Να νιώσουμε την προσευχή ως ανάγκη
“Γέροντα, δεν έχω μεγάλη πίστη και νιώθω αδύναμη.
Ξέρεις τι να κάνης; Να κρεμασθείς από τον Θεό, όπως κρεμιέται
το παιδάκι από τον λαιμό του πατέρα του, και να Τον σφίξης έτσι
που να μην μπορεί να σε απομακρύνει από κοντά του.
Τότε θα νιώσεις σιγουριά και δύναμη.
Νιώθω, Γέροντα, την ανάγκη να ακουμπήσω στον Θεό, αλλά δυσκολεύομαι.
Να σηκώνεις τα χέρια σου ψηλά έτσι σιγά σιγά θα μεγαλώσουν
και θα πιασθείς από τον Θεό.
Γέροντα, όταν δεν έχω πολύ χρόνο και βιάζομαι στην προσευχή,
μήπως κλέβω τον χρόνο που πρέπει να δώσω στον Χριστό;
Ο Χριστός έχει πολλά όσα και να κλέψεις, δεν έχει ανάγκη
εσύ όμως δεν βοηθιέσαι. Δεν έχει ανάγκη ο Χριστός από την προσευχή μας,
αλλά εμείς έχουμε ανάγκη από την βοήθειά του.
Προσευχόμαστε, γιατί έτσι επικοινωνούμε με τον Θεό που μας δημιούργησε.
Αν δεν το κάνουμε, θα πέσουμε στα χέρια του διαβόλου,
και τότε αλλοίμονο μας! Είδες, τι λέει ο Αββάς Ισαάκ;
«Δεν θα μας ζητήση λόγο ο Θεός γιατί δεν κάναμε προσευχή,
αλλά γιατί δεν είχαμε επικοινωνία μαζί του, και με αυτόν τον τρόπο
δώσαμε δικαιώματα στον διάβολο και μας ταλαιπώρησε».
Γέροντα, πώς θα αγαπήσω την προσευχή; Να νιώσεις την προσευχή ως ανάγκη.
"Όπως το σώμα, για να ζήση, χρειάζεται τροφή, έτσι και η ψυχή,
για να ζήση, πρέπει να τραφεί. Αν δεν τραφεί, αποδυναμώνεται
κι έρχεται ο πνευματικός θάνατος.
Γέροντα, τι μας δυσκολεύει στην προσευχή;
Δυσκολευόμαστε, μόνον όταν δεν αισθανόμαστε την προσευχής ως ανάγκη.
Όποιος δεν μπει στο νόημα της προσευχής, για να την αισθανθεί ως ανάγκη,
την θεωρεί αγγαρεία και μοιάζει με το ανόητο παιδάκι που αποστρέφεται
τον μαστό της μητέρας του και όλη την γλυκιά της στοργή,
και έτσι είναι αρρωστιάρικο και κακορίζικο.
(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.27-28)