Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
ο παθιασμένος άνθρωποςΑπό που μπορώ να πω ότι έχεις ψυχή; Από το ότι βαδίζεις; Κάτι τέτοιο όμως το κάνουν και τα ζώα. Από το ότι τρως και πίνεις; Αλλ’ αυτό κάνουν και τα θηρία. Ότι στέκεις όρθιος στα δυο σου πόδια; Αλλά κάτι τέτοιο δείχνει ότι είσαι ανθρωπόμορφο θηρίο. Όταν όλα τα του θηρίου έχης, αλλά στη διάστασι διαφέρης, τότε μάλλον κατατρομάζεις, και νομίζω πως είναι τέρας το φαινόμενο.Ε.Π.Ε. 19,188παρά φύσινΤα ζώα κυριεύεται το καθένα από ένα ελάττωμα. Ο άνθρωπος έχει μέσα του συναγμένα όλα τα πάθη και καταντά αλογώτερος από τα άλογα ζώα. Και μόνο; Γίνεται αγριώτερος από κάθε…
Ζωντανοίκαι πεθαμένοι Οι ζωντανοί δεν διαφέρουν από τους νεκρούς μόνο στο ότι βλέπουν τον ήλιο και αναπνέουν τον αέρα. Διαφέρουν κυρίως στο ότι πράττουν κάποιο αγαθό. Διότι, αν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνη, καθόλου ανώτεροι δεν είναι από τους πεθαμένους.Ε.Π.Ε. 23,338Ζωόφιλοιγια τα σκυλιά, όχι για το ΧριστόΑν δούμε σκυλί να πεινάη, συγκινούμαστε. Βλέπεις όμως τον Κύριο (στο πρόσωπο των φτωχών) να πεινάη, και δεν συγκινείσαι. Και τι απολογία θα δώσης γι’ αυτή σου τη σκληρότητα; Ε.Π.Ε. 12,114όχι παιδόφιλοιΔεν είναι ανόητο πράγμα το να συντηρούν χαζούς και νάνους, όχι από φιλανθρωπία, αλλά για να διασκεδάζουν μαζί τους; Δεν είναι ανόητο, το να…
Ζυγαριά οι άγιοι ζυγίζουν περισσότερο Και αν ακόμα όλο τον κόσμο παραβάλης με τους αγίους, θα δης, ότι η ζυγαριά θα κλείνη προς το μέρος τους, διότι είναι τιμιώτεροι όλου του κόσμου.Ε.Π.Ε. 25,226άχυρο και διαμάντια!Όπως πολύ βάρος από άχυρο και χορτάρι δεν μπορεί να συγκριθή με δέκα μαργαριτάρια, έτσι δεν μπορούν να συγκριθούν οι άγιοι (μ’ όλο τον κόσμο).Ε.Π.Ε. 25,226Ζυγόςτου ΧριστούΚατέστρεψες το ζυγό, έσπασες το δεσμό, απέκλεισες τον εαυτό σου από την ουράνια βασιλεία. Τον υπέταξες στις κοσμικές εξουσίες. Οι Ιουδαίοι κλώτσησαν και δεν δέχτηκαν το ζυγό του Χριστού, ούτε θέλησαν να χρησιμοποιήσουν το άροτρο της διδασκαλίας Του.Ε.Π.Ε. 34,106Ζώαμας διδάσκουνΤα…
Οι σκέψεις σου ακτινοβολούν. Ο άλλος λαμβάνει τη διάθεση σου. Κανένας δεν είναι χαρούμενος, κανένας δεν είναι ευχαριστημένος, όταν κουβαλάει μέσα του τη δυστυχία του. Για να αποφύγεις τις άσχημες σκέψεις, καλύτερα να τραγουδάς (ή ακόμα καλύτερα να ψάλλεις), παρά να παραπονιέσαι. Όποιος τραγουδάει, κακό δεν σκέφτεται. Τα πουλιά ψάλουν συνέχεια εγκώμια στον Κύριο. Ξεκινούν το τραγούδι τους νωρίς, από τις τρεις τα χαράματα και δεν σταματούν πριν τις εννιά. Στις εννιά ησυχάζουν λιγάκι-τότε είναι που βγαίνουν να αναζητήσουν τροφή για τα μικρά τους. Κατόπιν,αρχίζουν και πάλι τους ύμνους. Κανείς δεν τους λέει να υμνούν-απλώς το κάνουν.Κι εμείς;Εμείς είμαστε πάντοτε…
«Ασχολούμενος με το διακόνημα του κελλαρίτη ο Αρσένιος, μία ημέρα έπλυνε σιτάρι με νερό και το άπλωσε στον πρόναο, αφού άφησε ανοικτή μία από τις θύρες για ν’ αερίζεται. Κουρούνες που επέταξαν μέσα, κατέφαγαν, όσο μπορούσαν, το σιτάρι κι’ εφώναζαν από χαρά. Όταν λοιπόν άκουσε τις φωνές ο Αρσένιος, έτρεξε αμέσως και ευρήκε αυτές μεν με τα στόματα γεμάτα σιτάρι, το δε σιτάρι σκορπισμένο εδώ κι εκεί. Καθώς λοιπόν είδε τούτο, έκλεισε την θύρα γεμάτος θυμό εναντίον των πτηνών και τις έρριψε όλες στο έδαφος συντρίβοντάς τις με κοντάρι. Σαν να είχε κάμει μάλιστα μεγάλο κατόρθωμα ανήγγειλε το…
Από το Βίο του…. «Ασχολούμενος με το διακόνημα του κελλαρίτη ο Αρσένιος, μία ημέρα έπλυνε σιτάρι με νερό και το άπλωσε στον πρόναο, αφού άφησε ανοικτή μία από τις θύρες για ν’ αερίζεται. Κουρούνες που επέταξαν μέσα, κατέφαγαν, όσο μπορούσαν, το σιτάρι κι’ εφώναζαν από χαρά. Όταν λοιπόν άκουσε τις φωνές ο Αρσένιος, έτρεξε αμέσως και ευρήκε αυτές μεν με τα στόματα γεμάτα σιτάρι, το δε σιτάρι σκορπισμένο εδώ κι εκεί. Καθώς λοιπόν είδε τούτο, έκλεισε την θύρα γεμάτος θυμό εναντίον των πτηνών και τις έρριψε όλες στο έδαφος συντρίβοντάς τις με κοντάρι. Σαν να είχε κάμει μάλιστα μεγάλο κατόρθωμα…
Δενδρογαλιά κάνει παρέα στον Πατέρα Παΐσιο Mία ομάδα από έξι άτομα πήγαν στο Άγιον Όρος να συναντήσουν και να γνωρίσουν τον Γέροντα Παΐσιο, το έτος 1974, μία εβδομάδα πριν από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Τότε δεν ήταν ακόμα και τόσο γνωστός ο Γέροντας. Οι επισκέπτες ακολούθησαν ένα στενό μονοπάτι γεμάτο χαμόκλαδα και βρέθηκαν σε μια Καλύβη. Είδαν ένα γεροντάκι με τριμμένο ράσο που έσκαβε. Κάποιος από την παρέα ρώτησε: - Πού είναι ο Γέροντας Παΐσιος; - Eδώ είναι, απάντησε το γεροντάκι. Τους άνοιξε την πόρτα, μπήκαν και προσκύνησαν. Όταν βγήκαν, είδαν τον μοναχό πιο περιποιημένο. Κι εκείνος, που…
Η ανταπόδοσις της ευεργεσίαςΗ αγάπη του παπα-Φιλαρέτου, του ηγουμένου της Ι. Μονής Κωνσταμονίτου δεν περιοριζόταν μόνο στα έμψυχα. Απλωνόταν πιο πέρα, στα άψυχα, στα ζώα, στην φύσι. Αυτήν την συμπάθεια προς την άλογη φύσι την παρατηρούμε σαν ένα χαρακτηριστικό στοιχείο στην χαρισματική ζωή των εκλεκτών δούλων του Θεού.Μια μέρα έξω από το κελλί του γέροντα γινόταν μεγάλος θόρυβος. Δύο χελιδόνια είχαν αρχίσει μεταξύ τους σφοδρή μονομαχία! Ο γέροντας ανησύχησε. Βγαίνει έξω και αντικρύζει θέαμα θλιβερό. Το ισχυρότερο χελιδόνι χτυπούσε με το ράμφος του το άλλο και το μαδούσε κυριολεκτικά. Χωρίς να χάση καιρό το έδιωξε, πήρε στοργικά στα χέρια του…
Ο επίσκοπος Αθανάσιος και τα βατράχια Ο άγιος επίσκοπος Χριστιανουπόλεως Αθανάσιος (+1735) σε μια περιοδεία του έφθασε στην Μεγαλόπολι της Πελοποννήσου. Υπήρχε εκεί ένας ναός της θείας Μεταμορφώσεως και κοντά του μια λίμνη μεγάλη, γεμάτη βατράχια. Ο αρχιερεύς, μετά τον εσπερινό, θέλησε να διανυκτερεύση εκεί χάριν της ησυχίας. Μόλις όμως σκοτείνιασε άρχισαν να κοάζουν τα βατράχια, όπως κάθε καλοκαιρινή νύχτα. Έκαναν τόσο θόρυβο, εφ’ όσον ήσαν χιλιάδες, που ο άγιος δεν έκλεισε μάτι! Την επομένη, μετά τη θεία λειτουργία, οι ιερείς τον ρώτησαν, πώς πέρασε την νύχτα στην εξοχή. Κι εκείνος αποκρίθηκε:-Τί να σας πω, τέκνα μου… Αυτά τα βατράχια…
Ο τρόμος του διακόνουΣτο κοιμητήριο της Ι. Μονής Γρηγορίου, που συχνά έκανε επισκέψεις ο ηγούμενος Αθανάσιος, τριγυρνούσε ένα μεγάλο φίδι. Δεν άργησε ν’ αναπτυχθή ανάμεσα τους φιλία. Έτσι κανένας δεν αισθανόταν να τον ενοχλή η παρουσία του άλλου. Αυτό όμως δεν ίσχυε και για τους άλλους μοναχούς, όπως λ.χ για τον διάκονο Π., ο οποίος έπρεπε να πηγαίνη κάθε τόσο στο κοιμητήριο ν’ ανάβη τα καντήλια. Έτυχε μάλιστα να είναι εκ φύσεως δειλός και περνούσε δύσκολες στιγμές μόλις το αντίκρυζε. Η παρουσία του σήμαινε γι’ αυτόν όχι μόνο τρόμο, αλλά και άτακτη φυγή. Ήταν να τον λυπάται κανείς…Όταν διηγήθηκε την…