239- ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑ. Ο Τερτυλλιανός είδε τη σκιά της αναστάσεως σε όλη τη φύσι. Ο ήλιος, που το βράδυ βυθίζεται στον τάφο και αφίνει τον κόσμο στο σκοτάδι, γρήγορα αντικαθιστά με τις φωτοφόρες αχτίδες του την προμηνύτρα αυγή. Τα δένδρα, που το χειμώνα μοιάζουν νεκρωμένα μέσ’ τους αχνούς της παγωνιάς, την άνοιξι αλλάζουν χρώμα, γεμίζουν φύλλα, ευωδιάζουν. Μια νέα ζωή αρχίζει. Οι σπόροι, αν δεν σαπίσουν στην κρύα γη, δεν βάζουν καινούριο βλαστάρι. Οι εποχές διαδέχονται η μια την άλλη. Ο θάνατος της μιας σημαίνει τη ζωή της άλλης. Όλα εδώ κάτω πεθαίνουν και ξαναζωντανεύουν, όλα γερνούν και ξανανοιώνουν,…
... Και αμέσως ηκολούθησε φοβερός και μυστηριώδης σεισμός λόγω του θανάτου του Ιησού Χριστού, με συνέπειες ασυνήθεις, όπως «ιδού το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω», πράγμα ασύνηθες και αδύνατον υπό συνθήκας κανονικού, φυσιολογικού σεισμού, ανεξαρτήτως εντάσεως. Ούτε το σκότος ούτε ο σεισμός ήσαν φυσιολογικά φαινόμενα. Το καταπέτασμα του Ναού ήτο εκείνο το οποίον εχώριζε τα Άγια των Αγίων, τα οποία ήσαν άβατα, από τα Άγια, τ.έ. τον υπόλοιπον, τον κυρίως, Ναόν (’Εξοδ. 26,31 εξ. Λευίτ. 16,2, 12. Το σχίσιμο του καταπετάσματος ήτο σημείον καταργήσεως της τυπικής απολυτρώσεως της Παλαιάς Διαθήκης και αντικαταστάσεώς της υπό της…
Η ζωή μετά από μια απώλεια, έναν θάνατο, μια αρρώστια σωματική ή ψυχική, ένα διαζύγιο, μια αναπηρία… η ζωή μετά από μια καταιγίδα που συντάραξε τα θεμέλια της ύπαρξης σου! Είναι τόσο οδυνηρές κάποιες ακραίες καταστάσεις και πολλές φορές και τελείως ξαφνικές που βιώνει ο άνθρωπος που είναι ικανές να τον διαλύσουν, να τον αποδομήσουν ως οντότητα, να τον μετατρέψουν σε ένα ζωντανό νεκρό! Τί γίνεται όταν χάνεις το παιδί σου σε ένα τροχαίο ατύχημα ή από μια σπάνια αρρώστια; Τί γίνεται όταν ο άντρας σου σε εγκαταλείπει για μια άλλη γυναίκα ; Όταν γίνεσαι θύμα ενδοοικογενειακής βίας; Όταν καταστρέφεσαι…
εν ετέρα μορφή (Μάρκου ιστ' 12). Ο Ιησούς, μετά την Ανάστασι, φανερώθηκε με διαφορετική μορφή στους δύο μαθητάς, που πήγαιναν στους Εμμαούς. Γι’ αυτό και εκείνοι, αν και η καρδιά τους καιγόταν από την αίσθησι της παρουσίας του, δεν τον αναγνώρισαν.Ο Ιησούς, μετά την Ανάστασι κρύβει τη συνήθη μορφή του, αυτήν που γνώρισαν οι άνθρωποι. Διότι δεν είναι πια η σωματική μορφή του Ιησού απαραίτητο στοιχείο για την αναγνώρισι του. Αυτό ισχύει μόνο για τους ανθρώπους. Ο Ιησούς θα αναγνωρίζεται μόνο με τα μάτια της πίστεως. Και τότε, που ήταν ακόμη στη γη οι άνθρωποι δεν δέχθηκαν τον Ιησούν, βλέποντας τη…
αγαπάς με; (Ιωάννου κα' 15). Ο Ιησούς ανησυχεί για την αγάπη του μαθητού, που τον αρνήθηκε τρεις φορές: του Πέτρου. Γι’ αυτό και μετά τα θλιβερά γεγονότα, μετά την Ανάστασι, ένα απαλόχρωμο πρωινό, στην ακρογιαλιά τον ρωτάει γεμάτος ήρεμη ανησυχία: «Σίμων Ιωνά αγαπάς με;»Ο Ιησούς ανησυχεί για την αγάπη μας. Κι’ όμως εμείς έπρεπε ν’ ανησυχούμε για την αγάπη του. Ιδίως κάθε φορά που αμαρτάνομε. Κάθε φορά που τον αρνούμεθα. Κάθε φορά που προτιμούμε κάτι περισσότερο απ’ Αυτόν. Κάθε φορά που τον εγκαταλείπομε. Τότε έπρεπε να τον ρωτάμε: «Κύριε, μας αγαπάς ακόμα;» Κι’ όμως ο Ιησούς μας προλαμβάνει. Διότι εκείνο, που…
Έβλεπα τις προάλλες μια εικόνα του Χριστού να είναι πάνω στο Σταυρό και στα χέρια Του να κουβαλάει όλους τους πιστούς. Από τη μία άκρη των χεριών Του ως την άλλη εκτείνονταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι για τους οποίους σταυρώθηκε και αναστήθηκε! Και σκέφτηκα πως αυτό είναι η Εκκλησία του Θεού… όλοι οι εν μετανοία άνθρωποι που πέρασαν και θα περάσουν ανά τους αιώνες και τώρα κι εμείς που αγωνιζόμαστε τον αγώνα τον Καλό ! Όλοι εμείς οι πληγωμένοι από την αμαρτία, όλοι εμείς που νοσούμε στην ψυχή καθώς είμαστε λαβωμένοι από τα πάθη μας!Όλοι μας προστρέχουμε στο Δημιουργό και…
Χαίρομαι πολύ αυτές τις ημέρες που, όποτε βρισκόμαστε με τα αδέρφια μου στο ναό, λέμε ‘ Χριστός Ανέστη!’ ‘Αληθώς Ανέστη!’Μακάρι όλο το χρόνο η Χαρά της Αναστάσεως να μας συντροφεύει! Όταν βλέπω τον αδερφό μου βαθιά χαρούμενο και αλλοιωμένο να μου λέει αυτό το χαρμόσυνο μήνυμα, με χαρά μεγάλη του απαντώ ‘Αληθώς Ανέστη’, γιατί βλέπω την Ανάσταση μέσα του! Όμως, δυστυχώς, προβληματίζομαι όταν κάποιος αδερφός μού λέει το ‘Χριστός Ανέστη’ και τον βλέπω όπως πριν… λυπημένο, αγχωμένο, χωρίς ελπίδα και χωρίς αναστάσιμη χαρά… και λέω μέσα μου: ‘ Αληθώς Ανέστη;’… Πριν τρία χρόνια, την Κυριακή του Πάσχα, έτρωγα με τους…
Γύναι τι κλαίεις; (Ιωάννου κ' 15). Ο αναστημένος Ιησούς στη θρηνούσα Μαγδαληνή λέγει «τι κλαίεις;» και στις μυροφόραις γυναίκες απευθύνει το «χαίρετε». Η χαρά της γυναικός ήταν ένα από τα πρώτα δώρα, που επήγασαν από τον κενό τάφο του Ιησού.Ολόκληρη η ιστορία του ανθρωπίνου γένους, μετά την πτώσι, ήταν ζυμωμένη με τα δάκρυα της γυναικός. Η ζωή του ανθρώπου ήταν μία τραγωδία, που επαίζετο υπό τους ελεγειακούς ρυθμούς των γυναικείων θρήνων. Η γη είχε μεταβληθή σε μια φιάλη, που βάσταζε τα δάκρυα των γυναικών. Sunt Lacrimae Rerum …O Ιησούς ήταν Εκείνος, που επρόκειτο να σταματήση την πηγή αυτή των δακρύων. Ήταν…
Χαίρετε (Ματθαίου κη’ 9). Ο αναστημένος Ιησούς συναντά μέσα στον κήπο τις Μυροφόρες γυναίκες και τους απευθύνει τον αναστάσιμο χαιρετισμό: «Χαίρετε». Γίνεται έτσι η αποκατάστασις της γυναικός στην προπτωτική της κατάστασι. Μετά την πτώσι η Εύα άκουσε από το στόμα του Θεού, «περιπατούντος εν τω Παραδείσω το δειλινόν», την κατάρα του πόνου και των δακρύων. Μετά την Ανάστασι οι Μυροφόρες ακούνε από το στόμα του Ιησού, που περπατούσε μέσα στον ανοιξιάτικο κήπο το πρωινό της καινούργιας ημέρας, τον χαιρετισμό της αποκαταστάσεως: «Χαίρετε». Το τραγικό δειλινό της πτώσεως το διαδέχεται το χαρούμενο πρωινό της Αναστάσεως. Και το θρήνο της Εύας τον διεδέχθη…
Ούκ έστιν ώδε ηγέρθη (Ματθαίου κη΄6 ). Ο θρίαμβος του Φωτός! Οι φρουροί, άγρυπνοι φυλάνε τον σφραγισμένο τάφο. Οι σταυρωταί του Ιησού κοιμούνται ικανοποιημένοι. Οι μαθηταί ταλαντεύονται στο πέλαγος της αμφιβολίας. Και ο Ιησούς είναι αναστημένος! Το Φώς ενίκησε το σκοτάδι.Η ανάστασις του Ιησού είναι η νίκη του Θεανθρώπου, αλλά και η γελοιοποίησις των εχθρών του. Επίστευσαν στην παντοδυναμία της λογικής. Του ψεύδους. Στην εγγύησι των σφραγίδων. Στην ασφάλεια των όπλων και τη δύναμι των στρατιωτών. Στηρίχθηκαν στην αληθοφάνεια της ψευτοδίκης. Θεμελίωσαν το θεοκτόνο εγχείρημα τους στην αριθμητική της απιστίας. Και καυχήθηκαν πως κατώρθωσαν το «τέλειο έγκλημα». Εκτός από μια μικρή…
