61. «Φρονιμάδα μεγάλης σε σώμα νέας» (Δ, 97).
Ο ι. Δαμασκηνός τονίζει τη σύνεσι της Θεοτόκου που ήταν αντιστρόφως ανάλογη προς την ηλικία της: σύνεσις ώριμης γυναίκας σε νεαρό κορίτσι! Εξαιρετικό χαρακτηριστικό για μια νέα κόρη, σαν την Παρθένο Μαρία.
Η φρόνησις και η σύνεσις συμβαδίζουν συνήθως με την ηλικία ή και, καμμιά φορά, έρχονται δεύτερες, σπανίως όμως πρώτες. Σε ελάχιστους δηλαδή ανθρώπους η σύνεσις, η φρόνιμη σκέψις είναι πιο ώριμη από την ηλικία τους. Οι πιο πολλοί άνθρωποι στην νεανική τους ηλικία είναι συνήθως «άσοφοι και ασύνετοι» (Εφ. ε' 15. Ρωμ. α' 31).
Η Θεοτόκος από την εφηβική της ηλικία ανήκε στους λίγους, στους συνετούς. Σ’ εκείνους για τους οποίους το Άγιον Πνεύμα είπε: «γήρας τίμιον ου το πολυχρόνιον ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται˙ πολιά (=σεβαστή) δε έστι σύνεσις ανθρώποις και ηλικία γήρως (=γεράματα) βίος ακηλίδωτος». (Σοφ. Σολομ. δ’ 8-9). Η σύνεσις της Θεοτόκου επήγαζε από τον ακηλίδωτο βίο της. Η ευσέβεια είναι η μάνα της σωφροσύνης και της συνέσεως, ενώ αντίθετα η ασέβεια και η ζωή της ασωτείας οδηγεί στην απερισκεψία, την αφροσύνη, την τρέλλα! Έτσι μπορούμε να πούμε ότι η αιτία της αφροσύνης των ανθρώπων δεν είναι τόσο η μικρή ηλικία όσο η ασέβεια και η αμαρτωλή ζωή.
Η σύνεσις, εξάλλου, της Θεοτόκου είχε και μια άλλη πηγή: την μελέτη του Λόγου του Θεού. Η Θεοτόκος μελετούσε τις Άγιες Γραφές. «Όλα εις τον άγιον βίον της αποδεικνύουν ότι η ψυχή της και η σκέψις της ήταν διαποτισμένα βαθειά από το πνεύμα της Γραφής. Ο Ωριγένης, αλλά και άλλοι εκκλ. συγγραφείς, ομιλούν με θαυμασμόν δια την εξαίρετον γνώσιν και κατανόησιν της Γραφής που παρουσιάζει η αγία Παρθένος» (X, 31). Η μελέτη αυτή πρόσθετε στη νεανική της ύπαρξι σύνεσι και σοφία. Τα σοφιολογικά βιβλία της Π. Διαθήκης, που σαν βασικά προσόντα του ανθρώπου αναφέρουν τη σοφία και τη σύνεσι, θα ήταν καθημερινό εντρύφημα της Θεοτόκου. «Ουδείς εξ εαυτού σοφός», έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Αυτό ισχύει και για την Θεοτόκο. Έγινε «σοφή» και συνετή, αφομοιώνοντας όλη τη σοφία και τη σύνεσι των πιστών ανθρώπων που αναφέρονται στις Γραφές.
Η μελέτη της Αγίας Γραφής είναι η βάσις για ν’ αποκτούν οι νέοι νέες αυτό που συνήθως τους λείπει: η σύνεσις δηλαδή και η σοφία.
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη, σελ. 88-89 )