183.«τη αγνεία εσφραγισμένη και παρθενία φυλαττομένη»
Η Θεοτόκος είναι η «Αειπάρθενος». Φέρει επάνω της τη σφραγίδα της Παρθενίας. Την εσφράγισε, την καθιέρωσε, τη διαφύλαξε και την εδόξασε ο Θεός. Η Παρθένος είναι το αριστούργημα και το καλλιτέχνημα της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο και τον κόσμο. Εάν η Εύα ήταν το δημιούργημα της αγάπης του Θεού για τον Αδάμ (πρβλ. «ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν κατ' αυτόν», Γεν. 6' 18), η δεύτερη Εύα, η Θεοτόκος ήταν το δημιούργημα της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα ολόκληρη.
Η Εύα πλάσθηκε για έναν άνθρωπο, η Παρθένος για όλους! Η Εύα ήταν σύζυγος ενός άνδρα· η δεύτερη Εύα ήταν μητέρα όλων των ανθρώπων! Η Εύα πλάσθηκε για να γίνη «μητέρα πάντων των ζώντων», αλλ’ αποδείχθηκε μητέρα όλων των νεκρών. Εκείνη που έγινε τελικά «μητέρα πάντων των ζώντων» ήταν η Παρθένος Μητέρα, όπως είπαμε. Ότι δεν πέτυχε η φυσική κατάστασις της Εύας το πέτυχε η υπερφυσική κατάστασις της Θεοτόκου: η παρθενία! Η παρθενική σάρκα τελικά αποδείχθηκε γονιμώτερη από τη φυσική: «Πολλά τα τέκνα της ερήμου (=παρθένου) μάλλον ή της εχούσης τον άνδρα (Γαλ. δ’ 27).
Η Παρθένος είναι η μητέρα όλων των πιστών, διότι είναι η πρώτη «πιστεύσασα», κατά την μαρτυρία της Ελισάβετ: «μακαρία η πιστεύσασα ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου» (Λουκ. α' 45).
Η Παρθένος είναι επίσης μητέρα όλων των χριστιανών, διότι οι χριστιανοί είναι «αδελφοί» του Υιού και Θεού της. Ο Κύριος μετά την Ανάστασί του ονομάζει τους μαθητάς του «αδελφούς»: «Απαγγείλατε τοις αδελφοίς μου ίνα απέλθωσιν εις την Γαλιλαίαν, κακεί με όψονται» (Ματθ. κη' 10) .
Η Αειπαρθενία της Θεοτόκου αποτελεί την αιωνία καθιέρωσί της στον ρόλο της Μητέρας όλων των ανθρώπων. Γι’ αυτό και η παναγία μορφή της έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και καλύπτει την παγκόσμια ιστορία. Το τρισδιάστατο της αειπαρθενίας της Θεοτόκου έμελλε να υπερνικήση τις δύο διαστάσεις του χώρου και του χρόνου.
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη)