Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
ΤΡΕΙΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ νέοι, φίλοι μεταξύ τους, ακολούθησαν τρεις διαφορετικούς δρόμους για την αγάπη του Χριστού. Ο ένας αποφάσισε ν' αφιερώσει την ζωή του στο να συμφιλιώνει μεταξύ τους τους εχθρούς και αντιπάλους. Τον συγκινούσε βαθιά το έργο του ειρηνοποιού. Ο άλλος, δοσμένος ολόψυχα στην αγάπη του πλησίον, πήγαινε βάλσαμο παρηγοριάς στους δυστυχισμένους. Ο τρίτος, φλογερός εραστής της ησυχίας, πήγε στην έρημο να ζήσει ξένος κι άγνωστος ανάμεσα σε ασκητές και Ερημίτες. Πέρασαν μερικά χρόνια. Ο πρώτος, αηδιασμένος από τις δολοπλοκίες, τις αντιθέσεις, τις διαμάχες των ανθρώπων, που δεν είχαν ποτέ σταματημό, πήγε να βρει τον σύντροφό του να δει μήπως…
Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Λοιπόν βιάσου. Λέγε διαρκώς την ευχή. Να μη σταματά καθόλου το στόμα. Έτσι θα την συνηθίσεις μέσα σου και κατόπιν θα την παραλάβει ο νους. Μη ξεθαρρεύεις στους λογισμούς, διότι γίνεσαι μαλθακός και μολύνεσαι. «Ευχή, βία φύσεως διηνεκής», και θα δεις πόση Χάρη θα λάβεις. Η ζωή του ανθρώπου, παιδί μου, είναι θλίψη, διότι είναι στην εξορία. Μη ζητείς τελεία ανάπαυση. Ο Χριστός μας σήκωσε το σταυρό, και μεις θα σηκώσουμε. Όλες τις θλίψεις εάν τις απομένουμε, βρίσκομε Χάρη παρά Κυρίου. Γι’ αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζόμαστε, για να δοκιμάζει το ζήλο και την…
πώς προετοιμαζόμαστε;Αφού όλοι καθαριστούμε με ακρίβεια και αφού προετοιμαστούμε με προσευχές, με ελεημοσύνη, με νηστεία, με αγρυπνίες, με δάκρυα, με εξομολόγησι, και με όλα τα πνευματικά μέσα, έτσι, με όσο γίνεται πιο καθαρή τη συνείδησί μας, ας προσερχώμαστε.Ε.Π.Ε. 34,178ΠάσχαΑν προσέλθης με καθαρή συνείδησι, κάνεις Πάσχα, όποτε και αν κοινωνής, είτε σήμερα, είτε αύριο, είτε οποτεδήποτε. Διότι δεν έχει σχέσι το πνευματικό Πάσχα με εποχές και καιρούς, αλλά με την καθαρή συνειδησί κρίνεται η μετοχή μας στη θεία Κοινωνία.Ε.Π.Ε. 34,180όχι από συνήθεια, σε μεγάλες μέρεςΓνωρίζω, ότι πολλοί από εδώ μέσα τρέχουν προς το Μυστικό Δείπνο από συνήθεια, λόγω της εορτής (του…
ΤΟΣΟ πολύ είχε εξασκηθεί στην νηστεία ο Όσιος Μάρκος ο αναχωρητής, έλεγαν οι Γέροντες, ώστε κατόρθωνε να μένει άσιτος επί ολόκληρες εβδομάδες συνεχώς, χωρίς ν' ατονεί το σώμα του.Εξήντα τρία χρόνια που έμεινε στην έρημο, ημέρα και νύχτα εργοχειρούσε, για να ελεεί τους φτωχούς Ερημίτες. Δώρο δεν δέχτηκε ποτέ του από κανένα. Αν κάποιος, περαστικός από την καλύβα του, του έδινε κάτι, ο Αββάς τον ευχαριστούσε για την καλή του πρόθεση, μα δεν έπαιρνε το δώρο. -Δεν μου χρειάζεται, αδελφέ, του έλεγε. Ας έχει δόξα ο Κύριός μου, που μου δίνει ακόμη δύναμη να εργάζομαι για να τρέφω τον εαυτό…
-Γέροντα, καμμιά φορά, όταν λέω την ευχή για να μη φεύγη ο νους μου λέω: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, σε αγαπώ».-Πώς γίνεται να αγαπάς τον Χριστό και να φεύγει ο νους σου, όταν λες, την ευχή; Αν το πεις καμμιά δε πειράζει. Αλλά, αν το λες συνέχεια, αυτό είναι ψέμα. Να μην έχουμε αλλά στην καρδιά μας, αλλά στον νου μας και αλλά να λένε τα χείλη μας. Τότε ισχύει το «Ο λαός ούτος τοις χείλεσι με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ’εμού».-Γεροντα, γιατί λέω την ευχή χωρίς θέρμη;-Επειδή σκορπίζεσαι στα έξω, η καρδιά σου είναι…
Όταν ο νους πάει στην καρδιά, η προσευχή μας γίνεται καρδιακή-Πως κατεβαίνει, Γέροντα ο νους στην καρδιά;-Όταν πονάει η καρδιά, κατεβαίνει ο νους στην καρδιά; Πώς πονάει η καρδιά; Όταν σκέπτομαι τις ευεργεσίες του Θεού κα την δική μου αχαριστία, η καρδιά κεντιέται, πονάει, και ο νους πηγαίνει εκεί.-Γέροντα, όταν έχω πονοκέφαλο, δεν μπορώ ναπροσευχηθώ.-Αν πονάει το πόδι σου και εκείνη την στιγμή κόψεις με το μαχαίρι το χέρι σου, ξεχνάς τον πόνο του ποδιού και σκέφτεσαι το χέρι. Έτσι και όταν έχης πονοκέφαλο και δεν μπορής να προσευχηθής, να σκέφτεσαι πρώτα τις αμαρτίες σου και ύστερα τον πόνο του…
ΑΝΕΒΑΣΑΝ κάποτε στην σκήτη των Πατέρων έναν δαιμονισμένο νέο, για να τον θεραπεύσουν με την προσευχή τους.Εκείνοι όμως από ταπείνωση απέφευγαν. Πολύ καιρό βασανιζόταν έτσι ο δυστυχισμένος άνθρωπος, ώσπου κάποιος Γέροντας τον λυπήθηκε, τον σταύρωσε με τον ξύλινο σταυρό που είχε στην ζώνη του κι έδιωξε το πονηρό πνεύμα.Εκείνο τότε είπε: -Αφού με βγάζεις από την κατοικία μου, θα μπω μέσα σου. -Έλα, του αποκρίθηκε θαρραλέα ο Γέροντας. Έτσι μπήκε μέσα του το δαιμόνιο και τον βασάνιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Ο Όσιος υπέμενε με καρτερία τον πόλεμο, αλλά αντιπολεμούσε κι εκείνος τον εχθρό με υπεράνθρωπη νηστεία και ακατάπαυστη προσευχή. Όλα…
ΑΝΕΒΑΣΑΝ κάποτε στην σκήτη των Πατέρων έναν δαιμονισμένο νέο, για να τον θεραπεύσουν με την προσευχή τους. Εκείνοι όμως από ταπείνωση απέφευγαν. Πολύ καιρό βασανιζόταν έτσι ο δυστυχισμένος άνθρωπος, ώσπου κάποιος Γέροντας τον λυπήθηκε, τον σταύρωσε με τον ξύλινο σταυρό που είχε στην ζώνη του κι έδιωξε το πονηρό πνεύμα.Εκείνο τότε είπε: -Αφού με βγάζεις από την κατοικία μου, θα μπω μέσα σου. -Έλα, του αποκρίθηκε θαρραλέα ο Γέροντας. Έτσι μπήκε μέσα του το δαιμόνιο και τον βασάνιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Ο Όσιος υπέμενε με καρτερία τον πόλεμο, αλλά αντιπολεμούσε κι εκείνος τον εχθρό με υπεράνθρωπη νηστεία και ακατάπαυστη προσευχή.…
ΝΗΣΤΕΙΑ, έλεγε ο Αββάς Υπερέχιος, είναι χαλινάρι που συγκρατεί τις κατώτερες ορμές. Όποιος την περιφρονεί, μοιάζει με αχαλίνωτο άλογο. Ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός, συμβουλεύοντας τους νεώτερους αδελφούς ν’ αγαπήσουν την νηστεία, τους έλεγε συχνά: Ο καλός στρατηγός, που επιχειρεί να καταλάβει μια πόλη εχθρική, γερά οχυρωμένη, κάνει αποκλεισμό στις τροφές και στο νερό. Μ’ αυτόν τον τρόπο ατονεί η αντίσταση του εχθρού και τέλος παραδίδεται. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τις σαρκικές ορμές, που ανελέητα πολεμούν τον άνθρωπο στην νεότητά του. Η ευλογημένη νηστεία καταβάλλει τα πάθη και τους δαίμονες και τελικά τους απομακρύνει από τον αγωνιστή. Και το πανίσχυρο…
-Γέροντα, όταν κάνω μια διανοητική εργασία, δεν μπορώ να λέω την ευχή.-Όταν την ώρα που εργάζεσαι έχεις τον νου σου στον Θεό, είναι σαν να λες την ευχή. Γιατί, και αν λες την ευχή και ο νους σου δεν είναι στον Θεό, τι ωφελεί; Και όταν κουράζεται κανείς στην ευχή, αν φέρη στον νου του τον Χριστό ή την Παναγία, πάλι ευχή είναι.-Γέροντα, μπορεί κανείς να διατηρεί μέσα του την μνήμη του Θεού, χωρίς να λέει την ευχή;-Αν λέει με τον λογισμό του: «Πόσο μακριά βρίσκομαι από τον Θεό! Τι πρέπει να κάνω, για να πάω πιο κοντά του;», από…