Τα αμαρτήματά μας είναι πολλά και διάφορα, όλα όμως περιλαμβάνονται σε τούτα τα οκτώ: υπερηφάνεια, κενοδοξία, φιλαργυρία, πορνεία, οργή, γαστριμαργία, φθόνο και ακηδία. Αυτά λέγονται θανάσιμα, γιατί είναι οι κεφαλές, οι ρίζες και τα θεμέλια όλων των άλλων, και γιατί θανατώνουν την ψυχή μας.Με τα οκτώ θανάσιμα αμαρτήματα μάς πολεμούν οι τρεις θανάσιμοι εχθροί μας, η σάρκα, ο κόσμος και ο διάβολος.Η σάρκα μας ρίχνει στην πορνεία, τη γαστριμαργία και την ακηδία.Ο κόσμος μας τραβάει στη φιλαργυρία και στην ακόρεστη επιθυμία όλων γενικά των υλικών πραγμάτων.Ο διάβολος μας εμπνέει την υπερηφάνεια, την κενοδοξία, την οργή και το φθόνο. Ο διάβολος,…

Καταγράφω μία σύντομη συζήτησή μου μ’ έναν αδελφό:－Παππούλη, έχω φόβο μέσα στην ψυχή μου, γιατί οι αμαρτίες μου είναι πολλές και ο Θεός είναι οργισμένος μαζί μου. Νιώθω ότι όλοι οι άνθρωποι με κατατρέχουν και πιο πολύ ο Θεός.－ Νιώθεις έτσι, αδελφέ, αλλ’ ευτυχώς δεν είναι έτσι. Ίσως με τους ανθρώπους κάτι να συμβαίνει, να έχουν δηλαδή εκδικητική διάθεση, να θέλουν το κακό σου ή να σκοπεύουν να σε ρίξουν στο βαθύ πηγάδι της απόγνωσης. Ο Θεός όμως δεν μπορεί να είναι οργισμένος μαζί σου. Αν δεχτούμε κάτι τέτοιο, βλασφημούμε, διευκρίνισα στον αδελφό.－ Παππούλη, μου ανάβεις κάποιο φως και αρχίζω…

3,6 «Δι’ α έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας» «Ζώντες» οι άνθρωποι στα πάθη, στις επιθυμίες, στις διάφορες ειδωλοπροσκυνήσεις, ζουν σε αυτό που είναι εναντίον του Θεού. Τέτοια ζωή δεν είναι τίποτε διαφορετικό, από «διαρκή» αντίθεση προς τον Θεό. Σε αυτή την Θεοαντίθεση, ζουν μόνο οι «υιοί της υπακοής», στον πατέρα τους τον διάβολο.Γιατί αυτός είναι ο πρώτος και κύριος αντίπαλος, ο κύριος αντίθετος του Θεού. Με όλο του το είναι «αντιτίθεται» στο πανάγιο θέλημα του Θεού. Εξάλλου, ο διάβολος με τι χαρακτηρίζεται, με τι είναι διάβολος; Με την αμαρτία και το κακό.Και οι άνθρωποι που…

Με δεδομένο ότι η φιληδονία αποτελεί κύρια αιτία της παθολογικής χρήσης της θυμοειδούς δύναμης [Σ.τ.μ.: Υπενθυμίζεται ότι οι όροι θυμός, θυμικό, θυμοειδής δύναμη και θυμοειδές θα χρησιμοποιούνται εναλλακτικά για τη δήλωση του τμήματος τούτου του παθητικού μέρους της ψυχής. Το αντίστοιχο πάθος θ’ αναφέρεται ως οργή. Μόνο στα κείμενα των Πατέρων και των εκκλησιαστικών συγγραφέων θα διατηρείται ο όρος «θυμός» για το πάθος, αν βεβαίως προσδιορίζεται έτσι], είναι προφανές ότι καταρχήν αυτή πρέπει να ξεριζώσουμε, αν θέλουμε να θεραπευτούμε από το πάθος της οργής [ΕΥΑΓΡΙΟΣ, Λόγος πρακτικός, ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΓΑΖΗΣ, Διδασκαλία. Το ζήτημα της θεραπευτικής της οργής μελετήθηκε κατά ένα μέρος…