για όλα
Για όλα όσα μας συμβαίνουν πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό.
Ε.Π.Ε. 21,172
για όλα, χωρίς γογγυσμούς
Ας σταματήσουμε παντού τον κοπετό και το θρήνο. Ας ευχαριστούμε το Θεό για όλα. Τα πάντα ας πράττουμε χωρίς γογγυσμούς.
Ε.Π.Ε. 21,586
φάρμακο
Φάρμακο, που ανακουφίζει από όλα τα λυπηρά και δυσάρεστα, είναι η προσευχή, η ευχαριστία για κάθε τι. Ώστε ο απ. Παύλος τις προσευχές δεν τις θέλει μόνο ως παρακλήσεις, αλλά και ως ευχαριστίες για όσα έχουμε. Διότι πώς θα ζητήση κάποιος κάτι για το μέλλον, όταν δεν έχει ξοφλήσει το χρέος για το παρελθόν;
Ε.Π.Ε. 22,32
για τα ευτυχή και τα δυσάρεστα
Ας ευχαριστούμε, λοιπόν, τον καλό μας Θεό για όλα, όπως κι αν γίνωνται. Αυτό είναι ευχαριστία. Διότι, το να κάνουμε αυτό, όταν ευημερούμε, δεν είναι σπουδαίο πράγμα, αφού η ίδια η φύσις μας σπρώχνει σε κάτι τέτοιο. Το να ευχαριστούμε όμως το Θεό όταν βρισκώμαστε σε δύσκολη κατάστασι, αυτό είναι αξιοθαύμαστο.
Ε.Π.Ε. 22,248
γελαστή ψυχή
Η ψυχή της ευχαριστίας χαίρεται, και αμέσως γίνεται γελαστή η συνείδησις. Λάμπει από χαρά η ψυχή με τους επαίνους της.
Ε.Π.Ε. 22,250
και για καλά και για τα κακά
Να ευχαριστούμε και για τα φανερά και για τα κρυφά ευεργετήματά Του. Και για τις ευεργεσίες, που μας έκανε με τη θέλησί μας, και για όσες χωρίς τη θέλησί μας. Και για τη βασιλεία των ουρανών (που επιθυμούμε και μας χαρίζει) και για τη γέεννα του πυρός (από την οποία θέλει να μας γλυτώση). Αυτή είναι η συνήθεια στους αγίους, να προσεύχωνται, και για τις κοινές ευεργεσίες να ευχαριστούν.
Ε.Π.Ε. 22,284
ευχαριστήριος προσευχή
Σε ευχαριστούμε, Κύριε, για όλες τις ευεργεσίες, που απ’ την πρώτη μέρα μέχρι σήμερα παρέχεις σε μας τους αναξίους. Σε ευχαριστούμε για όσα ξέρουμε και για όσα δεν ξέρουμε, για τις φανερές και αφανείς ευεργεσίες, που έγιναν με έργο ή με λόγο, σε μας τους αναξίους. Σε ευχαριστούμε για τις θλίψεις, για τις ανέσεις, για το φόβο της γεέννης και της κολάσεως, για την ελπίδα της βασιλείας των ουρανών. Σε παρακαλούμε να φυλάξης την ψυχή μας άγια, να έχουμε καθαρή συνείδησι και τέλος άξιο της φιλανθρωπίας σου. Είσαι Εκείνος, που τόσο μας αγάπησες, ώστε έδωσες τον Μονογενή σου Υιό. Εσύ, λοιπόν, κάνε μας άξιους της αγάπης σου. Δος μας σοφία με το λόγο σου και με το φόβο σου. Εσύ, Πατέρα, που έδωσες το Μονογενή σου Υιό υπέρ ημών και εξαπέστειλες το Πνεύμα σου το Άγιο εις άφεσιν των δικών μας αμαρτιών, συγχώρεσε όσα εκουσίως ή ακουσίως διαπράξαμε. Μη τα λογαριάσης. Μνήσθητι όσους επικαλούνται το όνομά Σου εν αληθεία. Μνήσθητι και εκείνους που μας κάνουν καλό και εκείνους που θέλουν το κακό μας. Διότι όλοι είμαστε άνθρωποι.
Ε.Π.Ε. 22,284-286
πάντοτε, ίδιο ευσεβούς ψυχής
Αυτό είναι το θέλημα του Θεού, να ευχαριστούμε πάντοτε. Αυτό είναι γνώρισμα ευσεβούς ψυχής. Έπαθες κάποιο κακό; Αλλ’ αν θέλης, δεν είναι κακό. Ευχαρίστησε το Θεό και το κακό θα μεταβληθή σε αγαθό. Λέγε και συ όπως ο Ιώβ: «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος» (Ιώβ α' 21).Ε.Π.Ε. 22,556
για όσα πάσχουμε
Υποφέρουν τέτοιες θλίψεις οι χριστιανοί, ώστε αυτές είναι άξιες όχι για δάκρυα ούτε για θρήνους, αλλά για ευχαριστίες στο Θεό.
Ε.Π.Ε. 23,22
για τα αγαθά των άλλων
Πρέπει να ευχαριστούμε το Θεό και για τα αγαθά, που δίνει στους άλλους, όπως το ότι ανατέλλει τον ήλιο και για τους καλούς και για τους κακούς ή το ότι βρέχει και για τους δικαίους και για τους αδίκους. Βλέπεις, ότι όχι μόνο με την προσευχή, αλλά και με την ευχαριστία μας ενώνει και μας κάνει ένα σώμα;
Ε.Π.Ε. 23,214-216

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 277-279)

641. Αν τρως και πίνης άμετρα, είσαι σάρκα. Αν όμως νηστεύης και προσεύχεσαι, είσαι πνεύμα. «Μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν πνεύματι» (Εφεσ. ε’ 18). Η νηστεία και η προσευχή οδηγούν σε μεγάλα κατορθώματα. Ο κοιλιόδουλος είναι ανίκανος για μεγάλα κατορθώματα. Έχε πίστι απλή και θα κάνης μεγάλα έργα. «Πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι» (Μαρκ. θ’ 23). Νήφε και έχε φωτεινό ζήλο και θα στήσης πολλά τρόπαια στη ζωή σου.

642. Η νηστεία του Μωυσέως έγινε για το υλικό φρόνημα των Ισραηλιτών. Τα παθήματα των Αγίων έγιναν για τη δική μας ραθυμία. Νήστευαν και κακοπαθούσαν για τη δική μας ακράτεια και σαρκικότητα. Οι θερμές τους προσευχές γίνονταν για μας, που δεν είμαστε πρόθυμοι στην προσευχή. Η νηστεία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στην έρημο, έγινε για τη δική μας ακράτεια. Τα χέρια που απλώθηκαν στον Σταυρό, γιατί τα δικά μας απλώθηκαν στον απηγορευμένο καρπό και απλώνονται σε κάθε τι που απαγορεύουν οι εντολές του Θεού. Ας προσευχόμαστε και ας κακοπάθουμε για τη σωτηρία των άλλων. Έτσι προσευχόταν, έκλαιε και υπέφερε η Αγία Μόνικα για το παιδί της. Και τα δάκρυά της το έσωσαν. Χάρισαν έτσι στην Εκκλησία τον ιερό Αυγουστίνο.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 254-255)

638. Η Γραφή λέγει: «Μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ» (Εφεσ. ε’ 18). Αναρίθμητοι όμως επαγγελματίαι του είδους καλούν στα κέντρα τους τον καθένα για να πιή και να μεθύση. Και, ύστερα, πηγαίνουν στην εκκλησία και κάνουν και στο σπίτι τους την προσευχή τους. «οὐκ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἀλήθεια, ἡ καρδία αὐτῶν ματαία•… Κρίνον αυτούς, ο Θεός, αποπεσάτωσαν εκ των διαβουλιών αυτών κατά το πλήθος των ασεβειών αυτών εξωσον αυτούς, ότι παρεπίκρανάν σε, Κύριε» (Ψαλμ. ε’).

639. Αδίστακτος πίστις, αμετάθετος ελπίδα, αμετακίνητος αγάπη. Βάλε αυτές τις λέξεις στην καρδιά σου και δείχνε τες στα έργα σου.

640. Προορισμός μας, σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι να αγαπάμε και να διακονούμε αλλήλους. Τότε, όχι μόνον οι Άγγελοι και οι Άγιοι θα είναι μαζί μας, αλλά και ο ίδιος ο Θεός. Και όχι μόνον εδώ, αλλά και στη μέλλουσα ζωή, εκεί δε ακόμη πιο πολύ, οπότε ο Θεός θα είναι «τα πάντα καί ἐν πᾶσι» (Α’ Κορ. ιε’ 28). Αγωνίζου, αδελφέ μου, να φθάσης σε τέτοια ένωσι, αποφεύγοντας κάθε χωρισμό, που εμπνέει η αμαρτία και η ολιγοπιστία, γιατί επιθυμία του Χριστού είναι «ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν» (Ιω. ιζ’ 21). Ο Θεός είναι ένωσις. Ο Διάβολος είναι χωρισμός. Ο χωρισμός των Εκκλησιών υπήρξε έργο του Διαβόλου. Οι αιρέσεις και τα σχίσματα απ’ αυτόν προήλθαν.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 254)

635. Δοξάζεις τον Θεό με τα λόγια σου, αλλά δεν τον δοξάζεις με τα έργα σου. Δόξαζέ τον προ παντός με τα έργα σoυ, ασκώντας έμπρακτα τις διάφορες αρετές. Μην αμφιβάλλεις σε καμμία αλήθεια του Ευαγγελίου: «Ολιγόπιστε, εις τι εδίστασας;» (Ματθ. ιδ’ 31). ΄Ω, πόσο αδικαιολόγητος και αξιοκατάκριτος είναι όποιος αμφιβάλλει μπροστά στο Ευαγγέλιο του Χριστού!

636. «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ιω. στ’ 56). Όπως το βρέφος, στην αγκάλη της μητέρας του, ζη εξ ολοκλήρου χάρις σ'αυτή με το θήλασμα, έτσι και οι χριστιανοί. Κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, μένουν εν Χριστώ και ζουν εξ ολοκλήρου χάρις στον Χριστό. «Καθώς ἀπέστειλέ με ὁ ζῶν Πατήρ κἀγώ ζῶ διά τόν Πατέρα, καί ὁ τρώγων με κἀκεῖνος ζήσεται δι᾿ ἐμέ» (Ιω. στ’ 57).

637. Η κακία του εχθρού: Όσο ευσεβέστερα ένας άνθρωπος ζη, τόσο πιο πολύ ο Διάβολος σπρώχνει τους ανθρώπους να του αντιδρούν, όπως ήταν η περίπτωσις του Σαούλ που εναντιώθηκε στον πιστό και άκακο Δαυΐδ. Όσο αγιώτερο είναι ένα πρόσωπο, τόσο πιο πολύ βλασφημείται, όπως, λόγου χάριν, η Παναγία, η «τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ».

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 253)

633. Σε όσους δεν διαβάζουν το Ευαγγέλιο: Είστε καθαροί, άγιοι και τέλειοι μη διαβάζοντας το Ευαγγέλιο και δεν έχετε ανάγκη να κυτταχθήτε σ’ αυτό το κάτοπτρο; Ή μήπως η ψυχή σας έχει τόσο ασχημίσει, ώστε φοβάστε να δήτε την ασχημία σας; «Προσέλθετε πρός αὐτόν καί φωτίσθητε, καί τά πρόσωπα ὑμῶν οὐ μή καταισχυνθῆ» (Ψαλμ. λγ’ 6).

634. Να μην έχης άγχος για το χρήμα. Αν πραγματικά το χρειάζεσαι, ο Θεός θα σου το στείλη, όπως έστειλε το μάννα και την ορτυγομήτρα στον λαό του Ισραήλ. «Του Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ» (Ψαλμ. κγ’ 1). Πρώτα να ζητής τη βασιλεία του Θεού, τη σωτηρία των ανθρώπων, τη στερέωσί τους στην πίστι, τη διόρθωσι της ζωής τους. Ενίσχυσε και τη δική σου πίστι, εξάγνισε την καρδιά σου, φανού άξιος της χριστιανικής σου κλήσεως, ανταποκρίσου στα καθηκοντά σου και όλα τα επί πλέον, χρήμα, τροφή, ενδυμασία, θα σου προστεθούν.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 252)

631. Αν κάποιος σε επήνεσε ειλικρινά σε άλλους και αυτοί σου μεταφέρουν τον έπαινό του, μην τον θεωρήσης ως οφειλομένη τιμή στο πρόσωπό σου. Κατάγραψέ τον στο ενεργητικό του ανθρώπου που μίλησε καλά για σένα. Και προσευχήσου στον Θεό να τον ενισχύση στην αγαθότητα της καρδιάς του και σε κάθε αρετή. Και, όσο για τον εαυτό σου, αναγνώρισε με ταπεινωσύνη ότι είσαι ο πρώτος των αμαρτωλών, πράγμα που νοιώθεις και ξέρεις ότι είναι αληθινό, έχοντας υπ’ όψι σου πόσες φορές έχεις παραβή το άγιο θέλημα του Κυρίου.

632. Στους μαθητάς μου: Είστε τα τέκνα μου, γιατί σας γέννησα μες από το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Το πνευματικό μου αίμα, γιατί η διδαχή μου κυκλοφορεί στις αρτηρίες σας. Σας έδωσα και σας δίνω να πιήτε από το γάλα του Λόγου, όπως η μητέρα δίνει το γάλα της στο βρέφος. Είστε τα τέκνα μου και, άρα, σας έχω πάντοτε στην καρδιά μου και προσεύχομαι για σας. Είστε παιδιά μου, γίατί είστε πνευματικά μου τέκνα. Είστε παιδιά μου, γιατί, ως ιερεύς, είμαι αληθινά πατέρας σας και σεις τα ίδια με προσφωνείτε «πάτερ». «Τέκνα μου». Αυτές οι δύο λέξεις δυσαρεστούν πολύ τον Αρχέκακο, που έργο του έχει να χωρίζη τους ανθρώπους με το μίσος και την ασπλαχνία. Αλλά εγώ, με τη βοήθεια του Θεού, δεν πρόκειται ούτε για μια στιγμή να τον υπακούσω και δεν θέλω να σας λέγω αλλοιώς παρά μόνο «παιδιά μου». Γιατί σεις είστε πράγματι τα παιδιά που ανέστησα μέσα στην πίστι, μέσα στην Εκκλησία του Θεού, με την πατρική καθοδήγησι που πήρατε από μένα. Μπορεί κανείς να λέγη «παιδιά δικά του» τα παιδιά των άλλων, εν Αγίω Πνεύματι, εν τω Πνεύματι της αληθείας και της αγάπης.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 251-252)

Είδε τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς περικυκλωμένο από λαμπερό άκτιστο φως και δεν πατούσε στο έδαφος!

Τα πρώτα χρόνια στο Παρίσι, όταν ο Άγιος Ιωάννης (Μαξίμοβιτς του Σαν Φρανσίσκο) ήταν ακόμα εδώ μαζί μας, ήρθε από την Ελβετία ένας ηλικιωμένος άνθρωπος που τον έλεγαν Γρηγόριο (δεν θυμάμαι όμως ούτε το πατρώνυμό του, ούτε το επώνυμό του).

Ήθελε να τον χειροτονήσει ιερέα ο Άγιος Ιωάννης. Αλλά ο Άγιος Ιωάννης δεν ήθελε να τον χειροτονήσει και του είπε ότι είχε να μάθει ακόμη πολλά. Το γιατί δεν ήθελε να τον χειροτονήσει, έγινε γνωστό αργότερα.

Αυτός ο ηλικιωμένος κύριος, ο Γρηγόριος, συχνά συνήθιζε να ψέλνει στην εκκλησία και του άρεσε ιδιαίτερα να διαβάζει τον Ακάθιστο ύμνο στην Υπεραγία Θεοτόκο, την Μητέρα του Θεού. Κάποτε διάβαζε τις ώρες. Ο Άγιος Ιωάννης έκανε την προσκομιδή στην Αγία Τράπεζα και η πλαϊνή πόρτα ήταν ανοικτή. Εγώ δεν ήμουν στην Εκκλησία, μόνον ο Γρηγόριος ήταν αλλά εκείνος αργότερα μου είπε τί έγινε εκείνη τη στιγμή. Επειδή είχε τελειώσει την ανάγνωση των Ωρών, ήθελε να ρωτήσει κάτι τον Άγιο Ιωάννη και κατευθύνθηκε προς την Αγία Πρόθεση. Όταν πλησίασε την ανοικτή πλαϊνή πόρτα, πάγωσε επιτόπου !

Είδε τον Άγιο Ιωάννη περικυκλωμένο από λαμπερό άκτιστο φως και να στέκεται, όχι στο έδαφος, αλλά περίπου μισό μέτρο από το πάτωμα ! Αμέσως έκανε πίσω και δεν τον ρώτησε τίποτα. Ο Άγιος Ιωάννης συνέχισε τη Θεία Λειτουργία και ο Γρηγόριος δεν είπε σε κανέναν αυτό που είδε, για πολύ καιρό. Όταν το είπε σε μένα, ζήτησε να του υποσχεθώ ότι δεν θα πω τίποτα σε κανέναν, πριν από την κοίμηση του Αγίου Ιωάννη. Αυτός ο καλοκάγαθος ηλικιωμένος άνθρωπος, ποτέ δεν έγινε ιερέας, διότι σύντομα, μετά από αυτό το γεγονός, πέθανε.

Ακριβώς το ίδιο περιστατικό μου διηγήθηκε και μια ηλικιωμένη μοναχή, από το γυναικείο Μοναστήρι της Λέσνα. Ο Άγιος Ιωάννης συνήθιζε να πηγαίνει εκεί και να προσεύχεται γονατιστός μπροστά στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου των Ιβήρων, την οποία αγαπούσε πάρα πολύ. Μια φορά καθώς προσευχόταν μπροστά από την εικόνα αυτή, η μοναχή μπήκε μέσα στον Ναό κι αντίκρισε ακριβώς το ίδιο που είχε δει και ο Γρηγόριος. Ο Άγιος Ιωάννης ήταν περικυκλωμένος από άκτιστο φως και δεν πατούσε στο έδαφος, αλλά αιωρείτο !

("Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, Επίσκοπος Σαγγάης και Σαν Φρανσίσκο, ο Θαυματουργός (1896 – 1966)", εκδ. Ι. Μονής Αγ. Νεκταρίου Φωκίδος, 2004, σ. 133)

Δέστε και πάλι έχουμε εορτή πνευματική και πανήγυρη. Έλαμψε πάλι σε μας σήμερα το αΐδιο φως που γεννάται αϊδίως από φως άκτιστο. Πάλι ευδόκησε να μας αυγάσει, να μας λούσει μέσα και έξω από μας με το απαύγασμα της δόξας του Θεού Πατρός και με τον χαρακτήρα της υποστάσεως του, τον ενανθρωπήσαντα Θεό Λόγο, που είναι η ακτινοβολία της δόξας και το αποτύπωμα και η σφραγίδα της ένδοξης φύσεως και ουσίας του Θεού Πατρός (Εβρ. α’ 3). Πάλι μας επισκέφθηκε φιλάνθρωπα η φωτολαμπίδα του άκτιστου φωτός, που δεν έχει τέλος και η εικόνα της αγαθότητας του Θεού, ο Θεός Λόγος.

Πάλι μας φώτισε το φώς του ηλίου της δικαιοσύνης που είναι φως πιο πάνω, επέκεινα και πανταχού παρόν, φως από τον ήλιο. Πάλι ήλθε ανάμεσα μας το αληθινό φως, το φως εκείνο που φωτίζει κάθε άνθρωπο, ο οποίος έρχεται, γεννάται σε αυτό τον κόσμο (Ιωάν. α’ 9). Πάλι καταφώτισαν τις ψυχές των πιστών οι ακτίνες του αρρήτου φωτός και η λάμψη της αστραπής του και απεδίωξε μακριά το σκοτάδι της πλάνης και τη ζοφώδη αμαρτία, και απεδίωξε τα έργα του σκοταδιού του διαβόλου, και τύφλωσε τελείως τα ζοφώδη πονηρά πνεύματα μαζί με τον άρχοντα τους διάβολο και τους παρέδωσε στην αφεγγή, σκοτεινή παννυξία (πλήρες σκότος) και έσβησε τελείως τα νυκτώδη και σκοτεινά δόγματα των άθεων, και εξαφάνισε το θράσος των τυράννων, όπως η λαίλαπα τη σκόνη και τους παρέδωσε στο σκοτάδι.

Φώτισε τα ψυχικά μάτια της πίστεως των πιστότατων και θεοστεφών μας βασιλέων της Ρωμανίας (Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, 330 – 1453 μ.Χ.) και δυνάμωσε θεία χάριτι με πολλή δύναμη και την αλήθεια και την κρατική εξουσία της Ρωμανίας. Το άκτιστο φως αυτό φώτισε το νουν των σημερινών και των παλαιών αρχιερέων του να ορθοτομούν το Λόγο της αληθείας. Φώτισε βέβαια και το νουν των αρχόντων και μεγιστάνων για να δικάζουν με δικαιοσύνη (ούτε να αδικούν τους αδύνατους, ούτε να χαρίζονται στους ισχυρούς όταν φταίνε), όσους έχει τιμήσει με τη μεγίστη αύτη υπεροχή να είναι κριτές και δικαστές (δόθηκε, λέγει στην Παλαιά Διαθήκη, από τον Κύριο και Θεό στους δικαστές εσάς η εξουσία και η δύναμη από τον Ύψιστο).

Το άκτιστο φως βεβαίωσε, σφράγισε τα θεία δόγματα της Εκκλησίας του Χριστού. Το φως της αλήθειας λάμπρυνε το πλήρωμα της γης, όλο τον κόσμο. Και εορτάζομε σήμερα όλοι όσοι είμαστε φιλόχριστοι, ευτυχισμένοι και χαρούμενοι, με τον τρόπο του φωτός, φωτεινά, την θεϊκή Μεταμόρφωση του μεγάλου αυτού άκτιστου φωτός, ώστε αφού αφήσουμε εμείς τα σκοτεινά έργα και αφού λάβουμε τα όπλα του φωτός όπως είναι ή ημέρα να πορευθούμε με ωραίο πνευματικό τρόπο. Διότι γι’ αυτό το λόγο και τους ιερούς μαθητές του ό Χριστός τους ανεβάζει ιδιωτικώς σε όρος υψηλό και τους κάνει μάρτυρες αυτής της θεοσημείας, του θαύματος αυτού. Και μεταμορφώνεται μπροστά στους μαθητές αυτούς. Και τους έδειξε τα ενδύματα του σαν φως, το πρόσωπο του βέβαια άστραψε σαν τον ήλιο (δεν έγινε αυτό πού δεν ήταν, αλλά αυτό που έκρυβε με την ανθρώπινη φύση και ήταν πάντοτε το ίδιο, αυτό και φανέρωσε, όσο μπορούσαν τα μάτια τής ψυχής τους να δουν).

Και μεταμορφώθηκε τότε για να δείξει ότι έχει έλθει στον κόσμο για να αναβιβάσει από τα κάτω προς τα άνω τον κόσμο, σώζοντας όλη την ανθρώπινη φύση και αναφέροντας την και ξαναδίνοντας της το αρχέτυπο κάλλος και αξίωμα και καθόλου πλέον να μην σέρνεται χάμω με χαμαιζηλεία (σαν το γουρούνι) και να ξεχνάει τα ανώτερα πνευματικά χαρίσματα και την αιώνιο ζωή, αλλά αφού βάλει μέσα στην καρδιά μας θεία σκαλοπάτια για να ανεβαίνουμε μυστικά από τη γη στον ουρανό, να ζητούμε τα άνω βασίλεια και να βάλουμε στο νουν μας την ημέρα εκείνη της ανέκφραστης και δευτέρας Παρουσίας του Χρίστου. Διότι πως εμείς οι αμαρτωλοί έχοντας ακάθαρτα μάτια εξ αιτίας των παθών μας, θα μπορέσουμε να δούμε τις θεϊκές λάμψεις της άρρητης εκείνης φωτοχυσίας, όπου βέβαια οι θεϊκοί μαθητές, οι όποιοι τόσο καιρό ακολουθούσαν τον Χριστό, μη μπορώντας να υποφέρουν λίγη αυγή, φως της Μεταμορφώσεως του, έπεσαν μπρούμυτα στο έδαφος;

Αν λοιπόν εκεί στο όρος Θαβώρ οι μαθητές δεν μπόρεσαν να δουν καθαρά τη Μεταμόρφωση του Χριστού, αλλά έπεσαν μπρούμυτα με τα πρόσωπα κάτω, πες μου, με τί είδους μάτια θα κοιτάξουμε κατάματα τότε, εμείς που συζούμε με τις αμαρτίες, προς τον Χριστό; Τότε, όχι όταν μεταμορφώθηκε πάνω στο Θαβώρ, αλλά όταν θα κατέλθει από τον ουρανό με θεϊκή δόξα και θα προκαλέσει μεγάλο σεισμό και στον ουρανό και στη γη, όπως έχει γραφθεί; Ακόμη μια φορά εγώ σείω τον ουρανό και τη γη, λέγει στην Αγία Γραφή.

Όταν έλθει ο Χριστός με φωνές σαλπίγγων, με τις δυνάμεις των ουρανών, τους αγγέλους και με φωνές χαρούμενες και με τριαδικούς ύμνους και με ανέκφραστο φως και όταν δούμε να καταφθάνει με χίλιες χιλιάδες και μύριες μυριάδες φωτεινών αγγέλων κοντά μας, πώς άραγε θα αντικρύσουμε τη δόξα του Χριστού και το απρόσιτο φως του, του οποίου το φως της μεταμορφώσεως δεν μπόρεσαν να δουν οι απόστολοι, πώς εμείς οι αμαρτωλοί θα μπορέσουμε να δούμε την ανεκλάλητη δόξα της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού; Διότι λέγει στην Αγία Γραφή ότι δεν υπάρχει καμία κοινωνία του φωτός και του σκοταδιού, το φως δεν μοιάζει σε τίποτα με το σκοτάδι (Β’ Κορ. ς’ 14). Διότι σκοτάδι είναι η αμαρτία και σκοτάδι είναι ο διάβολος και όσα του αρέσουν. Είναι αδύνατον να κοινωνήσει το σκοτάδι που είπαμε με το φως του μεγάλου Θεού και με την πάμφωτή του βασιλεία. Αν βέβαια εμείς οι αμαρτωλοί επιστρέψουμε προς τον Κύριο και κάνουμε γι’ αυτόν καρπό άξιο της μετανοίας, είμαι πεπεισμένος, σύμφωνα με τις παναληθείς υποσχέσεις του Χριστού, ότι όχι μόνο απλώς θα δούμε την άρρητη δόξα του Χριστού, αλλά και μαζί με τον Χριστό, με τη θεϊκή του χάρη, θα α¬πολαύσουμε τη βασιλεία του Χριστού και τότε πάντως εν Χριστώ θα πει ακριβώς όλος ο λαός το αμήν, γένοιτο, γένοιτο.

Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου

(μετάφραση: ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ, πηγή: "Διακόνημα")