Προσηύχετο με θέρμη ο Χαροκόπος για ένα έκαστο των αρρώστων του. Πολλά δε θα είχε να μαρτυρήσει -αν είχε λαλιά- ο μικρός εκείνος ξύλινος σταυρός στο κομοδίνο του, δίπλα στο κρεβάτι του, μπροστά στον οποίο γονάτιζε. Και γονάτιζε με απόλυτη εμπιστοσύνη στην φιλευσπλαχνία του Θεού για τον πάσχοντα. Και με ταπείνωση, ο δεινός αυτός θεραπευτής. Κάποτε, στενοχωρημένος πολύ από την αγριάδα της φυματίωσης σε ένα νέο πού είχε στο γραφείο του, γονάτισε σε προσευχή μπροστά στην εικόνα του Χριστού, υποδεικνύοντας στο παλικάρι να κάνει και εκείνος το ίδιο. Ήταν θερμή η προσευχή τους για θεϊκή βοήθεια. Και πριν καλά καλά…
Γράμμα από τη Μόροβα Ο Τάσος Ρηγόπουλος, στρατευμένος στην Αλβανία το 1940, έστειλε από το μέτωπο το παρακάτω γράμμα στον αδελφό του.«Αδελφέ μου Νίκο.Σου γράφω από μια αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Η φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου όμως δεν είναι να σου περιγράφω τα θέλγητρα μιας χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό που έζησα, που το είδα με τα μάτια μου και που φοβάμαι μήπως, ακούγοντας το από άλλους, δεν το πιστέψεις.Λίγες στιγμές πριν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μόροβας, είδαμε σε απόσταση καμιά δεκαριά μέτρων…
Η Παναγία της Τήνου Δεν έχει περάσει παρά ένας χρόνος από την ιστορική ημέρα, που ο επίσκοπος Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επαναστάσεως. Στο μοναστήρι του Κεχροβουνίου, που φαντάζει κάτασπρο πάνω στο νησάκι της Τήνου, η μοναχή Πελαγία, ύστερα από τη βραδινή προσευχή, αποσύρθηκε στο κελί της να ησυχάσει. Ενώ είχε αποκοιμηθεί, ένοιωσε ξαφνικά μιαν άρρητη ευωδία, κι αμέσως άκουσε την πόρτα του κελιού ν’ ανοίγει με πάταγο. Μια μεγαλόπρεπη γυναίκα, που άστραφτε σαν Βασίλισσα, μπήκε μέσα και στάθηκε απέναντι από το κρεβάτι της. - Σήκω γρήγορα, της είπε. Πήγαινε να συναντήσεις τον Σταματέλλο Καγκάδη, και πες του πως στο…
Έχετε δει ποτέ κανένα όραμα;... Ρωτήθηκε κάποτε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος:- Γέροντα έχετε δει ποτέ κανένα όραμα;- Όχι παιδί μου. Ούτε έχω δει, ούτε θέλω να δω. Το μόνο που θέλω να βλέπω είναι οι αμαρτίες μου. (Υποθήκες Ζωής σελ.31)
«Οι πολίτες της παροικίας αυτής (Ιεροσολύμων) αναφέρουν και άλλα πολλά θαύματα του επισκόπου Ναρκίσσου, σύμφωνα με παράδοση που περιήλθε διαδοχικά στους αδελφούς, και μεταξύ αυτών διηγούνται και τούτο το θαύμα το οποίο έγινε από αυτόν. Λένε ότι κάποτε, κατά την μεγάλη αγρυπνία του Πάσχα, έλειψε το λάδι από τους διακόνους. Ενώ όλο το πλήθος κυριεύτηκε εξ' αιτίας αυτού από στενοχώρια, ο Νάρκισσος διέταξε τους επιμελητές των λυχναριών να αντλήσουν νερό και να το φέρουν σε αυτόν. Αφού αυτό εκτελέστηκε αμέσως, αυτός προσευχήθηκε πάνω στο νερό και παράγγειλε να χύσουν από αυτό στα λυχνάρια με ειλικρινή πίστη στον Κύριο. Όταν έκαναν…
