δ. Εμήνυσε κάποτε ο άγιος Επιφάνιος στον Αββά Ιλαρίωνα, παρακαλώντας τον και λέγοντας : « Ας δούμε λοιπόν ο ένας τον άλλον πριν βγούμε από το σώμα ». Και φτάνοντας εκείνος, χάρηκαν μεταξύ τους. Ενώ δε έτρωγαν, τους έφεραν στο τραπέζι πουλί. Παίρνει ο επίσκοπος και δίνει στον Αββά Ιλαρίωνα. Αλλά ο γέρων του λέγει : « Με συγχωρείς, αλλά από τότε που φόρεσα το μοναχικό σχήμα, δεν έφαγα σφαχτό ». Και του λέγει ο επίσκοπος : « Και εγώ, αφ’ ότου φορώ το σχήμα, δεν άφησα κανέναν να κοίμησή αν είχε τίποτε εναντίον μου, ούτε εγώ κοιμήθηκα έχοντας εναντίον κάποιου κάτι». Και του λέγει ο γέρων : « Συγχώρησέ με, άλλα ο δικός σου τρόπος ζωής είναι ανώτερος του δικού μου ».
ε. Ο ίδιος έλεγε, ότι, αν η προτύπωση του Χριστού, ο Μελχισεδέκ, ευλόγησε τη ρίζα των Ιουδαίων, τον Αβραάμ, πολύ περισσότερο η ίδια η αλήθεια, ο Χριστός, ευλογεί και αγιάζει όλους όσοι τον πιστεύουν.
στ . Ο ίδιος έλεγε : « Η Χαναναία φωνάζει και εισακούεται. Η αιμορροούσα σιωπά και μακαρίζεται. Ο δε Φαρισαίος κράζει και κατακρίνεται. Ενώ ο τελώνης ούτε ανοίγει το στόμα και εισακούεται ».
ζ. Ποιος έλεγε : « Ο Δαυίδ ο προφήτης στη βαθειά νύχτα προσευχόταν, τα μεσάνυχτα σηκωνόταν, πριν από τον όρθρο παρακαλούσε, κατά τον όρθρο στεκόταν μπροστά στον Θεό, το πρωί δεόταν, το βράδυ και το μεσημέρι ικέτευε. Και γι’ αυτό έλεγε : « Επτάκις της ημέρας ήνεσα σε».
η. Είπε πάλι : «Τα χριστιανικά βιβλία είναι αναγκαίο απόχτημα γι’ αυτούς όπου τα έχουν. Γιατί και μόνη της η θέα των βιβλίων αυτών μάς κάνει πιο δυσκίνητους προς την αμαρτία και μάς σπρώχνει να σηκωθούμε προς την αρετή ».
θ. Είπε πάλι : « Μεγάλη ασφάλεια για να μη αμαρτάνουμε είναι η ανάγνωση των Γραφών ».
ι. Είπε πάλι : «Μεγάλος γκρεμνός και βαθύ βάραθρο είναι η άγνοια των Γραφών ».
ια. Είπε πάλι : « Μεγάλη προδοσία τής σωτηρίας είναι το να μη ξέρη τινάς κανέναν από τούς θείους νόμους ».
ιβ. Ο ίδιος έλεγε : « Τα αμαρτήματα των δικαίων βρίσκονται γύρω από τα χείλη. Ενώ εκείνα των άσεβών προέρχονται από όλο το σώμα. Έτσι ο Δαυίδ ψάλλει : «Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου» . « Είπα, φυλάξω τας οδούς μου του μη αμαρτάνειν με εν γλώσση μου ».
ιγ. Ο ίδιος ρωτήθηκε γιατί δέκα μεν είναι οι εντολές του μωσαϊκού νόμου, εννέα δε οι μακαρισμοί. Και είπε : « Ο δεκάλογος είναι ισάριθμος των αιγυπτιακών μαστίγων. Ενώ η αρίθμηση των μακαρισμών εικονίζει τρεις φορές την τριάδα ».
ιδ. Ρωτήθηκε ο ίδιος αν αρκή ένας δίκαιος να νικήση σε έλεος τον θεό. Και είπε : « Ναι. Γιατί ο ίδιος είπε :
«Ερευνήσατε ένα ποιούντα κρίμα και δικαιοσύνην και ίλεως έσομαι παντί τω λαώ ».
ιε. Ο ίδιος είπε : « Ο Θεός, στους μεν αμαρτωλούς και το κεφάλαιο παραχωρεί, όταν μετανοούν, όπως έκαμε με την πόρνη και τον ληστή και τον τελώνη. Από τους δικαίους όμως απαιτεί και τόκους. Και αυτό σήμαινε ο λόγος του στους αποστόλους : «Εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλέον των γραμματέων και φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την βασιλεία των ουρανών ».
ιστ. Έλεγε δε και τούτο : « Πολύ φθηνά πουλά ο θεός τις αρετές σε όσους ενδιαφέρονται να τις αποχτήσουν : για ένα κομματάκι ψωμί, για ένα πρόχειρο ρούχο, για ένα ποτήρι κρύο νερό, για έναν όβολό ».
ιζ. Πρόσθετε δε και τούτο : « ’Από άνθρωπο σαν δανείζεται άνθρωπος, εξ αιτίας πενίας η από ανάγκη για να ζήση καλά, όταν επιστρέφη το δάνειο, εκφράζει τις ευχαριστίες του, άλλα κρυφά το επιστρέφει, γιατί ντρέπεται. Ενώ ο Κύριος και Θεός κάνει το αντίθετο. Κρυφά δανείζεται, τα επιστρέφει δε ενώπιον Αγγέλων και Αρχαγγέλων και δικαίων ».
(Είπε Γέρων,Το Γεροντικόν εκδ. Αστήρ, Αθήνα 1996 σελ. 74-76)