόσο πολύ εξαλείφει τα αμαρτήματα, ώστε να μην αφήνει ούτε ένα ίχνος τους! Στα σώματα, βέβαια, δεν μπορεί να επιτευχθεί αυτό, αλλά κι αν μύριες φορές το επιχειρήσει ο γιατρός, κι αν φάρμακα βάλει επάνω στην πληγή, αυτή μπορεί να την θεραπεύσει, αλλά ίσως τα ίχνη της να μην μπορέσει να τα εξαλείψει. Συνέβη πολλές φορές να χτυπήσει κάποιος…
Ρωτήσατε γιατί ο Κύριος Χριστός έπρεπε να γεννηθεί, και να μεγαλώσει και να βαπτισθεί; Γιατί δεν εμφανίστηκε ξαφνικά με μιας από τους ουρανούς με τη μορφή ώριμου ανθρώπου όπως, κατά τους ελληνικούς μύθους, ο Απόλλων εμφανιζόταν στους ανθρώπους; Εντελώς ανάρμοστη σύγκριση! Πως μπορεί να συγκρίνεται ο πραγματικός άνθρωπος με μια παραίσθηση και ο αληθινός Θεός με φανταστικά τέρατα; Όσο πιο ψηλά είναι ο ουρανός πάνω από τη γη, τόσο είναι υψηλή η σοφία του Θεού πάνω από το λογικό του ανθρώπου. Κατά τη σοφία του Υψίστου ο Χριστός έπρεπε να εμφανιστεί στον κόσμο και σαν παιδί και σαν…