Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Όταν παλαιότερα έτρεχα από το πρωί ως το βράδυ σε δουλειές και υποχρεώσεις, φορτωμένη με χιλιάδες σκέψεις για ό,τι είχα να αντιμετωπίσω, κατέληγα αργά τη νύχτα να πάω για ύπνο ψόφια και ούτε καν είχα το κουράγιο να αναρωτηθώ αν τελικά με αυτόν τον τρόπο της ζωής μου ήμουν ευτυχισμένη. Ένιωθα μια πληρότητα και ικανοποίηση που μπορούσα να είμαι αποτελεσματική σε τόσες πολλές ενασχολήσεις αλλά σίγουρα στο τέλος της ημέρας αυτό που κυριαρχούσε ήταν η έντονη κούραση τόσο η σωματική όσο και η ψυχοπνευματική. Συν τω χρόνω αυτή η κόπωση με οδήγησε σε νευρική κατάπτωση και κάπως έτσι στην αναθεώρηση…
23. Οι εορτές της εκκλησίας μας φέρουν στη μνήμη κάποιο γεγονός της θείας οικονομίας ή κάποιο άγιο πρόσωπο. Το γεγονός ή το πρόσωπο αυτό πρέπει να συγκεντρώνει την ευλαβική προσοχή μας, ώστε να φωτίζεται η ψυχή από τη σημασία του και το πνευματικό του μεγαλείο. Έτσι, φέρουμε μπροστά στα μάτια του εσωτερικού μας ανθρώπου τον Κύριο, τη Μητέρα του, τους Αγγέλους και του Αγίους. Αναλογιζόμαστε τη σχέσι καθενός απ’ αυτά τα πρόσωπα με τον θεό και τι επίδρασι έχουν σε όλη την Εκκλησία.Πρέπει λοιπόν να ερευνούμε και να μαθαίνουμε την ιστορία του γεγονότος ή του προσώπου, που εορτάζουμε. Να τα…
22. Ο άνθρωπος διαρκώς φθείρεται εξ αιτίας της αμαρτίας. Έχει λοιπόν ανάγκη ενός καθημερινού Σωτήρος, που διαρκώς να βρίσκεται κοντά του. Αυτός ο Σωτήρ είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού. Αρκεί να τον επικαλήσαι με ζώσα, φωτεινή πίστι και θα σε σώζη. Άπειρες φορές με έσωσε έτσι και εμένα. Αυτές οι σωτηρίες ήσαν τόσο έκδηλες, όπως, για παράδειγμα, η επίσκεψις ενός ελευθερωτού στη φυλακή, από όπου βγάζει ένα κατάδικο. Είναι αναγκαίο να λαμβάνουμε πείρα, στην ίδια μας τη ζωή, αυτής της δυνάμεως της πίστεως. Να δοκιμάζουμε τη γλυκύτητα της προσευχής. Το αίσθημα της αφέσεως των αμαρτιών. (Η εν…
Ακούμε πολύ συχνά τους ανθρώπους να λένε ‘δεν αλλάζει ο άνθρωπος, ‘ πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι’. Από μικρή σε διάφορες περιστάσεις, πάνω σε συζητήσεις άκουγα στο περιβάλλον μου να καταλήγουν σε αυτό το συμπέρασμα. Μια αντίληψη βαθιά ριζωμένη μέσα τους που όταν την άκουγα σκεφτόμουν ‘ δεν μπορεί, για να το λένε με τόση βεβαιότητα έτσι θα είναι!’Καθώς μεγάλωνα με έπιασα πολλές φορές να εκστομίζω κι εγώ αυτή την κουβέντα… ‘ δεν αλλάζει ο άνθρωπος!’ Κι εγώ με την ίδια σιγουριά με την οποία με είχαν εμποτίσει οι οικείοι μου.Ήρθε όμως η ζωή να μου ανατρέψει…
«Μη φοβάσαι, γιατί εγώ σε λύτρωσα· σου ‘δωσα τ’ όνομά μου, δικός μου είσαι… Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου… ο σωτήρας σου» - Ησ. 43:1,3 –NMB «Πιστεύω στο δικό μου Θεό» Κοινή διαπίστωση στον τύπο στις μέρες μας, ακόμα και στη χώρα μας, είναι ότι όλο και περισσότερο ο άνθρωπος των δυτικών κοινωνιών επείγεται να γνωρίσει τον βαθύτερο εαυτό του, να διατυπώσει το προσωπικό του όραμα για τη ζωή. Ένα παράδειγμα αυτού του αιτήματος -γράφεται- είναι η σχέση μας με το Θεό. Στην ερώτηση «πιστεύετε στο Θεό;», όλο και περισσότεροι απαντούν «πιστεύω σ’ ένα δικό μου…
Ο Χριστός δεν είναι ένα αδύναμο πλάσμα πάνω σε ένα σταυρό, ένας κακομοίρης, ταλαίπωρος που ψυχορραγεί. Δεν είναι ένας κατατρεγμένος και ηττημένος μιας άλλης εποχής. Δεν είναι κάποιος που γελοιοποιήθηκε και εξευτελίστηκε. Δεν είναι ένας καλούλης πατερούλης που πηγαίνει με τα νερά μας! Δεν είναι ένα μαγικό τζίνι που θα μας κάνει όλα τα χατίρια. Δεν είναι μια ομπρέλα που τη θυμόμαστε στη βροχή. Ο Χριστός δεν είναι ΜΟΝΟ Αγάπη και χαδάκια! Δεν είναι αυτό που εμείς νομίζουμε ή θα μας άρεσε ή θα μας βόλευε. Δεν είναι ένα ακόμα πρόσωπο της ιστορίας που πέρασε και πάει. Ο Χριστός δεν…
Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, μέρος 3ο. «Να αγαπήσεις τον Κύριο και Θεό σου μέσα απ’ όλη σου την καρδιά, με όλη σου την ψυχή, με όλη σου τη δύναμη και με όλη σου τη διάνοια» (Λουκ. 10, 27). Αυτή η εντολή αρχικά φαίνεται πολύ απλή, όμως οι λέξεις της περικλείουν κάτι πολύ περισσότερο από εκείνο που βλέπει κανείς με την πρώτη ματιά. Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει να αγαπάει κανείς κάποιον με όλη του την καρδιά. Ξέρουμε την ευχαρίστηση και την ψυχική θαλπωρή που του δίνει, όχι μόνο η παρουσία του αγαπημένου, αλλά και η απλή θύμησή του. Έτσι πρέπει να…
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 42. Η εγκράτεια είναι κοινό επώνυμο όλων των αρετών. Πρέπει λοιπόν ο εγκρατευόμενος να εγκρατεύεται σ' όλα. Γιατί, όπως το σύνολο του ανθρώπου καταντά άμορφο όταν του αφαιρεθεί οποιοδήποτε απ’ τα λεπτότατα μέλη, ακόμη κι αν αυτό που λείπει από το σχήμα είναι πολύ μικρό, έτσι και αυτός που παραμελεί μία αρετή αφανίζει, σε σημείο αφάνταστο, όλη την ευπρέπεια της εγκράτειας. Δεν πρέπει λοιπόν να καλλιεργούμε μόνο τις σωματικές αρετές, αλλά και εκείνες που μπορούν να καθαρίζουν τον εσωτερικό μας άνθρωπο. Γιατί ποιό θα είναι το όφελος γι' αυτόν που διατήρησε το σώμα παρθένο, εάν έχει μοιχευθεί στην ψυχή από…
Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, μέρος 2ο. Η προσευχή είναι μια περιπέτεια η οποία δεν προκαλεί μόνο συγκινήσεις στην ψυχή, αλλά την επιφορτίζει με νέες ευθύνες. Όσο ζούμε σε πνευματική άγνοια, δεν ζητάει κανείς τίποτα από μας. Όταν όμως αρχίζουμε προοδευτικά να κατανοούμε τα πνευματικά πράγματα, είμαστε πλέον υπόλογοι για το πώς αξιοποιούμε αυτή τη γνώση. Παρόλο ότι η πνευματική γνώση είναι θείο δώρο, όμως εμείς είμαστε υπεύθυνοι ακόμα και για την παραμικρή αλήθεια που έχουμε κατανοήσει. Eφόσον αυτή έγινε κτήμα μας, δεν μπορούμε να την αφήσουμε αργή, αλλά πρέπει να την εντάξουμε στην καθημερινή ζωή μας. Αυτό το νόημα έχει…
Όταν πηγαίνουμε το καλοκαίρι στη θάλασσα καθόμαστε συνήθως για λίγο στην παραλία και μετά ακολουθεί η ερώτηση ‘ θα βουτήξεις;’ Άλλοτε τρέχουμε προς τη θάλασσα, άλλοτε λέμε αργότερα και άλλοτε επιλέγουμε να κάτσουμε στην ακρογιαλιά. Ο Χριστός είναι ένας απέραντος ωκεανός αγάπης και ελέους! Θα βουτήξουμε σε αυτόν τον ωκεανό ή θα προτιμήσουμε την ακρογιαλιά; Το Χριστό δεν τον γεύεσαι από την ακτή. Χρειάζεται να πέσεις μέσα στο νερό. Και μη φοβάσαι, ακόμα κι όταν δεν πατώνεις ή κινδυνεύεις να πνιγείς Εκείνος θα είναι εκεί να σε τραβήξει στην επιφάνεια! Κι αν δεν ξέρεις κολύμπι, θα σου μάθει Αυτός… είναι…