Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Θλίψειςκέρδος από αυτήνΑνάπαυσις ψυχής! Όταν μια ψυχή θλίβεται μεν από τις δοκιμασίες, αλλά με τις θλίψεις απαλλάσσεται από τα πάθη και τις βρωμιές, τότε έχει ευρυχωρία, ανάπαυσι. Διότι πολλοί, ενώ ευημερούν, έχουν παράνομους έρωτες σώματος, χρημάτων και άλλους πολύ ατόπους. Και όταν βρεθούν σε θλίψεις, ελευθερώνονται από όλα αυτά και αισθάνονται ανακούφισι.Ε.Π.Ε. 5,132και χαράΔεν είναι δυνατόν να ζη κάποιος συνεχώς σε θλίψεις. Άλλωστε δεν αντέχει και η ίδια η φύσις μας. Όμως, επειδή επιθυμούμε να ζούμε συνέχεια με χαρά, γι’ αυτό μας φαίνεται παντοτινή η θλίψις. Και όχι μόνο γι’ αυτό, αλλά και γι’ άλλο λόγο. Επειδή τα μεν ευχάριστα…
Πρόσεχε, ψυχή μου! Φυλάξου, όσο πιο πολύ μπορείς! Πρόσεχε, ψυχή μου! Οι έσχατοι καιροί έχουν πια έλθει. Απαιτείται αγώνας σκληρός· και με δαίμονες και με ανθρώπους! Και εγκαρτέρηση. Φυλάξου από τους ορατούς εχθρούς σου, όταν ευρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους. Φυλάξου όμως και από τους αοράτους εχθρούς σου, όταν είσαι μόνος. Κανείς δεν θα πάρει τον στέφανο της ζωής, αν δεν υποφέρει· αν δεν νικήσει τον εχθρό. Όποιος βγαίνει στην μάχη εναντίον του αντιπάλου και συγκρούεται μαζί του με γενναιότητα και ανδρισμό, παίρνει τιμή και δόξα και ολόλαμπρο στεφάνι. Πάρε λοιπόν θάρρος και δύναμη, ψυχή μου! Υπόμεινε την κάθε προσβολή. Και…
Διάκριση Επίτρεψέ μου να μην αναφερθώ άλλο στο παρελθόν, αλλά να σταθώ σε ό,τι θα μπορέσει ν’ αποβεί χρήσιμο και ωφέλιμο για το μέλλον. Σύμφωνα με τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων, κάθε εντύπωση, κάθε εικόνα, κάθε λογισμός που έρχεται στην περιοχή της καρδιάς και τη γεμίζει με μεγάλη ταραχή, ασφαλώς προέρχεται από το χώρο των παθών. Γι’ αυτό δεν πρέπει ν’ ακολουθούμε τις παρορμήσεις της καρδιάς αμέσως, αλλά μόνο μετά από προσεκτική αυτοεξέταση και έντονη προσευχή. Ο Θεός να μας φυλάξει από καρδιά τυφλωμένη! Γιατί είναι πια πασίγνωστο, ότι τα πάθη τυφλώνουν την καρδιά και σκοτίζουν το λαμπερό ήλιο της…
683. Όταν η ψυχή σου σκοτεινιάζη υπό την επήρεια της αμαρτίας, επικαλέσου με όλη σου την καρδιά, το γλυκύτατο όνομα του Ιησού Χριστού. Σ’ αυτό το Όνομα, θα βρης φώς, ενίσχυσι, στήριξη, ειρήνη, Σ’ αυτό το Όνομα και μόνο, θα βρης μέγα έλεος, χάρι απερίγραπτο. Θα βρης κάθε αγαθό για την ψυχή σου, σαν να άνοιξες ένα ακένωτο θησαυροφυλάκιο. 684. Να πιστεύης και να ελπίζης ότι ο Θεός γρήγορα θα απαντήση στα αιτήματα της προσευχής σου, όταν την εμπνέη η αγάπη. «Παρά θεώ πάντα δυνατά εστιν. Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. Η ελπίς ου καταισχύνει» (Ματθ. ιθ’ 26. Μαρκ. θ’ 23.…
Τις δοκιμασίες και τις θλίψεις, που έρχονται και παρέρχονται και ξεχνιούνται, μην τις αντιμετωπίζης με άλογη απελπισία. Ο χρόνος φέρνει τη λήθη και η λήθη την παρηγοριά και τη θεραπεία κάθε κακού. Όλα είναι περαστικά και φευγαλέα, η ευτυχία και η δυστυχία, η χαρά και η λύπη, η ηδονή και ο πόνος, η ζωή και ο θάνατος. Τα μόνα μόνιμα και αμετάβλητα είναι η αιώνια ζωή και η αιώνια κόλασις. Αυτό μην το ξεχνάς ποτέ. Ακόμη κι αν αμάρτησες τόσο όσο κανείς άλλος άνθρωπος πάνω στη γη, πάλι μην απελπίζεσαι. Δεν υπάρχει αμάρτημα ικανό να νικήση την ευσπλαχνία του Θεού.…
ΕΝΩ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΟΤΑΝ κάποτε με τους μαθητές του ο Αββάς Σιλουανός, έπεσε σε έκσταση κι έμεινε πολλή ώρα γονατισμένος, ακουμπώντας το κεφάλι του στην γη. Όταν σηκώθηκε, τον είδαν κλαμένο. - Γιατί θλίβεσαι, Αββά; τον ρώτησαν οι αδελφοί. Ο Όσιος τότε αναγκάστηκε να τους φανερώσει πώς ο νους του την ώρα της προσευχής ξεπέρασε τον γήινο κόσμο κι έφτασε στην μερική κρίση και είδε πολλούς μοναχούς να καταδικάζονται και να οδηγούνται στην κόλαση, ενώ πολλοί κοσμικοί ανέβαιναν στην αιώνιο Βασιλεία. Η καταδίκη εκείνων που άφησαν τον κόσμο για ν’ αφιερώσουν τον εαυτό τους ολοκληρωτικά στην λατρεία του Θεού, τόσο έθλιβε τον…
H Θλίψη Επικρατεί μια συννεφιά στον τόπο μας. Πρόσωπα σκυθρωπά, αγέλαστα, θλιμμένα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην πέρασε θλίψη. Διάφορες είναι οι πηγές της θλίψεως. Κουράζουν το σώμα και την ψυχή. Οι θλίψεις μπορούν να αρρωστήσουν τον άνθρωπο, αλλά μπορούν και να τον ωριμάσουν και να τον καλλιεργήσουν. Να τον κάνουν να δει τον συνάνθρωπό του με μεγαλύτερη επιείκεια, κατανόηση και συμπάθεια. Η υπομονή και η ελπίδα στις θλίψεις ανακουφίζουν. Μπορεί οι θλίψεις να οδηγήσουν σε καλό, σε μετάνοια. Δεν είναι κανείς που να μην πέρασε θλίψεις, πόνους, πειρασμούς και δοκιμασίες. Σαν σαράκι η θλίψη κατατρώει τον έσω άνθρωπο.…
Όταν ο αββάς Αντώνιος ασκήτευε στην έρημο, έπεσε κάποτε σε ακηδία και σε μεγάλη σύγχυση των λογισμών του και έλεγε στον Θεό: «Κύριε, θέλω να σωθώ αλλά δεν μ΄αφήνουν οι λογισμοί μου. Τι να κάνω με τη θλίψη μου αυτή;Πώς να σωθώ;» Κάποια φορά λοιπόν βγήκε λίγο προς τα έξω και βλέπει κάποιον σαν τον εαυτό του να κάθεται και να κάνει εργόχειρο. Μετά από λίγο άφηνε το εργόχειρο, σηκωνόταν και προσευχόταν, και ξανά καθόταν και συνέχιζε να πλέκει το σχοινί του. Ύστερα πάλι σηκωνόταν για προσευχή. Ήταν άγγελος Κυρίου που είχε σταλεί για να διορθώσει τον Αντώνιο και…
643. Γιατί ο Θεός δεν έφτιαξε τον κόσμο μονομιάς, αλλά σε εξ ημέρες; Για να μας διδάξη, στα πράγματα, ότι και εμείς οφείλουμε να μην είμαστε βιαστικοί στα έργα μας, αλλά να προχωρούμε βαθμιαία, με σύνεσι. Αν προσεύχεσαι, μην τρέχει η γλώσσα σου. Αν μελετάς το Ευαγγέλιο, μη σπεύδεις στο διάβασμα, αλλά συγκέντρωνε την προσοχή σου σε κάθε λεπτομέρεια του ιερού κειμένου. Αν φτιάχνης κάτι το υλικό, φτιάχνε το με αβίαστο τρόπο. Με τη δημιουργία του κόσμου σε εξ ημέρες, ο Κύριος μας δίνει ένα παράδειγμα. Ας το ακολουθήσουμε. 644. Να αντιμετωπίζης με ταπεινή υποταγή στο θέλημα το Θεού κάθε…
Κατέβηκε μια μέρα στην πόλη να πουλήσει τα πανέρια του ένας γέρος Αββάς. Κατάκοπος από την οδοιπορία, πήγε και κάθησε στο σκαλοπάτι ενός μεγάλου σπιτιού που βρέθηκε στον δρόμο του. Την στιγμή εκείνη ψυχορραγούσε ο πλούσιος νοικοκύρης του σπιτιού. Ενώ ο Αββάς ξεκουραζόταν, ανίδεος για ό,τι γινόταν μέσα, είδε ξαφνικά να έρχονται καλπάζοντας πλήθος μαύροι καβαλάρηδες, άγριοι στην όψη. Στην εξώθυρα κατέβηκαν από τα κατάμαυρα επίσης άλογά τους κι όρμησαν στο σπίτι. Ο Γέροντας κατάλαβε και τους ακολούθησε ως επάνω στο δωμάτιο του ετοιμοθάνατου. Όταν τους αντίκρισε εκείνος, έβγαλε σπαρακτικέες κραυγές: -Θεέ μου, σώσε με. Εκείνοι τον ειρωνεύτηκαν σκληρά: -Τώρα…