Απάντηση του ιδίου μεγάλου Γέροντα προς τον ίδιο και προς τον Αββά, επειδή ήθελε απότομα να σφίξει τον κανόνα στους αδελφούς.Και σε σένα το λέγω, τέκνο μου, και στον αδελφό, ότι γράφηκε προηγουμένως σε σας για την μακροθυμία• και τώρα σας λέγω, «άρμεξε γάλα και θα βγάλεις βούτυρο• εάν σφίξεις το χέρι στο μαστό βγαίνει αίμα». Και πάλι ο άγιος Παύλος λέγει, «συμπεριφέρθηκα στους Ιουδαίους σαν Ιουδαίος, για να κερδίσω τους Ιουδαίους», και τα λοιπά. Στη συνέχεια λέγει• «έχω γίνει τα πάντα σε όλους, για να σώσω οπωσδήποτε μερικούς»• όπως δηλαδή, εάν κάποιος θέλει να λυγίσει δένδρο ή αμπέλι, το…
(Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξομολογείται...).Δεν τα λέω διαφορετικά, αλλά όπως είμαι και αισθάνομαι. Δεν νομίζω ότι είναι πολλοί ανάμεσα στους ιερείς εκείνοι που σώζονται, αλλά πολλοί περισσότεροι είναι εκείνοι που χάνονται, και το αίτιο είναι ότι το λειτούργημα αυτό χρειάζεται γενναία ψυχή. Διότι έχει πολλές ανάγκες που τον αναγκάζουν να βγει από τον γνωστό χαρακτήρα του, και χρειάζεται από παντού μύρια μάτια… Δεν θέλουμε να είμαστε εμείς μεν αξιόλογοι ενώ εσείς άσημοι. Θα ήθελα αν ήταν δυνατόν να σας φανερώσω αυτή την αγάπη που έχω για σας. Διότι κανένας δεν θα μπορούσε να με κατηγορήσει στο εξής για…
Τον πρώτο καιρό που ήρθα στην Εκκλησία είχα πολλή θέρμη και αγάπη για το Χριστό! Δεν είχα όμως καθόλου διάκριση. Έτσι μιλούσα σε όλους που συναντούσα για το Χριστό με πάθος! Κάποιοι προσελκύονταν και έρχονταν στην Εκκλησία Του και κάποιοι άλλοι μιλούσαν απότομα και χυδαία για το Χριστό. Κι εγώ δεν το δεχόμουν αυτό , μέχρι που πολύ συχνά τσακωνόμουν άσχημα με τους αντιρρησίες. Είδε και αποείδε ο πνευματικός μου που μου έλεγε να μιλώ με σύνεση αλλά εγώ πάντα παρασυρόμουν από το θυμό και μια φορά στην εξομολόγηση μού είπε ‘ Αν είναι να τσακώνεσαι, μην ξαναμιλήσεις για το…
Επιστολή 102. Στο τέκνο του τον Ευάρεστο.Η επιστολή αυτή στέλνεται σε σένα, αδελφέ, με πολλή θλίψη και σφίξιμο της καρδιάς μου, γιατί άκουσα ότι πέθανες τον θάνατο της αμαρτίας. Λένε δηλαδή ότι αποκήρυξες την υπόσχεση της παρθενίας, το ευαγγελικό ένδυμα, το σεβαστό σε αγγέλους και ανθρώπους πολίτευμα, και έλαβες γυναίκα με τρόπο μοιχικό, ή καλύτερα, για να κυριολεκτήσω, την Εύα. Γιατί αυτή, αφού σε έβγαλε από τον παράδεισο της άγιας ζωής, σε κατέστησε πένθος για μένα τον αμαρτωλό σου πατέρα, ντροπή της αγγελικής αδελφότητάς σου, και αφορμή υπερηφάνειας και καύχησης για τον διάβολο. Τι είναι αυτό που έγινε! Αλλοίμονο! Πώς…
Προς το κοινό του λαού Αντισάρχου. Δεχθήκαμε γράμματα από την τιμιότητά σας για τον μαθητή μας, ο οποίος προ πολλού απέδρασε και δεν ξέρω πως έγινε εκεί δεκτός από αμάθεια και ασέβεια, και μάλιστα σε σπήλαιο ληστών, όχι μοναστήρι, αλλά ανακατασκευασμένο καταφύγιο παθών, για να αξιώσουμε να τύχει απαλλαγής. Και η απάντηση είναι σύντομη. Ο μαθητής μας Μαρκιανός μέχρι να επιστρέψει στο μοναστήρι του, στο οποίο έδωσε υπόσχεση της απάρνησής του με μάρτυρα τον Θεό, είναι δεμένος και καταδικασμένος και ανάξιος της κοινωνίας, σύμφωνα με τους θεοδίδακτους κανόνες που υπέγραφε. Γιατί η απειλή δεν εξαρτάται από μας, αλλά από τους θεόπνευστους…
... Εγώ λοιπόν φοβάμαι τα καθήκοντα του βαθμού μου, ώ ιερή κορυφή, και πραγματικά τρομάζω για την ψυχική κυβέρνηση, πώς δηλαδή θα διασώσω αυτό το πολύ μικρό και λογικό πλοιάριο που μου έχει εμπιστευθεί σε λιμάνι σωτηρίας, γιατί γι’ αυτό χρειάζεται και ζωή καθαρή και επιτυχία γνώσεως ικανής, ώστε, χειριζόμενος το πηδάλιο, σαν σε δύο αυχένες, γρήγορα και με γνώση, να διαφυλάξω αβύθιστο στα νερά της αμαρτίας και τον εαυτό μου και αυτούς που με ακολουθούν. Αυτή λοιπόν είναι η απολογία η δική μου του ταλαιπώρου... (3,63)… Συνέβη να μεταβώ με εντολή του αρχιερέα στη μονή Δαλμάτου, για να εκλέξω αυτόν…
ΚΑΤΗΧΗΣΗ 87η. "Οτι ό ήγούμενος πρέπει νά θυσιάζει τή ζωή του γιά τά λογικά πρόβατα, έπειδή θά δώσει λόγο γιά τό καθένα την ή μέρα της κρίσεως. Καί γιά την άποκοπή τών δικών μας θελημάτων". Αδελφοί μου και πατέρες, σε ποιά κατάσταση νομίζετε ότι βρίσκεται η ταπεινή μου ψυχή κατά την άσκηση της εποπτείας σας; Νομίζετε δηλαδή ότι καμαρώνω γι’ αυτές τις μικρές κατηχήσεις, σαν να κάνω κάτι σπουδαίο και εκπληρώνω έτσι τα καθήκοντά μου ως προστάτης σας; Καθόλου. Αλλά, για να πώ τήν αλήθεια, έκτος από κάποια ανάπαυσή μου, τη ζωή μου τήν περνώ με πολύν ψυχικό πόνο καί δυσκολία καί…
... Και εγώ ο δυστυχής, μένοντας ορφανός από τον καλό Πατέρα μου (ο όσιος Θεόδωρος αναφέρεται στον πνευματικό του πατέρα), που να στηρίξω το χέρι, καθώς σαλεύεται η ψυχή μου; Ποιόν θα έχω να μου θυμίζει να μη φέρομαι παράλογα; Πώς θα αποφύγω την έφοδο του διαβόλου, μη έχοντας εσένα να με νουθετεί και να με εκπαιδεύει αυτοπροαίρετα;Αλλά, ώ θεία και ιερή κεφαλή μου, είθε να με παρακολουθείς από ψηλά ευμενής, για να με σηκώνεις όταν πέφτω κάτω, να με κατευθύνεις όταν βαδίζω, να με διατηρείς ανεπηρέαστον, και να οδηγείς και να ποιμαίνεις μαζί μου και αυτό το ποίμνιο,…
Στο τέκνο του τον Λουκιανό.Ο καλός Θεός μας, γνωρίζοντας την ολισθηρότητα της ανθρώπινης φύσεως, και ότι, και αν ακόμα κάποιος νομίζει πώς βαδίζει σωστά, με λίγη νωθρότητα, χωρίς να το καταλάβει, σκοντάφτει και πέφτει, από αγάπη προς τον άνθρωπο, τού δώρισε τη μετάνοια, η οποία τον σηκώνει από την πτώση και τον επαναφέρει στην αρχική υγεία του. Επειδή λοιπόν και συ, αδελφέ μου, έπαθες αυτό που έπαθες, και συμπλήρωσες τον χρόνο της αξιόλογης μετάνοιας, με μεγάλη κατάνυξη και πάρα πολλά δάκρυα, όπως έχω ακούσει, ώστε να έχεις εξιλεώσει τον Θεό, και ζητάς τώρα συγχώρηση, όπως μου δήλωσε ο οικονόμος και…
Και θέλω να γνωρίζετε, ότι δεν υπάρχει μετά την εξομολόγηση άλλο σύντομο και άφταστο φάρμακο για τη σωτηρία, όπως και σεις οι ίδιοι γνωρίζετε. Και τη στιγμή που ο Κύριος έδωσε τώρα αυτό το δώρο, γιατί ορισμένοι αργείτε να προσέλθετε στην εξομολόγηση και υποφέρετε με τη σιωπή και γεμίζετε πληγές και σκουληκιάζετε με τους ανεξομολόγητους λογισμούς; Εγώ ασφαλώς, τέκνα μου, βρίσκομαι εδώ για να σας προσφέρω τη βοήθειά μου, εάν βέβαια μερικοί έχουν ανάγκη, και αρρωσταίνω με την αρρώστια σας. Γιατί λοιπόν, από αυτά που μπορούμε να είμαστε υγιείς και να φωτιζόμαστε και να είμαστε χαρούμενοι, να υφιστάμεθα τα αντίθετα;…