Ευαγγελιστές
τέσσερις
Χωρίς να γνωρίζετε τι είναι τα Ευαγγέλια, περιφρονείτε τόσο πολύ την ανάγνωσι των Γραφών. Τι να σας πω; Θα πω και κάτι άλλο: Γιατί είναι τέσσερα τα Ευαγγέλια και δεν είναι δέκα και δεν είναι είκοσι; Γιατί δεν επεχείρησαν πολλοί να συντάξουν Ευαγγέλια; Γιατί δεν είναι ένας μόνο ο ευαγγελιστής; Γιατί οι μαθητές; Γιατί οι μη μαθητές; Γιατί γενικά γράφτηκαν οι Γραφές; Πού είναι όσοι ισχυρίζονται, ότι όλο τα ίδια λέμε; Και αν ακόμα ο άνθρωπος ζούσε αμέτρητα χρόνια, δεν θα ήσαν τα ίδια τα όσα θα έβλεπε στις Γραφές.
Ε.Π.Ε. 15,568
Ευαισθησία
Παύλου
Ο απόστολος Παύλος προσπαθούσε ν’ αποφεύγη όχι μόνο τις κατηγορίες, αλλά και τα μικρά ψεγάδια και την τυχόν επίκρισι και την παραμικρή υπόνοια.
E.Π.E. 19,430
αδάπανος αυτός και οι συνεργάτες του
Και ο ίδιος και οι μετ’ αυτού δεν δέχτηκαν ως αμοιβή ούτε καν την αναγκαία τροφή. Με τον τρόπο αυτό αποστόμωνε τους αναίσχυντους, που ήσαν έτοιμοι να τον κατηγορήσουν.
Ε.Π.Ε. 20,82
Ευάρεστος
στον Κύριο
Τι σημαίνει αυτό, το να είναι «ευάρεστοι»; Καλό δεν είναι απλώς το να απέλθη κάποιος εκεί, στη μετά θάνατο ζωή, αλλά το να απέλθη ευδοκιμώντας. Αν είναι ευάρεστος στο Θεό ο άνθρωπος, αναδεικνύει σε καλό τη μετάβασί του εκεί. Ούτε το να παραμένη κανείς εδώ, σε τούτη τη ζωή, είναι κακό, αλλά το να μην είναι ευάρεστος, το να πηγαίνη κόντρα στο Θεό.
Ε.Π.Ε. 24,214
Ευγνωμοσύνη
την χρωστάμε
Μπορεί όποιος επιθυμεί να πάρη το κατάλληλο για την αρρώστια του φάρμακο (πάθος) και γρήγορα να απολαύση την υγεία του (τη σωτηρία του), εφ’ όσον φυσικά δεν αρνηθή την ιατρεία και επιδείξη την ευγνωμοσύνη του.
Ε.Π.Ε. 3,218
για όσα αξιωθήκαμε
Ας είμεθα ευγνώμονες, λοιπόν, γιατί κριθήκαμε άξιοι να υπηρετήσουμε την υπόθεσι. Τι νόμιζες, ότι δια παντός θα έχης αυτό που είχες; Αυτό δείχνει, ότι είσαι αγνώμων και δεν γνωρίζεις, ότι είχες κάτι που ήταν ξένο κι όχι δικό σου.
Ε.Π.Ε. 31,330
το μόνο που ζητάει ο Θεός
Δεν εξετάζει ο Χριστός με ακρίβεια τα αμαρτήματά μας, δεν περιεργάζεται, ούτε απαιτεί ευθύνες. Είναι δωρεά και γενναιόδωρη η χάρις του Κυρίου μας. Ένα μόνο ζητάει από μας: Να ξεχάσουμε και να αφήσουμε το παρελθόν και να εκφράζουμε την ευχαριστία μας.
Ε.Π.Ε. 30,334
πώς αμείβεται
Όσοι είστε στρατιώτες του Χριστού, να φροντίζετε να είστε ευγνώμονες για όλες τις παρεχόμενες σε σας απερίγραπτες δωρεές.
Ε.Π.Ε. 30,366
και πολιτεία
Να είμαστε ευγνώμονες και να αναγνωρίζουμε πάντοτε τον Αίτιο όλων των προς εμάς ευεργεσιών. Και να επιδείξουμε ζωή άξια των ευεργεσιών Του.
Ε.Π.Ε. 30,442
Ευδοκία
το πείσμα του Θεού
Ευδοκία ονομάζει το πρώτο θέλημα, το σφοδρό θέλημα, τη σφοδρή επιθυμία, όπως συμβαίνει και σε μας. Είναι αυτό που ονομάζουμε εμείς «πείσμα», κάτι ανάλογο με το δικό μας πείσμα. Δηλαδή, ο Θεός επιθυμεί πάρα πολύ τη δική μας σωτηρία.
Ε.Π.Ε. 20,426-428
Ευέλπιδες
έχοντας χρηστές ελπίδες
Επειδή έχουμε καλές ελπίδες, είμαστε ευέλπιδες ζητώντας και για το μέλλον. Όπως και στους σωματικούς αγώνες ενισχύουμε περισσότερο όσους βρίσκονται κοντά στη νίκη, έτσι και ο Παύλος εκείνους περισσότερο παρακαλεί, που έχουν ήδη κατορθώματα στο ενεργητικό τους.
Ε.Π.Ε. 22,102
οι χριστιανοί
Ο Παύλος τους κάνει να ευελπιστούν για τα μέλλοντα. Διότι, αν πολλά τους έδωσε ο Θεός με τη χάρι Του, πολύ περισσότερα θα είναι τα μελλοντικά.
Ε.Π.Ε. 23,76
ελπίδα των μελλόντων
Η δοκιμασία με τις θλίψεις εγκρύπτει μέσα την ελπίδα των μελλόντων αγαθών. Αντιμετωπίζοντας με υπομονή τους πειρασμούς, γινόμαστε ευέλπιδες για τα μέλλοντα.
Ε.Π.Ε. 31,608

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 261-264)

Ευαγγελισμός
του Προδρόμου
Πότε έγινε ο ευαγγελισμός του Προδρόμου (του Ζαχαρία); Κατά το χρόνο της γιορτής της σκηνοπηγίας.
Ε.Π.Ε. 35,446
Ευαγγέλιο
το ίδιο για όλους
Από όλους τους ανθρώπους ο Θεός θα ζητήση λόγο για την υπακοή στο Ευαγγέλιο, και από τους μοναχούς και από τους εγγάμους. Όμοια για όλους νομοθέτησε ο Θεός.
Ε.Π.Ε. 8,96
της Κυριακής
Κάθε Κυριακή ή και κάθε Σάββατο, καθένας σας ας παίρνη στα χέρια την ευαγγελική περικοπή, που πρόκειται να αναγνωσθή. Όπως κάθεται στο σπίτι του, να την διαβάζη συνεχώς και να παράτηρή με ακρίβεια όσα περιέχονται σ’αυτήν και να εξετάζη με προσοχή και να σημειώνη τι είναι κατανοητό και τι όχι, τι φαίνεται αντίθετο στο άλλο (καίτοι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο), και γενικώς, αφού ερευνήσετε όλη την περικοπή, να έρχεστε προετοιμασμένοι στο κήρυγμα.
Ε.Π.Ε. 12,630
η είδησις ότι σαρκώθηκε ο Θεός
Η όλη περίληψις των ευαγγελίων από εκεί έχει την αρχή, από το ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε και αναστήθηκε.
Ε.Π.Ε. 18α ,552
μέλι και φως
Όπως ακριβώς το φως, και αν ακόμα σκοτίζη τους ασθενείς, είναι φως, και το μέλι, και αν ακόμα είναι πικρό στους ασθενείς, είναι γλυκειά η φύσις του, έτσι και το Ευαγγέλιο. Είναι ευώδες, έστω και αν μερικοί χάνωνται εξ’ αιτίας της απιστίας τους.
Ε.Π.Ε. 19,158
ένα είναι
Μπορεί να μιλάμε για πολλά ευαγγέλια, αλλά τα πολλά συνοψίζονται σε ένα. Διότι το ένα ή το κανένα δεν εξαρτάται από τον αριθμό των γραφομένων, αλλά από την ταυτότητα ή ετερότητα των λεγομένων. Επομένως είναι φανερό, ότι τα τέσσερα ευαγγέλια είναι ένα ευαγγέλιο.
Ε.Π.Ε. 20,192
δεν είναι απάτη
Η υπόθεσις του Ευαγγελίου δεν είναι δόλος και απάτη, για να φοβηθούμε. Δεν αναφέρει και δεν υποστηρίζει βδελυρά πράγματα, ούτε για γόητες και μάγους και ανηθικότητες. Ούτε αποβλέπει να κάνη καμμιά επανάστασι, σαν εκείνη, που έκανε ο Θευδάς.
Ε.Π.Ε. 22,382
χωρίς αυτό γιατί να ζούμε;
Χωρίς αυτό ούτε τη ζωή δεν θεωρούμε ζωή.
Ε.Π.Ε. 22,434
και μωσαϊκός νόμος
Πολύ χρόνο μελέτησαν και ζούσαν τον παλαιό νόμο· ήταν καιρός ν’ ανεβούν στα πιο ψηλά.
Ε.Π.Ε. 30,234
παντού να κηρυχθή
Όπως ο ήλιος εποπτεύει όλης της γης, έτσι και το κήρυγμα πρέπει να ξαπλωθή παντού.
Ε.Π.Ε. 34,288

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 259-261)

608. Ο Ιησούς Χριστός, όταν επρόκειτο να μοιράση το ψωμί στους Μαθητάς του, πρώτα ύψωνε τους οφθαλμούς στον ουρανό, ευχαριστούσε, το ευλογούσε και μόνο κατόπιν το έκοβε και το μοίραζε. Ο Απόστολος Παύλος έκαμε το ίδιο, όταν βρισκόταν στο πλοίο. Έτσι λοιπόν και εμείς πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό πριν από το φαγητό μας, καθώς και για όλα του τα υλικά δωρήματα, ιδιαιτέρως δε και κατ’ εξοχήν για τα πνευματικά.

609. Το Άγιο Πνεύμα είναι «ο θησαυρός των αγαθών», η πηγή του πνευματικού πλούτου. Ιδές τι πλούτο θησαυρίζει μέσα της η ψυχή που το Πνεύμα το Άγιο την κατοικεί, τι φως γνώσεως έχει, τι άρωμα αρετών! Η ψυχή του αναγεννημένου ανθρώπου είναι ταμείο αμυθήτου πνευματικού πλούτου. Έτσι ήσαν, λόγου χάριν, οι ψυχές των Αποστόλων Παύλου, Πέτρου και Ιωάννου. Οι ψυχές των Αγίων Πατέρων Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. «ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας προφέρει τὸ ἀγαθόν» (Λουκ. στ’ 45). Εκεί είναι ο αληθινός θησαυρός. Όχι σε ό,τι ο κόσμος εκτιμά.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 244-245)

606. Μεγάλη είναι η αξία του ανθρώπου ως εικόνος του Θεού. Γιατί ο άνθρωπος τοποθετήθηκε στην κτίσι ως βασιλεύες της, ως ένα είδος θεού της; Γιατί, με την πίστι, είναι ένα πνεύμα με τον Κύριο. Γιατί ο Θεός έστειλε τον Υιό του να σώση τον κόσμο και να τον απαλλάξη από τη θανάσιμο σκιά του προπατορικού αμαρτήματος; Γιατί οι άνθρωποι είναι η εικών του Θεού. Γιατί δόθηκαν στους ανθρώπους τόσες υποσχέσεις και χαρίσματα, «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε… ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν»; (Α’ Κορ. β’ 9). Γιατί οι άνθρωποι είναι εικών του Θεού. Ώ, τι μεγάλη ελπίδα είναι η ελπίδα των χριστιανών! Φίλοι του Θεού μου! «τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς» (Κολ. γ’ 2).

607. «Καὶ στραφεὶς ὁ Κύριος ἐνέβλεψε τῷ Πέτρῳ…. Και εξελθών ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς» (Λου. κβ’ 61). Αλλά και τώρα, όταν ο Κύριος μας «εμβλέπη», κλαίμε πικρά για τις αμαρτίες μας. Ναι, τα δάκρυά μας κατά την προσευχή σημαίνουν ότι ο Κύριος έρριξε τη ματιά του πάνω μας, «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς». Η αμαρτία μας θλίβει. Ο Χριστός στρέφει τη ματιά του σ’ εμάς. Και τότε δάκρυα τρέχουν στο πρόσωπό μας, δάκρυα που ξεπλένουν την αμαρτία μας. Δεν είναι μόνο δάκρυα λύπης, αλλά και δάκρυα χαράς αυτά. Είναι το «χαροποιό πένθος», όπως το ονομάζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας. Κλαίμε και από ανεκλάλητο χαρά, γιατί τόσο έλεος βρήκαμε. Εύχαριστώ τον Κύριο με όλο μου το είναι, αφού τόσο εύολα με συγχωρεί «Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα» (Ψαλμ. ν’ 10).

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 243-244)

Να επικαλούμαστε με ευλάβεια τους Αγίους
-Γέροντα, αν είναι ευλογημένο, θα ήθελα να μου εξηγήσετε
κάτι από τον Ισαάκ.
-Από ποιόν; Από τον παπά Ισαάκ; «Από τον Αββά Ισαάκ» να λες!
Όταν μιλάμε για τον παπά Ισαάκ, λέμε «ο πατήρ Ισαάκ»,
και τους Αγίους να τους αποκαλούμε μόνο με το όνομα τους;
Δεν ταιριάζει. Δεν μπορείς να προσεύχεσαι λ.χ. στον Άγιο Γεώργιο
και να λες: «Γιώργη μου, κάνε μου αυτό». Αυτά έχει αναίδεια.
Είχα δώσει σε έναν κοσμικό ένα μικρό τεμάχιο από το ιερά Λείψανο
του Αγίου Αρσενίου και μετά αυτός έλεγε: «Αρσένιε, Αρσένιε...».
Από πού κι ως πού;
-Μήπως, Γέροντα, τα έκανε από απλότητα;
-Απλότητα είναι αυτή; Ούτε σε έναν άνθρωπο, δεν ήταν μεγαλύτερος του,
δεν θα έπρεπε να μιλήση έτσι. Και πατέρας του να ήταν,
πάλι δεν θα έπρεπε να μιλήση έτσι. Και δύο χρόνια να ήταν
μεγαλύτερος του, πάλι δεν θα ταίριαζε, αφού ήταν κληρικός.
Πόσο μάλλον τώρα που είναι Άγιος! Και τα έλεγε και σε άλλους
ούτε στοιχειώδη σεβασμό δεν είχε!
-Γέροντα, δεν υπάρχει περίπτωση να απευθύνεται κανείς έτσι σε έναν
Άγιο από πραγματική απλότητα, χωρίς να έχη αναίδεια;
-Πρέπει να έχη φθάσει σε μεγάλη πνευματική κατάσταση, για να μπορεί
να επικοινωνήσει έτσι με τους Αγίους, να έχει φθάσει στην άγια παρρησία
της μεγάλης ευλάβειας και απλότητας. Κάποιες απλές ψυχές, που είναι
σαν μικρά παιδιά, μπορούν να πουν με την απλότητα και την αθωότητα του
παιδιού στον Θεό: «Θεέ μου, πρέπει να μου τα δώσεις αυτό,
γιατί δεν μου τα δίνεις;». Θυμάστε που αναφέρω στους Αγιορείτες
Πατέρες» για έναν Πατέρα που είχε παιδική απλότητα; Όταν είχε στερέψει
το πηγάδι στο Κελλί τους, έδεσε την εικόνα του Αγίου Νικολάου
από τον χαλκά με ένα σχοινί, την κατέβασε στο ξεροπήγαδο
και είπε στον "Άγιο με πολλή απλότητα: «Άγιε Νικόλαε, να ανεβείς
μαζί με το νερό, εάν θέλης να σου ανάβω το καντήλι.
Έρχονται στο Κελί τόσοι άνθρωποι, και δεν έχουμε λίγο κρύο νερό
να τους δώσουμε». Αμέσως το νερό άρχισε σιγά σιγά να ανεβαίνει,
και η εικόνα του Αγίου Νικολάου έπλεε επάνω στο νερό.
Την πήρε την ασπάσθηκε με ευλάβεια και την πήγε στον ναό.
Όποιος όμως απευθύνεται με παρρησία στον Θεό ή στους Αγίους,
ενώ δεν έχει φθάσει σε τέτοια πνευματική κατάσταση, έχει αναίδεια
και παροργίζει τον Θεό.
-Γέροντα; Όταν αγρυπνώ στο κελλί μου την παραμονή της μνήμης ενός
Αγίου που ευλαβούμαι, τι θα με βοηθήσει να νιώσω περισσότερο τον Άγιο;
-Να διαβάσεις πρώτα το Συναξάρι του Αγίου.
Ύστερα να διαβάσεις από το Μηναίο όλα τα τροπάρια του Κανόνος του Αγίου.
Που και αυτά περιέχουν την ζωή του. Βέβαια οι Κανόνες του Μηναίου είναι
περισσότερο εγκώμια για τον Άγιο. Η πραγματική προσευχή είναι το
«Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών» που λέμε πριν από κάθε τροπάριο.
Στην συνέχεια να ζητήσης την βοήθεια του Αγίου για διάφορα θέματα
και να κάνεις ό,τι μπορείς, μετάνοιες, κομποσχοίνι κλπ.,
αρκεί να προσεύχεσαι.
Όταν η ψυχή ζει τον Άγιο, ζητά με ευλάβεια και με πίστη την βοήθεια του.
Η προσευχή με ευλάβεια γίνεται φυσιολογικά, όταν στον άνθρωπο
υπάρχη ευλάβεια για τους Αγίους στους όποιους ,απευθύνεται.
Προηγείται η γνωριμία, ύστερα έρχεται η φιλία και μετά η γλυκιά
συνομιλία με σεβασμό και απλότητα.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.100-102)

Η ευωδία των ιερών Λειψάνων
-Γέροντα, η άγια κάρα του Αγίου Αρσενίου ευωδίαζε
ιδιαίτερα στην μνήμη του.
-Γιατί να μην ευωδιάζει; Να μην κεράσει ο Άγιος τον κόσμο
στην γιορτή του;
-Γιατί, Γέροντα, τα άγια Λείψανα δεν ευωδιάζουν πάντοτε;
-Είναι διάφορες περιπτώσεις. Άλλοτε μπορεί αυτός που προσκυνάει
να είναι πολύ αμαρτωλός και να ευωδιάζουν τα άγια Λείψανα,
για να βοηθηθή ο άνθρωπος, να πάρει την καλή στροφή, να μετανοήσει.
Άλλοτε μπορεί να είναι ενάρετος και να μην ευωδιάσουν,
για να μην πέση στην υπερηφάνεια. Άλλοτε σε έναν ενάρετο ευωδιάζουν
τα Λείψανα ενός Αγίου, σαν να του δίνη ο Άγιος ένα κέρασμα!
-Γέροντα, μερικοί αμφιβάλλουν για την ευωδία των ιερών Λειψάνων.
-Η λογική φταίει. Τα Λείψανα των Αγίων έχουν Χάρη Θεού.
Χειμώνα καιρό ο τόπος κοντά στην «Παναγούδα» ευωδιάζει.
Και στα Κατουνάκια που ήμουν, κοντά στον «Άγιο Βασίλειο»,
ευωδίαζε ο τόπος σε ένα σημείο. Δεν υπάρχει πια Κελλί εκεί
μόνον κάτι πέτρες. Πόσα άγια Λείψανα θα βρίσκωνται κα σ’ εκείνο το μέρος!
Και ποιός ξέρει πότε ο Θεός θα τα παρουσιάσει!

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.99)

ΥΠΟΜΝΗΜΑ -Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο-

Ερμηνεία πατερική & θεολογική του Ευαγγελίου του Λουκά
Το ερμηνευτικό Υπόμνημα του Π.Ν. Τρεμπέλα
μεταφρασμένο στη νεοελληνική γλώσσα

Μετάφραση αρχιμ. Νικόλαος Πουλάδας

Κεφάλαιο 15

Στίχ. 1-7. Η παραβολή του χαμένου προβάτου.
15.1 Ἦσαν(1) δὲ ἐγγίζοντες(2) αὐτῷ πάντες(3)
οἱ τελῶναι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀκούειν αὐτοῦ(4).
1 Όλοι οι τελώνες και οι αμαρτωλοί συνήθιζαν να
πλησιάζουν τον Ιησού και να τον ακούνε.
(1) Η ιστορική αυτή εισαγωγή μας δίνει, όπως πάντοτε
οι σύντομες σημειώσεις του Λουκά που προηγούνται των παραβολών,
το κλειδί των ακόλουθων λόγων (g).
(2) Όταν ο Κύριος ερχόταν σε κάποιο μέρος, οι τελώνες
και οι αμαρτωλοί, που έμεναν στο μέρος αυτό, έτρεχαν προς αυτόν (g).
Το Ἦσαν ἐγγίζοντες λοιπόν σημαίνει αυτό που συνήθως γινόταν
σε κάθε πόλη ή χωριό, όπου ερχόταν ο Κύριος.
(3) Όχι απλώς πολλοί, αλλά όλοι που βρίσκονταν σε κάθε μέρος (b).
(4) Να τον ακούσουν και όχι μόνο να δουν τα θαύματά του.
Αυτό λοιπόν που τους έλκυε ήταν φύσης πνευματικής, το οποίο σπάνια
συναντούσε ο Ιησούς. Εκείνοι εύρισκαν στον Ιησού,
ό,τι δεν είχαν ποτέ συναντήσει, ούτε καν υποπτεύονταν έως τότε.
Εύρισκαν την αγιότητα ελεύθερη από τη φαρισαϊκή έπαρση και συνδυασμένη
με την συμπάθεια και αγάπη. Ο Ιησούς από την άλλη ευρισκόμενος
ανάμεσα σε ανθρώπους που με διάθεση ειλικρινή και συντετριμμένη
καρδιά τον πλησίαζαν, άνοιγε σε αυτούς τους θησαυρούς της θείας χάρης (g).

Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί αδελφοί, τελεί την ανάμνηση της καταθέσεως της τιμίας Εσθήτος της Υπεραγίας ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας στις Βλαχέρνες. Πρόκειται για μία εορτή ενός γεγονότος που αναφέρεται στην Παναγία μας και αφορά ένα ένδυμά της που είναι το «επανωφόριόν» της.

Σύμφωνα με τον Συναξαριστή της ημέρας, δύο Πατρίκιοι, ο Γάλβιος και ο Κάνδιδος, επί της εποχής του Βασιλέως Λέοντος του Μεγάλου, στην πορεία τους προς τα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσουν τους Αγίους Τόπους, όταν έφθασαν στην Γαλατία, βρήκαν μία ευσεβεστάτη Εβραία, που είχε μέσα στην οικία της την αγία Εσθήτα, το επανωφόριον της Παναγίας. Η γυναίκα αυτή προσευχόταν μέρα και νύκτα μιμούμενη την προφήτιδα Άννα που βρισκόταν στον Ναό και αξιώθηκε να δη τον Χριστό, όταν Τον πήγε εκεί η Παναγία τεσσαράκοντα ημερών.

Οι δύο Πατρίκιοι, μετά από ένα τέχνασμα, κατόρθωσαν να λάβουν τον πολύτιμον αυτό θησαυρό και να τον φέρουν στην Κωνσταντινούπολη, τον ετοποθέτησαν στο κτήμα τους, που ονομαζόταν Βλαχέρναι, και εκεί έκτισαν Ναό των Αποστόλων Πέτρου και Μάρκου. Αργότερα ο Βασιλεύς Λέων ο Μέγας, όταν πληροφορήθηκε αυτό το γεγονός, έκτισε Ναό της Κυρίας Θεοτόκου, στον οποίο τοποθέτησε την θήκη όπου ήταν αποθησαυρισμένη η τιμία Εσθήτα, την οποία προσκυνούσαν οι Χριστιανοί και έβλεπαν διάφορα θαύματα. Ο ιερός υμνογράφος ονομάζει την αγίαν Εσθήτα «ιεράν περιβολήν, φυλακτήριον άσυλον (της Κωνσταντινουπόλεως), δώρον τίμιον, αναφαίρετον πλούτον ιαμάτων, ποταμόν πεπληρωμένον των χαρισμάτων του πνεύματος».

Με την ευκαιρία του γεγονότος της καταθέσεως της τιμίας Εσθήτος της Παναγίας, η Εκκλησία μας υπενθυμίζει το μεγάλο πρόσωπο της Παναγίας, που έγινε η χαρά της οικουμένης, γιατί ήταν εκείνο το πρόσωπο διά του οποίου εισήλθε στον κόσμο ο Χριστός που ελευθέρωσε το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία, τον διάβολο και τον θάνατο. Όλα τα τροπάρια της Εκκλησίας, ξεκινώντας από την τιμία Εσθήτα, υμνούν το πρόσωπο της Παναγίας.

Το απολυτίκιο της εορτής αναφέρεται στην Παναγία και μεταξύ των άλλων γράφει: «Επί σοι γαρ και φύσις καινοτομείται και χρόνος», δηλαδή στην Παναγία γίνεται κανούργια και η φύση και ο χρόνος. Αυτό σημαίνει ότι η φύση και ο χρόνος, που πολλές φορές βασανίζουν τον άνθρωπο, αποκτούν άλλο νόημα, υπερβαίνονται εν Χάριτι Θεού. Στην Παναγία, με το Άγιο Πνεύμα, διατηρήθηκε η παρθενία της, έγινε μητέρα χωρίς να χάση την παρθενία της, και παραμένει ζωντανή στους αιώνας, αφού κατά την παράδοση και αυτό το σώμα της μετέστη προς τον ουρανό.

Αλλά στην σημερινή εορτή βλέπουμε ότι η Χάρη του Θεού που αγίασε το σώμα της Παναγίας πέρασε και στα ρούχα που φορούσε. Πράγματι, κατά την ορθόδοξη διδασκαλία, η θεία Χάρη διά της ψυχής διαπορθμεύεται στο σώμα και από εκεί προχέεται και στα ρούχα και γενικά στην άλογη φύση. Με αυτόν τον τρόπο δεν είμαστε ειδωλολάτρες και κτισματολάτρες, αλλά τιμούμε την ύλη που έχει την αγιοποιό ενέργεια του Θεού. Έτσι οι πιστοί, κατά τον ιερόν υμνογράφο, κατασπάζονται με πίστη την αγία Εσθήτα της Παναγίας και λαμβάνουν την Χάρη του Θεού που ενοικεί σε αυτήν.

Με την ευκαιρία της σημερινής εορτής θα πρέπη να προσευχηθούμε να μας βάλη η Παναγία μας κάτω από την αγία της Εσθήτα, το αγιασμένο επανωφόριό της, και να μας προστατεύη από κάθε κακό.

Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος