Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Ο ηγούμενος ΚοδράτοςΟ παπα- Ανδρέας, ο προηγούμενος της Ι. Μονής Αγίου Παύλου, που γνώρισε πολύ καλά ως πνευματικό πατέρα τον περίφημο παπα- Κοδράτο (1859- 1940), ηγούμενο της Ι.Μονής Καρακάλλου, διηγήθηκε το εξής:« Όταν ήμουν νεώτερος αντιμετώπισα κάποτε μεγάλο πειρασμό! Τέτοιου είδους, που με ανάγκασε να φύγω από το μοναστήρι μου! Πήγα και έμεινα σε ένα κελλί κοντά στην Ι. Μονή Καρακάλλου. Σε 2-3 ημέρες έτρεξα να βρω τον παπα- Κοδράτο και να εξομολογηθώ. Του άνοιξα την καρδιά μου και τα είπα όλα. Ήμουν όμως φανερά ταραγμένος. Εκείνος με άκουσε υπομονετικά και στο τέλος φάνηκε σαν να συμφωνούσε μαζί μου...-Καλά έκανες!…
"Οι πόρνες και οι τελώνες έχουν το προβάδισμα" Έλεγε ο πατέρας Πορφύριος ότι ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώκει να γνωρίσει την αμαρτωλήκαι ηθικά πτωχή του κατάσταση, για να γίνεται ταπεινός και να γίνεται συμπαθής προς τουςάλλους αμαρτωλούς. "αυτό κι ο Χριστός έλεγε ότι οι πόρνες κι οι τελώνες έχουν, δια τηςμετανοίας και της ταπεινώσεως, το προβάδισμα για τη βασιλεία των ουρανών. Έτσι και οΓέροντας δεν ήθελε να ακούσει για τέτοιους αμαρτωλούς καμιά κατηγορία, γιατί έλεγε ότι οιπόρνες και οι τελώνες που ονομάζουμε, για το Θεό είναι κλέπτες πιασμένοι, ενώ εγώ κι εσείς,μας έλεγε, είμαστε όλοι κλέπτες άπιαστοι. Ο κλέπτης ο…
Ο απεγνωσμένος αμαρτωλόςΑνάμεσα στα άνθη της οθωνικής ερήμου, εξαίσιος και ευωδιαστός κρίνος ανεδείχθη ο παπα-Σάββας ο Πνευματικός ( 1821-1908). Πολλές δεκαετίες μετά την οσιακή του κοίμησι οι αγιορείτες έλεγαν : « Εκεί απέναντι, στην Μικρά Αγία Άννα, στην καλύβη της Αναστάσεως, έμενε ο περίφημος πνευματικός παπα- Σάββας», « Από το μονοπάτι αυτό ανέβαιναν τα πλήθη για να εξομολογηθούν στον παπα- Σάββα», « Αυτό το είπε ο παπα-Σάββας», « Τόσα ονόματα μνημόνευε, έτσι λειτουργούσε, έτσι θεράπευε τους δαιμονισμένους ο παπα- Σάββας»κ.α. Θα αναφέρουμε εδώ μια εκδήλωση της ποιμαντικής του δεινότητος. Στο εξομολογητήριο κάποιου πνευματικού ήρθε ένας πολύ βαρειά αμαρτωλός. Άλλος με…
«Να εξετάζετε τους εαυτούς σας…» (Β’ Κορ. 13:5) ΌΤΑΝ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ όλα εκείνα που επιθυμείς, κι αρχίσει μια μέρα ο κόσμος να σε μακαρίζει, πήγαινε στον καθρέφτη και κοίταξε τον εαυτό σου, να δεις τι έχει να σου πει εκείνος που σε κοιτάει από τον καθρέφτη. Γιατί δεν είναι ο πατέρας, η μητέρα ή η γυναίκα σου, που την κρίση τους με επιτυχία πρέπει να περάσεις. Ο άνθρωπος που η απόφασή του μετράει πιο πολύ για σένα είναι εκείνος που σε κοιτάει πίσω από τον καθρέφτη. Μπορεί μερικοί να νομίζουν πως πέτυχες τους στόχους σου και να σε αποκαλούν θαυμάσιο…
Θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο πως όσοι είμαστε στην Εκκλησία του Χριστού και κάνουμε πνευματική ζωή έχουμε μετάνοια και γνωρίζουμε τί είναι μετάνοια! Βλέπω όμως ότι δυστυχώς δεν είναι έτσι τα πράγματα και γι’ αυτό τελικά δυσκολευόμαστε τόσο πολύ με την πίστη μας και τα θεωρούμε όλα βουνό! Η αυτογνωσία είναι το πρώτο βήμα της μετάνοιας... να νιώσουμε βαθιά τα λάθη μας ενώπιον του Θεού και να πάρουμε την απόφαση να σταματήσουμε τη ζωή που κάναμε ως τώρα. Να αποστραφούμε όπως ο άσωτος υιός τα ξυλοκέρατα της αμαρτίας και να οδηγηθούμε στο μυστήριο της εξομολόγησης, ζητώντας άφεση αμαρτιών μέσω του…
Οι αββάδες Μακάριος και Παύλος Στο ερημικό βουνό της Φέρμης ασκήτευε ο αββάς Παύλος. Είχε για κανόνα να κάνει κάθε μέρα τριακόσιες ευχές.Για να μη χάνει τον αριθμό έβαζε στον κόρφο του τριακόσια πετραδάκια και μόλις έλεγε μια ευχή πετούσε ένα. Έτσι, τελειώνοντας τα πετραδάκια, τελείωναν οι ισάριθμες ευχές. Ο όσιος αυτός Παύλος πήγε και βρήκε τον όσιο Μακάριο τον Αλεξανδρέα και του λέει:- Αββά, θλίβομαι.- Γιατί; Τί σου συμβαίνει;- Να, έμαθα ότι σε κάποιο χωριό μένει μια μοναχή, που με ξεπερνά στην άσκηση. Εκτός από Σάββατο και Κυριακή ουδέποτε τρώει. Και κάνει καθημερινά επτακόσιες ευχές. Όταν το πληροφορήθηκα αυτό,…
36. Όταν παρακαλής τον Θεό να σου συγχωρήση τα αμαρτήματα, πίστευε ακράδαντα ότι θα το κάμη. Ο Κύριος είναι πάντοτε πρόθυμος να συγχωρήση τον αμαρτωλό, που αληθινά και ειλικρινά ζητεί την άφεσι. Τα πλήθη των αμαρτιών μας είναι ένα τίποτε μπροστά στην άβυσσο του θείου ελέους. Μας λέγει ο ίδιος ο Κύριος: «Πάντα όσα αν προσευχόμενοι αιτείσθε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και έσται υμίν» (Μαρκ. ια’ 24). Το να μην είμαστε λοιπόν βέβαιοι ότι θα λάβουμε αυτό που ζητήσαμε, είναι βλασφημία κατά του Θεού. 37. Κατέχουμε μία πυξίδα, που μας δείχνει κατά που πρέπει να πλέουμε, στο πέλαγος της παρούσης ζωής.…
Όταν πήρα την απόφαση να οδηγηθώ στο Χριστό και στην Εκκλησία Του ήταν γιατί ένιωθα ότι η ψυχή μου νοσούσε τόσο πολύ που είχα φτάσει στο σημείο μηδέν! Αν δε γινόταν κάτι δραστικό είτε θα τρελαινόμουν είτε θα έκανα ανεπανόρθωτο κακό στον εαυτό μου ή στους άλλους… χρόνια τη σκεφτόμουν αυτή τη στιγμή και αυτή τη λύση, το Χριστό, αλλά όλο με νικούσαν οι κακοί λογισμοί και το ανέβαλλα… ακόμα και την τελευταία στιγμή, ενώ περίμενα να έρθει η σειρά μου να εξομολογηθώ μου ήρθε ο λογισμός ‘ τί δουλειά έχεις εσύ με τους παπάδες; γιατί δεν πας σε έναν…
Οι μετάνοιες είναι εκούσια θυσίαΣυνιστούσε της γονυκλισίας κατά δύναμη, στην προσευχή. Έλεγε:” Να κάνετε όσες μπορείτε μετάνοιες στην προσευχή.Έστω και αν αυτό σας κουράζει. Όταν η προσευχή συνοδεύεται από εκούσια θυσία, γίνεται πιο ευάρεστη στο Θεό και πιο αποτελεσματική”.[ Γ 64 ]Σελ.256 Αντί μετανοιών Είπε ο Γέροντας0Εδώ και λίγο καιρό μου έφεραν ένα ποδήλατο για να ασκούμαι μέσα στο κελί μου. Ρώτησα και τον καρδιολόγο. Μου είπε, είναι καλό για την καρδιά μου, να ασκούμαι με ρέγουλα. Το πρωί ξυπνώ από τις δύο, τις τρεις η ώρα. Έχει διαβεί ο νους μου και προσεύχομαι. Ύστερα, αντί μετανοιών ασκούμαι στο ποδήλατο…
πότε δάκρυσε ο Χριστός; Γελάς διαρκώς και φαιδρύνεις το πρόσωπό σου συ ο μοναχός; Γελάς συ, ο σταυρωμένος, που οφείλεις να πενθής; Πού άκουσες το Χριστό να το κάνη αυτό; Πουθενά. Αντίθετα, πολλές φορές ήταν σκυθρωπός. Όταν είδε την Ιερουσαλήμ, δάκρυσε. Όταν σκέφτηκε τον προδότη, ταράχτηκε. Όταν πήγαινε να αναστήση το Λάζαρο, έκλαψε. Και συ γελάς; Ε.Π.Ε. 24,578 λύπη τώρα, χαρά τότε Να δουλεύης με δάκρυα για το Θεό, ώστε να μπόρεσης να καθαρίσης τα αμαρτήματά σου. Ας πενθήσουμε, αγαπητοί, ας πενθήσουμε εδώ, για να γελάσουμε πραγματικά εκεί. Να νιώσουμε αληθινή ευφροσύνη κατά τον καιρό της ειλικρινούς χαράς. Η εδώ…