Είδα τις προάλλες μια φωτογραφία μιας γυναίκας που βυθιζόταν στα ήρεμα νερά ενός ωκεανού με τα χέρια απλωμένα και από κάτω έγραφε η λεζάντα: ‘ελεύθερη’. Κι έπειτα αναρωτήθηκα: ‘Άραγε εγώ είμαι ελεύθερος; Και τί σημαίνει ελευθερία;’ Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν τα πάθη μου. Πώς να είμαι ελεύθερος όταν καταδυναστεύομαι από αυτά; Είμαι σκλάβος αλυσοδεμένος από τον εγωισμό μου, το θυμό μου, την φιληδονία, την κενοδοξία και τόσα άλλα… Ελεύθερος είναι ο άγιος, αυτός που έχει νικήσει τη σάρκα του και τις κακές ροπές της ψυχής του και είναι κύριος του εαυτού του. Πόσο λίγοι είναι όμως αυτοί! Και πόσοι ακόμα και απ’ αυτούς που με τη Χάρη του Θεού και με σκληρό και επίπονο αγώνα κατάφεραν να νικήσουν κάποια πάθη τους, δεν τα είδαν να επιστρέφουν με ορμή μόλις έχασαν για λίγο την προσοχή τους και τη θεία Βοήθεια; Ελεύθερος είναι αυτός που όταν μπορεί να θυμώσει δε θέλει και όταν θέλει δεν μπορεί. Ελεύθερος είναι αυτός που συγχωρεί, που δεν έχει μέσα του ίχνος μνησικακίας για τους άλλους ό,τι κι αν του έχουν κάνει στο παρελθόν ή στο παρόν.
Ελεύθερος είναι αυτός που δε φοβάται το θάνατο. Αυτός που γνωρίζει ότι ‘θάνατος δεν υπάρχει’ όπως έλεγε και ο Άγιος Πορφύριος. Υπάρχουν και άνθρωποι που ανυπομονούν να φύγουν από αυτή τη ζωή για να συναντηθούν πρόσωπο με πρόσωπο με το Νυμφίο τους. Ναι, αυτοί είναι ελεύθεροι! Ο Χριστός μάς είπε: ‘Θα μάθετε την Αλήθεια και η Αλήθεια θα σας ελευθερώσει’. ( Ιω. η΄,32) Νομίζω όμως όχι εν μια νυκτί. Η απελευθέρωση θα γίνεται σταδιακά , όσο σταδιακά θα γνωρίζουμε την Αλήθεια, τη μόνη Αλήθεια, τον Τριαδικό Θεό! Και άλλα πολλά σκεφτόμουν για την ελευθερία… κοίταζα γύρω μου τους ανθρώπους, κοίταζα και τον εαυτό μου και σκεφτόμουν πόσο πολύ απέχουμε από την ελευθερία. Ακόμα κι αυτές οι ατομικές ελευθερίες για τις οποίες έχυσαν το αίμα τους και αγωνίστηκαν χιλιάδες άνθρωποι στο παρελθόν, καταστρατηγούνται με περίσσεια ευκολία. Οι άνθρωποι αν και αγαπούσαν την ελευθερία, σπάνια της έδιναν την αξία που της έπρεπε.
Οι Ιουδαίοι σταύρωσαν τον Ιησού Χριστό γιατί δεν τους ελευθέρωσε από τους Ρωμαίους την ώρα που ο Κύριος ήθελε να τους ελευθερώσει από το θάνατο και τη φθορά της αμαρτίας. Σχεδόν πάντα άλλη ελευθερία ήθελε το μυαλό του ανθρώπου και άλλη η ψυχή του. Και υποψιάζομαι ότι στο πολύ κοντινό μέλλον η σκλαβιά, η απόλυτη υποδούλωση και η χειραγώγηση θα βαπτιστούν ‘ελευθερία’… από αυτούς που κατηγορούν αιώνες την Εκκλησία ότι στερεί τις ελευθερίες των ανθρώπων και τους γεμίζει ενοχές. Αυτές και άλλες σκέψεις έκανα μέχρι που έκλεισα τα μάτια μου και μπήκα στη θέση αυτής της γυναίκας στη φωτογραφία. Ναι, είχε δίκιο! Τελικά ελευθερία είναι να παραδίνεσαι, να αφήνεσαι ολοκληρωτικά στον ωκεανό της Αγάπης του Χριστού. Για μένα τουλάχιστον αυτό είναι ελευθερία!(Κ.Δ.Κ)