Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
273. Σώσε τον λαό σου, Δέσποινα! Σώσε τον λαό σου, από τον οποίο και συ προήλθες! Σώσε μας, Μητέρα μας, παρ’ όλο που δεν αξίζουμε να σε λέμε Μητέρα. Καθάρισε, αγίασε, ενίσχυσε και σώσε μας με τις μεσιτείες σου. 274. Οι Άγιοι, με τη χάρι του Θεού, μας βλέπουν, γιατί ζουν εν Θεώ και ο Θεός ζη σ’ αυτούς. Είναι όλοι τους ένα πνεύμα με τον Κύριο (Α’ Κορ. στ’ 17) και ο Κύριος όλα τα βλέπει και όλα τα ακούει. Όταν λοιπόν –για παράδειγμα– ατενίζης στην εκκλησία τις εικόνες των Αγίων του Θεού, να πιστεύης ότι εκείνοι σε βλέπουν…
Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ «Μεγαλύνει Η Ψυχή Μου Τον Κύριον» (Λουκ. 1, 46) Αδελφοί, έχουμε πέντε λέξεις όλες κι όλες ειπωμένες από την Παναγία, καταγεγραμμένες στα Ευαγγέλια. Όλες αυτές οι λέξεις της αναφέρονται στην εξύμνηση του μεγαλείου του Θεού. Η Παναγία ήταν σιωπηλή μπροστά στους ανθρώπους, όμως η ψυχή της συνομιλούσε αδιαλείπτως με τον Θεό. Κάθε μέρα και κάθε ώρα έβρισκε μια νέα αιτία και αφορμή για να μεγαλύνει τον Θεό. Ω, αν ήταν δυνατόν να γνωρίζουμε και αν μπορούσαμε να καταγράψουμε όλες τις φορές που η Παναγία μεγάλυνε τον Θεό, σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, ω, πόσα…
Λόγος εις τα Εισόδια της Θεοτόκου - Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς «..Εάν το δένδρο αναγνωρίζεται από τον καρπό, και το καλό δένδρο παράγει επίσης καλό καρπό, η μητέρα της αυτοαγαθότητος, η γεννήτρια της αιώνιας καλλονής, πως δεν θα υπερείχε ασύγκριτα κατά την καλοκαγαθία από κάθε αγαθό εγκόσμιο και υπερκόσμιο; Διότι η δύναμη που καλλιέργησε τα πάντα, ο προαιώνιος και υπερούσιος Λόγος, από ανέκφραστη φιλανθρωπία και ευσπλαχνία για χάρη μας θέλησε να περιβληθεί τη δική μας εικόνα, για να ανακαλέσει τη φύση που σύρθηκε στον Άδη και να την ανακαινίσει, γιατί είχε παλαιωθεί και να την αναβιβάσει προς το υπερουράνιο ύψος της…
103. «Έμεινε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις» (Λουκ. α΄ 56). Τρεις μήνες έμεινε η Μαριάμ κοντά στην Ελισάβετ. Αν τόσο μεγάλα, ωραία, βαθυστόχαστα και εμπνευσμένα από το Άγιο Πνεύμα είπαν τις πρώτες μόλις στιγμές της συναντήσεώς των, σκέπτεται κανείς πόσα ακόμα πιο πολλά και πιο ωραία θα αντάλλαξαν μεταξύ τους μέσα σε τρεις ολόκληρους μήνες...Κι όμως για όλα αυτά η Κ. Διαθήκη σιωπά. Η σιωπή αυτή του Ευαγγελίου ίσως να σημαίνη ότι το υπόλοιπο διάστημα οι δύο συγγενείς γυναίκες έζησαν εντελώς απλά, χωρίς άλλες εξάρσεις και προφητικές ωδές· ότι οι ώρες και μέρες πέρασαν ευχάριστα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα…
102. «Αντελάβετο Ισραήλ, παιδός αυτού» (Λουκ. α΄ 54). Η ενσάρκωσις του Θεού ήταν συγχρόνως και ενσάρκωσις των υποσχέσεων του Θεού προς τους πιστούς Ισραηλίτες. Ο Θεός διά του Μεσσίου έμελλε να εκπληρώση όλες τις υποσχέσεις του «προς τους πατέρας ημών» —λέει η Παρθένος— «τω Αβραάμ και τω σπέρματι αυτού εις τον αιώνα»! Η Θεοτόκος βρίσκεται σε πλεονεκτική θέσι, απ’ την οποία βλέπει την ιστορία της πατρίδος της. Με τον φακό της Ενσαρκώσεως βλέπει πιο καθαρά τα γεγονότα της ιστορίας και τα ερμηνεύει ευκολότερα και τα κατανοεί βαθύτερα. Οι προσωπικές της εμπειρίες την βοηθούν τώρα να κατανοήσει καλύτερα την γενικώτερη ιστορία…
82. Ήταν αναμάρτητη η Παναγία; Φυσικά όχι. Αναμάρτητος στην κυριολεξία είναι μόνον ο Θεός που κατοικεί στους ουρανούς, ο πανάγιος Κύριος της δόξης. Ιδέα ή ίχνος αμαρτίας δεν μπορεί να υπάρξει στην πανάσπιλη φύση του. Αν μπορούσε ν’ αμαρτήσει, δεν θα ήταν Θεός αληθινός, πανάγαθος, πάνσοφος και παντοδύναμος. Αμαρτία και θεότητα αποτελούν έννοιες αντικρουόμενες. Στη γη δε, αναμάρτητος υπήρξε μόνον ο Κύριος, ο σαρκωθείς Υιός και Λόγος του Θεού, ο οποίος όχι μόνο δεν αμάρτησε, αλλ΄ ούτε είχε τη δυνατότητα να αμαρτήσει. Αυτό, ως είδαμε, ήταν ακολουθία της μορφώσεως του θεανδρικού προσώπου του. Αν και ελεύθερος ο Χριστός, δεν μπορούσε…
81. Τι πρεσβεύει περί της Θεοτόκου ο Προτεσταντισμός; Οι Προτεστάντες, ως άνθρωποι λογικοκρατούμενοι, απορρίπτουν ορισμένες πτυχές του θεομητορικού δόγματος. Και ενώ δέχονται την παρθενική σύλληψη του Χριστού, περί της οποίας ομιλεί σαφώς η Γραφή, αρνούνται την παρθενική γέννησή του, γιατί μια γέννηση καταστρέφει φυσιολογικά την παρθενία της όποιας μητέρας. Αυτό βέβαια είναι αληθινό στη φυσική τάξη των πραγμάτων. Κάθε μάνα που γεννά δεν μπορεί να παραμένει παρθένος. Πέρα από τα στεγανά όρια της φύσεως και της λογικής οι άνθρωποι δεν έχουν αίσθηση της μυστηριακής πραγματικότητας, η οποία νικά «φύσεως τάξιν». Κατ’ αυτούς ο τρόπος γεννήσεως του Χριστού δεν έχει μεγάλη…
79. Τί σημαίνει για την Ορθοδοξία η Παναγία της; Η Παναγία είναι η λαμπρότερη μορφή στο αγιολόγιο και εορτολόγιο της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας. Οι θεομητορικές γιορτές «πνίγουν» κυριολεκτικά την ορθόδοξη ευσέβεια. Την τιμά ως το γλυκύτερο και υψηλότερο δημιούργημα του Θεού, της οποίας τη δόξα τοποθετεί πιο πάνω από τη δόξα των αγγέλων. Την ψάλλει ως «τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Και είναι μεν ο Ιωάννης ο Πρόδρομος «μείζων εν γεννητοίς γυναικών», όμως η τιμή και η χάρη του δεν μπορούν να παραβληθούν προς το «μητροπάρθενον κλέος» της αγνής Κόρης, η οποία φιλοξένησε στη μήτρα της και…
101. «Πεινώντας ενέπλησεν αγαθών και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς» (Λουκ. α' 53). Ο Θεός επεμβαίνει και σε μια τρίτη κατηγορία ανθρώπων, λέει η Παρθένος Μαρία, συνεχίζοντας την Ωδή της: στους πλουσίους. Όσοι πιστεύουν στο χρήμα· όσοι βασίζονται στην δύναμη του χρήματος· όσοι νοιώθουν ασφαλισμένοι στον πλούτο, έρχεται στιγμή που γίνονται φτωχότεροι των φτωχών. Είναι η πιο κοινή εμπειρία σε όλους τους κοινούς θνητούς!Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά: η αυτάρκεια των φτωχών. Δεν πρόκειται εδώ για το φτωχό που δεν πιστεύει στον Θεό ή τεμπελιάζει ή δεν εργάζεται τίμια ή σπαταλάει σε ασωτίες το μεροκάματό του. Πρόκειται για το φτωχό που…
99. «Διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών» (Λουκ. α΄ 51). Η Παρθένος τώρα αναφέρεται σε συγκεκριμένα περιστατικά της ιστορίας που φανερώνουν την παντοδύναμη επέμβαση του Δημιουργού. Πρόκειται για τις περιπτώσεις που ο Θεός επεμβαίνει και ματαιώνει τα υπεροπτικά σχέδια και διαλύει τα ματαιόδοξα έργα των ανθρώπων. Από την αρχαιότητα ακόμη η υπερηφάνεια, «το υπερφρονείν παρ’ ο δει φρονείν» (Ρωμ. ιβ' 3) εθεωρείτο το μεγαλύτερο αμάρτημα του ανθρώπου. Ήταν η «ύβρις» προς τον Θεό. Ο μικρός, θνητός και φθαρτός άνθρωπος να υψώνει το ανάστημα του μπροστά στον παντοδύναμο και αιώνιο Θεό. Οι αρχαίοι Έλληνες, τόσο οι φιλόσοφοι όσο και οι τραγωδοί, μας…